Πες μου, γιατί να μην απέχω στις ευρωεκλογές;

του Βαγγέλη Λιακόγκονα

Ούτε μήνας, πλέον, δεν απομένει από τη -σημαντικότερη κατά πολλούς- εκλογική αναμέτρηση για την ανάδειξη εκπροσώπων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου από το 1979, οπότε και οι 751 άρχισαν να εκλέγονται άμεσα.

Οι συγκεκριμένες εκλογές, αναμφίβολα, θα τελεστούν με άξονα τον ευρωσκεπτικισμό, αιωρούμενο πάνω από τις χώρες – μέλη της ΕΕ, προεξεχόντων των κρατών αυτών που συμμετέχουν στην Ευρωζώνη. Στις δύο «πτέρυγες» του ευρωσκεπτικισμού, ορθώνονται οιφωνές αφενός των χωρών – «αιμοδοτών» του Βορρά, οι οποίες διατείνονται ότι η βοήθεια που προσφέρουν απειλεί, τελικά, την οικονομική τους σταθερότητα και επηρρεάζει αρνητικά την οικονομία τους σε εθνικό επίπεδο.

Τουναντίον, οι κραυγές των χωρών – «αιμοληπτών», δοκιμαζόμενες από πολιτικές αφαίμαξης και άδικης περιουσιακής αναδιανομής, προβάλουν την αντίληψη μιας τιμωρητικής τακτικής από τους δότες, που τελικά όχι μόνο δεν λειτουργεί συνδρομητικά, αλλά ακυρώνει και τις αξίες πάνω στις οποίες οικοδομήθηκε η Ένωση –όπως και τη σημασία των συναποφάσεων εν γένει.

Στην καμπάνια προσέλκυσης των Ευρωπαίων στις κάλπες, προτάσσεται το γεγονός ότι για πρώτη φορά ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής θα επιλεγεί με βάση τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών, κάτι που αναμφίβολλα έχει και αυτό τη σημασία του για την οικονομική, κυρίως, πολιτική που θα ασκηθεί.

Ωστόσο, δεν προβάλλονται όσο θα έπρεπε από τα ελληνικά ΜΜΕ ζητήματα που απασχολούν την Ευρωβουλή, δεν «φωτίζονται» παραδείγματα παραρτημάτων νομοθεσίας που αναθεωρούνται, σειρά θεμάτων που κρίνουν ερωτήματα του Ευρωπαίου, πέραν αυτών του οικονομικού πεδίου πολιτικής δράσης.

Ενδεικτικό παράδειγμα, η ψήφιση από την ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου -με μεγάλη πλειοψηφία- της πρότασης επαναπατρισμού «εθνικών θησαυρών», λειτουργώντας επιτέλους αποτελεσματικά έναντι του έως τώρα καθεστώτος, βάσει του οποίου ετησίως 40.000 πολιτιστικά αγαθά αφαιρούνταν παράνομα από τα κράτη μέλη και μόνο μερικά από αυτά επιστρέφονταν. Στην ψηφοφορία της 10ης Απριλίου, η Επιτροπή Πολιτισμού ετάχθη υπέρ άτυπης συμφωνίας που επιτεύχθηκε με τα κράτη-μέλη, για την αναθεώρηση της νομοθεσίας της ΕΕ προκειμένου να διευκολυνθεί η επιστροφή τους.

Ως εκ τούτου, με τη νέα αναθεωρημένη ευρωπαϊκή οδηγία απλουστεύονται οι διαδικασίες καιεπεκτείνονται τα χρονικά όρια για την άσκηση αγωγής και την παραγραφή της παράνομης διακίνησης των πολιτιστικών αγαθών. Επιπλέον, μεταφέρεται το βάρος της καλής πίστης και της δέουσας επιμέλειας στον κάτοχο του πολιτιστικού αγαθού.

Σημειώνεται ότι από το 1993 είχαν ξεκινήσει 15 διαδικασίες για την επιστροφή «εθνικών θησαυρών», από τις οποίες 7 μόνο πραγματοποιήθηκαν. Η τότε οδηγία θεσπίστηκε με την κατάργηση των εσωτερικών συνόρων της ΕΕ και εξαντλήθηκε στο να προστατεύει μόνο τα σημαντικότερα πολιτιστικά αγαθά.

Πρόκειται για ένα μόνο παράδειγμα δράσης του Ευρωκοινοβουλίου, που αφορά άμεσα τη χώρα μας, για όποιον θεωρεί ότι δεν αφορά την Ένωση στο σύνολό της.

Κι αν συνεχίζει, αδιαμφισβήτητα, κυρίαρχο διακύβευμα της επικείμενης «ευρω – αναμέτρησης» να αποτελεί το σε ποιες οικονομικές τακτικές θα «μεταφραστεί» το εκλογικό αποτέλεσμα, υπογραμμίζω απλώς, ότι μια σειρά άλλων θεματικών αρκούν για να μας στείλουν κάλλιστα στην κάλπη σε τέσσερις Κυριακές από σήμερα…

Δανείζομαι, ανακεφαλαιώνοντας, ατάκα από την τρέχουσα καμπάνια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου: «Διάλεξε ποιός κάνει κουμάντο στην Ευρώπη». Εγώ έρχομαι να συμπληρώσω: «…σε μια πληθώρα εκκρεμμοτήτων».

http://www.aixmi.gr/index.php/aixmigr/