Απέναντι στη φαιά προπαγάνδα

ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΠΑΪΚΟΥ

Γιατί δεν έκλεισε ακόμη η συμφωνία με τους εταίρους; Γιατί δεν επισπεύδει ο Τσίπρας; Σαν πολύ δεν τράβηξε το πράμα; Ενώ η ελληνική οικονομία κινδυνεύει με βλάβη ανήκεστο. Πρόκειται για την κεντρική αντιπολιτευτική επιχειρηματολογία της Ν.Δ., του Ποταμιού και του ΠΑΣΟΚ. Της πλην ΚΚΕ και Χ.Α. αντιπολίτευσης.
Όμως τα περί ων ο λόγος κόμματα ξέρουν καλά τι ακριβώς θα πρέπει να γίνει ώστε να ολοκληρωθεί η διαπραγμάτευση και να κλείσει η συμφωνία. Επί ποιας ακριβώς διαπραγματευτικής ύλης θα πρέπει να υποχωρήσει ατάκτως η ελληνική κυβέρνηση. Και επ’ αυτού μάλλον κάνουν την πάπια. Ή όχι;

Ήταν ο υπουργός Εσωτερικών Νίκος Βούτσης στην αρχή, ο υπουργός Επικρατείας Νίκος Παππάς στη συνέχεια που, από του βήματος της Βουλής, κάλεσαν (και προκάλεσαν) τα κόμματα να πουν τι προτείνουν. Σε τι ακριβώς, κατά τη γνώμη τους, θα πρέπει να κάνει πίσω η ελληνική κυβέρνηση, ώστε να κλείσει η συμφωνία. Και να εξασφαλιστεί η ρευστότητα.
Να συναινέσει στις ομαδικές απολύσεις και γενικώς στην περαιτέρω αποσάθρωση των εργασιακών σχέσεων και των αντίστοιχων δικαιωμάτων; Να προσυπογράψει την παραπέρα μείωση των συντάξεων, διά των κύριων, των επικουρικών ή και του εφάπαξ; Να δεχτεί την αύξηση του ΦΠΑ σε νησιά ή δεν ξέρω ‘γω πού αλλού; Να επανέλθει στη λογική των ιδιωτικοποιήσεων, δίχως συνέργειες, δίχως τίποτα; Στο καθαρό και ξάστερο ξεπούλημα των πάντων δηλαδή;
Γιατί, απ’ ό,τι λέει το ρεπορτάζ, πάνω – κάτω αυτά ζητούν οι εταίροι και δανειστές. Ζητούν από τον Αλέξη Τσίπρα να υπογράψει όλα όσα περιέχονταν στο mail Χαρδούβελη, εκείνα που ήταν έτοιμοι να υπογράψουν ο Σαμαράς κι ο Βενιζέλος. Λες και δεν έγιναν εκλογές σ’ αυτή τη χώρα. Λες και σ’ αυτές τις εκλογές δεν καταδικάστηκαν ακριβώς αυτά. Αυτά επί των οποίων ζητείται σήμερα από τον Τσίπρα να συναινέσει.
Ε, λοιπόν, δεν απάντησαν το παραμικρό στον Βούτση και στον Παππά τα κόμματα. Δεν τόλμησαν να ονοματίσουν τις υποχωρήσεις που προκρίνουν και προτείνουν. Περιορίζονται να ζητούν επιμόνως την ολοκλήρωση της διαπραγμάτευσης, το κλείσιμο της συμφωνίας. Λες και το ένα δεν προϋποθέτει το άλλο. Λες και το ένα δεν συνεπάγεται το άλλο.
Α, ναι, μονάχα ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Άδωνις Γεωργιάδης «ανακάλυψαν» μονομερείς ενέργειες στις κυβερνητικές επιλογές. Εκεί που ούτε οι «θεσμοί» διανοήθηκαν να παρέμβουν. Αλλά έτσι, φαίνεται, αντιλαμβάνονται τον ρόλο τους οι… αξιωματικώς αντιπολιτευόμενοι. Να «καρφώνουν» την κυβέρνηση της χώρας τους στους δανειστές…

Στ’ όνομα της «διπλής συνθήκης» με τον λαό
Η νέα ελληνική κυβέρνηση πληρώνει, εδώ και τρεις μήνες, τις υποχρεώσεις της στο ακέραιο, δίχως να έχει πάρει ευρώ από πουθενά. Κάτι που, πραγματικά, δεν έχει ξαναγίνει στην πενταετία της κρίσης. Και τούτο εν μέσω πιέσεων και εκβιασμών, ότι φίδι που σας έφαγε αν δεν υποχωρήσετε ατάκτως, και μάλιστα γρήγορα, τώρα. Με τον Σόιμπλε να μας κουνάει το δάχτυλο, με τον Γιούνκερ «να χάνει την υπομονή του», με τον Ντάισελμπλουμ να μας θέτει ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα, με τον Ντράγκι να απειλεί ότι θα σφίξει κι άλλο τη στρόφιγγα. Και με τη φαιά προπαγάνδα (ότι, για παράδειγμα, η Ελλάδα δεν καταθέτει προτάσεις!) να οργιάζει. Κι όχι μόνο, αλλά να υιοθετείται καθ’ ολοκληρίαν αυτή η έξωθεν εκπορευόμενη προπαγάνδα στο εσωτερικό μέτωπο και να αναμεταδίδεται από το σύνολο της αντιπολίτευσης. Με τα κανάλια στο ρόλο της ντουντούκας.
Ε, λοιπόν, η κυβέρνηση της Αριστεράς προσπαθεί να σταθεί όρθια και να προχωρήσει μέσα σ’ όλο αυτό το κλίμα του ζόφου. Ψάχνει και, έως τώρα, βρίσκει τρόπους ν’ αντέξει την πίεση δίχως να χάσει την ψυχή της. Και ναι, πράγματι, προχωρεί σ’ ένα είδος «εσωτερικού δανεισμού», πολύ περιορισμένου πάντως χρονικού ορίζοντα. Δίχως οι «αποδέκτες» να διακινδυνεύουν το παραμικρό. Προκειμένου, ακριβώς, να μην αναγκαστεί να υποχωρήσει στους εκβιασμούς. Είναι αυτό που όφειλαν να αξιολογήσουν όσοι σήμερα σηκώνουν αντιστασιακή παντιέρα απέναντι στην κυβερνητική προσπάθεια.
Ξαφνιάζει ωστόσο το γεγονός ότι η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός προσωπικά αποφεύγουν, έως τώρα τουλάχιστον, να ενημερώσουν τον λαό. Να τον ενημερώνουν δηλαδή συστηματικά, σε διάρκεια και με συνέπεια επί παντός. Προπάντων τώρα, οπότε ο πολίτης βομβαρδίζεται κυριολεκτικά από τη φαιά προπαγάνδα που λέγαμε, από τα εισαγόμενα και επιμελώς αναμεταδιδόμενα ψεύδη.
Τι πιο φυσικά αναμενόμενο λοιπόν αλλά και πιο δραματικά αναγκαίο από το να μιλήσει η κυβέρνηση με πάσα ειλικρίνεια στον λαό; Για τις δυσκολίες της διαπραγμάτευσης, για τα εμπόδια, για τις τρικλοποδιές, για τους εκβιασμούς. Για τα δικά της σχέδια, για τις προοπτικές. Να εξηγήσει επιτέλους η κυβέρνηση της Αριστεράς στον λαό πώς σχεδιάζει να επιμείνει στην τήρηση της «διπλής συνθήκης» εν ονόματι της οποίας εξασφάλισε την εμπιστοσύνη του. Αφ’ ενός να παραμείνει συνεπής στις προεκλογικές της δεσμεύσεις κι αφ’ ετέρου να μην θέσει σε κίνδυνο την παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη. Στο κάτω – κάτω δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να διατηρήσει τον λαό συμπορευτή και συμμέτοχο. Απολύτως κανείς…

http://www.avgi.gr/