Ψήφος τιμωρίας...

του Αντώνη Πανούτσου
Φυσικά η ψήφος της επόμενης Κυριακής πρέπει να είναι ψήφος τιμωρίας. Το να ξαναψηφιστούν το ΠΑΣΟΚ ή η Ν.Δ. είναι σαν να τους δίνεται άδεια να κάνουν ακριβώς τα ίδια, στη λογική του «τέτοια ζώα που είναι, τέτοια τους χρειάζονται». Επειδή ο μέσος άνθρωπος εν καιρώ οικονομικής ειρήνης κάνει άλλη δουλειά από το να ασχολείται με το PSI, τα CDS και τα spreads και επειδή αυτή τη δουλειά έπρεπε να την κάνουν τα στελέχη των κυβερνώντων κομμάτων και να σταματήσουν την πορεία της Ελλάδας προς την καταστροφή -έστω κι αν έχαναν τις θέσεις τους στη Βουλή- και δεν το έκαναν, πρέπει να τιμωρηθούν. Και να πάθουν αυτό ακριβώς που προσπάθησαν να αποφύγουν αποκρύπτοντας την αλήθεια για την οικονομία. Δηλαδή να χάσουν τις βουλευτικές και υπουργικές τους έδρες. Οσο λιγότεροι βουλευτές της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ μπουν στη Βουλή που θα σχηματιστεί, τόσο περισσότερο οι επόμενοι θα είναι προσεκτικοί ώστε να μην επαναλάβουν τα εγκλήματα της τελευταίας δεκαετίας. Το πρόβλημα δεν πρέπει να είναι αν πρέπει να ψηφιστούν Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, αλλά τι εξάμβλωμα μπορεί να προκύψει από μια ψήφο αποκλειστικά διαμαρτυρίας.

Ο κίνδυνος δηλαδή δεν είναι να βγει μια Βουλή που δεν θα μπορεί να σχηματίσει κυβέρνηση, αλλά μια Βουλή που θα μπορεί να το κάνει ανεβάζοντας στην εξουσία κόμματα που ψηφίστηκαν για λόγους διαμαρτυρίας, όπως η Χρυσή Αυγή που μπορεί να ικανοποιεί τη λαϊκή διάθεση για αστυνόμευση απέναντι στην εγκληματικότητα των αλλοδαπών σε υποβαθμισμένες αστικές περιοχές, αλλά από άποψη προγράμματος είναι σαν να ψηφίζεις εταιρεία σεκιούριτι με εθνικές ευαισθησίες. Το ίδιο ισχύει και για το ΚΚΕ, που οι προεκλογικές του δεσμεύσεις «ο πλούτος ανήκει στον λαό που τον δημιούργησε» θυμίζουν ευχές σε γιορτές -«να ζήσετε σαν τα ψηλά βουνά»- και για τον ΣΥΡΙΖΑ των ευαισθησιών της Φιλοθέης και του Μετς σε βάρος του Αγίου Παντελεήμονα και της Κυψέλης με το πρόγραμμα των επιπλέον 100.000 δημοσίων υπαλλήλων, το ίδιο και για τον Καμμένο και τους Ανεξάρτητους Ελληνες, που η κατώτατη σύνταξη των 88 ευρώ μοιάζει να προέκυψε από το επιχείρημα «καλά δεν ακούγονται;».

Αυτό που εννοώ είναι ότι είναι δικαίωμα του καθενός να θέλει να σχηματίσει κυβέρνηση η Χρυσή Αυγή ή ο ΣΥΡΙΖΑ. Αλλωστε γι’ αυτό υπάρχει η δημοκρατία. Το πρόβλημα θα υπάρχει με τις ψήφους τιμωρίας επειδή οι «αγανακτισμένοι» και «τιμωροί» δεν μαζεύονται πριν από τις εκλογές να βάλουν πόδια και να πουν «ψήφισε εσύ αυτόν, να ψηφίσω εγώ τον άλλον μη γίνει καμιά ζημιά». Ετσι, ο κίνδυνος δεν είναι να μη βγει κυβέρνηση, αλλά να βγει και να είναι «κουφή και κατά λάθος». Επομένως οι ψήφοι διαμαρτυρίας ας πηγαίνουν στα κόμματα που μπορεί να κάνουν τη λιγότερη ζημιά, ώστε και οι μεγάλοι να τιμωρηθούν και η Ελλάδα να μην αυτοτιμωρηθεί με κάποια απίθανη συγκυβέρνηση.

Πολυπολιτισμικότητα

Μέχρι πριν από τρία χρόνια οποιοσδήποτε έθετε θέμα βίαιης υποβάθμισης του κέντρου της Αθήνας ήταν αυτόματα ρατσιστής. Στη συζητήσιμη λογική ότι αν κάποιος καβαλήσει το μπαλκόνι σου και εσύ φωνάξεις, είσαι αφιλόξενος, όποιος φώναζε ότι τα καραβάνια των λαθρο-μεταναστών πρέπει να σταματήσουν να μπαίνουν στη χώρα ήταν ρατσιστής. Σύμβουλος του υφυπουργού Προστασίας του Πολίτη Σπύρου Βούγια ήταν η Αφροδίτη Αλ Σάλεχ, η οποία όταν έφυγε από το υπουργείο έκανε την εκπομπή «Οι φυλές της Αθήνας», με το δελτίο Τύπου της εποχής να λέει ότι «…ανιχνεύει τις ευτυχείς συγκυρίες της πολυ-πολιτισμικότητας μέσα από τη συχνά δύσκολη πραγματικότητα της μετανάστευσης». Πριν από έναν και κάτι χρόνο 300 μετανάστες από το Μαγκρέμπ μεταφέρονταν από τον ΣΥΡΙΖΑ εν χορδαίς και οργάνοις στο πανεπιστη-μιακό άσυλο της Νομικής και εν συνεχεία από τους βουλευτές του κόμματος στο μέγαρο «Υπατία», με σκοπό να μη φύγουν προτού πάρουν από την κυβέρνηση εγγυήσεις παραμονής.

Η καμπή

Στους ανθρώπους αρέσει να βάζουν ημερομηνίες για να οριοθετήσουν κρίσιμες καμπές της Ιστορίας. Στο κέντρο της Αθήνας το πρόβλημα με τους λαθρομετανάστες υπήρχε για χρόνια, αλλά η ημερομηνία που οι Αθηναίοι της περιοχής κατάλαβαν ότι το πρόβλημα δεν ήταν να αντιληφθούν «τις ευτυχείς συγκυρίες της πολυπολιτισμικότητας» αλλά να ζήσουν, ήταν η 11η Μαΐου 2011, όταν τρεις αλλοδαποί από τη Βόρεια Αφρική μαχαίρωσαν τον 44χρονο Μανώλη Καντάρη στη γωνία Γ’ Σεπτεμβρίου και Ηπείρου τη στιγμή που κατέβαινε με την κάμερα ανά χείρας να πάρει το αυτοκίνητό του με την ετοιμόγεννη γυναίκα του για το μαιευτήριο όπου θα βιντεοσκοπούσε τη γέννηση της κόρης τους.

Η μεταστροφή

Τα αποτελέσματα της μεταστροφής της κοινής γνώμης στο θέμα των λαθρομεταναστών είναι ορατά σήμερα. Οχι μόνο από της άνοδο της Χρυσής Αυγής αλλά και από την απαίτηση του ΣΥΡΙΖΑ να παραιτηθεί ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης από υπουργός επειδή με τις επιχειρήσεις-σκούπα στο κέντρο μάζευε ψήφους. Από τη στιγμή που πριν από τρία χρόνια ένας άλλος υπουργός μάζευε ψήφους βάζοντας σύμβουλό του την Αλ Σάλεχ, αυτό σημαίνει ότι η ελληνική κοινωνία έχει αλλάξει. 
ΠΗΓΗ: εφημερίδα ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ