Ποδόσφαιρο και πολιτική. Βίοι παράλληλοι...
Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου
Θα συμφωνήσω απόλυτα με τον Χρήστο Χωμενίδη για κάποιες αναφορές στο χθεσινό του άρθρο στο Capital.gr. Σε αυτή τη ζωή, ό,τι πληρώσεις παίρνεις. Δυστυχώς (ή ευτυχώς) αυτό είναι νόμος...
Από το... ποδόσφαιρο μέχρι την πολιτική. Ό,τι πληρώσεις παίρνεις. Δείτε τι γίνεται στο ποδόσφαιρο. Μόνο κάποιοι άμυαλοι φανατικοί δεν βλέπουν τη "φτώχεια" και τις δευτεροκλασσάτες και τριτοκλασσάτες επιλογές που επιχειρείται να περάσουν για... παικταράδες. Αν είναι όμως σήμερα οι ποδοσφαιριστές των μεγάλων υποτίθεται ελληνικών ομάδων παικταράδες, τότε εκείνοι που είχαν έρθει στο κοντινό σχετικά παρελθόν όπως ο Ριβάλντο, ο Τζιοβάνι, ο Καρεμπέ (ως Ολυμπιακός αναφέρομαι στους δικούς μας...) και τόσοι άλλοι τι ήταν; Και το μεγάλο δούλεμα του κόσμου είναι ότι την κατάρρευση της ποιότητας την ονομάζουμε... εξυγίανση ή ενδιαφέρον πρωτάθλημα...!
Μην παραξενεύεστε, στο ποδόσφαιρο έχει γίνει ό,τι και στην πολιτική. Ποιο ήταν το ζητούμενο; Να αποκαθηλωθεί ένα καθεστώς. Σωστά σε έναν βαθμό. Άντε λοιπόν και το αποκαθηλώσαμε. Αξιοποιώντας και την κόπωση και τα λάθη του. Πώς όμως; Με επενδύσεις και αγορά καλών παικτών από τους επίδοξους πρωταθλητές; Με βελτίωση του ανταγωνισμού λόγω ποιότητας; Με όραμα δημιουργίας; Όχι. Συνεχίζουν τη μετριότητα επαναπαυμένοι από την αδυναμία του άλλου. Με αποτέλεσμα να γίνονται συνεχώς βήματα προς τα πίσω...
Βέβαια, στην πολιτική η εφαρμογή του ό,τι πληρώσεις παίρνεις είναι λίγο διαφορετική. Ό,τι ψηφίζεις, σε κυβερνά, θα μπορούσε να είναι η ρεαλιστική παράφραση της ατάκας. Και πραγματικά ένα από τα πράγματα που δεν είναι κατανοητά, είναι το φαινόμενο των "κοψοχέρηδων". Των ξεγελασμένων και μετανοημένων. Να με συμπαθάτε αλλά τις περισσότερες φορές αυτό είναι μία φτηνή δικαιολογία. Όταν σταματήσει ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας να σκέφτεται όχι με το μυαλό αλλά με... τα πόδια, τότε θα εκλείψει και το φαινόμενο αυτό.
Θα πείτε ίσως, δεν δέχεσαι ότι κάποιοι μπορεί να ξεγελάστηκαν; Να ήλπισαν και να διαψεύστηκαν; Άντε να το δεχτούμε υπό προϋποθέσεις. Άντε να ξεγελάστηκαν κάποιοι τον Ιανουάριο του 2015. Τον Σεπτέμβριο; Πάλι ξεγελάστηκαν; Όχι. Ψήφισαν συνειδητά. Λοιπόν; Ας πάμε και σε κάτι πιο ακραίο. Πιστεύετε ότι κάποιοι ακόμα ξεγελιούνταν όταν ψήφιζαν Χρυσή Αυγή; Δεν το πιστεύω. Ήταν πλέον συνειδητή η ψήφος. Ή μπορεί να περάσει για... πλανημένος όποιος έβαλε τον Λεβέντη στη Βουλή; Δικαίωμά του να το υποστηρίζει, αλλά συγγνώμη, δεν το αγοράζω...
Τι έκανε και τι κάνει λοιπόν τώρα η σημερινή κυβέρνηση; Ό,τι και στο ποδόσφαιρο. Πάσχισε να ανέβει στην εξουσία τάζοντας λαγούς με πετραχήλια. Και από την άλλη εκτόξευε κατηγορίες για τους αντιπάλους της. Τι γερμανοτσολιάδες... τι δωσίλογοι.... Και για να το συνδέσουμε... ποδοσφαιρικά, έταζαν μεταγραφάρες και κατηγορούσαν τον αντίπαλο για στημένες διαιτησίες... Πού στηρίχθηκε; στο θυμικό, στο... αντί. Αντιδεξιά, αντιΠΑΣΟΚ, αντιμνημόνιο. Σα να λένε... αντιολυμπιακός. Και τι έκανε όταν βρέθηκε στην κορυφή η σημερινή κυβέρνηση; Τίποτα απολύτως το δημιουργικό. Μετριότητα και ανικανότητα. Και η χώρα αντί να πηγαίνει μπροστά πηγαίνει πίσω μεγαλώνοντας την απόσταση από τις προηγμένες χώρες.
Μην το πολυσκοτίζουμε. Τα πράγματα είναι απλά Τα κακέκτυπα ποτέ δεν ήταν επιτυχημένα. Χρειαζόμαστε λοιπόν πολύ καλύτερη ομάδα και καλύτερους παίκτες και προπονητή αλλά και παράγοντες με διαφορετική νοοτροπία. Γιατί αλλιώς, ακόμα και αν πάρεις το πρωτάθλημα, απλά θα είσαι επικεφαλής σε ένα χάος. Το οποίο αργά ή γρήγορα θα σε καταπιεί.
Σχόλια