«Το καλοκαίρι που μας πληγώνει στην Ελλάδα»

Του Σάμμυ Βαρσάνο*

Με μεγάλη έκπληξη διάβασα στην «Εφημερίδα των Συντακτών» ένα άρθρο χαρακτηριστικό δείγμα του νεο-αντισημιτισμού. Η προσπάθεια του κ. Αυδίκου δεν είναι να ασκήσει κριτική στην κυβέρνηση του Ισραήλ, κάτι το οποίο είναι απολύτως θεμιτό, αλλά να κατασυκοφαντήσει τον λαό του Ισραήλ αλλά και όλους τους Εβραίους.

Γράφει: Από το έδαφος του Ισραήλ εξαπολύεται «μια τυφλή επίθεση με στόχο να ξεριζώσει έναν λαό». Ξεχνάει μάλλον ότι τον πόλεμο αυτόν τον ξεκίνησε η Χαμάς, ρίχνοντας εκατοντάδες ρουκέτες κατά αμάχων, αφού είχε αυξήσει το βεληνεκές τους ώστε να απειλεί μεγάλες πόλεις και είχε φτιάξει λαγούμια για να τρομοκρατεί και τους υπαίθριους οικισμούς στο νότιο Ισραήλ. Ουδέποτε το Ισραήλ είχε εδαφικές αξιώσεις πάνω στη Γάζα. Αντίθετα το Ισραήλ οικειοθελώς αποχώρησε παραδίδοντας τη διοίκηση της Γάζας στην Παλαιστινιακή Αρχή (Φατάχ). Τη Φατάχ έδιωξαν κακήν κακώς μετά από ένα σύντομο εμφύλιο οι Ισλαμιστές της Γάζας (Χαμάς – Τζιχάντ) και ανέλαβαν αυτοί τη διοίκηση.

Ξεκινάει το άρθρο με ένα τελείως άσχετο ως προς τον τίτλο κομμάτι που αφορά τις δόσεις της εφορίας και τον χρόνο αναμονής στα γκισέ των τραπεζών (!), αναφέρεται δε στην κατάσταση σαν «ανελέητος βομβαρδισμός με οικονομικά μέτρα». Είναι προφανής η προσπάθειά του να δημιουργήσει συνειρμούς στον αναγνώστη σε σχέση με την κατάσταση στη Γάζα. Υποσυνείδητα, λοιπόν, θέλει να περάσει το μήνυμα ότι γενικά για όλα φταίνε οι Εβραίοι.

Τον ενοχλεί η πολιτική των ίσων αποστάσεων για Ισραηλινούς και Παλαιστίνιους και θεωρεί δυσανάλογη την αντίδραση του Ισραήλ. Εκφράζει, δηλαδή, το παράπονό του γιατί δε σκοτώθηκαν περισσότεροι Ισραηλινοί από τους πυραύλους της Χαμάς. Βλέπει στοιχεία μιας γενοκτονίας εν τη γενέσει της και αυτό το συμπεραίνει, όπως ο ίδιος ομολογεί, από περιγραφές στο διαδίκτυο. Δεν χρειάζεται βεβαίως να είναι κάποιος καθηγητής Πανεπιστημίου για να καταλάβει ότι η αραβο-ισραηλινή διένεξη δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το μεγαλύτερο έγκλημα στην ιστορία της ανθρωπότητας, το Ολοκαύτωμα των Εβραίων από τους Ναζί. Οσοι κάνουν αυτές τις συγκρίσεις δεν έχουν στόχο να αναδείξουν την τραγωδία της αραβο-ισραηλινής σύγκρουσης, το τελευταίο κομμάτι της οποίας διαδραματίζεται τώρα στη Γάζα, αλλά να υποβιβάσουν το Ολοκαύτωμα μέχρι σημείου άρνησης.

Στη συνέχεια, επιταχύνει τον αντισημιτικό του οίστρο ταυτίζοντας μια χούφτα Ισραηλινών ακροδεξιών προβοκατόρων, που εμφανίζονται σε ένα βιντεάκι κάποιων δευτερολέπτων στο youtube, όχι μόνο με την κυβέρνηση του Ισραήλ, όχι μόνο με τον λαό του Ισραήλ, αλλά με τον λαό θύμα του Ολοκαυτώματος, δηλαδή τους Εβραίους.

Ακολούθως κάνοντας, όχι τυχαία, χρήση αποσπασμάτων από το βιβλίο μου που αφορούν τα βαγόνια θανάτου προς το Αουσβιτς, με κάποιες ακατανόητες σκέψεις και γλωσσικούς ακροβατισμούς, το συνδυάζει με μια φωτογραφία που είδε από τη Γάζα. Αυτός ο συσχετισμός αποτελεί ευθεία προσβολή στην ιστορία του πατέρα μου, ενός εκ των ελαχίστων επιζώντων από το Αουσβιτς στην Ελλάδα. Δεν μπορεί να κατανοήσει ανθρώπινος νους γιατί μετά το κολαστήριο του Αουσβιτς ο πατέρας μου έπρεπε να βιώσει την ατιμωρησία των δωσίλογων και των κάθε λογής συνεργατών των Ναζί, τον απο-εβραϊσμό της Θεσσαλονίκης, την βεβήλωση των (με πολλή καθυστέρηση και κατόπιν πολλών πιέσεων) μνημείων του Ολοκαυτώματος και την εκμετάλλευση της προσωπικής, οικογενειακής και εθνικής του τραγωδίας.

Οι απώλειες των αμάχων είναι σε κάθε περίπτωση τραγικές και προκαλούν πόνο σε κάθε πολιτισμένο άνθρωπο. Πρέπει με κάθε θυσία και με κάθε τρόπο να αποφεύγονται. Η Χαμάς από την πλευρά της έκανε τα πάντα για να τις αυξήσει παίζοντας το κτηνώδες της παιχνίδι, να ρίχνει δηλαδή τις ρουκέτες της στο Ισραήλ από θέσεις κοντά σε συγκεντρώσεις αμάχων συμπατριωτών της. Πολλοί δημοκρατικοί και καλά ενημερωμένοι άνθρωποι έχουν αρχίσει να καταλαβαίνουν το παιχνίδι με τις ανθρώπινες ασπίδες της Χαμάς. Ομως η πλειοψηφία του κόσμου δεν μπορεί να αναλύσει εικόνες και καθοδηγούμενες ενημερώσεις σε πελώρια κλίμακα.

Ο φανατικά αντισιωνιστικός λόγος ορισμένου κομματιού της Ακρας Αριστεράς (σε μια περίεργη ταύτιση με το ακραίο Ισλάμ) που δαιμονοποιεί το Ισραήλ, νομιμοποιεί τον ακροδεξιό αντισημιτισμό. Τρίβουν τα χέρια τους στη Χρυσή Αυγή απαιτώντας με όλο και μεγαλύτερη λύσσα την κατάργηση του κράτους του Ισραήλ, που είναι γέννημα της παγκόσμιας αντιναζιστικής πάλης.

Το «καλύτερο», βέβαια, είναι στο τέλος όταν μας ενημερώνει ότι στη Γάζα δοκιμάζονται τα δημοκρατικά ιδεώδη. Εδώ φτάνει μέχρι τη φαιδρότητα, γιατί δεν υπάρχει ίχνος δημοκρατικής επίφασης που θα δημιουργούσε υποψίες κάποιας πλουραλιστικής ανοχής εντός της Χαμάς και της Τζιχάντ στη Γάζα. Εδώ, πριν διαφωνήσει οποιοσδήποτε διαφωνεί, είναι νεκρός.

* Συγγραφέας

Η εφημερίδα των Συντακτών