Οίηση και ανοησία

 της Χριστίνας Ταχιάου


Τι τις ήθελε τις θριαμβολογίες; Θα μπορούσε απλώς να βγει να πει “τόσο μπόρεσα τόσο έκανα, παραπέρα δεν πήγαινε”. Αλλά αυτός θέλησε να κάνει φαραωνική τελετή, να μας το παρουσιάσει σαν θρίαμβο, να πάει στις Πρέσπες και να μας τρίβει στη μούρη μια μέτρια συμφωνία ως τεράστια επιτυχία. Ε, τώρα θα την πληρώσει». Αυτή είναι η ηπιότερη κουβέντα που άκουσα από κάποιον γνωστό που ανήκει στην κατηγορία που με οίηση κάποιοι αποκαλούν «απλοί άνθρωποι». Δηλαδή, οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, οι όχι υπερβολικά φορτωμένοι με γνώσεις ιστορίας, πολιτικής ή διπλωματίας. Οι μεροκαματιάρηδες που δυσκολεύονται να πληρώσουν τον ΕΦΚΑ και τους φόρους, που θα ταλαιπωρηθούν στα επείγοντα των νοσοκομείων, που δίνουν έναν καθημερινό αγώνα για την επιβίωση.
Οι «απλοί άνθρωποι» της Θεσσαλονίκης νιώθουν ότι ο Αλέξης Τσίπρας βρήκε θριαμβικά απέναντί τους. «Εγώ τα κατάφερα καλύτερα από οποιονδήποτε. Εάν εσείς δεν με θαυμάζετε, εσείς έχετε πρόβλημα, είστε χαμηλού επιπέδου, είστε αντιδραστικοί, εθνικιστές και ανόητοι», ήταν σαν να τους έλεγε. Και δεν του έφταναν οι Πρέσπες με «το όνομα». Πήγε και στο Ζάππειο, ξανά να γιορτάσει το νέο του «θρίαμβο» για το χρέος, να χαβαλεδιάσει με μια γραβάτα, να αστειευτεί με τον κολλητό του τον Καμμένο. Νιώθουν ότι πήγε να παίξει με τον πόνο τους. Με τον πόνο του κόσμου ο οποίος δεν ξεσηκώθηκε για τα capital controls, δεν βγήκε στο δρόμο για τις ελλείψεις στο σύστημα Υγείας, κατάπιε με πίκρα τις μειώσεις στις συντάξεις, έκανε την καρδιά του πέτρα με τη διαστρέβλωση του «όχι που δεν ήταν όχι», του κόσμου που στριμώχνεται καθημερινά στα άθλια σπάνια λεωφορεία που ο ΣΥΡΙΖΑ κρατικοποίησε και του πούλησε ως θρίαμβο. Του κόσμου που εύχεται να φύγουν τα παιδιά του στο εξωτερικό, να μην πεθάνει ο παππούς για να συντηρεί με τη σύνταξη δυο εγγόνια, να μην κάνει πολλή ζέστη και χρειάζεται να ξοδεύει λεφτά για το air condition και να έχουμε ζεστό χειμώνα γιατί δεν έχει να πληρώσει για θέρμανση. Αυτός ο κόσμος, ο «απλός», ξεσηκώθηκε για «το όνομα» και βγήκε στα συλλαλητήρια. Ήξερε ότι η μάχη είναι χαμένη. Ήξερε ότι –μοιραία- η λέξη «Μακεδονία» θα υπάρχει στο όνομα. Αλλά δεν μπόρεσε να σηκώσει τα ψέματα του διαγγέλματος του Τσίπρα, τις φιέστες στις Πρέσπες, τη χαρά του Τσίπρα όταν λέει «Βόρεια Μακεδονία» και στάζει μέλι, τα χαμόγελα και τα αστειάκια, το χαβαλέ και την κιτσαρία με τις γραβάτες. Ηθελε χαμηλούς τόνους, λίγες κουβέντες και σταράτες, ήθελε κατανόηση στον πόνο του. Διότι, όσο περίεργο ή αλλόκοτο κι αν ακούγεται, είναι τεράστιος ο αριθμός των συμπολιτών μας οι οποίοι πόνεσαν μόλις άκουσαν τον Ζάεφ να μιλά για «Μακεδόνες και Ελληνες», για «μακεδονική και ελληνική κοινωνία». Αντί να τον λοιδορεί και να τον χλευάζει, ας έκανε ο Τσίπρας τον κόπο να προσπαθήσει να κατανοήσει τον πόνο αυτό. Θα ήταν πιο εύκολο για όλους –και πρώτα για τον ίδιο. Το απόγευμα της Κυριακής, εκατοντάδες άνθρωποι –ορισμένοι κάνουν λόγο για λίγες χιλιάδες- συγκεντρώθηκαν στο Λευκό Πύργο κι έκαναν πορεία στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Παριστάμενος, εντυπωσιάστηκε από το γεγονός ότι ήταν «σαν να πήγαιναν σε μάχη». Περπατούσαν γρήγορα, με το σώμα μπροστά και φώναζαν συνθήματα με ένα πάθος όχι συνηθισμένο. Η Θεσσαλονίκη βράζει. Οπου σταθείς, ακούς να μιλούν για «το όνομα», να βρίζουν την κυβέρνηση και να απλώνεται και πάλι ένα πέπλο φανατισμού. «Μας τα πήρε όλα, όχι όμως και το όνομα». Οσο απλοϊκή κι αφελής κι αν ακούγεται αυτή η φράση, δικαίως ή αδίκως, εκφράζει μια τεράστια μερίδα κόσμου. Πριν από λίγες ημέρες, ανακοινώθηκε ότι το απόγευμα της Δευτέρας ο ΣΥΡΙΖΑ θα οργάνωνε εκδήλωση με τίτλο «Μακεδονικό: τα οφέλη της συμφωνίας και οι προοπτικές στα Βαλκάνια». Ως χώρο, κάποιος σκέφτηκε το Πολιτιστικό Κέντρο Τούμπας, δίπλα ακριβώς στο γήπεδο του ΠΑΟΚ. «Ε, όχι και να έρθουν να θριαμβολογήσουν μέσα στο σπίτι μας…» ήταν η αντίδραση. Αποφασίστηκε συγκέντρωση διαμαρτυρίας. Θεσσαλονικείς φίλαθλοι του ΠΑΟΚ και όχι μόνο, εξέλαβαν ως ευθεία πρόκληση την διοργάνωση της εκδήλωσης. Το ότι θα πραγματοποιούνταν θριαμβική εκδήλωση δίπλα ακριβώς στο γήπεδο, το θεώρησαν casus belli. Το απόγευμα της Δευτέρας και για λόγους ασφαλείας, ανακοινώθηκε ότι η εκδήλωση θα πραγματοποιούνταν σε χώρο εντός της Διεθνούς Εκθεσης Θεσσαλονίκης. Σύμφωνα με μαρτυρίες, περίπου 1.000 άτομα, φίλαθλοι του ΠΑΟΚ συγκεντρώθηκαν έξω από την πύλη της ΔΕΘ, ενώ αρκετός ακόμη κόσμος άρχισε να προσέρχεται και να στέκεται λίγο πιο πέρα. Ο κόσμος κινήθηκε προς την είσοδο της ΔΕΘ προκειμένου να φτάσει στο περίπτερο όπου θα πραγματοποιούνταν η εκδήλωση αλλά απωθήθηκε με χημικά. Μάλιστα, τα χημικά έφτασαν μέχρι το κτίριο της ΧΑΝΘ, όπου λειτουργούν πολλά τμήματα γυμναστικής και κινούνται δεκάδες άνθρωποι. Ακολούθησαν κάποιες οδομαχίες, φωτιές σε κάδους και πετροπόλεμος. Από τις φωτογραφίες που κοινοποίησε ο ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκης στη σελίδα του (εδώ), φαίνεται ότι οι παριστάμενοι ήταν 250-300 άτομα, καθώς η αίθουσα χωράει 400 άτομα. Μετά το πέρας της, η οργάνωση πόλης εξέδωσε ανακοίνωση ζητώντας να καταδικάσει η ΠΑΕ ΠΑΟΚ τα επεισόδια.

Η ανακοίνωση: «Ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως και οποιοδήποτε πολιτικό κόμμα ή συλλογικότητα, δεν θα πάρει άδεια από τις κάθε λογής ακροδεξιές και περιθωριακές ομάδες για να πραγματοποιήσει εκδηλώσεις για τη συμφωνία με την FYROM ή για οποιοδήποτε άλλο θέμα. Τα θλιβερά επεισόδια που συνέβησαν έξω από την εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ στη Θεσσαλονίκη δεν εκφράζουν ούτε τους πολίτες της Θεσσαλονίκης, ούτε κανέναν δημοκρατικό πολίτη, ούτε κανέναν υγιή φίλαθλο ομάδας. Περιμένουμε από την ΠΑΕ ΠΑΟΚ να καταδικάσει αυτές τις άθλιες ενέργειες που γίνονται εξ ονόματος συνδέσμου του ιστορικού συλλόγου του ΠΑΟΚ. Περιμένουμε από το σύνολο του δημοκρατικού κόσμου και από όλα τα πολιτικά κόμματα να πάρουν έμπρακτα αποστάσεις από τέτοια νοσηρά φαινόμενα για τη δημοκρατία. Και βέβαια, περιμένουμε από τη ΝΔ να αντιληφθεί ότι η σύμπλευση με τις ακροδεξιές λογικές και το περιθώριο, την καταστά (sic) και την ίδια μέρος του»…

Πηγή: Protagon.gr

Τι τις ήθελε τις θριαμβολογίες; Θα μπορούσε απλώς να βγει να πει “τόσο μπόρεσα τόσο έκανα, παραπέρα δεν πήγαινε”. Αλλά αυτός θέλησε να κάνει φαραωνική τελετή, να μας το παρουσιάσει σαν θρίαμβο, να πάει στις Πρέσπες και να μας τρίβει στη μούρη μια μέτρια συμφωνία ως τεράστια επιτυχία. Ε, τώρα θα την πληρώσει». Αυτή είναι η ηπιότερη κουβέντα που άκουσα από κάποιον γνωστό που ανήκει στην κατηγορία που με οίηση κάποιοι αποκαλούν «απλοί άνθρωποι». Δηλαδή, οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, οι όχι υπερβολικά φορτωμένοι με γνώσεις ιστορίας, πολιτικής ή διπλωματίας. Οι μεροκαματιάρηδες που δυσκολεύονται να πληρώσουν τον ΕΦΚΑ και τους φόρους, που θα ταλαιπωρηθούν στα επείγοντα των νοσοκομείων, που δίνουν έναν καθημερινό αγώνα για την επιβίωση. Πηγή: Protagon.gr