Μία μέρα κάθε τέσσερα χρόνια...
του Νίκου Σαραντάκου
Η σημερινή μέρα, 29 Φεβρουαρίου, δεν είναι μια μέρα σαν όλες τις άλλες, είναι ξεχωριστή, αφού έρχεται μια φορά κάθε τέσσερα χρόνια, όταν έχουμε δίσεχτη χρονιά όπως φέτος, κι έτσι ο Φλεβάρης έχει 29 μέρες αντί για 28 που είναι το συνηθισμένο του.
Ο λόγος που γίνεται αυτή η αναστάτωση είναι πως το ηλιακό έτος δεν διαρκεί ακριβώς 365 μέρες, όσο και το ημερολογιακό, αλλά λίγο περισσότερο, 365 μέρες και 6 ώρες περίπου. Έτσι, κάθε τέσσερα χρόνια προσθέτουμε μία μέρα, την 29η Φεβρουαρίου, για να μαζέψει τα μπόσικα και να εναρμονίσει το ημερολόγιο, πράγμα πολύ πραχτικό αφού 6 ώρες επί 4= 24 ώρες.Αυτή η πρόσθετη μέρα είναι η σημερινή, αφού το 2012 είναι κι αυτό δίσεκτο έτος.
Στα αγγλικά το δίσεκτο έτος λέγεται leap year και η πρόσθετη μέρα λέγεται leap day. Στα ελληνικά δεν ξέρω πώς λέγεται η leap day κι αν ξέρετε πείτε μου. Θα μπορούσαμε βέβαια να την πούμε “πρόσθετη μέρα” αλλά δεν ξέρω αν έχουμε κάποιαν καθιερωμένη ονομασία. Τα παιδιά που γεννήθηκαν στις 29 Φεβρουαρίου λέγονται στα αγγλικά leapers, ή τουλάχιστον έτσι βρήκα κάπου. Τα παιδιά αυτά έχουν γενέθλια μία φορά κάθε τέσσερα χρόνια και για μια φίλη μου, που γιορτάζει σήμερα τα γενέθλιά της, λέμε στα αστεία ότι έχει μόλις γίνει 14 χρονών.
Πιο διάσημοι “δισεκτογεννημένοι” (ας το πω έτσι) είναι ο Τζοακίνο Ροσίνι (γενν. 1792), που με το μέτρο της φίλης μου θα ήταν ένας ευσταλής μεσήλικας 55 χρονών, ο νεαρός Γιώργος Σεφέρης (γενν. 1900, δείτε και παρακάτω) και ο έφηβος πατριάρχης Βαρθολομαίος (γενν. 1940).
Η εκκλησία γιορτάζει σήμερα τον άγιο Κασσιανό, αλλά όχι την Κασσιανή, που έχει δική της μέρα, κανονική μέσα στη χρονιά -πονηρές οι γυναίκες. Αλλά το θέμα δεν είναι και τόσο απλό, το είχαμε συζητήσει όταν άρχιζε ο φετινός Φλεβάρης (δείτε τα σχόλια) και φαίνεται πως οι γνώμες διίστανται. Για ποιο λόγο ο Κασσιανός έπεσε σε δυσμένεια και του δώσανε τσουρούτικη γιορτή, δεν το ξέρω, αν ξέρει κανείς θετικά ας πει.
Λέγαμε πιο πάνω ότι η πρόσθετη μέρα θεσπίστηκε για να αντισταθμίσει την εξάωρη διαφορά που έχει το ηλιακό έτος από το ημερολογιακό έτος, αλλά βέβαια στη ζωή τα μεγέθη δεν είναι αλφαδιασμένα: η διαφορά που λέγαμε δεν είναι ακριβώς 6 ώρες, αλλά 5 ώρες και 49 λεπτά περίπου, οπότε με την προσθήκη μιας μέρας κάθε τέσσερα χρόνια υπεραντισταθμίζουμε, και για να εξουδετερωθεί αυτό το σφαλματάκι οι χρονιές που διαιρούνται διά του 100 δεν είναι δίσεκτες ΕΚΤΟΣ αν διαιρούνται διά του 400: το 2000 ήταν δίσεκτο, αλλά το 2100 δεν θα είναι. Με άλλα λόγια, όπως λέγαμε χαριτολογώντας παλιότερα, αν κάποιος σας δανειστεί λεφτά και σας υποσχεθεί πως θα σας πληρώσει στις 29.2.2100 μην το δεχτείτε.
Όπως επίσης είπαμε στην προηγούμενη συζήτησή μας, το 1900 δεν ήταν δίσεκτο έτος, αλλά αυτό ίσχυε για το Γρηγοριανό ημερολόγιο, το “νέο” ημερολόγιο. Όμως στα μέρη τα δικά μας είχαμε ως το 1923 το παλιό ημερολόγιο, το Ιουλιανό, στο οποίο το 1900 ήταν δίσεκτο. Άρα ο Σεφέρης (και δεκάδες άλλα όχι τόσο διάσημα ρωμιόπουλα) γεννήθηκε σε μιαν ανύπαρκτη για τους δυτικούς ημερομηνία.
Στη μνήμη του δαιμόνιου συνθέτη από το Πέζαρο, του Τζοακίνο Ροσίνι, μερικά γιουτουμπάκια για τα 55α του γενέθλια:
Η Κάλλας στο Ούνα βότσε πόκο φα:
www.sarantakos.wordpress.com
Σχόλια