Τι σε συμφέρει, δήμαρχε;

του Κώστα Γιαννακίδη

Μία από τις πρώτες νομοθετικές πρωτοβουλίες της κυβερνώσας Αριστεράς ήταν η κατάργηση του, αναχρονιστικού είναι η αλήθεια, μέτρου της πολιτικής επιστράτευσης. Στο παλιό σύμπαν οι απεργοί θα είχαν ήδη παραλάβει φύλλα επιστράτευσης και τώρα θα δούλευαν διπλοβάρδια. Μεταξύ μας, αυτό σήμερα θα ήταν γελοίο: δεν μπορείς από τη μία να μην ανανεώνεις συμβάσεις και από την άλλη να επιστρατεύεις ανθρώπους.

Βέβαια ο σχετικός νόμος επιτρέπει στην κυβέρνηση να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες επιστράτευσης όταν υφίσταται σοβαρός κίνδυνος για τη δημόσια υγεία. Με τη θερμοκρασία στους 40 βαθμούς και τόνους σκουπιδιών στους δρόμους, είναι ζήτημα χρόνου να δεις τους κυρίους με τα άσπρα και τα ψεκαστικά στο χέρι. Ομως, ας είμαστε σοβαροί, η επιστράτευση δεν θα έλυνε το πρόβλημα, θα το έβαζε κάτω από τους σωρούς των σκουπιδιών.

Υπάρχουν μόνο δύο τρόποι για να προσεγγίσεις το πρόβλημα. Ο ένας είναι ο «πολιτικός». Και ο άλλος είναι ο ρεαλιστικός. Η πολιτική προσέγγιση του προβλήματος, όπως την αντιλαμβανόμαστε στον τόπο μας, προβλέπει τη διαχείριση με το μικρότερο πολιτικό κόστος για την κυβέρνηση. Δηλαδή παράταση των συμβάσεων και βλέπουμε, μέχρι να βρεθεί μία χαραμάδα για μονιμοποιήσεις από το παράθυρο. Αυτό απαντά θετικά στην αγωνία χιλιάδων ανθρώπων, όπως θα έλεγε και ο Σκουρλέτης, μαζεύει τα σκουπίδια από το δρόμο και μέχρι τα Χριστούγεννα, που θα λήξουν οι συμβάσεις, μας χωρίζει μία αιωνιότητα.

Η ρεαλιστική προσέγγιση του θέματος είναι ψυχρή και λογική. Κάθε δημοτική αρχή οφείλει να εξετάσει τι ακριβώς συμφέρει περισσότερο τον προϋπολογισμό και τους δημότες. Η βέλτιστη λύση με το μικρότερο κόστος. Απλή αριθμητική. Τι συμφέρει ένα Δήμο; Να έχει υπαλλήλους ή να αναθέσει την καθαριότητα σε ιδιώτες, εν ανάγκη πουλώντας τους και τα απορριμματοφόρα; Προσοχή τώρα: δουλειά του δημάρχου δεν είναι ούτε να μοιραστεί την αγωνία των συμβασιούχων, ούτε να ελέγχει πώς απασχολεί εργαζόμενους ο ιδιώτης. Δουλειά του δημάρχου είναι να υπηρετεί το συμφέρον της πόλης του. Για όλα τα υπόλοιπα υπάρχουν ελεγκτικοί μηχανισμοί ελέγχου και επιβολής κυρώσεων.

Τα ψέματα δεν βοηθούν. Ούτε και το να κοροϊδευόμαστε με ιδεολογήματα. Η μοναδική λύση που, αυτή τη στιγμή, δείχνει εφικτή και συμβατή με το νομιμότητα, είναι η παράταση των συμβάσεων μέχρι οι δήμαρχοι να προετοιμαστούν για την επόμενη μέρα. Θα μπορούσαν, βέβαια, να ρωτήσουν και τις τοπικές κοινωνίες για το πώς πρέπει να προχωρήσουν από εδώ και στο εξής. Με υπαλλήλους ή ιδιώτες; Για πλάτεμα της Δημοκρατίας και απλή αναλογική δεν μιλάει η κυβέρνηση; Ομως στην ουσία η λύση είναι μία. Και επειδή η μονιμοποίηση υπαλλήλων είναι τεχνικά και μνημονιακά δύσκολη ως ανέφικτη, καλό είναι οι δήμαρχοι, όταν συζητούν με ενδιαφερόμενους ιδιώτες, να τους θέτουν ως προϋπόθεση την πρόσληψη του μεγαλύτερου αριθμού των πρώην συμβασιούχων.

Protagon.