Αν ανεβείς τον λόφο του ρατσισμού κατεβαίνεις το βουνό της κτηνωδίας...
Στις διηγήσεις από την εποχή της δουλείας στον αμερικανικό νότο, ξεχωριστό κεφάλαιο κατέχει η εκπαίδευση σκύλων στο κυνήγι των απελπισμένων που προσπαθούσαν να δραπετεύσουν. Η εκπαίδευση γινόταν βάζοντας τα ζώα να κυνηγάνε σε πραγματικές συνθήκες σκλάβους, οι οποίοι είχαν επιλεγεί να παίξουν τον ρόλο του θηράματος. Οι σκηνές που καταγράφονται κόβουν την ανάσα και δεν χρειάζεται να μπούμε σε ανάλυση της αγωνίας και του μαρτύριου των κυνηγημένων θυμάτων. Η κρίσιμη λεπτομέρεια σε τούτη τη φρίκη είναι ότι η εκπαίδευση των ζώων αφορούσε αποκλειστικά και μόνο τον εντοπισμό των φυγάδων και το ξέσκισμα του σώματός τους αλλά όχι την θανάτωσή τους. Αντιθέτως, τα σκυλιά που υπέπιπταν στην παράβαση να σκοτώνουν κατ’ επανάληψη τους δυστυχείς κυνηγημένους, εκτελούνταν από τους επιστάτες. Το νόημα αυτής της ιστορίας είναι ένα και μόνο. Δικαίωμα πάνω στη ζωή των σκλαβών είχε μόνο ο αφέντης,κανένας άλλος. Ενισχύοντας το θεωρητικό οπλοστάσιο οι τσιφλικάδες δημοσίευαν στις εφημερίδες τους «έρευνες», σύμφωνα με τις οποίες, οι μαύροι του Βορρά που δεν ήταν σκλάβοι έπασχαν σε ποσοστό 90% από σχιζοφρένεια ενώ, αντιθέτως, όλοι οι σκλάβοι των βαμβακοφυτειών ήταν απολύτως στα καλά τους. Συμπέρασμα: η ελευθερία τρελλαίνει ενώ η σκλαβιά κρατάει τα μυαλά των ανθρώπων στη θέση τους.
Σαν να μην πέρασαν δυό αιώνες από τότε, στη Μανωλάδα, οι τσιφλικάδες και οι επιστάτες τους είναι οι μοναδικοί που έχουν λόγο πάνω στη ζωή των εργατών στα χωράφια τους. Μπορούν να πυροβολούν σαν τον πρίγκιπα Μάλκο ή τον Τζέημς Μπόντ καθότι έχουν άδεια να σκοτώνουν. Οι εργάτες είναι ιδιοκτησία τους, σαν τα πορσελάνινα πιάτα τους που, όταν έρχονται στο τσακίρ κέφι ή όταν είναι θυμωμένοι, μπορούν να τα σπάνε. Και με την βούλα της «δικαιοσύνης». Για την ώρα δεν υπάρχει καμμιά δημοσίευση που να λέει πόσο καλό είναι να δουλεύει κανείς σε απάνθρωπες συνθήκες και απλήρωτος σε αντίθεση με όποιον μπορεί να χάνει τα μυαλά του αν είναι άνεργος. Υπάρχουν, βέβαια, άλλα δημοσίευματα, που υποστηρίζουν σοβαρά ότι το πρόβλημα υπάρχει γιατί οι ημεδαποί δεν πάνε να δουλέψουν στα φραουλοχώραφα αν και τους παρακαλάνε κι έτσι, καταφεύγουν από ανάγκη, οι τσιφλικάδες, στους αλλοδαπούς οι οποίοι δεν κατέχουν την τοπική κουλτούρα, έχουν δυσκολία προσαρμογής στη μυκηναική περίοδο και προχωρούν, συχνά, στην αποκοτιά να ζητούν από τους αφέντες τους να τους πληρώσουν. Με το συμπάθιο, αλλά οι κβαντικοί φυσικοί λένε μπούρδες. Αν ίσχυε ότι το κούνημα των φτερών μιας πεταλούδας προκαλεί τυφώνα στην Νέα Υόρκη τότε όλα αυτά που γίνονται, και μόνο στη Μανωλάδα, θα έπρεπε να έχουν προκαλέσει ήδη κατακλυσμό.
Όμως, όχι κατακλυσμός δεν γίνεται, αλλά ούτε η Σοφία Βούλτεψη βγήκε να κάνει μια δήλωση ότι είμαστε όλοι φραουλοσυλλέκτες γιατί δεν γίνεται να είμαστε όλοι κρατικοί υπάλληλοι αφήστε που η φραουλοσυλλογή δεν θέλει πτυχίο.
Η ελληνική πολιτεία και οι θεσμοί της δείχνουν ότι ανέβηκαν εύκολα τον λόφο του κρυπτόμενου ή και δικαιολογημένου ρατσισμού όταν χασκογελούσαν -πριν φτάσουμε στους ναζιστές- με το σύνθημα «δεν θα γίνεις έλληνας ποτέ, αλβανέ» και τώρα κατεβαίνουν το βουνό της νομιμοποιημένης κτηνωδίας.
Η αθώωση των πιστολέρο της Μανωλάδας έρχεται να επιβεβαιώσει δραματικά τη ρήση του αρχιεπισκόπου του Σαλβαρδόρ Ρομέρο ο οποίος είχε διαπιστώσει ότι «η δικαιοσύνη είναι σαν τα φίδια, τσιμπάει τους ξυπόλητους». Αυτού του Ρομέρο ο οποίος δολοφόνηθηκε μία εβδομάδα μετά το ξεστόμισμα αυτής της φράσης, μέσα στην εκκλησία και πάνω στον άμβωνα που άρθρωσε το συμπέρασμά του.
http://www.alterthess.gr/
Σχόλια