ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΩΝ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ

σκίτσο του Γ. Δεμερτζόγλου tvxs.gr

του Κώστα Βαξεβάνη Κάπως έτσι θα περιέγραφε ο Θανάσης Βέγγος, τις υψηλές προσδοκίες του Κυριάκου Μητσοτάκη στο θέμα της συζήτησης που έγινε στη Βουλή για τον Καμμένο και τα εξοπλιστικά της Σαουδικής Αραβίας. Και την ονειρεύονταν τη μουσταλευριά ως επιδόρπιο με Παπαδόπουλους και Καμμένους, που τύφλα να έχουν οι Τσοχατζόπουλοι με τους Γιάννους και όλα τα υποβρύχια που γέρνουν. Ενώ λοιπόν τα είχαν όλα τακτοποιημένα και διαφήμιζαν πως στη Βουλή θα γίνει σφαγή και ο Τσίπρας δεν θα έχει από πού να φύγει, μέχρι στιγμής (γιατί υποψιάζομαι και συνέχεια) έχουν συμβεί τα εξής: 1. Ο κύριος Παπαδόπουλος, πρόσωπο μέσω του οποίου θα συνέβαιναν (ναι αυτό είναι μια άλλη λεπτομέρεια ότι τίποτα δεν έχει συμβεί αλλά θα συνέβαινε) δεν είναι ο ενδιάμεσος των Σαουδαράβων για τα όπλα, γιατί ο ενδιάμεσος είναι άλλο πρόσωπο, ο Τζον Σφακιανάκης από την Κρήτη.  2. Αυτός ο Σφακιανάκης , έχει σχέσεις, συμπάθειες και κοινή δράση με την κυρία Μητσοτάκη-Γκραμπόφσκι μέσω της εταιρείας Endeavor. Εν ολίγ...

του Τάσου Παππά Το πώς προσλαμβάνεις ένα γεγονός στην πολιτική έχει να κάνει με τις απόψεις που κουβαλάς και τα ερμηνευτικά εργαλεία που χρησιμοποιείς. Το γεγονός δεν έχει αυτοδύναμη αξία. Προσαρμόζεται στις ανάγκες της στρατηγικής σου. Αν έχεις καταλήξει σε συμπεράσματα ανεξάρτητα από τις πλευρές της υπόθεσης που αποκαλύπτονται, κατασκευάζεις τη δική σου πραγματικότητα και βολεύεσαι. Ακόμη και στην περίπτωση που τα γεγονότα είναι πολύ πεισματάρικα, επιμένουν δηλαδή να φωνάζουν την αλήθεια τους και να χλευάζουν τις εκτιμήσεις σου, αυτό σε αφήνει παγερά αδιάφορο. Πιστεύεις ότι δεν διατρέχεις τον κίνδυνο να ξεφτιλιστείς επειδή έχεις στη διάθεσή σου μηχανισμούς που θα φροντίσουν να κάνουν το μαύρο άσπρο και να παρουσιάσουν την πανωλεθρία για θρίαμβο. Κάτι τέτοιο είδαμε την επόμενη μέρα της συζήτησης στη Βουλή. Η Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ και τα Μέσα Ενημέρωσης που στηρίζουν τα δύο κόμματα αγνόησαν επιδεικτικά τα στοιχεία που κατατέθηκαν στη Βουλή και συνέχισαν σαν μη συνέβη τίποτε. Τυφ...

«Και τώρα στο στόμα μου ταΐζω, το γλυκύτερο δηλητήριο»,Ουίλιαμ Σαίξπηρ, «Αντώνιος και Κλεοπάτρα». Θα μπορούσε να είναι σκηνή από χολιγουντιανή ταινία, από κάποιο δικαστικό δράμα. Και μάλιστα από αυτά που σε καθηλώνουν και σου παγώνουν το αίμα. Η σκηνή, όμως, που έκανε τον γύρο των μίντια και έκοψε την ανάσα όσων την είδαν, ήταν πέρα για πέρα αληθινή, αποδεικνύοντας ότι η πραγματικότητα πολλές φορές ξεπερνάει σε φρίκη την φαντασία.  Το ξερό άκουσμα μίας ποινής. Ένας ηλικιωμένος άνδρας ευθυτενής, ανέκφραστος. Ένα μπουκαλάκι εμφανίζεται από το πουθενά. Το περιεχόμενό του άγνωστό, αλλά και συνάμα γνωστό, καθώς η χρήση δηλητηρίου έχει ίδια ηλικία με εκείνη του ανθρώπου, ενώ έχει αφήσει το αποτύπωμά του στην ιστορία από το σωκρατικό κώνειο, έως και τις προηγμένες νευροτοξίνες της CIA.  «Δεν δέχομαι την καταδίκη σας, δεν είμαι εγκληματίας πολέμου», φωνάζει και το μόνο που προδίδει την καταιγίδα απόγνωσης που χωρίς αμφιβολία έχει ξεσπάσει μέσα του είναι ένα φούντωμα, ένα κ...

Πραγματικά συγκλονιστικά είναι τα τελευταία στατιστικά στοιχεία του υπουργείου Εσωτερικών αναφορικά με το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας μας, αφού φέτος καταγράφεται η μεγαλύτερη διαφορά μεταξύ θανάτων και γεννήσεων στην ελληνική επικράτεια τα τελευταία χρόνια.  Σύμφωνα με τον επίσημο κατάλογο από τα ληξιαρχεία όλων των δήμων, ο οποίος περιλαμβάνει όλες τις ληξιαρχικές πράξεις (θάνατοι, γεννήσεις, γάμοι, διαζύγια και τα σύμφωνα συμβίωσης) και επικαιροποιήθηκε προχθές, το 2017 σημειώθηκαν στην Ελλάδα 31.397 περισσότεροι θάνατοι από γεννήσεις. Ειδικότερα, έως σήμερα στα αρχεία του υπουργείου Εσωτερικών έχουν καταχωρηθεί 113.247 θάνατοι και 81.850 γεννήσεις δημιουργώντας ένα ακόμα εφιαλτικό χάσμα αριθμών για τον πληθυσμό των Ελλήνων. Η αντίστοιχη διαφορά ανάμεσα στους θανάτους και στις γεννήσεις στη διάρκεια της περσινής χρονιάς ήταν κατά 6.000 μικρότερη ανερχόμενη σε 25.205, το 2015 είχε ολοκληρωθεί με 28.801 πιο πολλούς θανάτους και το 2014 σε 20.659. Όσον αφορά στους γά...

της Ρούλας Γεωργακοπούλου Σοβεί ακόμη η υπόθεση Τσοχατζόπουλου κι απορώ γιατί δεν παραδειγματίζεται κανείς. Μια είναι η ουσία, δεν υπάρχει αθανασία. Υπάρχουν όμως όβολα, απ' αυτά που σου βάζουν στο στόμα για να μη μείνεις στη μέση της λίμνης και στροβιλίζεσαι ακυβέρνητος σαν δερβίσης εν πλω. Εισπράκτωρ, σακούλα. Η Δημοκρατία σας μου βγάζει τ' άντερα, αλλά ας μην επαναλάβουμε το αποτρόπαιο του Τσίπρα για την «επιβολή των πολλών στους λίγους», γιατί ο Ολιβερ Τουίστ χαμογελάει και ο Γκέμπελς του χαϊδεύει τα μαλλιά, ολαρία ολαρά κ.λπ. κ.λπ. Θα προσπαθήσω λοιπόν να σας αποσπάσω την προσοχή από τη συζήτηση στη Βουλή με κάτι το ασήμαντο που μου συνέβη προχθές στην Εθνική οδό προς Αθήνα.   Καθυστερώ σκοπίμως το σασπένς για να σας πω ότι σε ορισμένα σημεία της επικράτειας λειτουργούν ακόμη κάτι ξεχασμένα αντανακλαστικά, από την εποχή που λειτουργούσε η Δημοκρατία ή τουλάχιστον προσπαθούσαν να τη θέσουν σε λειτουργία οι λειτουργοί της. Έλεγαν λοιπόν τα πίξελ της φωτεινής ταμπέλας...

του Αργύρη Αργυριάδη Οι πρώτοι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί ξεκινούν στις 29 Νοεμβρίου. Ωστόσο, τι διαφορετικό έχουν να εισφέρουν στη διαδικασία της αναγκαστικής εκτέλεσης; Καταστρατηγούνται δικαιώματα οφειλετών ή απλώς επιταχύνονται οι διαδικασίες; Ποια ανάγκη επιτάσσει την ύπαρξη "ηλεκτρονικών" πλειστηριασμών; Τί από όσα ακούμε και διαβάζουμε είναι αλήθεια και τι όχι; Μύθος πρώτος:  "Με τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς ο οφειλέτης θα χάνει το ακίνητό του μέσω ηλεκτρονικού υπολογιστή χωρίς να μπορεί να αμυνθεί".  Η αλήθεια είναι ότι η προδικασία του ηλεκτρονικού πλειστηριασμού είναι κατά βάση όμοια με εκείνη του κοινού πλειστηριασμού.  Συνεπώς και στην πρώτη περίπτωση επιδίδεται στον οφειλέτη η κατασχετήρια έκθεση για να λάβει γνώση αυτής και εάν επιθυμεί να ζητήσει την ακύρωσή της. Επιπροσθέτως στον ηλεκτρονικό πλειστηριασμό με ποινή ακυρότητας αυτού επιβάλλεται να γίνεται ειδική μνεία για τυχόν διενέργεια της αναγκαστικής εκποίησης με ηλεκτρονικά μέσα τ...

του Βαγγέλη Δεληπέτρου Δεν γνωρίζω πόσοι από αυτούς που δεν έχουν επαγγελματικό ενδιαφέρον παρακολουθούν τα εκατέρωθεν πυρά στη Βουλή. Υποθέτω ελάχιστοι. Οι υπόλοιποι κρατούν μια λέξη από εδώ, μια από εκεί, δυο από τα πρωτοσέλιδα στο περίπτερο και τρεις από τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων, διαβάζουν και πέντε τίτλους στο διαδίκτυο και μετά, λίγο από διαίσθηση, λίγο από προκαταβολικά εδραιωμένες πεποιθήσεις βγάζουν συμπέρασμα. Το πρόβλημα είναι ότι όποιο συμπέρασμα και να βγάλουν, σε γενικές γραμμές θα έχουν πέσει μέσα. Γιατί έγινε σαφές ότι στο υπουργείο Άμυνας, στα κόμματα και γενικότερα στα πολιτικά γραφεία μπαίνουν και βγαίνουν μεσάζοντες και λομπίστες. Και -επειδή αυτή είναι η δουλειά που κάνουν οι λομπίστες και οι μεσάζοντες- οι μεν θέλουν να γίνει η δουλειά με τον “δικό τους τρόπο” και οι δε με τον “άλλο”. Και στη μια περίπτωση θα κερδίσουν οι μεν και στην άλλη οι δε, γιατί έτσι γίνεται στις αγοραπωλησίες όπλων που γενικώς δεν τέθηκαν υπό αμφισβήτηση. Και αυτό εί...

του Δημήτρη Σταράκη Ο  Ματθαίος Γιωσαφάτ , ένας από τους πλέον  γνωστούς ψυχαναλυτές-ψυχιάτρους  στη χώρα μας, μίλησε για άλλη μία φορά για την  “εθνική μας ψυχοσύνθεση”.  Σε συνέντευξη στην εφημερίδα “Φιλελεύθερος”, διαπιστώσαμε  πώς η ψυχανάλυση και η ψυχιατρική μπορεί για άλλη μία φορά να κλείνει αδικαιολόγητα τα μάτια στα προβλήματα της εποχής  και να διαιωνίζει μια κατάσταση που ευνοεί τους λίγους και αδικεί κατάφωρα τους πολλούς. Εκεί, διαβάζουμε ότι η Ελλάδα αποτελεί ουσιαστικά το δημιούργημα μια  ανώριμης μάνας:  “Από τη μία ο προστατευτισμός της μάνας και από την άλλη του κράτους συνέβαλαν στην κατάσταση που βιώνουμε σήμερα. […]  Στην πραγματικότητα, η παθητική εξάρτηση από τη μάνα και την οικογένεια δημιουργούν τον «μη γνήσιο άνθρωπο», τον ανολοκλήρωτο άνθρωπο. Άρα και τον μη ολοκληρωμένο πολίτη.” Στην κοσμοθεωρία του Γιωσαφάτ (και όχι μόνον αυτού),  ο πατέρας δεν υπάρχει.  Τα πάντα ξεκινούν και τελειώνουν σ...

του Αντώνη Καρπετόπουλου Πριν από µερικά χρόνια ένας φίλος μού διηγούνταν την ιστορία μιας αγαπημένης του, η οποία στα 35 της τον εγκατέλειψε και πήγε σε μια ειδική πανάκριβη σχολή στο Παρίσι για να ανακαλύψει ποια είναι η καλλιτεχνική της κλίση. Η επιλογή της άγνωστης σε εμένα κοπέλας μού έκανε μεγάλη εντύπωση. Του είπα ότι η καλλιτεχνική κλίση δύσκολα ανακαλύπτεται από τρίτους και ότι όσο και αν κάποιες τεχνικές διδάσκονται, εάν έμπνευση δεν υπάρχει, είναι αδύνατον να γίνεις καλλιτέχνης. Συμφώνησε προσθέτοντας ότι αυτό το κάτι που ξυπνάει μέσα σου και σε κάνει να θες μέσω της Τέχνης να εκφραστείς μπορεί μεν να εκδηλωθεί ξαφνικά σε οποιαδήποτε ηλικία της ζωής σου, ωστόσο δεν είναι κατά παραγγελία. Ο Βαν Γκογκ άρχισε τη ζωγραφική στα 28 του χρόνια και ο Αντρέα Καμιλέρι έγραψε το πρώτο βιβλίο του σχεδόν στα 55, αλλά σε κάθε περίπτωση η έμπνευση ήταν δική τους και μόνο. Τον ρώτησα αν αυτά της τα είπε. Μου απάντησε ότι ήταν ανώφελο, γιατί η ηρωίδα της ιστορίας μας είχε πολλά λεφτά. ...

Του Γιώργου Χ. Παπαγεωργίου Το θέατρο του παραλόγου που παίζεται επί δεκαετίες στην Ελλάδα με τη φορολογία, όπου οι μισθωτοί και συνταξιούχοι σηκώνουν τα μεγαλύτερα βάρη ενώ ορισμένοι επιχειρηματίες και ελεύθεροι επαγγελματίες δηλώνουν εισοδήματα που ταιριάζουν σε πένητες, είναι σε γενικές γραμμές γνωστό από παλιά σε όσους ασχολούνται με τα οικονομικά. Δεν παύουν, όμως, να εντυπωσιάζουν τα συγκεκριμένα στοιχεία που δημοσιεύτηκαν σε δύο κυριακάτικες εφημερίδες. Το πρώτο ρεπορτάζ, του δημοσιογράφου Φοίβου Κλαυδιανού που δημοσιεύεται στην εφημερίδα «Νέα Σελίδα» ( περισσότερα εδώ ) αποκαλύπτει στοιχεία που προκύπτουν από τον αυτόματο συσχετισμό των στοιχείων για τις καταθέσεις πολιτών που αντιστοιχούν σε 1.270.000 ΑΦΜ και περιλαμβάνονται σε 65 cd με ψηφιοποιημένες πληροφορίες που έστειλαν οι τράπεζες για την περίοδο 2002-2014. Σύμφωνα με την εφημερίδα, από τη σύγκριση των καταθέσεων με τις αντίστοιχες φορολογικές δηλώσεις προκύπτει μια διαφορά σε εισοδήματα που δεν δηλώθηκαν της...

Κανένα χάρισμα και κανένα ταλέντο δεν είναι αρκετό, αν δεν καλλιεργηθεί μέσα από την μελέτη και την δημιουργική απόκτηση γνώσεων. Αυτό είναι συνοπτικά, ένα από τα σημαντικότερα, κατά την αξιολόγηση των ίδιων των ερευνητών, συμπεράσματα της μεγαλύτερης έρευνας για παιδιά - ιδιοφυΐες που έχει γίνει ποτέ στον κόσμο. Η έρευνα ξεκίνησε το 1971 από τον Αμερικανό ψυχολόγο, Τζούλιαν Στάνλεϊ, του Πανεπιστημίου Johns Hopkins University στην Βαλτιμόρη, των ΗΠΑ, για να καταγράψει σε βάθος 45 ετών την συμπεριφορά και τις επιδόσεις 5.000 χαρισματικών μαθητών. Ωστόσο, η ίδια η λογική της, ενώ προβάλει αγαθές προθέσεις, όπως, π.χ. την βελτίωση του εκπαιδευτικού συστήματος ώστε να είναι ικανό να προσαρμόζεται στις ανάγκες κάθε επιπέδου μαθητών, παραπέμπει, τελικά, μέσω των προτάσεών της, σε μια ιδιότυπη εκπαιδευτική «ευγονική», καθιστώντας αμφιλεγόμενα τα συμπεράσματά της. Τουλάχιστον ως προς την σκοπιμότητά τους. Είναι χαρακτηριστικό, ότι ασκεί μια έμμεση κριτική στους εκπαιδευτικούς που δίνουν ...

Του Νίκου Ηλιάδη Τώρα που κάθισε η σκόνη από την υπόθεση της ανακήρυξης του μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Άνθιμου σε επίτιμο διδάκτορα του Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας του ΑΠΘ είναι ίσως η κατάλληλη στιγμή για να ανοίξει η συζήτηση σχετικά με τις διαδικασίες με τις οποίες λαμβάνονται αυτές οι αποφάσεις. Διότι, όσα ερωτήματα γεννώνται από την απόφαση να αποδοθεί στον μητροπολίτη η τιμητική αυτή διάκριση, άλλα τόσα προκάλεσε η απόφαση της πρυτανείας του πανεπιστημίου να αναβάλει την προγραμματισμένη για σήμερα εκδήλωση της αναγόρευσής του σε επίτιμο διδάκτορα. Εξηγούμαι. Είμαι απ’ αυτούς που θεώρησαν πως η αρχική απόφαση του Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας του ΑΠΘ ήταν εσφαλμένη. Το βασικό μου επιχείρημα ήταν ότι ο λόγος του κ. Άνθιμου είναι συχνά διχαστικός, μισαλλόδοξος, αταίριαστος προς τον θεσμικό ρόλο του και μετά βεβαιότητας αποκλίνων προς το ακαδημαϊκό ύφος το οποίο οφείλει να πρεσβεύει ένας πανεπιστημιακός δάσκαλος. Την ίδια γνώμη, με παρόμοια ή ά...

Του Δημήτρη Η. Χατζηδημητρίου dhatz@naftemporiki.gr Δεν ήταν έκπληξη, όσο κι αν προκάλεσε ποικίλα σχόλια στα social media, η επικοινωνία πριν από τέσσερις ημέρες μεταξύ των κ.κ. Σουλτς και Τσίπρα, με πρωτοβουλία του ηγέτη του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας (SPD), προκειμένου να ενημερώσει τον ημέτερο πρωθυπουργό για τις πολιτικές εξελίξεις στο Βερολίνο, οι οποίες επηρεάζουν το σύνολο της Ευρώπης. Οι δύο άνδρες γνωρίζονται από την εποχή που διεκδικούσαν -στις ευρωεκλογές του 2014- ως εκπρόσωποι των πολιτικών οικογενειών τους στην Ε.Ε. τον θώκο του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, με τελικό νικητή τον Ζαν Κλοντ Γιούνκερ. Είναι γνωστό σε όσους παροικούν στα σαλόνια των Βρυξελλών ότι ο Μάρτιν Σουλτς, ως πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ήταν αυτός που επέμενε και πέτυχε την προσέγγιση μεταξύ του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος (ΕΣΚ) και του Αλέξη Τσίπρα, πείθοντας τους Ευρωπαίους σοσιαλιστές ηγέτες να προσκαλούν τον Έλληνα πρωθυπουργό στις συνόδους τους, έστω ως ...