Στην Ελλάδα έχεις ό,τι δηλώσεις
Η Βουλή μας παρουσιάζει τις δηλώσεις «πόθεν έσχες» ως μία κίνηση διαφάνειας στο αυστηρό μάτι του θεσμικού και δημόσιου ελέγχου. Το παίρνεις τοις μετρητοίς μόνο αν είσαι υπερβολικά καλόπιστος. Διότι αν κάποιος έχει να κρύψει κάτι, δεν θα το συμπεριλάβει στη δήλωση του «πόθεν έσχες»
Οι δηλώσεις «πόθεν έσχες» των πολιτικών μου θυμίζουν μία κλειδαρότρυπα από την οποία μπορείς να δεις μόνο αυτά που θέλει να σου δείξει ο άνθρωπος που βρίσκεται από την άλλη πλευρά της πόρτας.
Η δε δημοσιοποίησή τους είναι, περίπου, σαν τον αγιασμό της Βουλής όπου κάνεις χάζι φυσιογνωμίες και ντυσίματα. Απλώς εδώ βλέπεις καταθέσεις και ακίνητα. Και ακολουθεί, βέβαια, το αναπόφευκτο κουτσομπολιό. Ο Παπαδημούλης που αξίζει δύο εκατομμύρια ευρώ. Η Κούνεβα που επένδυσε τα χρήματά της στο Βέλγιο και ο Βαρουφάκης που διατηρούσε καταθέσεις στην Ελβετία όταν οδηγούσε τη χώρα στα capital controls.
Μερικές φορές οι περιουσίες δεν αντιστοιχούν στον κοινωνικό και πολιτικό ρόλο του ιδιοκτήτη τους και αυτό ξενίζει όσους αρνούνται να αντιληφθούν ότι η πολιτική είναι κατά βάση επάγγελμα. Και όπως συμβαίνει σε όλα τα επαγγέλματα, οι επιτυχημένοι κεφαλαιοποιούν τις επιδόσεις τους αυγατίζοντας λογαριασμούς, χαρτοφυλάκια και τίτλους κτήσεως ακινήτων. Αν το δεις έτσι, δεν υπάρχει κάτι σοκαριστικό στην οικονομική ευμάρεια του Παπαδημούλη που βρίσκεται στην Ευρωβουλή επί σειρά θητειών. Τι θέλατε, δηλαδή, να κάνει; Να μοιράσει τα χρήματά του ή να υιοθετήσει συμπεριφορά αστού κατ΄αντιστοιχία της οικονομικής του κατάστασης; Θα ήταν σαν να ζητάς από έναν πετυχημένο ποδοσφαιριστή να πάει να παίξει μπάσκετ, όταν το ποδόσφαιρο είναι η δουλειά του.
Ομοίως και ο Γιάνης Βαρουφάκης που διατηρεί τις αποταμιεύσεις του στο εξωτερικό. Ως οικονομολόγος γνωρίζει τα στοιχειώδη, ξέρει ότι δεν πρέπει να κρατάς όλα τα αβγά σου στο ίδιο καλάθι. Απλώς ο ίδιος δεν κράτησε πολλά στο καλάθι που είχε στα χέρια του. Κάτι θα ήξερε. Είχε, άλλωστε, τον φόβο του Σόιμπλε.
Τέλος πάντων, όλα όσα διαβάζουμε στις δηλώσεις είναι δουλεμένα, φορολογημένα, τίμια και καθαρά λεφτά και ουδείς δύναται να ψέξει τους πολιτικούς μας ακόμα και για τις εισροές από «δωρεές» που δηλώνουν μερικοί. Είναι βέβαιο πως αν κοιτάξεις πιο μέσα, θα βρεις και τους δωρητές και τους λόγους για τους οποίους επέδειξαν γενναιοδωρία. Ουδέν μεμπτόν. Και αν οι καταθέσεις ορισμένων σας φαίνονται χαμηλές, θυμηθείτε ότι έχουν δάνεια στην πλάτη, παιδιά που σπουδάζουν στο εξωτερικό και πάει λέγοντας.
Η Βουλή, λοιπόν, μας παρουσιάζει τις δηλώσεις «πόθεν έσχες» ως μία κίνηση διαφάνειας, με τους πολιτικούς να επιδεικνύουν τα εισοδήματά τους στο αυστηρό μάτι του θεσμικού και δημόσιου ελέγχου. Όλο αυτό το παίρνεις τοις μετρητοίς μόνο αν είσαι υπερβολικά καλόπιστος ή εξαιρετικά αφελής. Διότι αν κάποιος έχει να κρύψει κάτι, δεν θα το συμπεριλάβει στη δήλωση του «πόθεν έσχες». Φέρτε εσείς το χρήμα και εγώ θα σας πω μερικούς τρόπους να το κρύψετε. Από ένα δίκτυο υπεράκτιων εταιρειών, μέχρι λογαριασμούς σε όνομα φανταστικού προσώπου με το διαβατήριό του κλειδωμένο σε ελβετική θυρίδα. Οι ειδικοί θα ξέρουν περισσότερους δρόμους.
Βέβαια ο Γιάννος Παπαντωνίου από το «πόθεν έσχες» πιάστηκε, αλλά ουσιαστικά την πάτησε από την έπαρση και την «άνεση» που είχαν οι πολιτικοί της εποχής του.
Θα μπορούσε να γίνει κάτι διαφορετικό; Μάλλον όχι. Όταν ένα δαιδαλώδες παγκοσμιοποιημένο σύστημα σου προσφέρει ευκαιρίες για να κρυφτείς, τότε πάντα αυτές οι διαδικασίες θα φέρουν τη σκιά της αμφισβήτησης, ακόμα και αν είναι απολύτως ειλικρινείς. Και μεταξύ μας, για τους περισσότερους, ίσως σχεδόν όλους, δεν έχεις και σοβαρό λόγο να πιστέψεις ότι οι υπόχρεοι έκρυψαν κάτι κάτω από τη δήλωσή τους.
Πηγή: Protagon.gr
Σχόλια