Το Χρονικό της Αριστεράς Από τις ελπίδες της ιστορικής νίκης της αριστεράς στο βαρύτερο Μνημόνιο και την επικείμενη καταστροφή της αριστεράς στην Ελλάδα

Μια εκτενής καταγραφή των ιστορικών γεγονότων που σημάδεψαν την χώρα μας το 2015. Το χρονικό της Αριστεράς, για πρώτη φορά στην εξουσία...

του Γιώργου Ε. Γιακουμίδη

Στις 25 Ιανουαρίου 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας κέρδισαν την πρώτη εκλογική αναμέτρηση κόμματος της αριστεράς. Κάποιοι άνθρωποι περίμεναν όλη τους τη ζωή, να δουν την αριστερά να κερδίζει την εξουσία. Ήταν μια ιστορική νίκη, ύστερα από μια πενταετία φοβερής λιτότητας. Όμως η χαρά της μεγάλης νίκης εμπόδισε τους περισσότερους να αντιληφθούν πως μόλις είχε ξεκινήσει ένας μεγάλος κι αδυσώπητος οικονομικός πόλεμος.

Το 2009 η Ελλάδα παραδέχτηκε το υπέρογκο χρέος της. Τα επόμενα πέντε χρόνια η ζωή των Ελλήνων έγινε κόλαση. Αρχικά σχηματίστηκε η Τρόικα, για να “διασώσει” την Ελλάδα. Πρώτο αποτέλεσμα: 1.500.000 Έλληνες βγήκαν στην ανεργία. Η Τρόικα αποτελείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση + την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα + το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Το 50% των νέων γίνανε άνεργοι. Ο όρος για την διάσωση ήταν η υπερβολική λιτότητα. Περισσότεροι από 5.000 Έλληνες αυτοκτόνησαν. Το 1/4/ της Ελληνικής Οικονομίας καταστράφηκε. Καταστράφηκαν τα Σχολεία, τα Νοσοκομεία... οι οικογένειες...

Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν το πρώτο πολιτικό κόμμα, που υποσχέθηκε να δώσεις ένα τέλος στον πόνο. Το βράδυ της εκλογικής του νίκης, στις 25 Ιανουαρίου 2015, ο Τσίπρας δήλωνε κατηγορηματικά για το τέλος της λιτότητας, το τέλος του Μνημονίου και το τέλος της Τρόικας. Στην Ελλάδα γεννήθηκε μεν η Δημοκρατία, ο Τσίπρας δε ως νέος πρωθυπουργός, επρόκειτο να ανακαλύψει τα όρια της Δημοκρατίας, όταν τα βάζεις με την οικονομική ελίτ της Ευρώπης.

Το κράτος έχει μόνο 33 μέρες πριν τελειώσουν τα εναπομένοντα χρήματα της διάσωσης. Ο φόβος του Grexit κάνει τον κόσμο να τρέξει στις τράπεζες. Πολλοί Έλληνες όμως νιώθουν δυνατοί καθώς αντιλαμβάνονται πως ο νέος πρωθυπουργός είναι αποφασισμένος να αντισταθεί στην Ευρωπαϊκή ελίτ. Και σε ότι έχει να κάνει με την αντίσταση στην Ευρώπη, κανείς δεν έχει ξαναδοκιμάσει με τον τρόπο, που ο νέος υπουργός Οικονομικών Γιάννης Βαρουφάκης σκοπεύει να το κάνει.

--”Δεν έχουμε καμία πρόθεση, δηλώνει ενώπιον του εμβρόντητου Ντάισεμπλουμ ο Βαρουφάκης, να συνεργαστούμε με την τόσο σαθρά δομημένη (ακόμη και για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο) επιτροπή διαπραγματεύσεων.”

Η Ελλάδα χρωστά στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Τρόικα δηλαδή, περίπου 250 δισεκατομμύρια ευρώ κι ο Βαρουφάκης μόλις τους είπε να πάνε στον αγύριστο. Ο Ντάισεμπλουμ μετά δυσκολίας αντιλαμβάνεται αυτό που ακούν τα αυτιά του και φανερά οργισμένος αποχωρεί. Ο Βαρουφάκης δείχνει σίγουρος πως εάν το παίξει σκληρός θα κερδίσει μια γρήγορη και συμφέρουσα συμφωνία. Ύστερα από λίγες ώρες συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο...

Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ρίχνει μια βόμβα: η ECB σταματά να δανείζει τις Ελληνικές τράπεζες. Στις 4 Φεβρουαρίου 2015 οι ελληνικές τράπεζες βρίσκονται στην εντατική και εκατομμύρια ανθρώπων φοβούνται ότι θα χάσουν τις οικονομίες τους. Η Ε.Ε. πιέζει να πουληθεί το λιμάνι του Πειραιά καθώς και οτιδήποτε πολύτιμο και αξίας περιουσιακό στοιχείο, που ανήκει στο Ελληνικό κράτος. Η Γερμανία, υπό την Άγκελα Μέρκελ είναι η χώρα που πιέζει για τα σκληρότερα μέτρα. Ήδη, οι περισσότεροι από τους μισούς Έλληνες έχουν χάσει τη δουλειά τους και οι πιο πολλοί απεχθάνονται τους πολιτικούς και την πολιτική.

Ο Τσίπρας, σε μια φορτισμένη συναισθηματικά ομιλία του στη Βουλή, υπόσχεται πως έχει την ιστορική ευθύνη κι έχει ορκιστεί στο Σύνταγμα της πατρίδας να υπηρετήσει τις ελπίδες, τις αξίες, τα οράματα, τους αγώνες και τις θυσίες του Ελληνικού λαού. Υπόσχεται να αγνοήσει τους δανειστές, να αυξήσει τους μισθούς, να μειώσει τους φόρους στους φτωχότερους. Η Ελληνική Δημοκρατία τίθεται πλέον εναντίον της Ευρωζώνης. Οι Έλληνες κατά εκατοντάδες χιλιάδες πλημμυρίζουν τους δρόμους και τις πλατείες των πόλεων σ' όλη την επικράτεια. Διαδηλώνουν πως δεν “εκβιάζονται” από την Τρόικα, πως είναι εναντίον της λιτότητας και πως συμπαραστέκονται στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα.

Όμως όλα τα στοιχεία δείχνουν πως η πτώχευση αρχίζει και διαγράφεται... Ο Τσίπρας έχει μονάχα τέσσερις διαθέσιμες μέρες για να διαπραγματευτεί μια επέκταση του προγράμματος διάσωσης, κάτι που υποσχέθηκε πως δεν θα το κάνει ποτέ!

Στις 20 Φεβρουαρίου, λίγο πριν την συνεδρίαση του Eurogroup, ο Βαρουφάκης δηλώνει πως ελπίζει να βγει “λευκός καπνός” ύστερα από τις διαπραγματεύσεις. Δυστυχώς λίγοι αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα: βρισκόμαστε σε πανικό και οι Έλληνες φοβούμενοι να χάσουν τις περιουσίες τους, αποσύρουν 8 δις ευρώ μέσα σε 20 μέρες! Για να το σταματήσει αυτό ο Βαρουφάκης αναγκάζεται να δεχτεί οτιδήποτε υπάρχει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Τα μέτρα λιτότητας συνεχίζονται και το πρόγραμμα σωτηρίας επεκτείνεται για τέσσερις μήνες. Επιπλέον η Ευρώπη αποκτά δικαίωμα βέτο σε όλους τους ελληνικούς νόμους!

Η συμφωνία εκείνη είναι τόσο κακή, που δημιουργεί αμέσως εντάσεις εντός του ΣΥΡΙΖΑ. Ένας από τα μέλη της διαπραγματευτικής ομάδας, ο καθηγητής Ευκλείδης Τσακαλώτος, αναλαμβάνει να δώσει εξηγήσεις: - “ήταν εξοντωτικό κι επειδή είμαι ακαδημαϊκός, άσχετα με το τι κάνω τώρα, ήταν πολύ δύσκολο ν' αντιμετωπίσεις ανθρώπους, που δεν απαντούσαν σε ένα επιχείρημα με κάποιο αντεπιχείρημα. Έλεγαν αυτοί είναι οι κανόνες αυτή κι η προσφορά. Την παίρνεις ή την αφήνεις”

Τον Μάρτιο του 2015. τέσσερις μήνες πριν την χρεοκοπία της Ελλάδας, η Ελληνική κυβέρνηση έχει παγιδευτεί σε διαπραγματεύσεις με την Ευρώπη, μόνο και μόνο για να συνεχίσει να “επιπλέει”. Η λιτότητα συνεχίζεται και οι προεκλογικές υποσχέσεις παραμένουν παγωμένες στην αναμονή. Η Ευρώπη διέταξε για ακόμη περισσότερη λιτότητα και η νεολαία την έχει σιχαθεί. Μάχεται στους δρόμους θέλοντας ο ΣΥΡΙΖΑ να τηρήσει τις υποσχέσεις του και να πει ΟΧΙ στις προσταγές της Ευρώπης. Ύστερα από την αρχική γενική ευφορία με την επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ στις εθνικές εκλογές, η σύγχυση καταλαμβάνει τον κόσμο. Όλοι περιμένουν από τον Τσίπρα να τηρήσει τις υποσχέσεις του, να κάνει κάτι διαφορετικό από τους προηγούμενους κυβερνώντες. Αυτό που θέλουν είναι να ακυρώσει το ελληνικό χρέος. Δηλαδή τα 323 δισεκατομμύρια ευρώ. Όμως η Ευρώπη αρνείται πεισματικά ακόμη και να το συζητήσει.

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου, πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων αναλαμβάνει την πρωτοβουλία να κηρύξει το ελληνικό χρέος παράνομο και να επισκεφτεί ένα – ένα όλα τα κοινοβούλια των χωρών – μελών της Ε.Ε., προκειμένου να αποδείξει την μεγάλη παρανομία. Τα περισσότερα χρήματα της διάσωσης διατέθηκαν για να σωθούν οι ευρωπαϊκές τράπεζες. Μόνο το 11% των χρημάτων κατευθύνθηκαν στους Έλληνες πολίτες. Η Ζωή Κωνσταντοπούλου ως δικηγόρος ασχολήθηκε με την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, Τώρα, αναλαμβάνει να υπερασπιστεί το δίκαιο των Ελλήνων φορολογουμένων. Κηρύσσει τις διαδικασίες με τις οποίες συσσωρεύτηκε το χρέος αντισυνταγματικές και παράνομες. Κι αυτό σημαίνει πως ο ελληνικός λαός δεν είναι υποχρεωμένος να αποπληρώσει ένα χρέος που δεν είναι δικό του. Κατηγορεί την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για έλλειψη διαφάνειας και έλλειψη πληροφόρησης των εθνικών κοινοβουλίων. Κανείς όμως δεν συμμερίζεται με την προφανή κατάρρευση της δημοκρατικής νομιμοποίησης του ελληνικού χρέους. Που αποδεικνύεται από τον ίδιο τον νόμο – έκτρωμα που επιβάλλει την λιτότητα στην Ελλάδα, σε ένα μόνο άρθρο! Με τις απαιτήσεις συγκεντρωμένες σε ένα μόνο άρθρο κανείς βουλευτής δεν μπορεί να ψηφίσει έστω με ένα ΝΑΙ ή ένα ΟΧΙ σε διαφορετικά και συγκεκριμένα ζητήματα.

Επί πέντε χρόνια, όποτε η Γερμανία απαιτούσε περισσότερη λιτότητα, οι Έλληνες πολιτικοί απαντούσαν: “--πόσο περισσότερη;” Με τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία η Ελλάδα ξαφνικά λέει ...ΟΧΙ!

Οι εβδομάδες περνούν. Τίποτα δεν αλλάζει και νιώθεις τους υποστηρικτές του ΣΥΡΙΖΑ να χάνουν την υπομονή τους. Για την Ευρώπη κάθε συμβιβασμός που προσπαθεί να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αρκετός. Και ο χρόνος είναι εναντίον του...

Ο Τσίπρας προβαίνει σε κάτι ριζοσπαστικό: περνάει ένα νόμο που δίνει φαγητό και ηλεκτρικό ρεύμα στους φτωχότερους κατοίκους της Ελλάδας. Αλλά η Ευρώπη του λέει να μην το κάνει... Ο Τσίπρας δηλώνει: “--νομίζω πως είμαστε η μοναδική χώρα στην Ευρώπη που πληρώνουμε τους δανειστές με το αίμα μας... και είναι αλήθεια πως έχουμε ξοδέψει όλη μας τη ρευστότητα σε χρήμα... είμαστε σε πολύ δύσκολη θέση.” και συνεχίζει: “-- στα μέσα του Μαΐου είμαστε υποχρεωμένοι να πάρουμε δύσκολες αποφάσεις. Και κατά την άποψή μου θα είναι πολύ εύκολο να αποφασίσουμε να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις και όχι τα ομόλογα του ΔΝΤ.”

Χωρίς νέα συμφωνία αυτή είναι η επιλογή. Να πληρώσεις τους ξένους πιστωτές ή να πληρώσεις τους μισθούς και τις συντάξεις των Ελλήνων πολιτών. Αυτό είναι το δίλημμα που ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί ν' αποφύγει. Κανείς δεν γνωρίζει τι πρόκειται να συμβεί. Ο χρόνος κυλά αδυσώπητα και αναζητείται ένας έντιμος συμβιβασμός, αμοιβαία επωφελής και για τους δανειστές και για την Ελλάδα. Μέχρι το Πάσχα του 2015 τα αποθεματικά χρήματα της χώρας τελειώνουν. Εξαφανίζονται. Όμως ο περισσότερος κόσμος δεν έχει ιδέα του πόσο κοντά στην στιγμή της κατάρρευσης βρίσκεται η Ελλάδα.

Για πρώτη φορά, από την αρχή της κρίσης, κάποιος κάνει τις σωστές ερωτήσεις: - πώς βρέθηκε η Ελλάδα να έχει τόσο μεγάλο χρέος; Η Ζωή Κωνσταντοπούλου “ανακρίνει” πρώην αξιωματούχους που τα λένε όλα: η Ελλάδα αναγκάστηκε να συμμετάσχει στο αρχικό πρόγραμμα διάσωσης κι νόμος περί των ανθρωπίνων δικαιωμάτων καταπατήθηκε. Αυτό σημαίνει ότι σε ένα Διεθνές Δικαστήριο το χρέος θα μπορούσε να διαγραφεί. “--Τα συμφέροντα των Ελλήνων πολιτών θυσιάστηκαν προκειμένου να σωθούν οι ξένες τράπεζες, να κερδίσουν χρόνο και να γεννηθεί η τεράστια κρίση.” δηλώνει ο κ. Παναγιώτης Ρουμελιώτης, πρώην εκπρόσωπος της Ελλάδας στο ΔΝΤ. Ο δε κ. Philippe Legrain, πρώην σύμβουλος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής τονίζει: “-- Νομίζω ότι η αναδιάρθρωση του Ελληνικού χρέους είναι απόλυτα σημαντική και μέχρι να συμβεί, οι ελπίδες ανάκαμψης για τους Έλληνες πολίτες είναι ελάχιστες.”

Η Ευρώπη, όμως, δεν ακούει και ο κόσμος αναρωτιέται πότε ξεκινάει η πραγματική μάχη. Στούς δρόμους ο κόσμος αντιμετωπίζει τον Βαρουφάκη σαν ήρωα. Αλλά οι δανειστές δεν τον αντέχουν. Λένε ιδιωτικά ότι είναι ερασιτέχνης και σπαταλά τον χρόνο τους. Θέλουν να φύγει. Ο Βαρουφάκης το γνωρίζει και δηλώνει: “-- δεν εκλεχτήκαμε για να είμαστε υπουργοί και να καταλαμβάνουμε θέσεις στο κοινοβούλιο ή σε υπουργικά γραφεία. Εκλεχτήκαμε για να μπορούμε να αντικρίσουμε τον ελληνικό λαό και να του πούμε ότι κάναμε το καλύτερο που μπορούσαμε, για να δώσουμε τέλος σ' αυτό τον κύκλο της ύφεσης, της αναξιοπρέπειας, της μεγάλης φτώχειας και αυτό θα κάνουμε.”

Στα εσωτερικά του ΣΥΡΙΖΑ όμως, υπάρχει μεγάλη ένταση. Η ριζοσπαστική τακτική του Βαρουφάκη δεν λειτουργεί. Ο Τσίπρας τον αποκλείει από τις συζητήσεις, προσπαθώντας να πετύχει μια συμφωνία. Αλλά δεν υπάρχει νέα συμφωνία. Αντίθετα η Ευρώπη προτείνει σκληρά μέτρα λιτότητας. Ζητά επίσης το δικαίωμα εκείνοι να αποφασίζουν...

Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος αντικαθιστά τον Βαρουφάκη ως επικεφαλής διαπραγματευτής. Ο Τσακαλώτος γνωρίζει επίσης πως για τον πολύ κόσμο ο ΣΥΡΙΖΑ είναι διαφορετικό κόμμα, επειδή έχει πραγματικές κόκκινες γραμμές. Κι αυτό σημαίνει πως δεν πρόκειται να κάνει κάτι που θα φέρει μείωση στους μισθούς και τις συντάξεις. Η ελληνική κοινωνία έχει χάσει το 25% του εισοδήματός της, υπάρχει μεγάλη φτώχεια και όλοι βασίζονται στον ΣΥΡΙΖΑ. Κάτι πρέπει να αλλάξει σ' αυτή την κοινωνία κι αυτό είναι ένα πολύ βαρύ φορτίο ευθύνης για τους Έλληνες διαπραγματευτές.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να κάνει κάτι μεγάλο. Και το κάνουν. Αποφασίζουν να σταματήσουν να πληρώνουν το ΔΝΤ, κάτι που καμιά ανεπτυγμένη χώρα δεν έχει ξανακάνει. Και ξαφνικά η μάχη ξεκινά. Ο Τσίπρας δηλώνει πως ο χρόνος έχει τελειώσει. Κι έχει τελειώσει για όλους, συμπεριλαμβανομένων και των δανειστών. Ο λαός όμως δεν έχει καταλάβει πλήρως την αυστηρότητα και την σκληρότητα και τις σκληρές θέσεις που ακολουθούν οι πιστωτές. Δεν αντιλαμβάνεται πως ήρθε η ώρα ή να ξεσηκωθεί ή να αποσυρθεί.

Η Επιτροπή Αλήθειας για το Ελληνικό χρέος το χαρακτηρίζει παράνομο, επαχθές και απεχθές. Μέχρι τότε οι Έλληνες μπούχτισαν να βρίσκονται στην άκρη. Το πόρισμα της Ζωής Κωνσταντοπούλου που βρίσκει το χρέος παράνομο, βγάζει και πάλι τον κόσμο στο δρόμο. Η Ζωή δηλώνει πως: “-- ο κόσμος δεν θα πρέπει να είναι απλά ικανοποιημένος από την αλήθεια. Θα πρέπει να ζητήσουν δικαιοσύνη, θα πρέπει να ζητήσουν τη ζωή τους πίσω, θα πρέπει να ζητήσουν την αξιοπρέπειά τους πίσω...”

Στις 21 Ιουνίου 2015 τα χρήματα του κρατικού κορβανά επαρκούν μόνο για 9 μέρες. Το κυβερνητικό συμβούλιο συνεδριάζει επί 6 ώρες. Είναι ξεκάθαρο πως όλοι πιστεύουν πως έφτασε η ώρα. Ή θα αψηφήσουν την Ευρώπη τώρα ή θα συμβιβαστούν. Η απόφαση που παίρνουν είναι να προτείνουν στην Ευρώπη μια τελευταία συμβιβαστική πρόταση. Στην πραγματικότητα κανείς τους δεν πιστεύει ότι θα πετύχει. Ο Βαρουφάκης υποψιάζεται ότι – όσον αφορά στους ανθρώπους του Eurogroup – έχουν πάρει ήδη την απόφασή τους, να προσφέρουν στην Ελληνική Κυβέρνηση κάτι που δεν θα μπορούσε να το υπογράψει κανείς. Και σαν αποτέλεσμα πρόβλεψε πως οι τράπεζες στην Ελλάδα θα έκλειναν σε δύο μέρες, μετά την Σύνοδο Κορυφής της Ευρώπης. Φυσικά κανείς δεν ήταν έτοιμος για τον Αρμαγεδώνα, ομολογεί ο Βαρουφάκης.

Στις συζητήσεις υπάρχει για άλλη μια φορά καθυστέρηση και τελικά δεν υπάρχει συμφωνία. Κανείς δεν θέλει να πατήσει το κουμπί του Αρμαγεδώνα.

Ξαφνικά οι δρόμοι γεμίζουν με ένα νέο είδος διαδηλωτών. Είναι οι τρομοκρατημένοι Έλληνες που πιστεύουν ότι η περιφρόνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα οδηγήσει την Ελλάδα εκτός του ευρώ. Βλέπουν τις υποσχέσεις για μια νέα σύγχρονη Ελλάδα να χάνονται. Άλλοι πιστεύουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη συμβιβαστεί αρκετά. Οι συνταξιούχοι βγαίνουν στους δρόμους επίσης. Οι διαδηλώσεις γίνονται καθημερινές. Η Ευρώπη δεν λυγίζει. Η απειλή η Ελλάδα να φύγει από το ευρώ είναι αληθινή. Ο Τσίπρας ξέρει ότι δεν μπορεί πια να το κάνει αυτό μόνος του.

“-- εδώ και έξη μήνες” λέει ο Τσίπρας σε διάγγελμά του προς τον λαό, “-- η ελληνική κυβέρνηση δίνει μάχες, μέσα σε συνθήκες πρωτοφανούς οικονομικού στραγγαλισμού, προκειμένου να εφαρμόσει την δική σας εντολή, της 25ης του Γενάρη. Η ευθύνη αυτή μας υποχρεώνει να απαντήσουμε στο τελεσίγραφο, με βάση την κυρίαρχη βούληση του Ελληνικού λαού. Πριν από λίγο συγκάλεσα το Υπουργικό Συμβούλιο, στο οποίο εισηγήθηκα την διοργάνωση δημοψηφίσματος, προκειμένου ο Ελληνικός λαός κυρίαρχα να αποφασίσει.

Η κίνηση του Τσίπρα γεννά ανάμεικτα συναισθήματα στον ελληνικό λαό. Οι περισσότερο πληγέντες από την κρίση δεν φοβούνται: “αν είναι να πέσουμε, ας πέσουμε με το κεφάλι ψηλά...”

Το Bankrun ξεκινά. Στα ΑΤΜ των τραπεζών σχηματίζονται πρωτοφανείς ουρές ανθρώπων ολόκληρο εκείνο το Σαββατοκύριακο. Οι τράπεζες κλείνουν. Ο εκνευρισμός καταλαμβάνει όλη την κοινωνία. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή καλεί τους Έλληνες να ψηφίσουν ΝΑΙ. Διαδηλωτές επιτίθενται στο κτίριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Αθήνα. Ο κόσμος είναι εξοργισμένος επειδή η Ευρώπη τους διατάζει τι να ψηφίσουν.

Ο Τσίπρας φοβάται ότι χάνει. Σχεδόν όλοι οι ιδιωτικοί τηλεοπτικοί σταθμοί υποστηρίζουν ανοιχτά την καμπάνια του ΝΑΙ. Δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές μαζεύονται υπό βροχή στη Βουλή, καλώντας τον Τσίπρα να παραιτηθεί. Αυτή είναι η καμπάνια του ΝΑΙ. Ο κόσμος είναι θυμωμένος και πιστεύει ότι θα κερδίσει.

Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος ερωτάται εάν είναι δυνατή μια νέα συμφωνία. “-- δεν γνωρίζω”, απαντά “--δεν γνωρίζω επειδή δεν γνωρίζω τι ακριβώς θέλουν.” “θέλουν να κάνουν μια άλλη συμφωνία, θέλουν να μας διώξουν και να διαπραγματευτούν με μια άλλη κυβέρνηση, ειλικρινά δεν ξέρω. Είναι πολύ δύσκολο να πω κάτι...”

Στις 3 Ιουλίου 2015 υπάρχει ο περιορισμός ανάληψης χρημάτων, το capital control. Ο κόσμος δυσκολεύεται κι αυτή είναι η 5η χρονιά της λιτότητας. Αλλά με το δημοψήφισμα είναι η πρώτη φορά που επιτρέπεται σε όλους να ψηφίσουν απ' ευθείας για αυτό. Ο Αλέξης Τσίπρας 'εχει ρισκάρει τα πάντα στο δημοψήφισμα. Ξέρει ότι αν χάσει, η πρώτη αριστερή κυβέρνηση στην σύγχρονη Ευρώπη, θα πέσει, θα έχει τελειώσει.

Το βράδυ του δημοψηφίσματος τα exit polls δείχνουν πως το ΟΧΙ θα ξεπεράσει το 61%! πρόκειται αναμφίβολα για μια πολύ μεγάλη νίκη. Ο Γιάννης Βαρουφάκης πιστεύει ότι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, το ΟΧΙ, του επιτρέπει να επιστρέψει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τεράστια διαπραγματευτική δύναμη και με μια αίσθηση υπερηφάνειας. Ο λαός είπε του Τσίπρα να ηγηθεί του αγώνα. Κι εκείνο το βράδυ αποφασίζει να το κάνει χωρίς τον Γιάννη Βαρουφάκη.

ΠΑΡΑΔΟΘΕΙΤΕ Ή ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΤΕ!

Οι Έλληνες ψήφισαν κατά 61% να αψηφήσουν την Ευρώπη και να απορρίψουν την λιτότητα. Μετέτρεψαν την ελληνική λέξη ΟΧΙ σ' ένα παγκόσμιο μήνυμα. Τώρα όμως υποψιάζονται ότι πρόκειται να προδοθούν...

Μετά την ευφορία της ψήφου για το ΟΧΙ και για το τι νομίζει ο καθένας ότι σημαίνει, ο Έλληνας Πρωθυπουργός μιλάει για το τι σημαίνει για τον ίδιο: “-- δεν θα χρησιμοποιήσουμε την εντολή για ρήξη με την Ευρώπη. Είναι εντολή ενίσχυσης της διαπραγματευτικής μας δύναμης, για την επίτευξη μιας βιώσιμης συμφωνίας.”

Ο Τσίπρας αρχίζει να γράφει ένα νέο, τελικό συμβιβασμό. Οι τράπεζες παραμένουν κλειστές. Η ανάληψη μετρητών γίνεται με περιορισμό. Ολόκληρη η οικονομία έχει σταματήσει. Είναι δύσκολο να το βλέπεις. Και ακόμη πιο δύσκολο να το ζείς.

Το κείμενο για τον συμβιβασμό διαρρέει και πρόκειται να δημοσιευτεί από την εφημερίδα ΑΥΓΗ. Το κείμενο είναι τόσο κοντά σε αυτά που θέλει η Ευρώπη, που πολλοί Έλληνες το θεωρούν παράδοση.

Αλλά το 61% των Ελλήνων ψήφισαν για να τελειώσει η λιτότητα. Τώρα το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να καθίσουν, να παρακολουθήσουν και να περιμένουν.

Η κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ συνεδριάζει. Και η εξέγερση ενάντια στην συμφωνία σιγοβράζει. Το Ελληνικό Κοινοβούλιο συνεδριάζει για να ψηφίσει την πρόταση του Τσίπρα για συμφωνία. Ο Ε. Τσακαλώτος που ανέλαβε ως Υπουργός Οικονομικών προσπαθεί να “πουλήσει” ένα καινούριο συμβιβασμό στο Κοινοβούλιο. Όμως πολλοί από τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ απλώς δεν ενδιαφέρονται. 17 από αυτούς περνούν στην ανοιχτή αντίδραση. Ο Τσίπρας ταξιδεύει στις Βρυξέλλες για να παρουσιάσει την προσφορά του συμβιβασμού. Εκεί δηλώνει στους δημοσιογράφους πως είναι έτοιμος για έναν τίμιο συμβιβασμό, πως μπορούν να φτάσουν σε συμφωνία εκείνο το βράδυ, εφ' όσον το επιθυμούν όλα τα μέρη.

Η Γερμανία, δια του Σόιμπλε, απορρίπτει τον συμβιβασμό και απαιτεί από την Ελλάδα να φύγει από την Ευρωζώνη. Επί 17 ώρες οι Έλληνες βομβαρδίζονται με το ίδιο μήνυμα: “-- για να παραμείνετε στο Ευρώ, πρέπει να παραδώσετε τον έλεγχο ή η οικονομία σας θα πεθάνει!

Αυτό το τελεσίγραφο προκαλεί οργή. Σε όλο τον κόσμο γράφουν στο Twitter. Πρώτα η Βαρκελώνη, μετά η Αθήνα, το Παρίσι και μετά γίνεται παγκόσμιο. Μέχρι να τελειώσει η βραδιά, ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι έχουν δει το hashtag: #ThisIsACoup. Δηλαδή: αυτό είναι ένα Πραξικόπημα...

Ο Τσίπρας εξερχόμενος από την ολονύκτια διαπραγμάτευση δηλώνει: “-- δώσαμε μια σκληρή μάχη,έξη μήνες τώρα. Και μέχρι τέλους παλέψαμε, προκειμένου να διεκδικήσουμε ότι καλύτερο. Μια συμφωνία που θα δώσει τη δυνατότητα να σταθεί η χώρα στα πόδια της. Κι ο Ελληνικός λαός να μπορέσει να συνεχίσει ν' αγωνίζεται. Βρεθήκαμε μπροστά σε δύσκολες αποφάσεις, σε σκληρά διλήμματα, πήραμε την ευθύνη της απόφασης....”

Η Ευρώπη δανείζει στην Ελλάδα 86 δισεκατομμύρια ευρώ. Το τίμημα για τα χρήματα αυτά είναι ακόμη σκληρότερη λιτότητα. Οι φόροι αυξάνονται μαζικά. Οι συντάξεις περικόπτονται μαζικά. Μαζικά γίνονται οι ιδιωτικοποιήσεις του ελληνικού δημόσιου πλούτου.

Ο ΣΥΡΙΖΑ διαιρείται. Επιφανείς πολιτικοί τον εγκαταλείπουν. Ο Γιάννης Βαρουφάκης εξομολογείται πως έχασε τη γη κάτω από τα πόδια του. Νιώθει απέραντη θλίψη και το αίσθημα πως πρόδωσαν το 62% του Ελληνικού Λαού, που με φοβερό θάρρος τόλμησε απέναντι στο κατεστημένο, απέναντι στα συστημικά ΜΜΕ, που τους τρομοκρατούσαν μέσα στο σαλόνι τους, μέσα από την τηλεόραση και το ραδιόφωνο καθημερινά, απέναντι στις κλειστές τράπεζες, απέναντι στην ΕΚΤ, απέναντι στην Τρόικα, ένιωσε πως τους πρόδωσαν χωρίς να έχουν το ιστορικό δικαίωμα να το κάνουν αυτό....

Νέες εκλογές ορίστηκαν για τις 20 Σεπτεμβρίου. Ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίζει τις εκλογές. Για τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ αυτή η δεύτερη εκλογή είναι πικρή. Κέρδισαν υποσχόμενοι να κάνουν ακριβώς, αυτό στο οποίο αντιστέκονταν όλη τους τη ζωή: Λιτότητα...

'Ήρθε η ώρα για απαντήσεις. Πώς η πρώτη ριζοσπαστική κυβέρνηση της σύγχρονης Ευρώπης απέτυχε τόσο πολύ;

“-- Αυτό που ο κόσμος στην Ελλάδα θέλει ακόμα να μάθει είναι γιατί δεν σηκωθήκατε απλά να φύγετε;” ρωτά ο Paul Mason, Βρετανός δημοσιογράφος τον Αλέξη Τσίπρα.

“ -- Αν σηκωνόμουν και έφευγα εκείνο το βράδυ” απαντά ο Τσίπρας “ πιθανότατα θα γινόμουν ήρωας για ένα βράδυ, ίσως για δύο και τρία. Αλλά θα υπήρχε πραγματική καταστροφή τις επόμενες μέρες και νύχτες. Όχι μόνο για μένα, αλλά για την πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Οπότε ήταν ένα πολύ δύσκολο δίλημμα. Η καρδιά μου, η ψυχή μου έλεγε φύγε! Αλλά το μυαλό μου έλεγε να βρω μια λύση, ακόμα κι αν ήξερα ότι αυτή η λύση θα ήταν πολύ δύσκολη και σκληρή. Ένα Grexit θα σήμαινε πρώτα από όλα την κατάρρευση των τραπεζών και μετά την κατάρρευση της οικονομίας...”

“-- Τι θα κάνατε διαφορετικά;” ρωτά ο Paul Mason.

“-- Νομίζω ότι χάσαμε χρόνο” ομολογεί ο Τσίπρας και συνεχίζει “-- και στο τέλος ξεμείναμε από δύναμη και βρεθήκαμε χωρίς χρήματα. Αν το ξέραμε αυτό, θα μπορούσαμε να έχουμε πάρει πιο θαρραλέες αποφάσεις στην αρχή.”

“-- Μετανιώνετε που είπατε “αυτό ήταν! Όχι πια Τρόικα, όχι άλλες διασώσεις, τελείωσε; Δεν τελείωσε...

“-- Ναι αυτό είναι γεγονός” απαντά ο Τσίπρας. “-- αλλά δεν ήταν τόσο εύκολο να τελειώσει. Νομίζω ότι, ότι έκαναν σε μένα, σε εμάς, στην Ελλάδα, όχι μόνο επειδή δεν μας συμπαθούσαν, αλλά επειδή δεν ήθελαν να αντιμετωπίσουν ένα φαινόμενο ντόμινο και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Ξέρω ότι οι εξελίξεις, το αποτέλεσμα, ότι συνέβη μετά , δεν ήταν μια καλή εξέλιξη. Αλλά το γεγονός ότι ότι άνθρωποι είχαν την ευκαιρία να εκφράσουν τα συναισθήματά τους και να νιώσουν αξιοπρέπεια, ήταν κάτι πολύ σημαντικό. Αυτές ήταν ιστορικές στιγμές για την Ελλάδα και τους Έλληνες, και αυτές οι στιγμές συνέβησαν!”

Ο Αλέξης Τσίπρας υποσχέθηκε να δώσει ένα τέλος στην λιτότητα. Όμως απέτυχε. Η Ελλάδα είναι ακόμα σαμαρωμένη με ένα χρέος που δεν μπορεί να αποπληρώσει. Και με ένα πρόγραμμα λιτότητας που δεν μπορεί να λειτουργήσει. Οι Έλληνες δοκίμασαν τα χαρακώματα και μετά δοκίμασαν τις κάλπες. Αλλά για την Ευρώπη, η Δημοκρατία δεν είχε σημασία.

Κανείς δεν ξέρει τι θα δοκιμάσουν μετά...

ΠΗΓΗ: εφημερίδα Ο ΚΑΤΟΙΚΟΣ