Κανένα φωτοστέφανο σ’ αυτούς που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία

Οι τέως πρωθυπουργοί δεν μπορούν να αντιμετωπίζονται ως «ιερές αγελάδες» που είναι υπεράνω κριτικής.

γράφει ο Λευτέρης Χαραλαμπόπουλος

Κοιτάζω καμιά φορά τη ροή της επικαιρότητας και σκέφτομαι ότι έχουμε φτιάξει μια πολύ βολική ερμηνεία για το πώς φτάσαμε στη χρεοκοπία και τα μνημόνια.

Λίγο πολύ όλοι βολεύονται να λένε ότι για όλα φταίει ο Γιώργος Παπανδρέου.

Όχι πως δεν φταίει. Κάθε άλλο, θα μείνει στην ιστορία ως αυτός που κάλεσε το ΔΝΤ.

Όμως, δεν ήταν ο μόνος υπεύθυνος, ακόμη και εάν βολεύει και σαν αποδιοπομπαίος τράγος και σαν αυτός για του οποίου την πολιτική κληρονομιά καμιά κόντρα δεν θα υπάρξει.

Μόνο που τα προβλήματα της χώρας μας δεν ξεκίνησαν με έναν πρωθυπουργό που όσο βαρύ όνομα κουβάλαγε, άλλη τόση ελαφρότητα επέδειξε.

Τότε απλώς φάνηκαν τα προβλήματα και πόσο εκρηκτικά ήταν.

Τα προβλήματα ξεκίνησαν νωρίτερα και το ξέρουμε.

Γιατί το μεγάλο πάρτι του χρέους έγινε επί κυβερνήσεων Κώστα Καραμανλή.

Ενός πολιτικού που επιμένει να φέρεται ως εάν η πατρίδα πρέπει να τον αντιμετωπίζει τη χρυσή εφεδρεία χωρίς να έχει δώσει ούτε μια εξήγηση γιατί άφησε το θέμα του χρέους να γιγαντωθεί ούτε μια δικαιολογία για το γιατί μόλις αντιλήφθηκε ότι το πρόβλημα δεν μπορούσε να αντιμετωπιστεί απλώς την έκανε με γοργά πηδηματάκια αφήνοντας τους άλλους να πληρώσουν το λογαριασμό.

Όμως, θα ήμασταν άδικοι εάν μέναμε μόνο στις ευθύνες του Κώστα Καραμανλή.

Γιατί το σαθρό μοντέλο ανάπτυξης που ακόμη πληρώνουμε είχε διαμορφωθεί επί κυβερνήσεων Κώστα Σημίτη.

Γιατί τα «μεγάλα έργα», δηλαδή η χαρά των εργολάβων, τότε δρομολογήθηκαν και ακόμη τα πληρώνουμε.

Γιατί επί κυβερνήσεων Σημίτη δρομολογήθηκαν αμυντικές δαπάνες που έγιναν το μεγάλο πάρτι των «μεσαζόντων».

Γιατί η κυβέρνηση Σημίτη πήρε την ευθύνη, με «δημιουργική λογιστική», να μας βάλει στο ευρώ, παρότι η ελληνική οικονομία δεν ήταν έτοιμη.

Πάνω από όλα γιατί επί των ημερών των κυβερνήσεων του Κώστα Σημίτη αναπτύχθηκε και στο επίπεδο της «επιχειρηματικότητας» και στο επίπεδο του κρατικού μηχανισμού η κουλτούρα της «μεγάλης αρπαχτής» που ακόμη μας βασανίζει.

Μικρή σημασία έχει στα δικά μου μάτια ότι δεν μπορεί κανείς να προσάψει κάτι στον Σημίτη σε επίπεδο ατομικής ηθικής στάσης.

Δεν μειώνει την πολιτική ευθύνη.

Σήμερα και η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ, αγιοποιούν, από διαφορετικές αφετηρίες αλλά με κοινή σκοπιμότητα να διεκδικήσουν πολιτικά οφέλη, και την περίοδο Καραμανλή και την περίοδο Σημίτη.

Όμως, η ελληνική κοινωνία δεν πρέπει να ξεχάσει. Γιατί αυτός είναι ο μόνος δρόμος για να επαναληφθούν τα ίδια λάθη.

Γι’ αυτό λοιπόν κανένα φωτοστέφανο σε αυτούς που μας έφεραν στη σημερινή κατάσταση.

https://www.to10.gr/