Τα μανάρια τα υποψήφια...
γράφει το κορίτσι του διπλανού portal
Όλη την Κυριακή σας σκεφτόμουνα παίδες μου αγαπημένοι. Τι κρίμα να μην μπορούμε να αράξουμε όλοι μαζί με πίτσες-μπύρες και να σχολιάζουμε τα μανάρια τα υποψήφια. Εγώ μάλιστα φέτος προέβην σε πειραματισμούς: έκλεινα τα αυτιά μου και περισσότερο έβλεπα, παρά άκουγα. Οι λόγοι είναι δύο: α) είχα ακούσει ένα σωρό μαλακίες μέχρι τότε και είχα γκώσει και β) πιστεύω ότι η γλώσσα του σώματος είναι πιο εύγλωττη από την κανονική (εξαιρείται ο Μπένι που τις έχει όλες εύγλωττες). Ιδού, λοιπόν παίδες μου, τα βαθυστόχαστα συμπεράσματά μου (μετά από 12 μπύρες. Οι 13 ήταν γρουσουζιά και ήπια ένα τζιν τόνικ).
Ο Κασιδιάρης, το τρελό (κυριολεκτώ) γκομενάκι, το ίνδαλμα της γκέι σαδομαζό σκηνής, το παιδί με το γυαλιστερό μάτι και το τατού με τις φασίστριες καρυάτιδες, ήταν ο απόλυτος νικητής της βραδιάς και το έδειχνε. Φεστιβάλ κασιδιαρισμού έστησε μοναχός του - χέστηκε που οι άλλοι είναι στη φυλακή. Δεν έβαζε γλώσσα μέσα, κοιτούσε λοξά με λάγνα μισόκλειστα μάτια τους δημοσιογράφους, γελούσε ειρωνικά δηλώνοντας ξεδιάντροπα ότι όσο μοίραζε χαστούκια τόσο ανέβαιναν τα ποσοστάκια του, απαντούσε πριν να τον ρωτήσεις (σχολή Μπένι) γιατί ΑΥΤΟΣ ξέρει όχι μόνο τις απαντήσεις αλλά και τις ερωτήσεις. Τη δική μου ερώτηση όμως δεν την ξέρει: Τι χάπια παίρνεις βρε αγάπη μου; Στα χορηγεί ο ΕΟΠΠΥ ή το κόμμα; Γιατί αν στα χορηγεί το κόμμα, υποψιάζομαι ότι κάποιος σε υπονομεύει στην κούρσα της διαδοχής και σε ωθεί να βγαίνεις στη τιβί σαν υπομανιακός. Η Ζαρούλια θα 'ναι, να δεις. Αυτές οι βλαχάρες, οι τσουπωτές, είναι μεγάλες γκιόσες.
Ρένα -δώσε-πόνο- Δούρου: Σούπερ φράου το ατομάκι, το οποίο γενικά δε με χαλάει. Άμα δεν είσαι φράου σε αυτή τη γαμοχώρα, θα σε φάνε όρθια τα παλικάρια τα βαθυκομματικά. Βέβαια με χάλασε το βιντεάκι όπου διέτασσε τους δυστυχείς αντιπεριφερειάρχες να μην εισέρχονται στην περιφέρειά της γιατί θα τους αστράψει καμιά μπούφλα αλλά τες πα. Την ώρα που βγήκε χωρίς την κόκκινη μαρινιέρα (για να μην ξανοίγονται και οι εφοπλισταί και νομίζουν ότι θα γίνει τσιράκι του θαλάσσιου ή και του ξηρού κεφαλαίου), ένιωσα ότι ηθελε να ουρλιάξει στα μούτρα των λοιπών συριζαίων «Φάτε τη σκόνη μου παιδιά!» αλλά κρατιόταν. Από το πολύ το κράτημα το χαμόγελο έβγαινε λίγο στυφό, το μαλλί λίγο Φώφω Γεννηματά και το κοριτσάκι που αγκάλιασε λίγο Πασοκίτα. Αλλά ποιος είναι ο τέλειος; Βίβα Ρένα!
Αλέξης: Ο Αλέξης, παίδες, δεν ήταν ευτυχισμένος. Το χείλι του δεν έσκασε, το μάτι του ήταν πικραμένο σαν κατεψυγμένης τσιπούρας Αργεντινής. Είχε μια γλώσσα σώματος στο στυλ «άλλη μας δείξανε κι άλλη μας μπήξανε». Όπως έμαθα μετά έλεγε κάτι για ιστορική νίκη της Αριστεράς (σωστό) αλλά από μέσα του ήξερε πως την ήθελε πιο ιστορική και πιο νίκη. Και το πρόβλημα ήταν πως όλη την βδομάδα έλεγε τον λαό σοφό, τώρα πώς να τον κράξει που ήτανε τόσο τσουρούτης;
Γαβριήλ: Ο αρχαγγελικός υποψήφιος με μπέρδεψε. Ήταν τόσο χαρούμενος που νόμιζα πως τον κέρδισε τον Καμίνη. Συγκρατημένος βεβαίως γιατί είναι Κύριος αλλά μεσ’ την τρελή χαρά. Ο Αλέξης δίπλα του ήταν σαν την γεροντοκόρη ξαδέρφη του που αναγκάζεται να πάει στο γάμο της μικρής, της όμορφης. Τον φλέρταρε πολιτικά και ο Καμίνης που ΄ναι κι αυτός Κύριος και τον είπε χρυσό παιδί και γενικά το όλον ήτανε μια ωραία ατμόσφαιρα. Μόνο ο Ζαμπούνης έλειπε από τη δημαρχιακή τη φάση. Ευρώπη φάε τη σκόνη μας!
Καμίνης: Του Καμίνη πάλι γελούσαν και τα αόρατα μουστάκια του. Ευχαριστούσε τον λαό στο στιλ ευτυχώς παναγίτσα μου που δεν πάθαμε τίποτα. Τον ζάλισαν τον άνθρωπα. Στην αρχή που κατέβηκε από μόνος του υποψήφιος σαν τον Λούκι Λουκ, δεν τον υποστήριζε κανείς. Στην προεκλογική εκστρατεία άκουσε όλα τα κουλά, με κουλότερο ότι είναι φάσιον βίκτιμ (καλά ρε Άρη, τι βατράχια βγήκαν απ' το στόμα σου βρε αγόρι μου; Έχεις βάλει δίπλα-δίπλα τα σακάκια σου και τα σακάκια του;) Μετά τον υποστηρίζαν όλοι και τελικά του βγήκε ο ωραίος ο μουσάτος να του κλέψει την παράσταση στο παρατσάκ. Ασταδιάλα πια με τα σκαμπανεβάσματά σας. Ούτε να αφήσει μούσι δεν προλάβαινε. Τον σκάσατε τον άνθρωπο, αλλά είναι τζέντλεμα και δεν παραπονιέται. Έχει να μοιράσει κοινόχρηστα αύριο.
Σταύρος: Ο Σταύρος βγήκε στο γυαλί κομματάκι πιο χαρούμενος απ΄ ότι περιμέναμε. Μου θύμισε κάτι φορές που είχα πατώσει στο τεστ και γύρναγα σπίτι με τεχνητό χαμόγελο για να μη πρεφάρει η μάνα μου ότι τα ΄κανα σκατά. Η πλάκα είναι ότι δεν τα 'κανε καθόλου σκατά. Αλλά τα 'χει πει ο Κάρολος (όχι ο Παπούλιας, αυτός είναι σιωπηλός τύπος, ο Ντίκενς). Οι μεγάλες προσδοκίες είναι άτιμο πράμα. Ό,τι και να κάνεις στο τέλος μοιάζει λιγότερο.
Σαμαράς: Ο Σαμαράς είναι πάτος, πάει και τελείωσε, πείστηκα. Είναι σίγουρο ότι έχει σπουδάσει σε αμερικάνικο πανεπιστήμιο; (να θυμηθώ να ρωτήσω τον Γιώργο, που ήσαντε συμφοιτητές -αν και αυτός φουμάριζε τα στριφτά τα μαύρα και δεν έπαιρνε χαμπάρι τι παιζότανε στη σχολή). Τόσα μηνύματα σας έχει στείλει ο ελληνικός λαός κύριε Σαμαρά μου και φως δεν βλέπω. Τα διαβάζετε; Μήπως να τα δώσουμε μεταγλωττισμένα; Και ο Τρύφωνας Σαμαράς να ήσουνα καλύτερα θα τα πήγαινες στην ερμηνεία μηνυμάτων. Όπως θα έκραζε και ο ίδιος,Τι δεν καταλαβαίνεις βρε αγάπη μου;
Ο Μπένι, αχ ο Μπένι, αυτή η θύελλα λέξεων που έρχεται κατά πάνω σου και σε βαράει ακόμα και να έχεις καλυφθεί πίσω από τον καναπέ. Δήλωση είπαμε χρυσέ μου. Όχι εισήγηση σε συνέδριο. Μονοψήφιο ποσοστό πήρες, όχι το Όσκαρ. Ήταν τόσο φανερό ότι περίμενε να πατώσει, που δεν το πίστευε. Μπένι αγάπη μου σε νιώθω, είναι η τυχερή σου εβδομάδα. Ξύσε το ξυστό!
Για τον κυρ Φώτη δεν θα μιλήσω. Ο αποθανών δεδικαίωται.
Ούτε για τους (περισσότερους) ευρωβουλευτές που εξελέγησαν τελικά θα μιλήσω. Γιατί μου απέδειξαν ακόμα μια φορά ότι ο κυρίαρχος λαός είναι μια γριά με Αλτσχάιμερ που βλέπει «Κλεμμένα όνειρα», με αποτέλεσμα να κλέβει τα δικά μου.
Σχόλια