ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΩΝ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ

του Κώστα Καίσαρη Για τριάντα σχεδόν χρόνια, από το 1974 μέχρι το 2002, ο εκάστοτε υπουργός Δημόσιας Τάξεως μεταμορφωνόταν σε Ινσπέκτορα Πουαρό. Εψαχνε να βρει τη 17η Νοέμβρη. Μέχρι που έσκασε η βόμβα στα χέρια του Ξηρού κι εμφανίστηκε μόνη της. Για τριάντα και πλέον χρόνια η ταπεινότητά μου παρακολουθεί το καρναβάλι με τους εκάστοτε υφυπουργούς Αθλητισμού. Λες και πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο που μεταμφιέζεται και χρησιμοποιεί διαφορετικά ονόματα. Λες και για 35 χρόνια έχουμε κάθε μέρα απόκριες. Ο υφ. Αθλητισμού να φοράει τη μαύρη μπέρτα, τη μάσκα και με το ξίφος ανά χείρας, να παίζει τον ρόλο του Ζορό (φωτό). Του μασκοφόρου εκδικητή που θα διώξει τους κακούς από το ποδόσφαιρο. Πρώτος είχε ξεκινήσει ο Κίμωνας ο Κουλούρης. Να φτιάξει δηλαδή νέο αθλητικό νόμο για να διώξει τον δεξιό Χατζηγιάννη από την ΕΠΟ. Τότε είχε το δικαίωμα να το κάνει. Η δεξιά ΕΠΟ ωστόσο δεν έπεσε, με αλλαγή της εκλογικής νομοθεσίας. Είδανε οι τότε βλαχοδήμαρχοι ότι άλλαξε η κατάσταση και πήγανε με το...

γράφει το κορίτσι του διπλανού portal Εγώ θα το πω κι ας με παρεξηγήσει ο Πετρουλάκης. Ας είναι καλά ο θεός ο Κουρής, παίδες μου αγαπημένοι. Όντας πάντα κοντά στο λαό και για το λαό, είδε ότι τελευταία είχε πέσει μια μπούχλα, ένας ντουβρουτζάς, μια μανιοκατάθλιψη στον κοσμάκη και έξυσε το κεφάλι του να βρει κάτι να μας διασκεδάσει. Βέβαια, θα μου πεις δεν είναι εύκολη δουλειά να βρεις κάτι γελαστικό μέσα στον χειμώνα της δυσαρέσκειάς μας, όπου οι μισοί μετράνε τα κέρματα στην τσέπη τους και οι άλλοι μισοί τα κουκιά για να βγάλουν πρόεδρο. Για σένα μπορεί, ω κοινέ θνητέ. Για τον Κουρή τίποτα δεν είναι δύσκολο. Ο άνθρωπος που κατάφερε να πείσει τον λαό ότι έριξε τον κομμουνισμό, έριξε τον καραμανλισμό (και μετά τον ξανασήκωσε να μην σκονίζεται), έριξε τον παπανδεϊσμό, (αφού πρώτα τον σήκωσε κι αυτόν. Λογικό παίδες. Ό,τι ανεβαίνει, κατεβαίνει, σας το υπογράφω εγώ η φιλόσοφερ), έριξε το κεφάλαιο, έριξε το παπαδαριό, έριξε τις τιμές των εφημερίδων, έριξε το επίπεδο της ελληνικής δημοσ...

του Κώστα Γιαννακίδη Αν κοιτάξεις μέσα στα «πηγαδάκια» που στήνονται στην Ευρωβουλή, δεν θα  βρεις την Ελλάδα. Πριν από δύο χρόνια δεν έβρισκες τίποτα άλλο εκτός από την ελληνική κρίση. Τώρα πάει, τελείωσε ως θέμα συζήτησης με μεγάλη διασπορά. Αυτό δεν είναι απαραιτήτως καλό. Ναι, το ειδησεογραφικό ενδιαφέρον δεν βρίσκει δράμα για να προβάλλει και έχει καταπιεί αμάσητους κάποιους αριθμούς - ολόκληρο Bloomberg μας ενημέρωσε για το τέλος της κρίσης. Όμως για το πολιτικό προσωπικό της Ευρώπης τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Αφήστε στην άκρη την περιφέρεια. Αν ο Παπαδημούλης πει σε κανέναν από τη Βαλτική ότι στην Ελλάδα έχουμε «ανθρωπιστική κρίση», μπορεί να τον αρπάξει και από τον λαιμό. Κοιτάξτε στον σκληρό πυρήνα της Ευρώπης. Εκεί, λοιπόν, κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος η αντιμετώπιση της Ελλάδας ως μία υπόθεση που, αν δεν είναι χαμένη, δεν μπορείς να κάνεις και πολλά πράγματα. Όχι πως ήταν εύκολο να πιάσεις κουβέντα περί Ελλάδας όταν όλη η θεσμική Ευρώπη συζητά το ...

i-kyr.gr

του Κώστα Λάμπου Κοινοτισμός και Λαϊκή εξουσία στην Ελλάδα. Ο Κώδικας Ποσειδώνα "Ο σοσιαλισμός οφείλει να είναι ριζοσπαστικός. Αυτό σημαίνει πως πρέπει να φτάνει ώς τις ρίζες και η ρίζα είναι ο Άνθρωπος". (Έριχ Φρομ) «Κανένα πρόβατο δεν σώθηκε βελάζοντας, ακόμα κι όταν βέλαζε ‘αριστερά’». Γκράφιτι στους δρόμους της Βάρκιζας Στις πρωτόγονες κοινότητες ο ιδιωτικός και ο δημόσιος χώρος ήταν σχεδόν ταυτόσημες έννοιες και καταστάσεις, και συνεπώς τα μέλη τους ήταν όλα προσωπικώς παρόντα και δρώντα, αφού συμμετείχαν ισότιμα και ενεργά με τις σκέψεις, τις προτάσεις, αλλά και με τις αντιρρήσεις τους σε όλες τις διαδικασίες λήψης των αποφάσεων και φυσικά με την προσωπική συμμετοχή τους συνέβαλλαν στην καλύτερη δυνατή υλοποίησή τους. Η κοινότητα, συμπεριλαμβάνοντας όλα τα μέλη της στο ενιαίο δικό της κοινοτικό γίγνεσθαι, απέκλειε τον απομονωτισμό, τον ατομισμό και την ιδιώτευση και κατά συνέπεια τον στείρο ανταγωνισμό, με αποτέλεσμα την ταύτιση των μελών της με την ίδια...

του Γεώργιου Π. Μαλούχου Και τώρα που είναι; Που βρίσκεται άραγε το success story; Προφανώς, πήγε να συναντήσει τα Ζάππεια και την επαναδιαπραγμάτευση, σε αυτό που ο Ανδρέας Παπανδρέου αποκαλούσε «χρονοντούλαπο της ιστορίας»… Μετά τις «διαπραγματεύσεις» του Παρισιού, η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου οδηγείται πλέον από τους δανειστές κυριολεκτικά στη σφαγή. Πριν από λίγους μήνες φρόντισε, για λόγους ακραία λαϊκιστικούς, να προδικάσει τη δήθεν απεμπλοκή του ΔΝΤ από την Ελλάδα, χωρίς φυσικά να έχει συνεννοηθεί με κανέναν. Το αποτέλεσμα είναι ότι έριξε κυριολεκτικά το ΔΝΤ στην πολιτική αγκαλιά του Σόιμπλε, ο οποίος ήταν, είναι και θα είναι, ο ίδιος και η γερμανική κυβέρνηση στο σύνολό της, ο παράγοντας που προκαλεί την απόλυτη ασφυξία στην Ελλάδα. Τα μεγάλα λόγια και οι εξυπνάδες, οι ρητορείες και οι μαγκιές λείψανε τώρα ξαφνικά. Από εκεί που πηγαίνανε για να τα σφάξουν όλα, τους σφάξανε στο γόνατο. Ετσι, η εν λόγω ασφυξία, από δημοσιονομική, οικονομική και κοινωνική, θα γίνει...

του Γιώργου Δελαστίκ Ξέσπασαν για μια ακόμη φορά οι μαύροι των ΗΠΑ εναντίον του ρατσισμού που μαίνεται στη χώρα τους. Με αφορμή την προκλητική απόφαση δικαστηρίου στο Φέργκιουσον της πολιτείας του Μιζούρι να μην παραπέμψει καν σε δίκη τον λευκό αστυνομικό Ντάρεν Ουίλσον που σκότωσε τον 18χρονο άοπλο μαύρο έφηβο Μάικλ Μπράουν τον Αύγουστο, ξέσπασαν βίαιες ταραχές στο Φέργκιουσον και διαδηλώσεις σε 170 και πλέον πόλεις των ΗΠΑ. Από την Ουάσιγκτον, τη Νέα Υόρκη και το Σικάγο ως το Λος Αντζελες και το Σιάτλ στη Δυτική Ακτή της αχανούς χώρας. Για μια ακόμη φορά έγινε σαφές ότι αν κάποιος είναι αστυνομικός στις ΗΠΑ, δρα στη βάση του δόγματος... «Αράπης είναι, ρίχτου στο ψαχνό κι ας είναι και παιδί! Ετσι κι αλλιώς μπλεξίματα με τη Δικαιοσύνη να έχεις αποκλείεται!». Την περασμένη εβδομάδα, άλλωστε, αστυνομικός δολοφόνησε... 12χρονο (ναι, δωδεκάχρονο!) παιδί, μαύρο φυσικά κι αυτό, επειδή κρατούσε ένα ψεύτικο πιστόλι που πετούσε μπίλιες πλαστικές και έπαιζε με αυτό σε ένα πάρκο! Οταν ένα...

του Γιάννη Αντύπα I AM FURIUS WITH FURY Οι κριτικές των κριτικών διθυραμβικές.  Φοβάμαι, όμως, πως για μία ακόμη φορά μάλλον άλλη ταινία είδα εγώ και άλλη οι κριτικοί. Όχι πως δεν είχε καλές στιγμές το φιλμ. Αλλά δε μπόρεσε να ξεπεράσει την αισθητική του βιντεοπαιχνιδιού, όπου  μια πεντάδα γιάνκηδων εκτελεί μέσα από ένα τανκ καμιά τρακοσαριά φρίτσηδων. Ενώ πριν είχε σώσει κάτι εγκλωβισμένους Αμερικανούς από ένα χωράφι καταστρέφοντας με βολές ακριβείας το βαρύ πυροβολικό των Γερμανών. Βλέπουμε τους καλούς Αμερικανούς να σκοτώνουν τους κακούς  SS  που κρεμούσαν όποιον καλό Γερμανό δεν ήθελε να τους πολεμήσει. Βλέπουμε τις Γερμανίδες να υποδέχονται τους απελευθερωτές και να τους ανακουφίζουν. Ειδικά η σκηνή που  η νεαρή Γερμανίδα σχεδόν παρακαλεί τον Αμερικανό στρατιώτη να το κάνει μαζί της  είναι σκέτη απόλαυση, η αποθέωρση των αμερικανικών φαντασιώσεων. Ξέρουμε πολλά για τους βιασμούς των Σοβιετικών στις πόλεις που έπεφταν στα χέρια του...

του Κώστα Βαξεβάνη Πριν περιγράψω τα πραγματικά γεγονότα θα ήθελα να ρωτήσω την ηγεσία  της Ελληνικής Αστυνομίας, την οποία πληρώνω όπως και οι άλλοι έλληνες  με σκληρούς φόρους, αν θεωρεί πως οι δημοσιογράφοι της Espresso και  κάποιων εκβιαστικών blogs που οι διαχειριστές τους είναι υπόδικοι για  εκβιασμούς, κινδυνεύουν περισσότερο από τους δημοσιογράφους του HOT  DOC ώστε να τους φρουρούν. Επίσης να ρωτήσω, από ποιόν κινδυνεύουν και  γιατί όλοι αυτοί οι δημοσιογράφοι τους οποίους επισήμως έχουν εξοπλίσει  με κουμπούρια και φρουρές πληρωμένες από τους φόρους πάντα; Γιατί αν  κινδύνευαν λόγω αποκαλύψεων που έχουν κάνει για τους «κακούς» σε αυτή  τη χώρα, τότε οι κακοί και οι διεφθαρμένοι δεν θα ήταν τόσο πολλοί. Άντε  και μια ακόμη ερώτηση: αν η Αστυνομία ανακαλύψει πως κάποιος πολίτης  κινδυνεύει, παίρνει μέτρα για να τον προστατεύσει ή «δεν προβλέπεται» αν δεν  έχει φωτογραφία του Σαμαρά και του Βενιζέλου δίπλα στα εικο...