«Καμία οικογένεια χωρίς τουλάχιστον έναν εργαζόμενο...»
«Βασικός μου στόχος σ' αυτή τη δύσκολη περίοδο, να μην υπάρχει οικογένεια χωρίς τουλάχιστον έναν εργαζόμενο, να μην υπάρχει οικογένεια χωρίς εισόδημα». Αυτή ήταν η φράση-κωδικός του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου κατά την καθιερωμένη πρωθυπουργική ομιλία στις παραγωγικές τάξεις στο πλαίσιο της ΔΕΘ. Ηταν Σεπτέμβρης του 2011.
Ημασταν ήδη ένα χρόνο και πλέον στο Μνημόνιο, όλοι πιθανολογούσαμε το τι θα συμβεί και υπολογίζαμε μέχρι πού μπορεί να φτάσει ο εθνικός μας κατήφορος. Η ομιλία του Γ. Παπανδρέου μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν γεμάτη από εκείνες τις κοινοτοπίες για τις θυσίες που θα πιάσουν τόπο, για την ξαστεριά που θα ακολουθήσει την μπόρα και για το πόσο αναγκαστικές ήταν η λιτότητα και η ύφεση, προκειμένου να βγούμε από την κρίση. Σημειώναμε μηχανικά τα όσα έλεγε ο πρωθυπουργός, για να μπορέσουμε μετά να τα γράψουμε στις εφημερίδες ή να τα πούμε στις τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα. Οταν όμως είπε τη φράση, ήταν σαν να μας κτύπησε το ρεύμα.
- Ακουσες καλά;
- Ακουσα...
- Το σημείωσες;
- Το σημείωσα. Είπε ότι βασικός του στόχος είναι να μην υπάρχει οικογένεια χωρίς τουλάχιστον έναν εργαζόμενο, να μην υπάρχει οικογένεια χωρίς εισόδημα...
Διαμορφωτές και συνυπογράφοντες του ελληνικού προγράμματος, του αρχικού που ήταν λάθος αλλά και του μετέπειτα που διόρθωσε δήθεν ο σημερινός πρωθυπουργός, παρά τα όσα άλλα έλεγαν δημοσίως γνώριζαν από την πρώτη στιγμή της υπογραφής τους όλες τις επιπτώσεις της υλοποίησης του ελληνικού προγράμματος, μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Εκείνοι γνώριζαν τα πάντα από την αρχή. Εμείς όχι. Ολα αυτά, περίπου δυόμισι χρόνια πριν...
Σήμερα, η ελληνική κοινωνία βρίσκεται ακριβώς στο σημείο που είχε περιγράψει ο Γ. Παπανδρέου στις 10 Σεπτεμβρίου του 2011. Τα επίσημα στοιχεία του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας (ILO) δείχνουν ότι η Ελλάδα βρίσκεται στον πίνακα της ανεργίας στην τέταρτη θέση παγκοσμίως. Το επίσημο ποσοστό ανεργίας έχει ξεπεράσει το 27,6%. Είναι το υψηλότερο ποσοστό που έχει καταγραφεί σε χώρα της Δύσης τα τελευταία τριάντα χρόνια. Στους νέους έως 25 ετών, στο 60,6%.
Ο Διεθνής Οργανισμός Εργασίας εκτιμά ότι μέσα στο 2014 η ανεργία στην Ελλάδα θα ξεπεράσει το 28%, ενώ το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ εκτιμά ότι η επίσημη ανεργία το 2016 θα έχει φτάσει στο 34%. Υπάρχουν και άλλα πολλά. Η μείωση του ΑΕΠ κατά 25,5% από το 2009, η αποτυχία να παταχθεί η φοροδιαφυγή, το λαθρεμπόριο καυσίμων, τα μέτρα ακύρωσης εργασιακών δικαιωμάτων δεκαετιών κ.ο.κ. Ας μείνουμε, όμως, στην ανεργία. Η ανεργία ήταν και είναι το θέμα.
Η κυβέρνηση συνεχίζει να λέει μεγάλα λόγια για ανάπτυξη, για ανάκαμψη και νέες θέσεις εργασίας. Στην πραγματικότητα, αγνοεί την κρισιμότητα της κατάστασης. Κανείς δεν δουλεύει για να αποκτήσει η χώρα έστω και τώρα νέο παραγωγικό μοντέλο, κανείς δεν προτείνει στους δανειστές μέτρα για αύξηση της απασχόλησης. Δεν υπάρχουν αναπτυξιακές προτεραιότητες, δεν υπάρχουν κίνητρα για επενδύσεις και επιχειρηματικότητα. Το μόνο που υπάρχει είναι η μανία να ονομάζουν τα πάντα... δαπάνες, ώστε να μπορούν να τις περικόπτουν όποτε η τρόικα ζητά περικοπές. Εκεί υπάρχει όντως συνέπεια. Διακομματική και από όλες τις κυβερνήσεις από το 2010 έως σήμερα.
ΠΗΓΗ: Ελευθεροτυπία
Σχόλια