Ο Καμμένος ΛΑ.Ο.Σ της Χρυσής Αυγής. Του Γιώργου Πήττα

Η Σάρα, η Μάρα και το (πολύ) κακό συναπάντημα δηλαδή.
Αν ο κόσμος δεν ζούσε την τραγωδία, ο διαγκωνισμός των αθλίων για το ποιος είναι λιγότερο φασιστοειδής και περισσότερο αγνός πατριώτης θα αποτελούσε εξαιρετική πηγή έμπνευσης  για καρτούν, θεατρική επιθεώρηση ή μαύρη κωμωδία.

Φανταζόμουν τις προάλλες για παράδειγμα, τον εξαίρετο Δημήτρη Πιατά να παριστάνει τον Νίκο Μιχαλολιάκο με κοντό πέτσινο παντελονάκι, ανάλογο σακάκι, μαύρα άρβυλα και, βεβαίως  βεβαίως,   τη σβάστικα περιβραχιόνιο ή και περασμένη στο παχουλό μπουτάκι,  με ένα φαράσι και μια σκούπα, να κυνηγάει μετανάστες.  Να κάνει δηλαδή «σκούπα».
Τα πράγματα όμως, είναι πολύ πιο σοβαρά πολύ περισσότερο από όσο θέλουμε να συνειδητοποιήσουμε μερικές φορές.

Και εδώ, είναι η τεράστια ευθύνη όσων, χάριν μίας ούτω καλούμενης ιδεολογικής συνέπειας συνεχίζουν εμμονικά να έχουν ως εφαλτήριο το 1905 και να εμφανίζονται στα τηλεοπτικά πάνελ και τους δημόσιους λόγους προκειμένου να αναλώσουν το 90% του χρόνου τους επιτιθέμενοι κατά πάσας Αριστεράς.

Το σπίτι καίγεται, αλλά κάποιοι, αντί να δουν πως θα βοηθήσουν στην κατάσβεση, ξοδεύουν το νερό για να ποτίζουν τη γλάστρα τους.
 Επειδή, το όραμα, είναι να «θεριέψει το δέντρο που θα τα σκεπάσει όλα» .
Στην Αθήνα μες το κέντρο, φύτρωσε καινούργιο δέντρο, έχει κόκκινα τα φύλλα-που έλεγε και ένα παλιό τραγουδάκι του Λοΐζου σε στίχους του Φώντα Λάδη προ αμνημονεύτων. (μετά το 1905 πάντως).

Προφανώς, δεν έχει καμία σημασία για κάποιους, αν το «δέντρο» απλώσει τις ρίζες του σε πάμπολλα πτώματα αυτοχείρων απελπισμένων, εξαθλιωμένων ανέργων υπερπολλαπλάσιων από τους σημερινούς, σε μία χώρα απόλυτα εκποιημένη με ακόμα μερικές γενιές κατεστραμμένες.
Και κάπως έτσι, το δέντρο, αντί να θεριεύει κινδυνεύει να γίνει ένα καλοδιατηρημένο μπονσάι.
Μπολσεβίκοι- Μενσεβίκοι , εν έτει 2012 του 21ου αιώνα, στο επίκεντρο του επιθανάτιου ρόγχου της εποχής που προσδιορίστηκε από τη Βιομηχανική Επανάσταση.
Αντιδρούν ακόμα και στην τάση πολλών νέων ανθρώπων να φύγουν από τα Αστικά Κέντρα και να δημιουργήσουν στην επαρχία.
 Έτσι βλέπεις, λιγοστεύει η στρατιά του εξαθλιωμένου προλεταριάτου.
Δεν είναι κρίμα. Είναι έγκλημα ιστορικού μεγέθους. Συνεπές βέβαια με τις «αρχές» τους.

Ο Καμμένος ΛΑ.Ο.Σ της Χρυσής Αυγής.
Όπου ο «ηγέτης» των «Ανεξάρτητων Ελλήνων» ο πάλαι ποτέ υφυπουργός Ναυτιλίας, γνωστός για την έφεση που τον διακρίνει στις θεωρίες συνομωσίας (μόνο τον Αρχιεπίσκοπο δεν είχε «αποκαλύψει» ως αρχηγό της 17Ν) που την περίοδο της υπουργίας του, χρέωσε το ελληνικό δημόσιο με μπόλικες εκατοντάδες χιλιάδων ευρώ για να περιδιαβάζει ανά το Αιγαίο με ναυλωμένο ελικόπτερο-και μάλιστα ναυλωμένο από μη ελληνική off shoreεταιρία.
 Προϊστάμενος του τότε, ο κος Βουλγαράκης, γνωστός και ως offshorάκης.
Τυχαίο; Δε νομίζω.
Ήταν δε, 1996 όταν η εισαγγελία ζήτησε την άρση της ασυλίας του για υπόθεση απιστίας κατά του Ελληνικού Δημοσίου, για την εποχή που ο κος Καμμένος ήταν Αντιπρόεδρος της Ελίντα. Η εταιρία, που μια φορά κι’ έναν καιρό ανθούσε ως η μεγαλύτερη Ελληνική εταιρία Ηλεκτρικών ειδών, έγινε προβληματική, έκλεισε και ύστερα ήρθαν οι…μέλισσες.
Όχι, η ασυλία του κου Καμμένου δεν ήρθη. Φρόντισε για αυτό η  εταιρία «πλειοψηφία της Βουλής». Στο όνομα του λαού ασφαλώς και του όρκου τους.
Πάντως, τα κόλπα τα ξέρει καλά.
Φρόντισε, διακλαδώθηκε, έκανε το κόμμα του, έφτιαξε κοινοβουλευτική ομάδα με δέκα βουλευτές και  κατά συνέπεια, δικαιούται και την κρατική χορηγία.
 Κύριε Καμμένε, τραγουδήστε μας τον εθνικό ύμνο.
Τώρα όμως, που καθαρίζουμε κρεμμύδια.
Αλλά, ακροδεξιός δεν είναι. Όλα κι’ όλα. Γιατί δηλαδή ακροδεξιός;
Επειδή ως γνήσιος αρσενικός και πατριώτης Έλλην χλεύασε τον Guido Westerwelle;
Επειδή το ονοματάκι του βρέθηκε να καπνίζει πάνω από τη φωτιά του «Συνδικάτου του εγκλήματος»;
Ουαί υμίν γραμματείς και φαρισαίοι υποκριτές που βρήκατε όλοι ευκαιρία να κάνετε γλέντι πάνω στο πτώμα.
Ουστ!
Ο ΛΑ.Ο.Σ βέβαια του κου Καρατζαφέρη, έχει πραγματικό γέλιο πια.
Γέλιο και τίποτα άλλο. Την ζημιά που ήταν κάνει, την ολοκλήρωσε και είναι  τεράστια.
Εισήγαγε το μίσος κατά των ξένων, καλλιέργησε ρητορείες που έστελναν τους φορείς του HIV σε ξερονήσια και τους ομοφυλόφιλους στον ψυχίατρο, ύμνησε επίμονα τη δικτατορία, άνοιξε το δρόμο για τη Χρυσή Αυγή, την οποία κάποτε καλούσε να πάρει υπουργείο, αφού, είναι παιδιά της οικογένειας.
Ξεπουπουλιασμένος τώρα, κολλημένος στη γωνία από τον υπερσυντηρητικό λόγο του Σαμαρά που φαντασιώνεται το απόλυτο αστυνομικό κράτος, προδομένος από το Χρυσαυγίτικο εξώγαμο του, αφοπλισμένος από τις κορώνες του Καμμένου, με μοναδικό πολιτικό πρόσχημα τον κο Κύρτσο, δεν ελπίζει σε τίποτα, δεν είναι ελεύθερος, γιατί φοβάται τα πάντα. Με τόσες κωλοτούμπες, στο τέλος σφήνωσε το  ίδιο του το κεφάλι εκεί, μέσα στην…τούμπα.
Η εποχή του απηρχαιωμένου ρεκλαμαδόρου της φτηνής ατάκας, είναι στο τέλος της, πάει σταθερά για σύνταξη και, αφήστε τον κο Κύρτσο να ονειρεύεται πως θα γίνει ο επόμενος Βορίδης.

Η Χρυσή Αυγή ενός καμένου λαού.
Οι αιτίες που αυτή η άξεστη δράκα πολλαπλασιάστηκε και έφτασε  τώρα  να μοιάζει με επιθετικό μεταστατικό καρκίνο, έχουν πολλές φορές αναλυθεί και από τον γράφοντα και από άλλους πολύ καλύτερα.
Αν το σύστημα συμπεριφέρθηκε απολύτως εγκληματικά στο ζήτημα της Μετανάστευσης και στην γκετοποίηση του κέντρου, αν το σύστημα «εκπαίδευσε» τους νεοέλληνες πως το φτηνό αλλοδαπό εργατικό δυναμικό είναι του κλώτσου και του μπάτσου (κυριολεκτικά) και υπηρετεί την καλοπέραση των νεοελλήνων, η Αριστερά, με αγαθή πρόθεση μεν αλλά προκλητικά δε, αγνόησε την πραγματικότητα.

Και έδωσε χώρο σε μια χούφτα αλητείας, για να παίζει το ρόλο του εκκαθαριστή. Το είχα γράψει πριν από ένα χρόνο ή και περισσότερο.
 Όταν ο παραδοσιακός κάτοικος του κέντρου που είναι και μιας ηλικίας πλησιάζει έναν νεαρό που βρίσκεται εκεί για να υπερασπιστεί τον μετανάστη (και πάρα πολύ καλά κάνει) και τολμά να ψελλίσει κάτι σαν «ξέρεις, σκοτώνονται μεταξύ τους, έχουν συμμορίες, φοβόμαστε να βγούμε έξω» και ως απάντηση παίρνει ένα αγέρωχο και…επαναστατικό «παράτα με ρε φασίστα», ε, τότε, ετοιμάζουμε την πελατεία της Χ.Α. και το χειροκρότημα στα δολοφονικά τάγματα εφόδου.
 Η ασυγκράτητη βία που καλλιεργεί η Χ.Α. συνδυασμένη με απόλυτο πολιτικό παραλογισμό υπάρχει σε μία πρόταση στην ιστοσελίδα τους: «Βία είναι να εξισώνεται ο Έλληνας με τον ξένο εργάτη.»
 Σπορά διχασμού, καθώς ο τελευταίος, ως μη εξισωμένος άρα παράνομος, είναι που μετατρέπεται σε «κίνδυνο»  και εξωθείται στο γκέτο.
«Εναντίον Όλων» κραυγάζουν οι άναρθροι. Το κακό είναι πως μου θυμίζουν και κάποιους άλλους που ναι μεν δεν είναι άναρθροι, αλλά.

ΠΑΣΟΚΝΔ: Ήταν όλοι τους παιδιά μου.
Η ύπαρξη του Καμμένου, του ΛΑ.Ο.Σ και της Χ.Α. απλά είναι καύσιμο και λιπαντικό στο καθεστώς.
Συνιστούν την Ηθική Catastroika του συστήματος, είναι ο πιστότερος και αποτελεσματικότερος υπηρέτης  της Ολιγαρχίας.

 Είναι τα καλύτερα εργαλεία τους, προκειμένου να κρατούν ένα μέρος της κοινωνίας ποδηγετημένο και δέσμιο.  Για αυτό άλλωστε, στην πραγματικότητα, «μαζί τα τρώνε».

Με την ευκαιρία!
Ο Monsieur Θεόδωρος Πάγκαλος μίλησε και πάλι, αυτή τη φορά στους Times, για να πει με διαφορετικά λόγια το «μαζί τα φάγαμε» και πως τάχα για την κρίση, ευθύνεται η «νοοτροπία της πλειοψηφίας».

Η νοοτροπία, που αυτός και οι συνάδελφοι του, επέβαλλαν και ανέδειξαν ως σχεδόν μοναδικό τρόπο ύπαρξης, επιβίωσης, εργασίας, πλουτισμού.
Η νοοτροπία στην οποία επί δύο δεκαετίες με περισσή αμετροέπεια εκπαίδευσαν περίπου τους πάντες, σε βαθμό που αν τυχόν ήσουν ανεπίδεκτος ως Π.Π. (Πολίτης Πελάτης) κινδύνευες να βρεθείς στο περιθώριο.

Το έχω πει  πολλές φορές σε ιδιωτικές συζητήσεις, αλλά ποτέ δημόσια:
Η δικτατορία 1967-1974 διεύρυνε τον τάφο της ατελούς και εκ του συστάδην στρεβλής Ελλάδας.
Το ΠΑΣΟΚ 1981-2004, έβαλε την ταφόπλακα εισάγοντας  τον άκρατο λαϊκισμό.
Η Ν.Δ. 2004-2009, σφράγισε τον τάφο.
Το ΠΑΣΟΚ 2009-2011, αφόδευσε πάνω στον τάφο, το καταπέτασμα που είχε καταβροχθίσει όλα τα προηγούμενα χρόνια.
Όχι, δεν θα ψηφίσω, ούτε στους εφιάλτες μου αυτά κόμματα που κάνανε κομμάτια τον τόπο και τον παρέδωσαν κουρελή με μια σφεντόνα στον πόλεμο που μαίνεται διεθνώς, τον πόλεμο που έχουν κηρύξει οι «Αγορές» γυρίζοντας το ρολόι στον μεσαίωνα για όλους τους κανονικούς ανθρώπους.
Οι φιγούρες του Μέγιστου Υπερφίαλου και του Εθνικού Τζάμπα Μάγκα (πιο τζάμπα δεν μπορεί να γίνει) καθώς και όλου του κακού συναπαντήματος που τους ακολουθεί, πρέπει να διαγραφούν από παντού, ως μέρος του χρέους-γιατί αυτοί είναι το χρέος, αυτοί συνθέτουν το τεράστιο πολιτικό και ηθικό έλλειμμα της χώρας. 

6 Μαΐου 2012: Υπάρχει μία ευκαιρία.
Να ξεφορτωθούμε το παρελθόν και να αναλάβουμε το ρίσκο για ένα διαφορετικό μέλλον.
Στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.
Με δυνάμεις της Αριστεράς με δυνάμεις της Οικολογίας.
Αν επιτέλους η πλειοψηφία, μια ισχυρή πλειοψηφία σπάσει επιτέλους τις σχέσεις εξάρτησης με τα δύο πρώην μεγάλα κόμματα, αν επιτέλους οι Πολίτες με αυτόν τον τρόπο τσακίσουν τις πελατειακές σχέσεις, αν οι Πολίτες στραφούν μαζικά στην Αριστερά και τους Οικολόγους Πράσινους, τότε, υπάρχει η ευκαιρία και η κρησάρα της ευθύνης. Για όλους.
Οικολόγους, Μενσεβίκους Μπολσεβίκους, Κομμουνιστές, Αριστερούς.

Ο πόλεμος μαίνεται. Ο εργασιακός και κοινωνικός μεσαίωνας δεν έρχεται, είναι ήδη εδώ.
 «Σκέψου Καθαρά»:  Αφού αυτοί «αποφάσισαν χωρίς εμάς, προχωράμε χωρίς αυτούς».
Αλλιώς, ….ΛΑ.Ο.Σ Καμμένος, Βαθειά Νυχτωμένος. Με ΠΑΣΟΚΝΔ καπάκι.

www.tvxs.gr