Ενα αμήχανο «ΝΑΙ αλλά»
Τι κάνεις αν είσαι «Μενουμευρωπαίος» και φτωχός; Η αν είσαι έντιμος φορολογούμενος που δηλώνεις όλα τα εισοδήματά σου έχοντας πληρώσει στη διάρκεια των μνημονιακών χρόνων όσα λίγοι ολιγάρχες (ή και κανένας); Μετά την κήρυξη πολέμου από τον Γ. Κυρίτση εναντίον όσων ψήφισαν ΝΑΙ στο δημοψήφισμα την μεγαλύτερη αμηχανία έχουν όσοι έκαναν αυτή την επιλογή χωρίς να ταυτίζονται ούτε με το “Γερούν γερά” ούτε με άλλες ακρότητες εκείνης της πλευράς. Γιατί ο εμφύλιος θέλει δύο στρατόπεδα και δεν ταιριάζει με την έννοια της επιφύλαξης, της σχετικότητας και της πολυπλοκότητας. Η διχαστική ανάγνωση του κόσμου προϋποθέτει την ύπαρξη μόνο του άσπρου και του μαύρου, ακριβέστερα του κάτασπρου και του κατάμαυρου, σκιές, αποχρώσεις και αντανακλάσεις είναι άγνωστες έννοιες και λέξεις ξένης γλώσσας.
Κάπως έτσι οι “ΝΑΙ αλλά” έχουν πρόβλημα. Πρέπει να μάθουν (αναδρομικά…) να τους αρέσει και η αισθητική που κυριάρχησε σε εκείνη την πλευρά πριν το δημοψήφισμα και να μην δίνουν μεγάλη σημασία στον φανατισμό και τη μισαλλοδοξία που εκδηλώθηκε στο δικό τους χαράκωμα. Πρέπει δηλαδή να αποδεχτούν τους κανόνες του παιχνιδιού και να αφήσουν στην άκρη την αναζήτηση ολόκληρης της αλήθειας και την αφήγηση ολόκληρης της ιστορίας. Αρκεί το μισό, το δικό σου μισό γιατί προέχει η κατατρόπωση του αντιπάλου και η εξουδετέρωση της άλλης πλευράς, όχι η δικαιοσύνη.
Δεν έχει νόημα να αναλύσει κανείς στα σοβαρά μια ανοησία. Δεν γίνεται να φορολογηθούν περισσότερο οι “Μενουμευρωπαίοι” όπως οραματίζεται ο Γ. Κυρίτσης γιατί πολλοί εύποροι δραχμιστές (τα ευρώ έξω, τα χρέη μέσα) ψήφισαν ΟΧΙ ελπίζοντας ότι αυτό θα οδηγήσει στην έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη. Επίσης, άλλοι ευκατάστατοι ψήφισαν ΟΧΙ γιατί τους ενοχλούσε η πίεση της τρόικας για περιουσιολόγιο, τη διασταύρωση καταθέσεων και φορολογικών δηλώσεων και έλπισαν ότι μπορεί η κυβέρνηση Τσίπρα να διατηρούσε το ελληνικό παρασιτικό μοντέλο σκίζοντας το μνημόνιο. Αλλωστε, δεν έχει εισοδηματικά κριτήρια η τάση υπέρ του να γίνουν όλα στάχτη, υπάρχουν και καλοζωισμένοι που αγανάκτησαν τυφλά.
Σε κάθε περίπτωση δεν αποδεικνύεται με κανέναν τρόπο ότι το 62% του ΟΧΙ είναι οι άποροι και το 38% του ΝΑΙ τα αφεντικά τους. Αλλωστε μια ματιά στα πόθεν έσχες των των βουλευτών και υπουργών του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά επίσης η καταγραφή ρυθμίσεων που ψηφίζουν και δεν αφορούν τους κάτω αλλά τα καρτέλ και τις υπεράκτιες δραστηριότητες, αρκεί για να διαπιστώσει κανείς ότι καλύτερα αριστερός και πλούσιος, ακόμη καλύτερα εραστής της εξουσίας και ιδιοκτήτης off shore.
Δημοσιεύθηκε στην athensvoice.gr
Σχόλια