Το βαρίδι και ο βυθός του...

του Στάθη Σ.

Και τώρα ο κ. Ψυχάρης με συμβουλεύει να κατέβω απ’ το τρένο. Απ’ τον συρμό του ΣΥΡΙΖΑ. Είσαι βαρίδι, παιδί μου, μου λέει! δεν λέω, φιλικά μου μιλά και δεν με αποπαίρνει. Η δουλειά να γίνει! και τα υπόλοιπα είναι υπερβολές για τις κοκορομαχίες στα πάνελ...
Τα «Νέα» μου φέρονται λίγο πιο σκληρά απ’ τον πάνσοφο παππού που τα εκδίδει. Κατέβα, βαρίδι, απ’ το τρένο, μου λένε κι αυτά! κι αν γκρεμοτσακιστείς στην προσπάθεια, μικρό το κακό, έχεις κάνει κι άλλες «θυσίες» για τον λαό, τώρα
δεν χρειάζεσαι, μπορείς να γίνεις η χλεύη των ηττημένων στις τελευταίες εκλογές. Αντιθέτως, εμείς χρειαζόμαστε μια «ρεαλιστή Αριστερά». «Ρεαλιστική», αλλά να την ξεβρακώνουμε κιόλας. Διότι δεν θα κρατήσει και πολύ αυτό το παίγνιο. Ή θα τη στύψουμε σαν λεμονόκουπα ή θα την εντάξουμε στο συνταγματικό (!) τόξο των προθύμων, Ποταμοπασόκων και λοιπόν ραγιάδων.
Ξέρει ο πάνσοφος παππούς. Εχει καταναλώσει κυβερνήσεις και κυβερνήσεις. Ξέρει επίσης ότι και το Μνημόνιο καταναλώνει - Μολώχ είναι και τρώει τις κυβερνήσεις που το υπηρετούν.
Ωσπου να τελειώσει λοιπόν η δουλειά χρειαζόμαστε μια «ρεαλιστική Αριστερά» που να την ξεβρακώνουμε κιόλας. Επί παραδείγματι, αυτά τα καραγκιοζιλίκια με την Τρόικα: πού θα μας βλέπει, πού θα τη βλέπουμε; σε ξενοδοχεία ή υπουργεία; δεν ωφελούν όλα αυτά σε τίποτα. Η δουλειά να γίνει,
κι όσο θα γίνεται, θα σας ξεφτιλίζουμε. Για παράδειγμα (και πάρτε να ’χετε): «Οκτώ δισ. φόροι ως το τέλος του χρόνου είναι ο λογαριασμός Βαρουφάκη»! - (όχι «λογαριασμός Τσίπρα»), αυτό σου το φυλάμε για μετά. Για την ώρα «λογαριασμός Βαρουφάκη»! (σ.σ.: η ταπεινότης μου δεν είναι από εκείνους που όψιμα λιθοβολούν τον Γιάνη. Είχα απ’ την πρώτη αρχή, που λένε και οι Αγγλοι, εκφράσει τις επιφυλάξεις μου, πλην όμως και τότε «βαρίδι» ήμουν). Επιλογή Τσίπρα ήταν και ο κ. Βαρουφάκης.
Ομως έχει δίκιο ο πολυπράγμων και πάνσοφος παππούς, βαρίδι ήμουν, βαρίδι είμαι, βαρίδι θα είμαι και να μας αδειάζω τη γωνιά. Διότι έχουμε
δουλειές και μάλιστα φαστ τρακ! Μόλις προχθές το Κοινοβούλιο υπερψήφισε 990 αδιάβαστες σελίδες που θα μας στείλουν αδιάβαστους, και στο καπάκι η Τρόικα ζητά χειροτερεύσεις, δηλαδή ρεαλιστικές βελτιώσεις.
Διότι αυτό είναι τα προαπαιτούμενα. Προβλέπουν νέα προαπαιτούμενα! Κι αυτά με τη σειρά τους άλλα! Κι έτσι, όταν τελειώσει η ρεαλιστική δουλειά, η χώρα θα βρίσκεται
«υπό έλεγχον επί τριακονταετίαν»! Ναι, επί τριακονταετία! όσον διήρκεσε ο Πελοποννησιακός Πόλεμος (αλλά χωρίς διαλείμματα) και όσον διήρκεσε ο Τριακονταετής Πόλεμος (που δεν είχε διαλείμματα). Κι όμως! η κυβέρνηση εξακολουθεί να παίζει το παιχνίδι των εντυπώσεων, αν δηλαδή θα εγκατασταθεί η κυρία Βελκουλέσκου στο Λαγονήσι ή το Hotel Omonia - «ας μείνει στο Λαγονήσι, να κάνει και κάνα μπάνιο» αποφάνθηκε ο κ. Φλαμπουράρης,
τον οποίον διασύρουν τα ΜΜΕ που υποστηρίζουν τη «ρεαλιστική Αριστερά», όταν δεν διασύρεται από μόνος του. Τα ίδια και με τον κ. Μπαλτά. Οστις ερωτηθείς από δημοσιογράφο αν θα συναντηθεί -στην περίπτωση που θα χρειασθεί- με την Τρόικα, απάντησε ότι «συναντάται με όλους», όπως, φέρ’ ειπείν, «με αντιπροσωπεία του γερμανικού Υπουργείου Παιδείας»!!! Λες και είναι το ίδιο! Λες και δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ Τρόικας και αντιπροσωπείας ενός ομόλογου Υπουργείου, είτε της Γερμανίας είτε της Γουαδελούπης (αν και, ενδομύχως, φοβάμαι ότι στην περίπτωση του κ. Μπαλτά η εν λόγω διαφορά δεν είναι όντως αντιληπτή).
Στην πραγματικότητα θα έπρεπε να δούμε τι συμβαίνει! Τι μας συμβαίνει! Το νέο Μνημόνιο δεν οδηγεί πουθενά αλλού παρά στο Grexit (με Plan B, διότι πάντα υπάρχει Plan B, την παραμονή στην Ευρωζώνη με όρους Βουλγαρίας). Αντί να
ενσκήψει σε αυτό το μετά κάθε λεπτό όλο και πιο δυσεπίλυτο πρόβλημα η κυβέρνηση, προσπαθεί να απαλλαγεί απ’ τα «αριστερά βαρίδια της», χωρίς να καταλαβαίνει ότι έτσι γίνεται ακόμα πιο ευάλωτη στην πρωθύστερη μοχθηρία των Δυνατών, που στη «ρεαλιστική Αριστερά» βλέπουν ήδη την «κυβερνώσα Αριστερά» της ΔΗΜΑΡ! (Σε λίγο θα ακούει ο κόσμος «Αριστερά» και θα παίρνει δρόμο.) Σε λίγο, διότι,
αν τώρα πετάνε στα σκυλιά τον κ. Βαρουφάκη, όταν έρθει η ώρα «δεν θα πιάσουν αιχμαλώτους». Πλην Κλαζομενίων. Διότι όταν οι εργαζόμενοι έπεφταν κατηγορία και γίνονταν «απασχολήσιμοι», ο κ. Μάρδας ήταν σημιτάνθρωπος. Οταν ο κ. Σημίτης έτρωγε περιουσίες με το Χρηματιστήριο, τα σουάπς κι όλα τα άλλα ανομήματα που διέπραξε, ο κ. Κωνσταντίνος Τσουκαλάς απολάμβανε την παχυλή αργομισθία του ως... επικεφαλής των... εθελοντών στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Αυτοί οι άνθρωποι δεν πρόκειται να χαθούν, είναι «παντός καιρού». Αλίμονο
στους ενοχλητικούς, εκείνους που οδήγησαν έναν λαό να πιστέψει ότι «μπορεί να κάνει αλλιώς»! Αλίμονο σ’ εκείνους που προκάλεσαν στην μπουρζουαζία τον τρόμο του λαού ante portas. Αλίμονο σ’ εκείνους που τους έγινε ο εαυτός τους ή το άλλο τους μισό, βαρίδι...

http://www.enikos.gr/