Δήμιοι...
του Δημήτρη Δανίκα
Ωραία λοιπόν. Βολευτήκαμε με τον «δήμιο» Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Που είπε-και συμφωνώ απόλυτα μαζί του-ότι «Η Ελλάδα ακόμα δεν πέρασε από το βουνό». Από τον Γολγοθά τον εφιαλτικό. Προσέξτε τρία στοιχεία. Εντελώς νεοελληνικής παραγωγής και εφαρμογής
Το πρώτο. Δια στόματος Ντόρας Μπακογιάννη. Σε τηλεοπτικό παράθυρο κάποιου ειδησεογραφικού δελτίου. Οτι σύμφωνα με τα παγκόσμια, επίσημα, στοιχεία, έχουμε κατρακυλήσει στην 164 θέση. Δηλαδή για το άνοιγμα ενός κουρείου θα χρειαστεί περισσότερος χρόνος απ όσον χρειάστηκαν οι κινέζοι της Cosco για τον προβλήτα που κατασκεύασαν στο λιμάνι του Πειραιά. Εντελώς ανατριχιαστικό.
Παράδειγμα; Ιδιοκτήτης cafe στην πλατεία Συντάγματος που εκχώρησε την επιχείρησή του σε έτερο επιχειρηματία και που τώρα την ξαναπήρε πίσω, θα χρειαστεί περίπου πέντε μήνες για να την επαναλειτουργήσει. Που σημαίνει ότι για την ίδια καφετέρια, για το ίδιο σημείο, για την ίδια κουζίνα απαιτείται τόση και τέτοια γραφειοκρατία όση περίπου για το άνοιγμα μιας πολυεθνικής!
Γιατί όλη αυτή η βασανιστική διαδικασία; Γιατί τόσος χαμένος χρόνος; Ρωτάω τον ταλαίπωρο επιχειρηματία. Η απάντηση; Εντελώς αυτονόητη. «Μα φυσικά για τα φακελάκια». Ποιο fast track και κουραφέξαλα. Ολη αυτή η υποσχεσιολογία, για την ανάπτηξη και την καταπολέμηση της ανεργίας είναι σκέτη και καραμινάτη αερολογία
Το δεύτερο παράδειγμα. Ο τουρισμός. Οπου διαβάζω σε ελβετική εφημερίδα ότι από μόνη της η τουριστική ανάπτυξη δεν αποτελεί λύση για την Ελλάδα. Λογικό. Αν ήταν έτσι τότε το Παρίσι που το επισκέπτεται διπλάσιος αριθμός τουριστών απ όσους καταφθάνουν στα Greek Islands θα έπρεπε να ήταν ικανός να ταίσει ολόκληρο τον γαλλικό πληθυσμός. Εκτός κι αν ονερευόμαστε να μετατραπούμε σε ταξιδιωτικό προορισμό πάσης φύσεως εκπόρνευσης ελλήνων πολιτών. Συμπεριλαμβανομένων και των παιδιών μας. Κάτι σαν την Ταιλάνδη της Ευρώπης
Το τρίτο παράδειγμα. Οτι ουδείς σοβαρός ξένος επιχειρηματίας σκέφτεται να επεδύσει τα λεφτουδάκια του σε ένα τόπο ρημαγμένο από υποδομές, από αλλεπάληλα φορολογικά νομοσχέδια, από διαπλοκή, διαφθορά, από αστάθεια και από ανελέητη γραφειοκρατία. Η καρατόμηση των μισθών και η εξαθλίωση των εργαζομένων δεν πρόκειται να προσελκύσουν ξένα κεφάλαια. «Σκοτώνουν» τα παιδιά μας προκειμένου να κερδίζουν και να αποταμιεύουν οι ντόπιοι μικρομεσαίοι, μεγαλομεσαίοι και μεγαλομεταπράτες δυνάστες!
Φταίει ο Σόιμπλε γι αυτό το κατ εξακολουθήση και προμελετημένο έγκλημα το οικονομικό, κοινωνικό και εθνικό; Πλάκα κάνεις! Που σημαίνει ότι όλοι αυτοί οι περισπούδαστοι κυβερνητικοί εγκέφαλοι δεν έχουν προχωρήσει μισή ίντσα πέρα από το Οθωμανικό μας παρελθόν. Υποδομές τριτοκοσμικές. Διαδικασίες αφρικανικές. Συνήθειες και πρακτικές ολότελα καταστροφικές. Και μετά βγαίνουν στα κανάλια και κορδώνονται ότι τα μεταρρυθμίζουν όλα για να σώσουν την Ελλάδα. Αυτοί οι πραγματικοί δήμιοι. Αυτοί οι πραγματικοί εχθροί. Τους ΑντωνοΒαγγέληδες όσο και να πλένεις το σαπούνι σου χαλάς!
ΠΗΓΗ: εφημερίδα ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ
Ωραία λοιπόν. Βολευτήκαμε με τον «δήμιο» Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Που είπε-και συμφωνώ απόλυτα μαζί του-ότι «Η Ελλάδα ακόμα δεν πέρασε από το βουνό». Από τον Γολγοθά τον εφιαλτικό. Προσέξτε τρία στοιχεία. Εντελώς νεοελληνικής παραγωγής και εφαρμογής
Το πρώτο. Δια στόματος Ντόρας Μπακογιάννη. Σε τηλεοπτικό παράθυρο κάποιου ειδησεογραφικού δελτίου. Οτι σύμφωνα με τα παγκόσμια, επίσημα, στοιχεία, έχουμε κατρακυλήσει στην 164 θέση. Δηλαδή για το άνοιγμα ενός κουρείου θα χρειαστεί περισσότερος χρόνος απ όσον χρειάστηκαν οι κινέζοι της Cosco για τον προβλήτα που κατασκεύασαν στο λιμάνι του Πειραιά. Εντελώς ανατριχιαστικό.
Παράδειγμα; Ιδιοκτήτης cafe στην πλατεία Συντάγματος που εκχώρησε την επιχείρησή του σε έτερο επιχειρηματία και που τώρα την ξαναπήρε πίσω, θα χρειαστεί περίπου πέντε μήνες για να την επαναλειτουργήσει. Που σημαίνει ότι για την ίδια καφετέρια, για το ίδιο σημείο, για την ίδια κουζίνα απαιτείται τόση και τέτοια γραφειοκρατία όση περίπου για το άνοιγμα μιας πολυεθνικής!
Γιατί όλη αυτή η βασανιστική διαδικασία; Γιατί τόσος χαμένος χρόνος; Ρωτάω τον ταλαίπωρο επιχειρηματία. Η απάντηση; Εντελώς αυτονόητη. «Μα φυσικά για τα φακελάκια». Ποιο fast track και κουραφέξαλα. Ολη αυτή η υποσχεσιολογία, για την ανάπτηξη και την καταπολέμηση της ανεργίας είναι σκέτη και καραμινάτη αερολογία
Το δεύτερο παράδειγμα. Ο τουρισμός. Οπου διαβάζω σε ελβετική εφημερίδα ότι από μόνη της η τουριστική ανάπτυξη δεν αποτελεί λύση για την Ελλάδα. Λογικό. Αν ήταν έτσι τότε το Παρίσι που το επισκέπτεται διπλάσιος αριθμός τουριστών απ όσους καταφθάνουν στα Greek Islands θα έπρεπε να ήταν ικανός να ταίσει ολόκληρο τον γαλλικό πληθυσμός. Εκτός κι αν ονερευόμαστε να μετατραπούμε σε ταξιδιωτικό προορισμό πάσης φύσεως εκπόρνευσης ελλήνων πολιτών. Συμπεριλαμβανομένων και των παιδιών μας. Κάτι σαν την Ταιλάνδη της Ευρώπης
Το τρίτο παράδειγμα. Οτι ουδείς σοβαρός ξένος επιχειρηματίας σκέφτεται να επεδύσει τα λεφτουδάκια του σε ένα τόπο ρημαγμένο από υποδομές, από αλλεπάληλα φορολογικά νομοσχέδια, από διαπλοκή, διαφθορά, από αστάθεια και από ανελέητη γραφειοκρατία. Η καρατόμηση των μισθών και η εξαθλίωση των εργαζομένων δεν πρόκειται να προσελκύσουν ξένα κεφάλαια. «Σκοτώνουν» τα παιδιά μας προκειμένου να κερδίζουν και να αποταμιεύουν οι ντόπιοι μικρομεσαίοι, μεγαλομεσαίοι και μεγαλομεταπράτες δυνάστες!
Φταίει ο Σόιμπλε γι αυτό το κατ εξακολουθήση και προμελετημένο έγκλημα το οικονομικό, κοινωνικό και εθνικό; Πλάκα κάνεις! Που σημαίνει ότι όλοι αυτοί οι περισπούδαστοι κυβερνητικοί εγκέφαλοι δεν έχουν προχωρήσει μισή ίντσα πέρα από το Οθωμανικό μας παρελθόν. Υποδομές τριτοκοσμικές. Διαδικασίες αφρικανικές. Συνήθειες και πρακτικές ολότελα καταστροφικές. Και μετά βγαίνουν στα κανάλια και κορδώνονται ότι τα μεταρρυθμίζουν όλα για να σώσουν την Ελλάδα. Αυτοί οι πραγματικοί δήμιοι. Αυτοί οι πραγματικοί εχθροί. Τους ΑντωνοΒαγγέληδες όσο και να πλένεις το σαπούνι σου χαλάς!
ΠΗΓΗ: εφημερίδα ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ
Σχόλια