Ο ηγέτης και οι άλλοι

Του Βασίλη Πάϊκου

Ουδείς μπορεί να πει, αυτή τη στιγμή, με βεβαιότητα τι τελικά θα συμβεί. Ουδείς δύναται να προβλέψει πώς θα μετρήσει το «Μακεδονικό» στην κάλπη. Το μόνο βέβαιο είναι ότι ο Τσίπρας προχώρησε στην συμφωνία, την κατά την κρίση του, εθνικά επωφελή παραγνωρίζοντας το ενδεχόμενο του πολιτικού κόστους. Και είναι αυτό ακριβώς ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του μεγάλου ηγέτη...

Αν ξαφνικά μεθαύριο γινόταν ένα θαύμα και ο Μπενιαμίν Νετανιάχου υπέγραφε συμφωνία αμοιβαίας αναγνώρισης και ειρήνης με τον Μαχμούντ Αμπάς, ολόκληρος ο κόσμος θα ανακουφιζόταν. Και θα πανηγύριζε. Μιας και θα εξασφαλιζόταν έτσι η ομαλότητα στη Μέση Ανατολή. Θα βρίσκονταν, παρ' όλ' αυτά, συμπατριώτες και των δύο, οι μισοί, ίσως και περισσότεροι, που θα τους κατηγορούσαν για προδοσία. Δεδομένου ότι και βέβαια θα είχαν γίνει αμοιβαίες υποχωρήσεις από τις εκατέρωθεν εθνικές ανελαστικότητες. Διαφορετικά συμφωνία δεν θα υπήρχε.
Σήμερα ο κόσμος ολόκληρος ανακουφίστηκε με τη συμφωνία για το "Μακεδονικό". Και πανηγυρίζει. Αν και δεν μπορεί φυσικά να συγκριθεί, από άποψη διεθνούς εμβέλειας αλλά και συνεπειών, η έως τώρα ανοιχτή πληγή στα βόρεια σύνορά μας, με την αιματοβαμμένη Μέση Ανατολή. Οι πάντες ωστόσο υποδέχτηκαν τη συμφωνία με ζητωκραυγές. Και μονάχα οι εκατέρωθεν των συνόρων εθνικές μιζέριες εννοούν να επενδύουν σε προδοσίες και σε προδότες...
Όταν το 1959 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής υπέγραφε τις Συνθήκες Ζυρίχης - Λονδίνου, διά των οποίων η Κύπρος έπαυε να αποτελεί βρετανικό προτεκτοράτο και εξασφάλιζε την ανεξαρτησία της, ήξερε πολύ καλά πως η αντιπολίτευση στο σύνολό της, μαζί και μεγάλη μερίδα της κοινής γνώμης θα μιλούσαν για προδοσία. Δεδομένου ότι απεμπολούσε έτσι το -άπιαστο ωστόσο- εθνικό όραμα της Ένωσης. Κι όμως, προχώρησε. Αναλαμβάνοντας όλα τα ρίσκα. Μαζί κι εκείνο του πολιτικού κόστους. Ε, ναι λοιπόν, είναι ακριβώς αυτή η στόφα του μεγάλου ηγέτη...
Και οι μετριότητες...
Ο Αλέξης Τσίπρας το τόλμησε. Προχώρησε και πέτυχε εκεί που απέτυχαν όλοι οι προκάτοχοί του. Στον αντίποδα ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η Φώφη Γεννηματά επέδειξαν όλα τα χαρακτηριστικά της ηγετικής μετριότητας. Τα χαρακτηριστικά του πολιτικού αρχηγού του κινούμενου από τραγικά κοντόφθαλμες πολιτικές μικρότητες. Μιας και είναι βέβαιο, απολύτως βέβαιο και για τους δύο, ότι θα στήριζαν τη συμφωνία αν κατάφερναν να απελευθερωθούν από τις δουλείες στις οποίες οι ίδιοι επέλεξαν να εμπλακούν.
Δεν ξέρει κανείς να πει αν ήταν προπάντων η ασφυκτική πίεση της πανίσχυρης ακροδεξιάς πτέρυγας της Ν.Δ. που οδήγησε τον αρχηγό της στην ολέθρια επιλογή της άρνησης. Που και ως προσωπική του πολιτική ήττα μπορείς να την δεις. Ή αν επρόκειτο για στάση απελπισίας απέναντι στο γεγονός ότι το «Μακεδονικό» λύνεται από τον κεντρικό του αντίπαλο. Από τον πρόεδρο του δεκαπενταμελούς να φανταστείς! Το πιθανότερο είναι ότι ισχύουν και τα δυο. Τα οποία ο Κυριάκος Μητσοτάκης, προφανώς, αδυνατεί να διαχειριστεί. Καταφεύγει γι' αυτό στην «ασφάλεια» της αντιπολίτευσης και επ’ αυτού. Κι ας μουντζουρώνει έτσι το πολιτικό του προφίλ. Κι ας κλείνει κάθε περιθώριο εκλογικής πρόσβασης στον μεσαίο χώρο.
Όσο για τη Φώφη Γεννηματά, η στάση της είναι απλώς ακατανόητη. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι βρίσκεται δι' αυτής απέναντι σε όλα τα μέλη του Πολιτικού Συμβουλίου του ΚΙΝ.ΑΛΛ. Δεδομένου ότι ο Γιώργος Παπανδρέου, ο Σταύρος Θεοδωράκης, ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος, ο Γιώργος Καμίνης, ακόμη και ο Νίκος Ανδρουλάκης έχουν ήδη εκφρασθεί υπέρ της συμφωνίας. Όπως και το σύνολο των διανοουμένων του χώρου της. Ρισκάροντας έτσι τη συνοχή -αν όχι και την ίδια την υπόσταση- του νέου φορέα της Κεντροαριστεράς. Και βέβαια ερχόμενη σε πλήρη αντίθεση προς το άπαν σύμπαν της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας. Πού το πάει; Τι επιδιώκει; Από ποιους πιέζεται; Σε τι ενδίδει; Συναισθάνεται άραγε πού οδηγείται; Το μόνο βέβαιο είναι ότι αποκλείεται να της βγει σε καλό. Γι' αυτό, πράγματι, η στάση της επί του "Μακεδονικού" είναι απλώς ακατανόητη.
Ο πολιτικός ηγέτης της ευθύνης από τη μια μεριά, οι ηγέτες της μετριότητας, της μιζέριας αλλά και της ιδιοτέλειας από την άλλη. Ε, ναι λοιπόν, περί αυτού πρόκειται. Και περί αυτών...
πηγή: avgi.gr