Το στόμα του χωριού
Το χωριό μιλάει, αλλά μόνο στον εαυτό του. Ψιθυρίζει στα στενά και στο καφενείο. Μουρμουρίζει με χαμηλωμένα τα μάτια ή παριστάνοντας ότι κοιτάζει από την άλλη. Πάντα το χωριό γνωρίζει. Χωριό είναι. Δεν γίνεται να μη γνωρίζει. Ηξερε και για την κακοποίηση του δωδεκάχρονου κοριτσιού
Το χωριό γνώριζε και δεν μιλούσε. Αυτή η φράση μπορεί να μπει ως τίτλος πάνω από δεκάδες, ίσως και εκατοντάδες ιστορίες κακοποίησης παιδιών ή και ενηλίκων που βρέθηκαν στη ζωή αντιμέτωποι με μία καχεξία, συνήθως νοητική υστέρηση. Το χωριό γνωρίζει, αλλά δεν μιλάει.
Λάθος. Το χωριό μιλάει, αλλά μόνο στον εαυτό του. Ψιθυρίζει στα στενά και στο καφενείο. Μουρμουρίζει με χαμηλωμένα τα μάτια ή παριστάνοντας ότι κοιτάζει από την άλλη. Πάντα το χωριό γνωρίζει. Χωριό είναι. Δεν γίνεται να μη γνωρίζει.
Για την κακοποίηση της δωδεκάχρονης στη Μάνη προφυλακίστηκε ένας ιερέας που διατηρούσε σχέση με τη μητέρα του παιδιού. Ο Αρχιεπίσκοπος ζήτησε συγγνώμη εκ μέρους της Εκκλησίας, αλλά πριν κρίνει ο Θεός, ας περιμένουμε την ετυμηγορία του δικαστή για να σφραγίσουμε το φύλλο πορείας του ιερέα προς την κόλαση. Η αμφιβολία για το πρόσωπο του δράστη δεν αφαιρεί τις πληγές από το σώμα και το ψυχικό κόσμο του παιδιού. Ενδέχεται, λένε, να είναι άλλος ο θύτης ή, τελικά, να πρόκειται για δύο άνδρες. Ισως, λένε, να γνώριζε και η μητέρα. Η ίδια είχε αποπάρει τους κρατικούς λειτουργούς που έσπευσαν να ρωτήσουν σχετικά. Μπορεί να φοβόταν μην την πιάσει στο στόμα του το χωριό. Πάντα στο στόμα του χωριού είναι το θέμα.
Αν δεν ήταν οι εκπαιδευτικοί, στο σχολείο του κοριτσιού, που ακολούθησαν τα σημάδια και οδήγησαν το παιδί στον γιατρό, το πιθανότερο είναι ότι το δράμα θα παιζόταν ακόμα πίσω από πέτρινους τοίχους και κλειστές κουρτίνες. Και ας το ήξεραν οι άνδρες στο καφενείο. Γιατί στο χωριό ο ανδρισμός σταματά στο κατώφλι του σπιτιού σου και στις ρυτίδες που είναι χαραγμένες στο δικό σου κούτελο. Για τις υποθέσεις των άλλων το σωστό είναι να γίνεις φθηνή κουτσομπόλα που δεν βλέπει τίποτα, αλλά ακούει τα πάντα.
Ναι, βέβαια, ίσως πείτε ότι υπάρχει ένα θέμα με την υστέρηση σε υπηρεσίες Πρόνοιας. Δεν έχετε δίκαιο. Δεν μπορούμε να διαθέτουμε κοινωνικούς λειτουργούς σε κάθε χωριό. Η υστέρηση είναι πρωτίστως κοινωνική. Και η σιωπή του χωριού συνιστά έναν κάποιο βαθμό συνενοχής. Το κέλυφος που καλύπτει τα κρίματα του ενός, σκεπάζει και τις αμαρτίες του άλλου. Όλοι έχουν ένα μυστικό στο χωριό. Άλλος μικρό και άλλος μεγάλο.
Πηγή: Protagon.gr
Σχόλια