ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΩΝ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ

Βίκυ Μοσχολιού - Σταύρος Ξαρχάκος - Νίκος Γκάτσος

Πῶς οἱ δρόμοι εὐωδᾶνε μὲ βάγια στρωμένοι, ἡλιοπάτητοι δρόμοι καὶ γύρω μπαξέδες! Ἡ χαρὰ τῆς γιορτῆς ὅλο πιότερο ἀξαίνει καὶ μακριάθε βογγάει καὶ μακριάθε ἀνεβαίνει. Της οργής και του μίσους, τη θρέψαν οι αέρες τὴ χαρά, της Λαοθάλασσας τούτης, που βόγγει πόσες νύχτες λευκές, πόσες μαύρες ημέρες οι κρυφές, οι μουγγές την εθρέψαν φοβέρες Ἄ! πὼς εἶχα σὰ μάνα κι᾿ ἐγὼ λαχταρήσει (ἦταν ὄνειρο κι᾿ ἔμεινεν, ἄχνα καὶ πάει) σὰν καὶ τ᾿ ἄλλα σου ἀδέρφια νὰ σ᾿ εἶχα γεννήσει κι᾿ ἀπὸ δόξες ἀλάργα κι᾿ ἀλάργα ἀπὸ μίση! Ἕνα κόκκινο σπίτι σ᾿ αὐλὴ μὲ πηγάδι. . . καὶ μία δράνα γιομάτη τσαμπιὰ κεχριμπάρι. . . νοικοκύρης καλὸς νὰ γυρνᾷς κάθε βράδι, τὸ χρυσό, σιγαλὸ καὶ γλυκὸ σὰν τὸ λάδι. Κι᾿ ἅμ᾿ ἀνοίγῃς τὴν πόρτα μὲ πριόνια στὸ χέρι, μὲ τὰ ροῦχα γεμάτα ψιλὸ ροκανίδι, (ἄσπρα γένια, ἄσπρα χέρια) ἡ συμβία περιστέρι ν᾿ ἀνασαίνῃ βαθιὰ τ᾿ ὅλο κέδρον ἀγέρι. Κ᾿ ἀφοῦ λίγο σταθῇς καὶ τὸ σπίτι γεμίσῃ τὸν καλό σου τὸν ἤσκιο, Πατέρα κι᾿ Ἀφέντη, ἡ ἀκριβή σου νὰ βγάνῃ νερὸ νὰ σοῦ χύσῃ, ὁ ἀνυ...

της Ελένης Καρασαββίδου Η πείνα συγκατοικεί με το σκοτάδι, έγραψε ο Αισχύλος, σε μια από τις πιο πυκνές πολιτικοκοινωνικές φράσεις που γράφτηκαν ποτέ. Αποδείχθηκε από τότε χιλιάδες φορές στην Ιστορία. Ποδηγετήθηκε πολλές για να γεμίσει η ανθρωπότητα πραγματικούς και σημειολογικούς τάφους. Ξεπεράστηκε, με θυσίες φυσικά, αρκετές για να φυτρώσει στις γωνιές του πλανήτη η ελπίδα. Αναλύθηκε με μυριάδες τρόπους. Παρεξηγήθηκε με άλλους τόσους. Δεν επιλύθηκε ποτέ. Τώρα ξαναεπιστρέφει στην απελπισμένη μορφή των προσφύγων που, συνηθισμένοι σε μια μεσοαστική ζωή οι περισσότεροι, πούλησαν τα πάντα ή τοποθέτησαν το καταπίστευμά τους σε μια προσπάθεια να τρέξουν μακριά από τον τρόμο και βρέθηκαν καθηλωμένοι στη μέση του πουθενά, στερημένοι πια από δυνατότητα για καθημερινή υγιεινή, καλή τροφή και υπηρεσίες υγείας και παιδείας. Σύντομα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μιας Δύσης που ενεπλάκη στην ανατροπή καθεστώτων -μόνο για να εγκαθιδρύσει χειρότερα- και στο ξέσπασμα πολέμων -τους οποίους αρνεί...

του Στάθη Σ. Μεγάλη Πέμπτη  σήμερα, υπομονή λίγες μέρες, ο κ.  Τσίπρας  θα αναστήσει την οικονομία, καθώς ο ίδιος μας διαβεβαίωνε ακόμα λιγότερες μέρες πριν! Μόνον που,  κλατς , ξεμείναμε από  παραμύθι . Το ίδιο εκείνο παραμύθι , όπου πάλι ο κ. Τσίπρας, πάλι λίγες μέρες πριν, μας διαβεβαίωνε από του βήματος της Βουλής ότι δεν περιείχε δράκο.  Περιείχε ! Και τι δράκο;! Το τέρας του Λοχ Νες , την  Μπέσυ ! Που τρέφεται με ψέματα -  ψέμα και η ίδια!  Που πήρε τα αμάσητα ψέματα του κ. Τσίπρα, τα μάσηξε και μας τα έπτυσε κατάμουτρα. Τώρα , ο κ. Τσίπρας ψάχνει τον κ.  Τουσκ  και του ζητάει  έκτακτη σύνοδο κορυφής !  Γιατί;  Δεν ήταν τυρί ψημένο το  αίσιο πέρας  της (απαίσιας) αξιολόγησης; Δεν  κινδυνολογούσαμε  όσοι λέγαμε ότι η  «η έκβασις θα είναι απαισία»  και ότι πάει για  «συντρίμμι η μάνα μας Μακεδονία»; Τώρα , ο κ. Τσίπρας (σέρνοντας την Ελλάδα πίσω του ημιθανή) ζητά τη...

του Γεώργιου Π. Μαλούχου Εδώ που έφτασαν τη χώρα οι Τσίπρας και Καμμένος, τρεις τρόποι υπάρχουν πλέον να προσεγγίσει κανείς τα πράγματα: ο πρώτος, είναι να… πάρει τα βουνά. Ο δεύτερος, είναι να πέσει στην απόλυτη απελπισία για το επιπρόσθετο μέγα κακό που κάνουν σε αυτό τον ήδη ρημαγμένο τόπο. Και ο τρίτος είναι να τα δει όλα αυτά με το πικρό χιούμορ που τους αρμόζει… Γιατί, εδώ που μας κατάντησαν, λογική ούτε υπάρχει, ούτε χωράει πια, καθώς, έχοντας ουσιαστικά πάρει ήδη την άγουσα προς την άτακτη φυγή, οι δύο πάλαι ποτέ φανατικοί αντιμνημονιακοί συγκυβερνήτες αφήνουν πίσω τους έναν τόπο γεμάτο συντρίμμια τα οποία επιτείνουν και επιμηκύνουν δραματικά την ελληνική τραγωδία, της οποίας δυστυχώς δεν έχουμε δει ακόμα την κορύφωση.  Αυτά, για να μην γίνει καμία παρεξήγηση για τα όσα θα ακολουθήσουν: εντάσσονται στην τρίτη κατηγορία, στο πικρό χιούμορ: ΔΕΝ αποτελούν προτροπή προς την κυβέρνηση και ας μην ετοιμαστεί, με δεδομένη και τη συστηματική πολεμική στοχοποίηση στην οποία...

του Γιώργου Στρατόπουλου Στην ερώτηση του τίτλου οι περισσότεροι οικονομολόγοι απαντούν αρνητικά. Η άρνηση προκύπτει από τεχνοκρατικά μοντέλα πολύ ευαίσθητα σε παραδοχές για τη μακροπρόθεσμη μελλοντική εξέλιξη παραμέτρων όπως ο πληθωρισμός, ο ρυθμός ανάπτυξης, το επιτόκιο εξυπηρέτησης του χρέους κ.α. Και είχε δίκιο ο Γιάννης Βαρουφάκης όταν, με βάση τα μοντέλα του, δήλωνε στη  RAI ( εδώ ) πως ούτε το χρέος της Ιταλίας και της Πορτογαλίας είναι βιώσιμο. Εξόργισε τους Ιταλούς,  αλλά η επιστημονικότητα της δήλωσής του παραμένει σε ισχύ με βάση τα μοντέλα του. Από την άλλη πλευρά, το ΔΝΤ στην αυστηρά τεχνοκρατική μεθοδολογία του για την «ανάλυση της βιωσιμότητας του δημόσιου χρέους» ( εδώ ) εξετάζει και παραμέτρους όπως η μέση λήξη του χρέους, το ποσοστό του βραχυπρόθεσμου χρέους, η ποιότητα των πιστωτών και πολλά άλλα. Η ποιότητα των πιστωτών – στην περίπτωση της Ελλάδας διαθέσιμοι να την χρηματοδοτούν με τεράστια ποσά και εξαιρετικά ευνοϊκούς όρους – υπήρξε ίσως καθο...

Η ανάσταση κι η ανάπτυξη... Το πολιτικό σχόλιο της ημέρας με το πενάκι του Γιάννη Δερμεντζόγλου.

του Νίκου Μπογιόπουλου Ανεξάρτητα από τα κίνητρα τέτοιων αποκαλύψεων, ανεξάρτητα από τον επιλεκτικό ενδεχομένως χαρακτήρα τους (ενδεικτικό για το πώς αξιοποιούνται τέτοιες διαρροές στον ενδοϊμπεριαλιστικό πόλεμο ισχύος μεταξύ εκείνων που διαφεντεύουν τον πλανήτη), στην υπόθεση των «Panama Papers» υπάρχει μια αδιαμφισβήτητη διάσταση: Προστίθενται νέα στοιχεία για τον τρόπο λειτουργίας ενός συστήματος που αποτελεί από τη φύση του «σκάνδαλο» παρότι οι απολογητές του προσπαθούν να διαχωρίσουν τα σκάνδαλα από το σύστημα. Το σύστημα – σκάνδαλο, που τα σκάνδαλά του είναι προέκταση της εκμετάλλευσης και της βρωμιάς που τα παράγει, έχει όνομα. Λέγεται «Καπιταλισμός». Οι προύχοντες, οι κουμανταδόροι του συστήματος, οι πολυεθνικές, τα μονοπώλια, οι τράπεζες και όλο το αρχιτεκτόνημα της καταπίεσης και της απάτης που οικοδομείται πέριξ αυτών, από την μια απομυζούν την υπεραξία που παράγεται από την εργασία των μισθωτών σκλάβων του πλανήτη κι από την άλλη φυγαδεύουν τα κέρδη που προέρχοντ...

του Βαγγέλη Δεληπέτρου Από τη στιγμή που οι “εταίροι” μας αποφάσισαν να μας... διασώσουν τα πράγματα πάνε κατά διαόλου κι αυτό το διαπιστώνουμε όλοι μας, χωρίς να έχουμε τα πτυχία του Ντάιζελμπλουμ, που άλλωστε μάλλον δεν έχει πτυχίο, ή, και εάν έχει, αυτό δεν τον κάνει ειδικό σε οτιδήποτε πέραν της μεταφοράς της γραμμής του Σόιμπλε. Άλλωστε, οι περιβόητες μεταρρυθμίσεις που θα μας έκαναν μια “φυσιολογική ευρωπαϊκή χώρα” ποτέ δεν ειπώθηκε ανοιχτά ποιες ακριβώς είναι εντέλει και γιατί δίνουν λύσεις, ώστε να γνωρίζουμε και εμείς (και όχι να υποψιαζόμαστε) τι ακριβώς θέλουν και πού μας οδηγούν οι “εταίροι” μας, που με τη συνδρομή του ΔΝΤ και της ΕΚΤ έχουν πλέον αναγορευτεί σε “θεσμούς”. Γιατί, ακόμη κι αν αφήσουμε εκτός συζήτησης το τι σημαίνει “φυσιολογική ευρωπαϊκή χώρα”, καθώς, παραδείγματος χάριν, ούτε η Αυστρία, ούτε η Δανία, ούτε η Ουγγαρία, φαίνονται... φυσιολογικές, υπάρχει ένα ζητηματάκι με τις “μεταρρυθμίσεις”. Ακόμη κι αν όλα τα φαρμακεία, λόγου χάριν, μένουν...

Ένα ακόμα σημαντικό κάστρο του ευρωπαϊκού εγχειρήματος επιχειρεί να καταλάβει η Ακροδεξιά, αυτή τη φορά καταφέρνοντας να κερδίσει με διαφορά στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών της Αυστρίας. Σύμφωνα  με το ρεπορτάζ της Ναυτεμπορικής , ισχυρό προβάδισμα έναντι των αντιπάλων του καταγράφουν για το ακροδεξιό κόμμα FPO τα πρώτα αποτελέσματα των προεδρικών εκλογών της Αυστρίας. Ο υποψήφιος του FPO συγκεντρώνει ποσοστό που ξεπερνά το 35%, ενώ τη δεύτερη θέση φαίνεται να καταλαμβάνει με ποσοστό κοντά στο 21% ο Αλεξάντερ Φαν ντερ Μπέλεν, ο οποίος είχε την υποστήριξη των «Πρασίνων». Δυο Έλληνες καθηγητές που μελετούν το φαινόμενο της Ακροδεξιάς ανά την Ευρώπη προχώρησαν σήμερα σε ένα πρώτο σχόλιο σχετικά με τις εξελίξεις. Ο Δημήτρης Χριστόπουλος σημείωσε  στο Facebook : H ακροδεξιά υποψηφιότητα στις προεδρικές εκλογές της Αυστρίας πρώτευσε ενώ οι υποψηφιότητες των κομμάτων του κυβερνητικού συνασπισμού ακολουθούν για την ώρα τον δεύτερο στη σειρά υποψήφιο των Πρασίνων, ...

της Ιφιγένειας Κοντού Οι ταχυδακτυλουργοί βγάζουν συνήθως έναν λαγό από το μαύρο καπέλο τους τραβώντας τον από τα αυτιά... Η Θρησκεία από ποιο καπέλο έβγαλε το πασχαλιάτικο κουνέλι; Από το χριστιανικό ή  μήπως από κανένα αρχαιοφοινικικό; Και πόθεν προέκυψαν  τα βαμμένα [κόκκινα και όχι μόνο] αβγά; Τι συμβολίζουν ακριβώς και ποιον τιμούν; Τον Χριστό ή μήπως καμιά αρχαία θεά της γονιμότητας; Υποτίθεται ότι το αβγό συμβολίζει τον τάφο του Χριστού που ήταν ερμητικά κλειστός - όπως το τσόφλι του αβγού, αλλά έκρυβε μέσα του τη «Ζωή», αφού από αυτόν βγήκε ο αναστημένος Ιησούς Χριστός. Μόνο που ο τάφος του Ιησού δεν έσπασε ποτέ. Τα Ευαγγέλια λένε ότι όταν πήγαν οι μυροφόρες, βρήκαν την πέτρα που έκλεινε τον τάφο να έχει κυλήσει στο πλάι...[ για σπάσιμο ούτε λόγος]. Από την άλλη, τα χρωματιστά αβγά δεν περίμεναν τον Ιησού Χριστό για να γνωρίσουν μέρες δόξας... Χρησιμοποιούνταν ήδη από την αρχαιότητα, πολύ πριν από τον ερχομό του Ιησού, στην Ελλάδα, τη Ρώμη, την Αίγυπτο ...