Κουρελού

του Γιώργου Λακόπουλου

Πρώτα τα καλά νέα. Ο Αλέξης Τσίπρας με τα τελευταία ταξίδια και παρά τις - μεταξύ ειρωνείας και ζηλοτυπίας - επικρίσεις του Βενιζέλου ότι προσπαθεί αγωνιωδώς να αποκτήσει διεθνές προφίλ, εκ των πραγμάτων το απέκτησε και αυτό βοηθάει κάποιον εν αναμονή πρωθυπουργό. Ποια απόχρωση θα πάρει είναι άλλο θέμα.

Μετά τα «μας τα είπαν κι άλλοι» νέα. Ο Αλέξης ανακοίνωσε ότι «προτίθεται να συμμαχήσει ακόμη και με τον διάβολο» - δημητροφικό τσιτάτο από τα χρόνια της ΚΝΕ προφανώς - προκειμένου να σώσει την κοινωνία. Προστίθεται έτσι στη λίστα όσων την έχουν σώσει ήδη - αν θα έχει και την τύχη τους, θα δείξει.

Και, τέλος, τα περίεργα νέα. Ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ προανήγγειλε ότι και σε περίπτωση αυτοδυναμίας δεν θα κυβερνήσει μόνος - ότι θα κυβερνήσει στα σίγουρα δεν το συζητάει - και οι δυνάμει κυβερνητικοί εταίροι του βρίσκονται στο ΠΑΣΟΚ, στη ΔΗΜΑΡ και στον Καμμένο. Τι ακριβώς σημαίνουν αυτά τα μισόλογα;

Π.χ. κάποιοι θα αποκολληθούν από τα τρία κόμματα και θα συγκυβερνήσουν μαζί του; Και πότε θα γίνει αυτό; Πριν από τις εκλογές - οπότε έχει δικαίωμα ο καθένας να πάει με όποιον θέλει; Ή μετά, οπότε θα υπάρχουν και υπουργεία προς διανομή και τα τοιαύτα, οπότε θα ζητήσει αποστασίες;

Μήπως θα καλέσει κάποια κόμματα επισήμως να συγκυβερνήσουν; Τι τον κάνει να πιστεύει ότι το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ - ή το ΚΚΕ, όπως λέει - θα πάνε μαζί του, όταν μάλιστα τους ετοιμάζει για παρέα και τον Καμμένο;

Ειδικά η εμμονή του να μην αποκλείει τον ακραίο και ασυνάρτητο πρώην υφυπουργό που έγινε αρχηγός κόμματος, πώς εξηγείται; Γιατί αφήνει να υφέρπει ότι δεν έχει πρόβλημα να συνυπάρξει μαζί του σ' ένα κυβερνητικό σχήμα; Σαν πολύ μακριά από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι το κόμμα του Καμμένου, ή εμείς δεν καταλαβαίνουμε καλά;

Και το κυριότερο: με ποιο πρόγραμμα θα κυβερνήσει αυτό το ετερόκλητο σχήμα; Πότε έχει εκπονηθεί αυτό το πρόγραμμα-κουρελού και πότε θα τεθεί υπόψη των ψηφοφόρων; Και πώς μπορεί να υπάρξει ένα πρόγραμμα διακυβέρνησης από κόμματα που έχουν εντελώς διαφορετικές θέσεις στα μεγάλα θέματα;

Κακά τα ψέματα. Ο Τσίπρας είναι ο πιο ελκυστικός πολιτικός ηγέτης σήμερα και ευλόγως απορροφά τη λαϊκή δυσφορία από το Μνημόνιο. Αλλά όταν έρχεται η στιγμή να κάνει ταμείο, το ηγετικό προφίλ του θολώνει. Γιατί όπως έλεγε ο αυστριακός φιλόσοφος Καρλ Πόπερ: «Ο καλύτερος τρόπος για να αξιολογείς έναν ηγέτη είναι να διερωτάσαι τι σφάλματα είναι ικανός να κάνει».

www.tanea.gr