Λύκοι...

του Δημήτρη Δανίκα

Η κατάσταση  απίστευτα  ρευστή. Το τοπίο μοιάζει με  καζάνι που βράζει. Ανά πάσα στιγμη το καπάκι  θα  εκτιναχθεί. Οι «καιρικές»  συνθήκες μεταβλητές και  απρόβλεπτες. Αλλάζουν από  τη μια  στην άλλη  στιγμή. Η μάζα  της  συσσωρευμένης  αρνητικής  ενέργειας  τόσο ογκώδης που  κάποια  στιγμή  θα πρέπει να  εκτονωθεί. Και  οι  κοινωνικές δυνάμεις  πανέτοιμες να  εκραγούν.

Πότε;  Ουδείς  μπορεί να το προβλέψει. Πως;  Με  κάθε   τρόπο. Από  ποιούς; Μα φυσικά  από  τις ομάδες και  δυνάμεις που φλερτάρουν με  την επίγεια κόλαση. Παράδειγμα; Η προχτεσινή  διακήρυξη κάποιας  οργάνωσης  εφέδρων με την  οποία καλείται  ο στρατός να  ενωθεί με τον Λαό. Θα μου  πείτε   τα πραξικοπήματα δεν εξαγγέλονται.  Και τι  μ αυτό; Ολα  μπορεί να συμβούν

Παράδειγμα;  Η τοποθέτηση  εκρηκτικού μηχανισμού. Η έφοδος γνωστών-αγνώστων κουκουλοφόρων με  στόχο να μετατραπεί το  κέντρο  σε πεδίο πολέμου. Παράδειγμα; Φονικό που  θα αποδοθεί σε  κάποιο  κόμμα της  Βουλής. Βάλτε  την  νοσηρή πλευρά  της  φαντασίας  σας να  επινοήσει  το οποιοδήποτε  τρελό  σενάριο ανωμαλίας και  εκτροπής

Με απλά  λόγια οι  συνθήκες  ώριμες να  υποδεχτούν    την  οποιαδήποτε  προβοκάτσια, το οποιοδήποτε   εγκληματικό   γεγονός. Πάντα  υπέρ της   σωτηρίας της χώρας και του ελληνικού  λαού

Το  χαλί έχει στρωθεί.  Με  εκατομμύρια στιβαγμένους στην ανεργία.  Με  εκατομμύρια συμπολίτες  μας  που  από την ανέχεια, την  αφαγία και την καθημερινή μαυρίλα  έχουν απωλέσει κάθε  ίχνος ασφάλειας  και αυτοεκτιμησης. Με   την  κολοσσιαία ανθρωπιστική   καταστροφή. Με  τα κάτεργα   εργασίας. Με  την ολοσχερή  ανυποληψία του πολιτικού προσωπικού. Με  την εξαφάνιση κάθε ίχνους  ελπίδας. Με το γκρέμισμα των δύο πυλώνων που συγκρατούν  το δίχτυ ασφαλείας. Δηλαδή Υγεία και Παιδεία. Και   με  την   βεβαιότητα.  Που σαν επιδημία διαδίδεται  σε  όλα σχεδόν τα  στρώματα  της ελληνικής κοινωνίας. Οτι δηλαδή αυτοί που δημιούργησαν  το πρόβλημα  δεν είναι ικανοί  και να  το  λύσουν. Και ότι καμία μα καμία πολιτική  δύναμη δεν είναι φορέας πειστικής και ρεαλιστικής αλλαγής

Η απογοήτευση τροφοδοτεί   το αδιέξοδο. Το αδιέξοδο  τροφοδοτεί μαζική απελπισία. Και η μαζική απελπισία  μπορεί  να    τροφοδοτήσει    την   τυφλή  βία. Ο φαύλος  κύκλος μιας   κοινωνίας που αργοπεθαίνει από έλλειψη προοπτικής.  Επομένως  γαία  πυρί  μιχθήτω. Και  όπως   σοφά  λέει η λαική  ρήση: Ο λύκος  στην αναμπουμπούλα  χαίρεται!

ΠΗΓΗ: εφημερίδα ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ