Λάκης Λαζόπουλος: Κάτω ο Τύραννος, κάτω ο Τύραννος

Πετάχτηκα στον ύπνο μου. Είδα ότι είχε σηκωθεί όλη η Ευρώπη στο πόδι και φώναζε:

Κάτω ο Τύραννος, κάτω ο Τύραννος!

Κρατούσαν όλοι πανό με το πρόσωπο του Σόιμπλε, αλλά στο κεφάλι του είχε κάτσει, σαν ξανθή χελιδονοφωλιά που έπεσε από δέντρο, το μπουκλωτό μαλλί του Τράμπ. Ο ΤραμποΣόιμπλε! 

Ξανάπιαναν οι άνθρωποι τις δουλειές τους, ανοίγαν τα σπίτια, τα μαγαζιά που είχανε κλείσει, τα εργοστάσια, οι νέοι πετάγαν τις κούπες και τα φλυτζάνια στον αέρα, εγκαταλείποντας τις καφετέριες και ένα αόρατο χέρι ζωγράφιζε χαμόγελα στα σκυθρωπά πρόσωπα των ανθρώπων. Ο Τύραννος έπεσε. Η Ελλάδα αναπνέει, η Ευρώπη αναπνέει. Μόνο που ήταν όνειρο κι όπως όλα τα όνειρα, καλά ή κακά, χάνονται στο φως του ήλιου.

Ο Σόιμπλε είναι ακόμη εδώ, κατασπαράσσει με τα χεράκια του την Ευρώπη, κρατώντας μόνο τη δική του χώρα έξω απ’ την καταστροφή. Νοιώθοντας πως έχει ήδη τελειώσει ο ίδιος, καθώς ο Σουλτς στη Γερμανία θα φέρει τα πάνω κάτω και σίγουρα δεν θα είναι ο επόμενος υπουργός οικονομικών, έχει αγριέψει τελείως. Ουρλιάζει μόνος του στα δωμάτια: Τελειώστε τους κωλοέλληνες!

Ζητάει κι άλλη εξουθένωση. Θέλει κι άλλα βασανιστήρια. Δεν του φτάνουν αυτά που περνάμε. Τα θέλει όλα. Να πατηθεί ο κάθε άνθρωπος κάτω, να το ευχαριστηθεί. Αν ένας ζωγράφος διάλεγε να ζωγραφίσει την κακή ψυχή του ανθρώπου που έχει φανερωθεί στο πρόσωπο, σίγουρα θα επέλεγε αυτόν ως μοντέλο. Είναι ο πιο φωτεινά σκοτεινός και μοιραίος άνθρωπος στην ιστορία μας.

Ήθελα να ‘ξερα πώς τα βρίσκουν μαζί του οι εδώ συντηρητικοί, που υπερασπίζονται το ευρώ και την ενωμένη Ευρώπη, πώς τα βρίσκουν με τον δραχμομανή κύριο Σόιμπλε που προτείνει συνέχεια Grexit και δραχμή.

Γιατί δεν κάνουν όλοι μαζί ένα μέτωπο και να ζητήσουν επισήμως από τη Μέρκελ να μην ξαναψελίσει ο «τύραννος» τη λέξη Grexit και δραχμή. Εκτός κι αν κάποιοι απ’ αυτούς που ουρλιάζουν υπέρ του ευρώ κάτω απ’ τα μαξιλάρια τους κρατάνε δραχμές στα όνειρα τους. Τη δραχμή τη θέλει μόνο ο Σόιμπλε, ο ομοϊδεάτης τους και δεν βλέπω να του λένε κουβέντα ή του αντιμίλησε ο Κυριάκος; Δικαίωμα μου λοιπόν να υποθέσω ότι συμφωνούν μαζί του ότι το σχέδιο είναι η Αριστερά να πάει τη χώρα σε δραχμή για να μην το χρεωθεί η Δεξιά.

Η Ελλάδα πολύ κακώς μπήκε στο Ευρώ, αλλά δυστυχώς στο σημείο που είμαστε δεν μπορούμε να πηδήξουμε από το τρένο. Κι αυτό είναι το αδιέξοδο μας.

Οι Βρετανοί φύγανε γιατί το αποφάσισαν αυτοί, όχι γιατί μια άλλη ευρωπαϊκή χώρα ή χειρότερα ένας συγκεκριμένος άνθρωπος τους οδήγησε στην έξοδο. Σε μας ο Σόιμπλε, όπως οι παλιοί μαυραγορίτες, μας δείχνει με το δάχτυλο. Περάστε έξω! Αυτό διατάσσει ο «τύραννος», ο οποίος έχει ξυπνήσει όλο το μίσος και τον εθνικισμό στην Ευρώπη και τώρα μόνο που αρχίζει η κατάρρευση του αρχίζουν δειλά-δειλά να μιλούν για τον καταστροφικό κ. Σόιμπλε. 

Εδώ εμείς, σε βαθιά απόγνωση, στεγνωμένοι απ’ αυτή την ανελέητη λιτότητα και την άνευ προηγουμένου φοροεπιδρομή. 

*** Σε απόγνωση οι ελεύθεροι επαγγελματίες με τα μπλοκάκια και τις ασφαλιστικές εισφορές που επινόησε ο ΣΥΡΙΖΑ. Σε λίγο θα πρέπει να δανείζεσαι από τις τράπεζες για να πληρώνεις τις ασφαλιστικές σου εισφορές. Είναι ασύλληπτη τρέλα. Τι να πω; Δεν έχουν μάθει εκεί, στην Αριστερά, να κάνουν μία ρημάδα πρόσθεση; Δεν μπορεί ένας να μετρήσει τους φόρους που βάζουν; Να δει, ζει άνθρωπος; Αριστεροί εκτός τόπου και χρόνου που βάζουν, βάζουν, βάζουν και ένας δεν κάνει μια πρόσθεση. Φορολογούν τη νομιμότητα γιατί όπως και οι άλλοι, ούτε αυτοί μπορούν να χτυπήσουν την παρανομία. Κάτι χάδια μόνο. Ετοιμάζεται ο Τζοχατζόπουλος να βγει κι αυτός. Μια χαρά προετοιμάζεται η έξοδός του, αφού πρώτα βγήκε η κυρία του, η οποία «τρελάθηκε» μέσα στις φυλακές, με συνεχείς φωτογραφίσεις και «στημένα» ρεπορτάζ. «Στήθηκε» η αναγκαιότητα για να γίνει δεκτή η τέταρτη αίτηση αποφυλάκισης, αλλά κανείς δεν εξήγησε τι έκανε τη νύχτα που δραπέτευσε από το Δαφνί. Γιατί θα μπορούσε εκείνο το βράδυ από το να κόβει βόλτες μέχρι να υπογράφει επιταγές. Τόσο ωραία «στημένα» όλα.

*** Όταν ξεκίνησε η παράσταση «Φιλιώ Χαιδεμένου» στο θέατρο Βεάκη, στ’ αυτιά μου ακόμα υπήρχανε λόγια απ’ τα τηλέφωνα και υποχρεώσεις που κρεμόντουσαν σαν βρακιά απλωμένα σε μπουγάδα, έξω από τις αποθήκες του μυαλού μου. Προσπαθώντας να χωρέσουν. Με το που ξεκίνησε η παράσταση και είδα τη Δέσποινα Μπεμπεδέλη να ανεβαίνει τη σκηνή ως Φιλιώ Χαιδεμένου, έσβησαν όλα.

Είχα χρόνια να δω τόσο ωραία παράσταση, απλή και καθαρή. Ξύπνησε μέσα η ιστορία μας, ξύπνησε το σφαγιασμένο παρελθόν μας κι ακούγοντας τη Φιλιώ Χαιδεμένου να διηγείται τη ζωή της, εκεί στη Σμύρνη, καταλάβαινες πόσο μεγάλη ιστορική απρέπεια ήταν η λέξη «συνωστισμός» που αποπειράθηκε να βάλει στα βιβλία της ιστορίας μας η κ. Ρεπούση για όλο αυτό που συνέβη στη μικρασιατική καταστροφή. Ίσως έτσι θα έπρεπε να μαθαίνεται η ιστορία, μαζί με τα συναισθήματα των ανθρώπων που τα έζησαν και όχι γραμμένη από τα ψυχρά χέρια των συναισθηματικά ανιστόρητων.

Η Δέσποινα Μπεμπεδέλη είναι μια σπάνια ηθοποιός. Απ’ αυτές που δύσκολα ανθίζουν στο θέατρο. Που έφτασε εκεί μονάχα με την τέχνη της, προχωρώντας χωρίς παρακαλετά και σάλια. Όρθιο το κοινό να τη χειροκροτεί. Τιναχτήκαμε από τις θέσεις μας όταν τελείωσε για να πούμε ένα μπράβο στη γυναίκα αυτή που μας μάγεψε, που μας ταξίδεψε στο παρελθόν. Με βήματα δυσανάλογα μεγάλα σε σχέση με το μπόι μας. Σ’ ευχαριστώ κι εγώ, Δέσποινα, σαν θεατής, γι’ αυτή τη μαγική σου ερμηνεία.

Κανείς δεν πρέπει να χάσει αυτή την παράσταση!

*** Η καθημερινότητα τρέχει. Θα τελειώσει η δεύτερη αξιολόγηση, δεν θα τελειώσει, θα φύγει το ΔΝΤ, δεν θα φύγει; Όλοι οι δρόμοι κλειστοί από παντού. Κλειστό και το Σύνταγμα σήμερα από τους αγρότες, που κατέφθασαν με τα προβλήματα τους. Μια Αριστερά που δεν μπορεί να προχωρήσει. Μια Νέα Δημοκρατία που λειτουργεί σαν διευρυμένο ΛΑΟΣ, που ανάθεμα κι αν έχει καμία σχέση με την κεντρώα παράταξη του Καραμανλή.

Τρεις φασίστες δρόμος η απόσταση της από τη Χρυσή Αυγή. Το ΠΑΣΟΚ άλλαξε το σήμα κατατεθέν, τον ήλιο που ανατέλλει κι έβαλε έναν κόκορα. Ο κόκορας ξέρετε, έχει ένα είδος αισθητήριων οργάνων που αντιλαμβάνεται το ξημέρωμα πρώτος. Είχαν τον ήλιο, έδυσε ο ήλιος και τώρα βάλαν τον κόκορα και περιμένουν το ξημέρωμα. Κακαρίζοντας!!! Τι θλίψη. Τους έχει πετάξει έξω η ιστορία κι αυτοί κρατιούνται γαντζωμένοι χωρίς να ‘χουν να πουν τίποτα. 

Γέμισε καρέκλες η πολιτική, καθώς οι ιδεολογίες σηκώθηκαν κι έφυγαν. Οι πνευματικοί άνθρωποι άφαντοι από τα κανάλια. Μιλάνε μόνο οι Πορτοσάλτες και οι Μπογδάνοι.

Έβλεπα την απρεπή, απρεπέστατη συμπεριφορά του ημιμαθέστατου Πορτοσάλτε απέναντι στον καθηγητή Οικονομικών κ. Χιόνη. Δεν πρόκειται να αφήσουν άνθρωπο να μιλήσει. Όποιον διαφωνεί θα τον σκοτώνουν με τις λέξεις. Βρίσκονται σε παραλήρημα οι εγκάθετοι. Απαγορεύεται να μιλάει ο οποιοσδήποτε εναντίον του Κυριάκου. Παρακολουθήστε τις τηλεοράσεις, δεν υπάρχει καμία φωνή κατά του Κυριάκου. Μήπως κάποιος παίρνει τηλέφωνα και απαγορεύει στις τηλεοράσεις να μιλήσουνε; Μήπως κυκλοφορεί λίστα; Μήπως έχουν αρχίσει οι τηλε-εξορίες; Μήπως η νέα Μακρόνησος θα είναι τηλε-Μακρόνησος;

Η Μέριλ Στριπ μιλάει ανοιχτά κατά του Τραμπ όπως και όλοι οι δημοκρατικοί ηθοποιοί στην Αμερική. Μιλάει κατά του δικού τους Μητσοτάκη δηλαδή, γιατί είναι του ιδίου ιδεολογικού χώρου ο επικίνδυνος κ. Τραμπ. Εδώ θα σταύρωνε κουβέντα η Μέριλ Στριπ, καλεσμένη σε εκπομπή του Πορτοσάλτε και του Μπογδάνου; Ούτε να σας περάσει απ’ το μυαλό. Η δημοκρατία στα κανάλια πέθανε. Δεν υπάρχει φίμωση του Τύπου, υπάρχει μόνο φίμωση του πνευματικού κόσμου. Όποιος δεν αρέσει στον Κυριάκο παίρνει τηλέφωνα και ξεκινάει ο διωγμός. 

*** Επειδή τα λόγια τα μεταφέρω πάντα όπως τα ακούω δεν άλλαξα κάτι, δεν καλλώπισα τον λόγο για να τον κάνω καθωσπρέπει.

Με πήγαινε ο ταξιτζής προς το αεροδρόμιο. Ξεκινήσαμε από Κολωνάκι. Η πρώτη ατάκα ήταν η εξής: Τη βλέπεις τη γριά αυτή στο πεζοδρόμιο; Ε, μέχρι το άλλο πεζοδρόμιο μπορεί και να μη ζει.

Ύστερα πέρασε στις νεώτερες γυναίκες. Περάσαμε στον καημό του, που είχε χωρίσει, και ήταν μια πουτάνα αυτή (πάντα η γυναίκα είναι πουτάνα κι ο άντρας εντάξει), αλλά που στο τέλος την ξαναδέχτηκε αυτός πίσω (ο μεγαλόψυχος), γιατί η μάνα μου με γέννησε μαλάκα, αλλά τι να κάνω που με ψήνει η γυναίκα. Η γυναίκα και το παραμύθι γεννήθηκαν μαζί αδερφέ. Εγώ είμαι απ’ το Πέραμα. Το ξέρεις το Μαράκι από το Πέραμα;

-Όχι, του απάντησα

-Ε, λοιπόν, το Μαράκι παντρεύτηκε, βρήκε άντρα και τον έπεισε πως είναι κορίτσι για σπίτι. Το Μαράκι, που είχαμε πάει εκδρομή, Α΄ Γυμνασίου, σε ένα μουσείο και ένα τέταρτο το χάσαμε απ’ τα μάτια μας το Μαράκι και στο τέταρτο αυτό λείπαν όλες οι πούτσες απ’ τα αγάλματα.

Και σκέφτομαι, βρε αδερφέ, ότι μπορεί και η δικιά μου Μαράκι να είναι. 

*** Η Gucci θέλει την Ακρόπολη να παρουσιάσει τα ρούχα της. Δεν θέλω ούτε για δευτερόλεπτο να σκέπτομαι τον Κωστέτσο να κλαίει ως Αντιγόνη, καταμεσής του Ηρωδείου, που δεν άφησαν αυτόν να παρουσιάσει τα δικά του στην Ακρόπολη.

Ας μας λυπηθεί ο Θεός. Την ξέρουν την Ακρόπολη. Είναι οι σκιές της ιστορίας μας εκεί που περιφέρονται σαν αέρινες ενέργειες και τη νύχτα, όταν κοιμάται η πόλη, περπατούν πάνω απ’ τα κεφάλια μας. Υπάρχουν ψυχικές διαδρομές, μη ορατές στο ανθρώπινο μάτι κι όμως εντυπώνονται στις συνειδήσεις μας, καθώς κοιτούμε την Ακρόπολη. Δεν είναι τα ωραία φουστάνια που θα την προβάλουν. 

*** Χθες το βράδυ ήμουν στης Χαρούλας, το σπίτι. Τόσες ωραίες, μαγικές φωνές κάναν αυτό το βράδυ αξέχαστο. «Ας ήταν όλη η ζωή μας σαν και σήμερα» ακούστηκε κάποια στιγμή, μέσα από τα πολλά τραγούδια που ειπώθηκαν και ο στίχος πήγε και τρύπωσε χωριστά στον καθένα μας και σ΄όλους μαζί. 

Αυτά!!

http://www.altsantiri.gr/