Ο Τραμπ ο τελευταίος

του Παντελή Μπουκάλα 

Του πήρε ένα χρόνο αλλά τα κατάφερε: Κατετάγη 44ος και τελευταίος στον κατάλογο της προεδρικής αξιοσύνης, που ανακοινώθηκε προ ημερών από 170 Αμερικανούς ιστορικούς, ειδικευμένους στην ιστορία των προέδρων. 

Βαθμολογικά έσχατος ως τώρα ήταν ο Τζέιμς Μπιουκάναν, καταδικασμένος «εις τον πάτο της Ιστορίας», για να παραφράσουμε Διονύσιο Σολωμό, επειδή απέτυχε να σταματήσει τον εμφύλιο. Και ιδού που ο Ντόναλντ Τραμπ τον ξεπέρασε, πλην από την ανάποδη, και του απέσπασε τα πρωτεία της αναξιότητας.

Σίγουρα θα έχει ήδη πληροφορηθεί ότι αριστεία τέτοιας λογής δεν προσφέρονται για πανηγυρισμούς. Και να πεις ότι του τα επιδαψίλευσαν τίποτε προκατειλημμένοι δημοσιογράφοι ώστε να τους καταχερίσει με το τουίτερ του; Εδώ μιλάμε για επιστήμονες.

Στην κλίμακα σπουδαιότητας, και με άριστα το 100, ο νυν πρόεδρος βαθμολογήθηκε με το απογοητευτικό 12,34, ενώ ο Μπιουκάναν έχει καπαρώσει οριστικά ένα 15,09. Μία από τις αιτίες της ταχύτατης τραμπικής καταβαράθρωσης, όπως εξηγήθηκε, είναι η διχαστική και πολωτική πολιτική του ανδρός. 

Αδικία. Μα μπορεί να καταγγέλλεται σαν διχαστικός αυτός που κατόρθωσε το ακατόρθωτο, να συμφωνήσουν στην κρίση τους για το άτομό του οι ιστορικοί όλων των πτερύγων, Δημοκρατικοί, Ρεπουμπλικανοί, ανεξάρτητοι, φιλελεύθεροι και συντηρητικοί;

Για τη σύγκριση του Τραμπ με τους προκατόχους του χρειαζόταν η γνώση των ιστορικών. Για να βαθμολογηθεί όμως η πολιτεία του δίχως περαιτέρω συσχετισμούς, δεν χρειάζεται να ξέρει κανείς ποιος ήταν ο Λίνκολν ή ο Ουάσιγκτον. Αρκούν τα «έργα» του προέδρου το τελευταίο δεκαήμερο.

Με 17 μαθητές δολοφονημένους από το ημιαυτόματο συνομηλίκου τους, έκανε ό,τι μπορούσε για να προστατέψει όχι τη ζωή των αθώων αλλά τα συμφέροντα της βιομηχανίας όπλων, που τυγχάνει χορηγός της. Πήρε πρώτα τη σοφή απόφαση να προτείνει να απαγορευτεί το εξάρτημα που μετατρέπει τα ημιαυτόματα σε αυτόματα (εδώ ο Πιλάτος λούζεται ολόκληρος στα νερά της υποκρισίας) κι έπειτα απεφάνθη ότι ακόμα πιο σοφό θα ήταν να οπλοφορούν οι δάσκαλοι. Σαλούν τα σχολεία.

Κι όταν συναντήθηκε με τις οικογένειες των θυμάτων έλαμψε η εφιαλτική κενότητά του. Ο φακός κατέγραψε το σκονάκι με το τι έπρεπε να ρωτήσει και τι να πει: «Τι θα θέλατε να μάθω από την εμπειρία σας;» – «Σας ακούω». Ακόμα και το «Σας ακούω» έπρεπε να το γράψει και να το αποστηθίσει, γιατί δεν θα μπορούσε να το πει από καρδιάς. Και περιμένουμε έπειτα να καταλάβει και νιώσει τι εστί ανθρωπότητα.

Πηγή: Καθημερινή