Θεσσαλονίκη, Οκτώβριος 2013

Του Αλέκου Π. Ζάννα*

Παρασκευή 25 Οκτωβρίου 2013 στη Θεσσαλονίκη. Το πρωί, αεροπλάνα της Πολεμικής Αεροπορίας με το χορηγικό καύσιμο κάνουν «περάσματα» πάνω από την πόλη και σε πολύ χαμηλό ύψος. Ο θόρυβος εκκωφαντικός, τα ντεσιμπέλ σίγουρα πάνω από τα όρια. Σε ό,τι αφορά τη δημόσια υγεία, οι δημοτικοί και περιφερειακοί άρχοντες κάνουν την πάπια. Πρέπει να είναι ευχαριστημένοι με την παρέλαση που φέτος θα γίνει με πλήρη ανάπτυξη. Και φυσικά μες στην καλή χαρά και ο αρμόδιος υπουργός που κατάφερε και έκανε μια παρέλαση «όπως παλιά».

Για τον χορηγό των καυσίμων πιθανόν η χορηγία να μην κοστίζει και πολλά. Ισως και να βγαίνει κάποιο κέρδος από τη φοροαπαλλαγή. Κόστος σαφώς λιγότερο από το αν έδινε το αντίτιμο των καυσίμων (φορολογημένο ή αφορολόγητο) σε ένα από τα παραπαίοντα νοσηλευτικά ιδρύματα του Αδώνιδος. Ή αν έδινε τα καύσιμα για τη θέρμανση κάποιων από τους συμπολίτες μας.

Το ίδιο βράδυ στα μπαράκια της Συγγρού βλέπουμε καμιά δεκαπενταριά μαθητές στης Σχολής Μονίμων Υπαξιωματικών του Ναυτικού να κάθονται και να πίνουν το ποτό τους. Με στολή, όπως την εποχή της δικτατορίας˙ τότε οι στρατιωτικοί έπρεπε να κυκλοφορούν με τη στολή τους ως μία ακόμη ένδειξη του ποιος κυβερνά αυτή τη χώρα. Υπολογίστηκαν τα έξοδα μεταφοράς και παραμονής τους; Τα καύσιμα της μεταφοράς τους εμπίπτουν στην ευγενή χορηγία χάρη στην οποία θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε τα τελευταία όπλα του ένδοξου στρατού μας; Το ίδιο φυσικά ισχύει και για τα υπόλοιπα μεταφερόμενα πεζοπόρα τμήματα που θα παρελάσουν.

Στο λιμάνι έχει αράξει και ένα υποβρύχιο. Ισως να είναι αυτό που γέρνει, ξέρετε αυτό του Ακη και του Ευάγγελου και των άλλων παιδιών.

Το προηγούμενο βράδυ στην ψηφιακή τηλεόραση της ΕΡΤ άκουσα τον πρωθυπουργό να λέει στις Βρυξέλλες ότι πρέπει να σώσουμε τη νότια Μεσόγειο, δηλαδή τις χώρες του Μάγρεμπ. Για μας τίποτε. Αυτό είναι διεθνισμός.

Η μαθητική παρέλαση της Κυριακής 27 Οκτωβρίου έγινε με τη συνδρομή των δυνάμεων της τάξης, όπως αρμόζει. Παρών στην εξέδρα των επισήμων και ο έγκριτος κ. Παναγιώτης Ψωμιάδης, που ως γνωστόν έχει εκπέσει από τη θέση του περιφερειάρχη με δικαστική απόφαση. Προσπαθώ να καταλάβω με ποια ιδιότητα ήταν εκεί. Μάλλον τον κάλεσε ο νυν περιφερειάρχης, όπως κάλεσε και πολλούς άλλους. Ή μήπως του ανταποδίδει το γεγονός της διαδοχής του στη θέση αυτή; Επίσημοι από μία κατηγορία και πάνω έλαμψαν διά της απουσίας τους. Ο φόβος του γιουχαΐσματος πάντα φυλάει τα έρημα. Τα ΜΑΤ και οι άλλες δημοκρατικές δυνάμεις έδωσαν το «παρών» τους ως αναπόσπαστο τμήμα της νεολαίας και μεγαλούργησαν κατά των διαμαρτυρομένων. Ο εμπνευστής των παρελάσεων της νεολαίας, ο Ιωάννης Μεταξάς, θα πρέπει να είναι πολύ ευχαριστημένος από το αποτέλεσμα, εκεί που βρίσκεται. Μου θύμισε την παρέλαση που έκανα ως μαθητής το 1970 μπροστά στον δικτάτορα, την ώρα που ο πατέρας μου ήταν στη φυλακή, στο ίδιο κελί με τον διευθυντή της «Εφημερίδας των Συντακτών».

Η στρατιωτική παρέλαση της 28ης, πάντα με την παρουσία του ανώτατου πολιτειακού άρχοντα από παλιά, γίνεται σε στενό οικογενειακό κύκλο όπως συνηθίζεται τα τελευταία χρόνια. Υπάρχουν και συμπολίτες μας που θέλουν να δουν τις παρελάσεις και είναι δικαίωμά τους όσο αυτές γίνονται. Τώρα τους το κόψαμε κι αυτό. Οι γνωστές δυνάμεις καταστολής πανταχού παρούσες, οι μυστικοί με τα πολιτικά είναι το κοινό που χειροκροτεί τους παρελαύνοντες. Η πόλη αστυνομοκρατούμενη, οι ασπίδες των ΜΑΤ είναι το φόντο στις λήψεις της τηλεόρασης με τους λίγους θεατές. Παρών και ο έκπτωτος περιφερειάρχης που είδαμε και στη μαθητική παρέλαση.

Παρελαύνουν όλοι όσοι θέλουν: διάφοροι σύλλογοι, έφεδροι καταδρομείς, εθελοντές, συλλέκτες στρατιωτικών αυτοκινήτων και ό,τι άλλο βάλει ο νους μας. Ακολουθεί το χορηγικό μέρος της τελετής με τα αυτοκινούμενα όπλα και κλείνει με τα πεζοπόρα τμήματα. Ο εκφωνητής της ΔΤ κάνει φιλότιμες προσπάθειες να μας πείσει για το αξιόμαχο των ενόπλων δυνάμεων, το πόσο καλή είναι η στρατονομία και άλλα γραφικά.

Οι στρατιωτικές και μαθητικές παρελάσεις στις εθνικές επετείους είναι μια ιστορία που ξεκινά από τη δικτατορία της 4ης Αυγούστου και συνεχίζεται ώς τις μέρες μας. Μήπως είναι ώρα να τελειώνουμε με δαύτες; Εδώ και μερικά χρόνια οι παρελάσεις έχουν καταντήσει μια εκδήλωση κλειστού κλαμπ, όπου κάποιος πηγαίνει με προσκλήσεις, τις βλέπουμε στην τηλεόραση και οι κυβερνώντες (πρώην, νυν και επόμενοι) χαριεντίζονται μεταξύ τους μπροστά στον τηλεοπτικό φακό. Ετσι κι αλλιώς είμαστε η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που γιορτάζει την έναρξη του πολέμου.

* Ανεργος αρχειονόμος και επιμελητής του αρχείου της Π.Σ. Δέλτα
ΠΗΓΗ: η εφημερίδα ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ