Οι δύο όψεις του νομίσματος Μακρόν

Του Μωυσή Λίτση 
mlitsis@naftemporiki.gr

Τα αποτελέσματα του δεύτερου γύρου των βουλευτικών εκλογών σηματοδοτούν μια νέα εποχή για τη Γαλλία. Ο Εμανουέλ Μακρόν και το νεοσύστατο κόμμα του La Republique en Marche (H Δημοκρατία Μπροστά) αναδεικνύεται σε απόλυτο κυρίαρχο, εξασφαλίζοντας μία σαρωτική κοινοβουλευτική πλειοψηφία 350 εδρών σε σύνολο 577.

Μία πλειοψηφία που του επιτρέπει να περάσει «αβρόχοις ποσί» τις μεταρρυθμίσεις όσον αφορά τα εργασιακά και τις απολύσεις στο δημόσιο.

Το κόμμα του Μακρόν κατάφερε μέσα σε ένα χρόνο από την ίδρυσή του να μετεξελιχθεί σε κυρίαρχη πολιτική δύναμη εκτοπίζοντας τους Γκολικούς και τους Σοσιαλιστές. Αυτή ωστόσο είναι η μία όψη του νομίσματος.

Ο πραγματικός νικητής και στον δεύτερο γύρο είναι η αποχή - ρεκόρ, 57%. Ήταν μάλιστα πολύ μεγαλύτερη από αυτήν του πρώτου γύρου, παρά τις εκκλήσεις -κυρίως από τους εκπροσώπους των παραδοσιακών κομμάτων εξουσίας- προς τους πολίτες να πάνε να ψηφίσουν, προκειμένου να ψαλιδίσουν τη διαφαινόμενη από τον πρώτο γύρο απόλυτη κυριαρχία στη νέα εθνοσυνέλευση του Μακρόν και του κόμματός του.

Η μεγάλη αποχή απονομιμοποιεί στην πράξη τη μεγάλη κοινοβουλευτική πλειοψηφία του Μακρόν. Δεν παύει ωστόσο να αποτελεί ηχηρό χαστούκι στο σύνολο των παραδοσιακών πολιτικών κομμάτων της Γαλλίας, αφού πάνω από τους μισούς ψηφοφόρους προτίμησαν να απέχουν παρά να στείλουν το οποιοδήποτε πολιτικό μήνυμα.

Παρά τον απόλυτο έλεγχο της εθνοσυνέλευσης, δεν θα είναι εύκολο για τον Μακρόν να κυβερνήσει χωρίς αντιδράσεις, ιδίως όσον αφορά την κατάργηση των προστατευτικών διατάξεων για τις απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα και τις σχεδιαζόμενες μαζικές απολύσεις στο δημόσιο. Στο παρελθόν ανάλογες μεταρρυθμίσεις ακυρώθηκαν στον δρόμο.

Πέρα από κάθε αμφιβολία ο μεγάλος ηττημένος των γαλλικών εκλογών είναι το Σοσιαλιστικό Κόμμα, το οποίο από τις 331 έδρες που είχε το 2012 θα έχει πλέον μόλις 46 στη νέα εθνοσυνέλευση.

Οι σοσιαλιστές πληρώνουν την πενταετία Ολάντ, ο οποίος εξελέγη το 2012 με προσδοκίες ότι θα γινόταν αντίπαλον δέος στη Μέρκελ και θα έδινε έμφαση στην ανάπτυξη αντί της μονομερούς λιτότητας, για να αποδειχθεί μία από τα ίδια...

Εν ολίγοις, η νίκη Μακρόν δεν προσφέρεται για πανηγυρισμούς. Δεν θα είναι άλλωστε η πρώτη φορά που οι προσδοκίες για ένα καλύτερο αύριο καταλήγουν σε ένα χειρότερο σήμερα...

Προς το παρόν η ποικιλώνυμη κρίση σε Ευρώπη και ΗΠΑ συνεχίζει να πλήττει το παλιό πολιτικό σύστημα...