Αφήστε τον πολιτισμό κι αρχίστε τις βρισιές

Η εξέλιξη της πολιτικής κατάστασης στη χώρα είναι άκρως ανησυχητική. Η βασική τροφή που εδώ και 10 χρόνια είναι η μέχρι εξόντωσης του αντιπάλου επίθεση με κάθε μέσο και με πιο αγαπητό τις βρισιές και τις συκοφαντίες, αλλά και τις παραπομπές στα δικαστήρια, έχουν εξαφανιστεί τις τελευταίες 10 μέρες από την Κυριακή των εκλογών, μαζί με την ταξική πάλη και την κήρυξη της επανάστασης. Αυτό δεν είναι Ελλάδα.

Η κακή αρχή έγινε με το συγχαρητήριο τηλεφώνημα του τέως Αλέξη Τσίπρα στον νικητή των εκλογών, πριν ολοκληρωθεί η καταμέτρηση του 100% των ψήφων την 7Η Ιουλίου. Στη συνέχεια, η τέως παρέδωσε στον νυν τα κλειδιά του Μαξίμου αυτοπροσώπως, ξεχνώντας, είναι η αλήθεια, καμιά δεκαπενταριά από αυτά, αλλά ας μη θέλουμε την τελειότητα.

Η τραγωδία συνεχίστηκε με τις παραδόσεις- παραλαβές των υπουργείων, κατά τις οποίες οι προηγούμενοι μόνο που δεν έκλαιγαν από συγκίνηση που παρέδιναν την εξουσία στους νυν. Με λόγια που άγγιζαν τα όρια μιας συντροφικής αλληλουχίας.

Σαν να μην έφτανε αυτό, η ηττημένη κυβέρνηση όχι μόνο δεν αμφισβήτησε το αποτέλεσμα των εκλογών, αλλά αναλώθηκε σε μια λεπτομερή ενημέρωση της νυν σε όλα τα θέματα της κυβερνητικής πολιτικής.

Στη συνέχεια ο τέως πρόεδρος της Βουλής και καλός θεωρητικός της επαναστατικής πάλης παρέδωσε με δηλώσεις σεβασμού στον επόμενο πρόεδρο της Βουλής, στο πρόσωπο του οποίου έγινε και η μεγαλύτερη από τις εκπλήξεις: Η ριζοσπαστική, επαναστατική αριστερά της ρήξης και της ταξικής πάλης υπερψήφισε έναν δεξιό πατριώτη, λάτρη της καθαρευούσης και της ελληνικής ιστορίας, πράγματα ιδιαιτέρως απεχθή γι αυτήν. Και δεν τον ψήφισε μόνο αυτή. Τον ψήφισαν οι υπερεπαναστάτες ασυμβίβαστοι Του Μέρα- Νύχτα 25 και του καταγγελματία αλληγράφου του Χρηστού, που κατηγορούσε μέχρι χτες τους πάντες και τα πάντα ως προδότες.

Όλα αυτά για να συμβούν χρειάζονταν μια προϋπόθεση: Να επικοινωνήσουν μεταξύ τους οι πολιτικοί αρχηγοί για να προσυνεννοηθούν. Κι αυτό είναι ένα ακόμα πρωτοφανές και ανησυχητικό για το πολιτικό μέλλον της χώρας.

Γιατί, αν επικρατήσει τέτοιος σουηδικός πολιτισμός, η πολιτική ζωή θα γίνει εξόχως βαρετή για τους πολίτες, οι οποίοι θα έχουν έτσι κάθε λόγο να απέχουν από τις επόμενες εκλογές. Πράγμα επικίνδυνο για τη Δημοκρατία. Επίσης, χωρίς ανατρεπτική και επαναστατική αντιπολίτευση με ουρανομήκεις κραυγές και λαοθάλασσες στους δρόμους, η κυβέρνηση μπορεί να νομίσει ότι μπορεί να κάνει ό,τι θέλει, χωρίς αξιόλογο αντίπαλο, πράγμα επίσης πολύ επικίνδυνο για τη Δημοκρατία. Το έχουμε δει.

Τέλος, το κυριότερο για μας τους δημοσιογράφους, αν η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση συνεχίσουν στον ίδιο πολιτισμένο τόνο, θα μείνουμε χωρίς δουλειά. Γιατί τη δημοσιογραφία την ταϊζει η υπερβολή, η αμορφωσιά, η εκτροπή, η παρανομία, η εξαλλοσύνη της πολιτικής σκηνής.

Σύντροφοι και κάτοικοι της δεξιάς πολυκατοικίας. Ελάτε στα συγκαλά σας. Η χώρα δεν ζει χωρίς ακρότητες, χωρίς σκάνδαλα, ειδικά δικαστήρια και συκοφαντίες εκατέρωθεν. Η ευμάρεια και η ησυχία δεν είναι καλός σύμβουλος. Είδατε πού μας οδήγησε η αντίστοιχη 5ετία 2004- 2009. Που πλουτίζαμε χωρίς αντιξοότητες και αντιπολιτευτικές κορώνες. Ενώ πίσω από την πλάτη μας σκαβόταν ο λάκκος μας. Έτσι, η αντιπολίτευση οφείλει να είναι επαναστατική μέχρι συκοφαντίας. Και η κυβέρνηση αυταρχική μέχρι τρομοκρατίας. Μόνο έτσι αλληλοεξοντώνονται και οι πολίτες κάνουν ό,τι γουστάρουν.

Γ Παπαδόπουλος- Τετράδης

https://www.liberal.gr/