Λάκης Λαζόπουλος: H αιμορραγούσα μεταπολίτευση

Δύσκολες εποχές!  Είδα και τον Παπαντωνίου να αναγκάζεται να πουλήσει την βίλα του στην Σύρο και μου 'ρθε έτσι μια στεναχώρια. Είπα κρίμα, ρε γαμώτο ο άνθρωπος.  Φαντάζομαι με πόσο κόπο και ιδρώτα υπογραφών θα κατάφερε να την φτιάξει. Μεροδούλι-μεροφάι εκεί να βάζει υπογραφές για εξοπλιστικά,   πως να μαζευτούν τα ρημάδια τα λεφτά; Δεν κάνει να πεις και ένα επικερδές επάγγελμα. Υπουργός. Ένας κωλομισθός.  Κι επειδή του παράπεσαν και κάποια λεφτά  που του τα  βρήκαν σε μία από τις  στις λίστες που δεν ταιριάζουν με το Πόθεν Έσχες του, έσφιξε την καρδιά του και πούλησε την βίλα των ονείρων του. Έτσι που να σιγουρευτούμε κι εμείς ότι αυτά που του βρήκαν είναι τα ακριβή περισσευούμενα και όχι άλλα. Δεν έχει άλλα ο άνθρωπος.

Να, ορίστε! Αναγκάζεται να πουλήσει  και την βίλα του. Έχουμε κανένα λόγο να μην τον πιστέψουμε; Όχι!

Απλώς έτυχε να είναι υπουργός στην πιο διεφθαρμένη κυβέρνηση του πέρασε από τον τόπο, την κυβέρνηση του Σημίτη εννοώ, αλλά αυτός μολαταύτα κατάφερε να κρατήσει το ήθος του, ακριβώς αυτό που εκπέμπει  σαν σήμα και η ίδια του η φάτσα άλλωστε.

Το γεγονός  ότι η κυβέρνηση Σημίτη ήταν η πλέον διεφθαρμένη κυβέρνηση που πέρασε εξηγείται και από το πόση στήριξη είχε από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Τα ΜΜΕ δεν στηρίζουν κανένα με τον οποίο δεν έχουν οικονομικά πάρε-δώσε.

Ο Σημίτης ήταν ένας χάρτινος  πρωθυπουργός. Είχε δημιουργηθεί μόνο στα έντυπα, στα χαρτιά και στα γραπτά. Δεν υπήρξε ποτέ ένας πραγματικός πρωθυπουργός όπως δεν υπήρξε και κανένας εκσυγχρονισμός,  γιατί εκσυγχρονισμός ο οποίος σωριάζεται μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα δεν είναι εκσυγχρονισμός, είναι σκηνικό.

Σκηνικό κλοπής δημοσίου χρήματος,  που μόλις τελείωσε η παράσταση  καταστράφηκε και το σκηνικό, καταστράφηκε και ο εκσυγχρονισμός.

Είναι βαθιά η εσωτερική αιμορραγία σ' αυτό τον τόπο από όλα αυτά τα πολιτικά πιράνχας  που απομυζούν όλο το δημόσιο χρήμα ενώ στηρίζονται από τους κολλητούς δημοσιογράφους  τους, στους οποίους δίνουν διαφημίσεις από τα υπουργεία τους, είτε για τους ίδιους, είτε για τα siteπου ανοίγουν, είτε για τα κανάλια στα οποία εργάζονται. Τηλεφωνούν στους τραπεζίτες και τους δίνουν δάνεια, όπου μπαίνουν εγγυητές οι ίδιοι και στο τέλος αυτοί πληρώνουν στην πραγματικότητα τα δάνεια τους για να μπορούν να παριστάνουν αυτοί τους  αθώους και δανειοδοτούμενους.

 Ένα σύστημα λερωμένο μέχρι το λαιμό που παριστάνει το αθώο.

Παρακολουθώ τις συζητήσεις στις τηλεοράσεις όπου με έναν έντεχνο τρόπο έχει αρχίσει να καλλιεργείται από τους δημοσιογράφους ότι το θέμα της διαπλοκής, το θέμα της διαφθοράς δεν είναι και τόσο σημαντικό. Το θέμα του προσφυγικού και το θέμα της αξιολόγησης είναι σημαντικότερα. Κανένα θέμα δεν χάνει την σημαντικότητα του επειδή κάποιο άλλο είναι εξίσου σημαντικό.

Η εσωτερική αιμορραγία της χώρας, η οποία συνεχίζεται, πρέπει να σταματήσει διότι η διαπλοκή και η διαφθορά είναι αυτές  που έφεραν τα δάνεια, είναι αυτές  που έφεραν  την υποθήκευση της χώρας, είναι αυτές  που οδήγησαν τους πολίτες στην σημερινή εξαθλίωση.

Αν, υποθετικά μιλάμε πάντα, ένας υπουργός ή πρωθυπουργός βρεθεί με λογαριασμούς κρυφούς τότε αυτός ο πρωθυπουργός μπορεί να οδηγηθεί σε όποιες πράξεις τον οδηγήσουν οι εκβιαστές του. Μπορεί να δέσει χειροπόδαρα  μια χώρα προκειμένου να  σώσει το τομάρι του και την οικογένεια του.

Οι πολιτικοί  μιλάνε συνέχεια περί πατρίδας αλλά στην πραγματικότητα στον νου τους έχουν μόνο το τομάρι τους κι αυτό φαίνεται από την ίδια τους την εικόνα, από το ίδιο τους το βλέμμα.

Τις ξεχωρίζεις αυτές τις λιγδόφατσες. Αυτές που νομίζεις ότι θα ανοίξει το στόμα τους και θα τρέξει  το λάδι της μελιτζάνας.

Αυτές οι λιγδόφατσες με τα χρυσά ρολόγια, τις γραβάτες, τον καθωσπρεπισμό, την επιφανειακή σοβαρότητα, τον άδειο λόγο και τις υστερικές φωνές πατριδολατρείας και πατριδογνωσίας. Αυτές οι λιγδόφατσες οι οποίες ζητούν να ξανακυβερνήσουν , ζητώντας μας να κάνουμε σκυταλοδρομία προς τα πίσω δίνοντας ξανά στους αρχιερείς της διαφθοράς και στα παιδιά τους τα κλειδιά των χρηματοκιβωτίων του κράτους.

Τις βλέπεις τις άπληστες φάτσες τους που έχουν τρελαθεί γιατί είναι μακρυά από τις μίζες.

Αν υπήρχε κέντρο απεξάρτησης από μίζες , από το ΠΑΣΟΚ άντε να λείπανε δυο-τρεις και από την Νέα Δημοκρατία πέντε-έξη.

Η κρίση στην οποία μπήκαμε ήταν εν πολλοίς τεχνητή, κατασκευασμένη. Μπορούσαν κάποιοι να κερδοσκοπήσουνε  καθώς η χώρα,  λόγω υψίστης διαφθοράς,  ήταν εξαιρετικά αδύναμη. Το πολιτικό της προσωπικό, το οποίο διαμορφώθηκε στα χρόνια της μεταπολίτευσης σχεδόν είχε πουληθεί σε επιχειρηματίες και σε ξένους ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες. Είχαν μετατραπεί οι δημοκράτες σε τροχονόμους δημοσίου χρήματος.  Τσεπώναν και θησαυρίζαν. Δεν υπάρχει συμφωνία στην οποία να μην υπάρχει και μίζα.

Η εσωτερική αιμορραγία είναι αυτή που δημιούργησε αυτή την αδύναμη χώρα. Την αβάδιστη και την τελευταιοκρατούσα.

Μία χώρα στην οποία δεν λειτουργεί τίποτα ή λειτουργεί μόνο η μίζα. Και για τα πιο απλά πράγματα.

Ακούω καθημερινά ιστορίες ανθρώπων που σου έρχεται να χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο. Κι όμως στην χώρα αυτή  όπου ένας άνθρωπος δεν μπορεί να πάρει ένα δάνειο 2.000 ευρώ αν δεν υποθηκεύσει το σπίτι του και την ζωή του ολόκληρη,  κάποιοι μπορούσαν να εισπράττουν πακτωλούς εκατομμυρίων με μηδενικές εγγυήσεις.

Ένας λαός ολόκληρος αυτή την στιγμή στερείται των συντάξεων του, των μισθών του,  για να καλύψει όλη αυτή την διαφθορά των χρόνων της μεταπολίτευσης. Είμαστε αιμοδότες  της διαφθοράς  τους. Είμαστε θύματα της διαπλοκής τους.

Η εσωτερική αιμορραγία πρέπει να σταματήσει. Δεν ξέρω αν αύριο στην Βουλή ο πρωθυπουργός προχωρήσει σε πράξεις ανόρθωσης της αιμορραγούσας χώρας ή απλώς αναφερθεί με σκληρό τρόπο στα όσα σήμερα συμβαίνουν.

Όμως οι αναφορές όσο σκληρές κι αν είναι αν δεν ακολουθούνται από ένα εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης σε όλα τα επίπεδα προκειμένου  να σταματήσει η αιμορραγία και να επανέλθει η χώρα στην κανονικότητα, μικρή συμβολή θα έχουν οι αναφορές αυτές.

Δεν μπορούν οι σιωπηλοί να παραμένουν σιωπηλοί . Δεν μπορεί η δικαιοσύνη να είναι τυφλή  για τους πολλούς  και να κλείνει το μάτι στους ολίγους.

Αυτή είναι η μεγαλύτερη πληγή που αιμορραγεί στα τελευταία χρόνια. 

Αιμορραγία όμως προκαλεί και η κυβέρνηση με τις πολιτικές της διότι λόγω  των μνημονίων που συνυπέγραψε,   με έναν τρόπο  ακολουθεί τις ίδιες πολιτικές, με μικρές αριστερές παρεκκλίσεις , που μετά βίας  μπορούνε να καυχώνται ότι είναι αριστερές.  των προηγούμενων κυβερνήσεων.

Οι φορολογίες  που έρχονται  θα είναι εξοντωτικές, θα διαλύσουν και τις υπόλοιπες επιχειρήσεις ενώ η ταχύτητα απομάκρυνσης επιχειρήσεων και νέων επενδυτικών σχεδιασμών, κάτω από το βάρος της φορολόγησης αυτής,  θα αποδυναμώσει   οποιαδήποτε επιχειρούμενης  ανορθωτικής κίνηση της εσωτερικής οικονομίας. Μπορεί να έρθουν ξένοι επενδυτικοί όμιλοι να αρπάξουν  όλο μας το βιός αλλά μην ξεχνάμε ποτέ ότι τα όρνεα μαζεύονται όταν υπάρχει πτώμα.

Δεν είναι φορολογικές προτάσεις αυτές. Είναι εκτέλεση στα δύο μέτρα.

Έτσι λοιπόν στην ήδη υπάρχουσα εσωτερική αιμορραγία της χώρας αντί να μπει νέο αίμα, το οποίο θα μπορούσε να δώσει πνοή, αφαιρούνται και οι τελευταίες σταγόνες αίματος.  Πόσο να αντέξει ο άνθρωπος; Πόσο να αντέξουν οι επιχειρήσεις; Πόσο να κρατηθούν οι άνθρωποι; Η απόγνωση κινδυνεύει να  μας κυριεύσει εκ νέου , ενώ όλοι περιμένουν το τέλος μιας αξιολόγησης,  η οποία φαίνεται και ότι επί Τσακαλώτου καθυστερεί.

Δεν ήταν μόνο ο Βαρουφάκης καθυστερών.

Είναι σίγουρο ότι οι θεσμοί έχουνε σχέδιο. Να οδηγήσουνε την χώρα σε νέο αδιέξοδο. Δεν πέτυχαν να ρίξουν την κυβέρνηση την 12η Ιουλίου, είναι σίγουρο ότι θα το επιχειρήσουν ξανά ή μέσα στον Μάιο ή μέσα στον Ιούνιο. Άρα θα καθυστερούν, θα κωλυσιεργούν, θα φέρνουν συνέχεια προσχήματα, θα ζητούν συνέχεια καινούργια ποσά, διότι με όλα αυτά τα μνημόνια που έχουν υπογραφεί η χώρα έχει παραδοθεί στους παράφρονες δανειστές που μαστιγώνουν και εκβιάζουν συνεχώς. Έχουμε να κάνουμε με καθαρούς εκβιαστές τους οποίους ονομάζουμε θεσμούς και έχουμε να κάνουμε με τοκογλυφία την οποία ονομάζουμε αλληλεγγύη. Άλλωστε αυτό είναι η πολιτική. Σου βαφτίζει το χειρότερο με το πιο ωραίο όνομα. Σαν κάτι επιδρομές που σκοτώνουν άμαχους πληθυσμούς, με ωραίες ονομασίες τύπου «οι αετοί των ουρανών» και «η κάθαρση  της ερήμου». Έχει κοκκινήσει η άμμος της Μέσης Ανατολής απ΄αυτές τις πολιτισμένες επιδρομές των άγριων της Δύσης .

Η αξιολόγηση λοιπόν αργεί, ο Ιούνιος είναι κοντά, οι ξένοι θέλουν να καθυστερήσουν και να ξαναστριμώξουν την χώρα στην γωνία.

Ο λαός είπε ένα συντριπτικό όχι στο δημοψήφισμα. Ο πρωθυπουργός στην βαλίτσα του, πηγαίνοντας στις 12 Ιουλίου στις Βρυξέλλες πήρε μαζί του και το Ναι και το Όχι.

Οι  απειλές και οι εκβιασμοί για έξοδο της χώρας από το ευρώ οδήγησαν την κυβέρνηση σ΄αυτό το Ναι που δεν άρεσε σε κανέναν Έλληνα, παρά μόνο σ΄αυτούς που το είχανε ήδη πει. Στο περίπου 38% δηλαδή του ελληνικού λαού.

Όμως τώρα το Όχι είναι ακόμα πιο ισχυρό. Τώρα η απογοήτευση είναι ακόμα πιο δυνατή. Κάθε μέρα η απελπισία και η δυσφορία γι΄ αυτή την φρικαλέα Ευρώπη μεγαλώνει. Κανείς δεν θέλει να συνεχίσει να  ζει έτσι, μέσα σε ένα καθεστώς απόλυτης φτώχειας, λιτότητας, φόβου, ανατινάξεων, εν μέσω ενός πολέμου που δεν σου επιτρέπει να είσαι πουθενά ήρεμος.

Η Ελλάδα πρέπει να ξαναβρεί την ηρεμία της, πρέπει να αποκτήσει νέα προοπτική, πρέπει να έχει εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης, πρέπει να φύγει μακριά από τις υψηλές και αδιέξοδες υπερφορολογήσεις που θα προσθέσουν μόνο μαύρη εργασία και καινούργιους απατεώνες. Το μόνο που θα καταφέρει η  κυβέρνηση  είναι να κάνει ένα νέο ωραίο σώμα διεφθαρμένων εφοριακών. Τίποτα περισσότερο.

Νομίζω ότι αν το αδιέξοδο αυτό συνεχιστεί ο πρωθυπουργός πρέπει να κατεβάσει από την ντουλάπα του την βαλίτσα εκείνη με την οποία πήγε στην συνάντηση της 12ης Ιουλίου.

Ίσως το περιεχόμενο της βαλίτσας να του φανεί εξαιρετικά χρήσιμο. Τα ρούχα που δεν φόρεσε σ΄εκείνο το ταξίδι, μπορεί να του χρειαστούν. Ένα ελαφρύ σιδέρωμα θέλουν γιατί έχουν αμυδρώς τσαλακωθεί.

Υ.Γ.: Τα ρούχα έχουν αμυδρώς τσαλακωθεί. Οι άνθρωποι έχουν αγρίως τσαλακωθεί.

http://www.altsantiri.gr/