Τρεις εκλογικές ιστορίες

του Νίκου Δήμου

Είναι και οι τρεις απόλυτα αληθινές. Μου τις αφηγήθηκαν τρεις φίλοι, το βράδυ των εκλογών. Οι δύο από το τηλέφωνο, η τρίτη live. Ας τους ονομάσουμε Α, Β και Γ.

Ο Α. μπήκε στο παραβάν με την πρόθεση να ψηφίσει για πρώτη φορά Αριστερά.  Ήταν πολύ αγανακτισμένος και από την ανικανότητα της τελευταίας συγκυβέρνησης και από προσωπικούς λόγους. Μόλις είχε χάσει και την τελευταία πηγή εισοδήματος. Σταθερή δουλειά δεν υπήρχε από καιρό – έκανε διάφορες αποσπασματικές εργασίες και ουσιαστικά τους συντηρούσε η γυναίκα του με 450 € περικομμμένο μισθό. Που δεν έφτανε για τίποτα. Δεν τολμούσαν, αν και το ήθελαν, να κάνουν παιδί. Αναμοχλεύοντας τα ψηφοδέλτια έπεσε σε εκείνο της Χρυσής Αυγής. Ξαφνικά ένιωσε ότι μόνον αυτό μπορούσε να εκφράσει το μίσος και την οργή του. Ο Τσίπρας τον τελευταίο καιρό είχε νερώσει το κρασί του και το είχε ρίξει σε υποσχέσεις και γενικό λαϊκισμό. «Μωρέ, στάχτη και μπούλμπερη!» φώναξε μέσα του και το έριξε. Έτσι ο Α., ως τώρα κεντροαριστερός, ψήφισε τους ναζί. Πέντε λεπτά μετά το είχε σκυλομετανιώσει. Αλλά ουδέν λάθος αναγνωρίζεται…

Ο Β. θα ψήφιζε «Ποτάμι». Τον είχα επηρεάσει κι εγώ, θυμίζοντάς του πως το Π. είναι το μόνο κόμμα, που δεν υπόσχεται, δεν λαϊκίζει, δεν έχει ιδιοτελείς βλέψεις σε καρέκλες. Πραγματικά νέο, έντιμο και αδογμάτιστο. Όμως τις τελευταίες ημέρες είχε καταληφθεί από φοβερή ανασφάλεια. Μέχρι και στον ύπνο του έβλεπε να χάνει την δουλειά του, τις μικρό-καταθέσεις του, τις μικρό-ανέσεις του. Πανικός.  Έτσι τελικά ψήφισε Νέα Δημοκρατία – παρόλο που απεχθάνεται και την Δεξιά και τον Σαμαρά.

Η Γ. ήταν πρωτάκι – οι πρώτες της εκλογές. Από συντηρητική δεξιά οικογένεια είχε, φυσικά, διαλέξει το αντίθετο: ΚΚΕ. Η μονολιθικότητα του Κουτσούμπα (σαν βράχος είναι αυτός ο άνθρωπος!» μου έλεγε) την έπειθε. Ο δογματισμός την γοήτευε. Μέχρι που πηγαίνοντας στο τμήμα στάθηκε έξω από ένα περίπτερο και χάζευε το «Βήμα» με την πρωτοσέλιδη φωτογραφία του Αλέξη. Δεν ήθελε να το παραδεχθεί, αλλά αυτός ο άνθρωπος της έκανε «κλικ». Της άρεσε ακόμα και η μαγκιά του, που ενοχλούσε τους άλλους. Σαν υπνωτισμένη μπήκε στο παραβάν και ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ.

Αργότερα, όταν είδα τα αποτελέσματα, διαισθάνθηκα ένα συμβολισμό. Η απροσδόκητη ψήφος του Α. που κέρδισε η Χρυσή Αυγή και η σίγουρη του Β. που έχασε το Ποτάμι, οδήγησαν και αυτές στην ισοπαλία τους. Όσο για την ψήφο της Γ. εξηγεί πως υπέκυψαν τόσοι μη αριστεροί στην γοητεία του Αλέξη – παρόλο που μπορεί να δυσπιστούσαν στις υποσχέσεις του. Δεν ήταν μόνο η απελπισία και η ελπίδα. Ήταν και η έλξη. Ο πρώτος μας χαρισματικός πολιτικός μετά τον Ανδρέα. Μακάρι να τα πάει καλά!