Από πού προέκυψαν τα πασχαλινά αβγά και τα κουνέλια; Έθιμα
Οι ταχυδακτυλουργοί βγάζουν συνήθως έναν λαγό από το μαύρο καπέλο τους τραβώντας τον από τα αυτιά... Η Θρησκεία από ποιο καπέλο έβγαλε το πασχαλιάτικο κουνέλι; Από το χριστιανικό ή μήπως από κανένα αρχαιοφοινικικό; Και πόθεν προέκυψαν τα βαμμένα [κόκκινα και όχι μόνο] αβγά; Τι συμβολίζουν ακριβώς και ποιον τιμούν; Τον Χριστό ή μήπως καμιά αρχαία θεά της γονιμότητας;
Υποτίθεται ότι το αβγό συμβολίζει τον τάφο του Χριστού που ήταν ερμητικά κλειστός - όπως το τσόφλι του αβγού, αλλά έκρυβε μέσα του τη «Ζωή», αφού από αυτόν βγήκε ο αναστημένος Ιησούς Χριστός. Μόνο που ο τάφος του Ιησού δεν έσπασε ποτέ. Τα Ευαγγέλια λένε ότι όταν πήγαν οι μυροφόρες, βρήκαν την πέτρα που έκλεινε τον τάφο να έχει κυλήσει στο πλάι...[ για σπάσιμο ούτε λόγος].
Από την άλλη, τα χρωματιστά αβγά δεν περίμεναν τον Ιησού Χριστό για να γνωρίσουν μέρες δόξας... Χρησιμοποιούνταν ήδη από την αρχαιότητα, πολύ πριν από τον ερχομό του Ιησού, στην Ελλάδα, τη Ρώμη, την Αίγυπτο ακόμη και τη μακρινή Κίνα! Ως δώρα στις ανοιξιάτικες γιορτές μαζί με τα κουνέλια. Προφανή σύμβολα και τα δυο της γονιμότητας που γιορταζόταν την Άνοιξη μαζί με την αναγέννηση της Φύσης.
Μερικές… συνταγές [ειδωλολατρίας] με αβγά!
Η ιστορία κρατάει από την αρχαιότητα ακόμη...Από το περίφημο ορφικό αβγό [τυλιγμένο με ένα μαύρο φίδι]. Το σύμβολο των ορφικών Μυστηρίων. Αυτό συμβόλιζε –λέει– τον κόσμο που περιβάλλεται από το δημιουργικό πνεύμα. Τη στιγμή της μύησης έσπαγε –υποτίθεται – το κέλυφος του αβγού και ένας καινούργιος πνευματικός άνθρωπος γεννιόταν. [Να μας ζήσει!]
Το ορφικό αβγό σε μοντέρνα εκδοχή από τον Tom Bagshaw
Το αβγό σε όλες σχεδόν τις αρχαίες κοσμογονίες συμβόλιζε την γέννηση του σύμπαντος και της ζωής. Στην Αρχαία Αίγυπτο, τα αβγά κρέμονταν στους ναούς ως ιερά αφιερώματα. Στην Βαβυλωνιακή Μυθολογία, υπάρχει το μυστικό αβγό της Βαβυλώνας, ένα αβγό σε υπερφυσικό μέγεθος που έπεσε – λέει– από τον ουρανό στον Ευφράτη. Τα ψάρια το κύλισαν μέχρι την όχθη, κι εκεί κάθισαν πάνω του περιστέρια και το κλώσησαν, και βγήκε η Αφροδίτη που αργότερα ονομάστηκε Σύρια θεά, δηλαδή Αστάρτη. [Θα τα πούμε και πιο κάτω γι αυτήν την προκομένη...]
Η ιδέα ότι η ίδια η γη είχε βγει από ένα αβγό ήταν ευρύτατα διαδεδομένη κάποτε, κι εμφανίζεται σε ιστορίες Δημιουργίας του Κόσμου από την Ασία μέχρι την Ιρλανδία. Στη Βόρεια Ευρώπη, τα αβγά χρησιμοποιούνταν από την αρχαιότητα σε τελετουργίες που εξασφάλιζαν – υποτίθεται– την πολυπόθητη γονιμότητα στις γυναίκες. Ακόμη και σήμερα, κάποιες μαίες-μάγισσες [ "grannywomen"] δένουν ένα αβγό και το κρεμάνε πάνω από την κοιλιά της εγκύου για να προβλέψουν δήθεν το φύλο του μωρού [ας τους μιλήσει κάποιος για τον υπέρηχο...]
Πασχαλινό αβγό: δίκροκο ή κλούβιο;
Ωραία. Έστω ότι το αβγό ήταν κάποτε ειδωλολατρικό σύμβολο. Πώς φτάσαμε από το ορφικό αβγό με το μαύρο φίδι στο κόκκινο αβγό της Λαίδης [«Χτύπα! Χτύπα σαν άντρας»] ;
προτομή από τερακότα του Διονύσου ενώ κρατά ένα αβγό κι έναν κόκκορα, c.350 π.Χ. [Βρετανικό Μουσείο]
Εκ των υστέρων, εφευρέθηκαν κάποιες ιστορίες για να ξεπλύνουν το ειδωλολατρικό παρελθόν του αβγού-συμβόλου. Μία από αυτές εμπλέκει τη Μαρία τη Μαγδαληνή [αυτό βέβαια είναι το λιγότερο που της χρεώνουν – εδώ κάποιοι την θεωρούν κρυφή σύζυγο του Ιησού]. Όταν ο Ρωμαίος αυτοκράτορας ενημερώθηκε για την Ανάσταση του Χριστού, την θεώρησε –λέει–τόσο απίθανη «όσο και το να βαφτούν τα αβγά κόκκινα». Η Μαρία Μαγδαληνή τότε, χρωμάτισε μερικά αβγά κόκκινα και του τα πήγε [του κολλητού της του αυτοκράτορα, στη Ρώμη προφανώς, εκεί κοντά] για να του επιβεβαιώσει το γεγονός. - Εντελώς αβάσιμη εκδοχή αφού για την Ανάσταση έδωσαν έτσι κι αλλιώς αναφορά οι ρωμαίοι στρατιώτες που φύλαγαν τον τάφο [ποιος ξέρει τι καμπάνα έφαγαν που τους έφυγε ο νεκρός!]
Μια άλλη εκδοχή υποστηρίζει ότι η μητέρα του Ιησού πρόσφερε ένα καλάθι αβγά στους φρουρούς του για να τους καλοπιάσει και τους παρακάλεσε να του φέρονται καλά! Όταν τα δάκρυά της έπεσαν πάνω στα αβγά, αυτά βάφτηκαν κόκκινα! Α ωραία! Τότε λοιπόν τα πρόσφερε όταν ο Ιησούς ήταν ακόμη ζωντανός οπότε γιατί να συμβολίζουν την Ανάστασή του; Θύελλα μέσα στο... αβγό!
Το σημαντικό είναι ότι καμία ιστορία σχετική με αβγά δεν έχει καταγραφεί σε κανένα Ευαγγέλιο της Αγίας Γραφής. Αν κάποια εκδοχή ήταν αληθινή κι αν ήθελε ο Θεός να βάφουμε αβγά για να τιμούμε τη θυσία του Ιησού Χριστού, δεν θα το κατέγραφαν οι απόστολοι; Τόσα και τόσα έχουν καταγράψει μετά την ανάσταση του Χριστού. Στα αβγά θα έκαναν σκόντο;
Αχ κουνελάκι –κουνελάκι...
Από σύμβολο γονιμότητας... σύμβολο χριστιανοσύνης!
Αν το αβγό μοιάζει σύμβολο συγκρητισμού, τι να πούμε για το πασχαλινό κουνελάκι;
Στα αγγλικά το λένε:Easter Bunny ή Easter Rabbit ή ακόμη και Easter Hare. Στην αρχή ήταν –λέει– λαγός γερμανικής καταγωγής. Οι Γερμανοί τον έλεγαν: Oschter Haws. Ενίοτε εμφανιζόταν ντυμένος με ανθρώπινα ρούχα [λαγός κοκέτης]. Κρατούσε ένα καλάθι με αβγά και τα φέρνε στα [καλά] παιδιά. Η πιο παλιά αναφορά σε αυτόν τον τύπο εντοπίζεται το 1682 σε μια παλιά γερμανική παράδοση.
H θεά της γονιμότητας μαζί με τον λαγό-σύμβολο
Τον 17ο αιώνα όμως που οι γερμανοί μετανάστες πήγαν στην Αμερική, ο λαγός βρέθηκε στην Pensylvania των ΗΠΑ. Η Αμερικάνικη κουλτούρα που λατρεύει τα σύμβολα [προπαντός τα ζωντανά] αγκάλιασε αμέσως τον λαγό, τον έκανε κουνέλι και του βαλε σοκολάτες στο καλάθι. Έτσι, από τους παγανιστικούς λαγούς... με ένα πήδημα, χοπ! βρεθήκαμε στα κουνέλια των χριστιανικών θρησκειών !
Σημειωτέον ότι για τους Σάξονες, ο λαγός ήταν το έμβλημα της θεάς Eastre [ή Οστάρα] την οποία τιμούσαν την άνοιξη. Από αυτήν άλλωστε προέρχεται η λέξη Easter [το Πάσχα στα αγγλικά]. Για τους Κέλτες και τους Σκανδιναβούς, ο λαγός αποτελούσε επίσης το σύμβολο της θεάς της μητρότητας και της ανοιξιάτικης γονιμότητας.
Πόσο βαθιά είναι όμως αυτή η φωλιά του λαγού; Αν πούμε να χωθούμε στην τρύπα... θα βγούμε στην αρχαιότητα! Στο πλευρό της θεάς των φοινίκων: Ιστάρ.
Easter όπως Ιστάρ, Αστάρτη, Ασταρώθ.
Ποια είναι η κυρία; Ιστάρ: θεϊκή προσωποποίηση του πλανήτη Αφροδίτη. Στη Φοινίκη ονομαζόταν Αστάρτη, στη Συρία: Ατάργατις, στην Αγία Γραφή: Ασταρώθ [Αστορέθ στον πληθυντικό αριθμό], στην Ελλάδα είναι η θεά Αφροδίτη και στη Ρώμη λέγεται Βένους. Παντού είναι η θεά του σεξ, της γονιμότητας και της αναπαραγωγής.
Αυτά που κρέμονται σαν αβγά είναι το... πληθωρικό στήθος της Αστάρτης-Αφροδίτης
Δικά της σύμβολα ήταν το αβγό και το κουνέλι. Η θεά είχε ακόρεστη δίψα για σεξ μαζί με αίμα. Το αγαλματίδιο εδώ είναι πολύ σεμνό. Τα περισσότερα είναι [εντελώς] πορνό με τη θεά της τσόντας να απεικονίζεται με χυδαία μεγεθυσμένα όργανα αναπαραγωγής. [Βιβλίο Recent Discoveries in Bible Lands ].
Στη Χαναάν η Αστάρτη ήταν σύζυγος του θεού Βάαλ. Στο ναό της υπήρχαν ιερόδουλες και ιερόδουλοι ενώ προς τιμήν της οργάνωναν κάθε είδους όργια. Η αναθεωρημένη έκδοση του Halley’s Bible Handbook [Εγχειρίδιο της Αγίας Γραφής του Χάλεϊ], αφού προσδιορίζει ως κυριότερο θεό των Χαναναίων τον Βάαλ και ως κυριότερη θεά τους τη γυναίκα του Αστάρτη, λέει: « Η λατρεία του Βάαλ και της Αστάρτης,...αποτελούνταν από τα πιο εξωφρενικά όργια· οι ναοί τους ήταν κέντρα ακολασίας».—Σελίδα 166.
Και να ήταν μόνο αυτό; Το χειρότερο ήταν ότι για τη λατρεία του ζεύγους δεν έφτανε το αχαλίνωτο σεξ, χρειάζονταν και ανθρωποθυσίες. Και μάλιστα , θυσίες μικρών παιδιών! Κάτω από μνημεία της θεάς στην Καρχηδόνα, ανακαλύφτηκαν ζωηρόχρωμες τεφροδόχοι που περιείχαν απανθρακωμένα παιδικά οστά. Μερικές από τις τεφροδόχους περιείχαν υπολείμματα αρκετών παιδιών, διαφορετικών ηλικιών, ίσως από την ίδια οικογένεια. Σκάψε-σκάψε, αποδείχτηκε τελικά , ότι ολόκληρη η περιοχή ήταν νεκροταφείο νεογέννητων!
Όπως αναφέρει η Εγκυκλοπαίδεια της Θρησκείας [The Encyclopedia of Religion]: «Η προσφορά ενός αθώου παιδιού ως υποκατάστατου θύματος ήταν μια ύστατη ενέργεια εξευμενισμού, η οποία πιθανώς αποσκοπούσε στην εξασφάλιση της ευημερίας της οικογένειας και της κοινότητας». Ανατριχιαστικό δεν είναι;
Αυτής της θεότητας τα σύμβολα που άλλοτε χρησιμοποιούνταν στις θρησκευτικές τελετουργίες της μαζί με θυσίες παιδιών και όργια, έχουν περάσει σήμερα στον εορτασμό της γιορτής της αγάπης για να την κάνουν πιο ...Λαμπρή. Χαίρεται άραγε ο Θεός όταν βλέπει ανθρώπους να τηρούν ειδωλολατρικά έθιμα για να αποδώσουν τιμή στον Υιό Του; Ή μήπως αποστρέφει το βλέμμα του με αποδοκιμασία; Ο καθένας μπορεί να το σκεφτεί και να βγάλει τα συμπεράσματά του.
Αν όμως πιστεύετε ακόμη ότι τα πασχαλινά κουνέλια και τα κόκκινα αβγά έχουν έστω και το παραμικρό ίχνος χριστιανοσύνης... ε τότε, μάλλον θα τα τσουγκρίσουμε!
http://tvxs.gr/
Σχόλια