Κουκλοθέατρο συμφερόντων

του Κώστα Μανωλιουδάκη

Είναι αδιαμφισβήτητο. Στις μέρες μας δεν υπάρχουν ομάδες με την έννοια που τις αντιλαμβάνεται ο απλός κόσμος. Υπάρχουν επιχειρηματίες που έχουν αποκτήσει ομάδες. Εφοπλιστές, μιντιάρχες, προνομιούχοι άνθρωποι της «ελίτ», οι οποίοι προσδοκούν περισσότερα οφέλη στη μεγάλη εικόνα των επιχειρηματικών τους σκοπών. Εμμεσα ή άμεσα. Στην τσέπη πρωτίστως, αλλά και στο «εγώ». Στην υστεροφημία τους.

Στη σύγχρονη εποχή του ακραίου καπιταλισμού, η τοξική επικράτηση των εκάστοτε συμφερόντων με κάθε τίμημα αποτελεί τον κανόνα και όχι την εξαίρεση. Το ποδόσφαιρο λογίζεται ως άθλημα και ως η λαοφιλέστερη ψυχαγωγία μόνο στη θεωρία. Στα χαρτιά. Το ευ αγωνίζεσθαι μοιάζει με ανέκδοτο από τότε που η φράση «επαγγελματικό ποδόσφαιρο» μπήκε στις ζωές μας.

Ρομαντικοί υπάρχουν πλέον μόνο στις εξέδρες. Απλοί καθημερινοί άνθρωποι που είτε υποψιασμένοι είτε ανυποψίαστοι, αρνούνται πεισματικά να αποδεχθούν την πραγματικότητα και διατηρούν αναλλοίωτα τα παιδιόθεν συναισθήματά τους.

Υπάρχουν βεβαίως και «στρατοί» οπαδών που άθελά τους ή με το αζημίωτο λειτουργούν σαν πολιορκητικός κριός ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Εν καιρώ «πολέμου». Ευτυχώς υφίστανται ακόμα εξαιρέσεις.

Κανενός επιχειρηματία δεν ιδρώνει το αυτί στην Ελλάδα. Με ΕΠΟ ή με UEFA και FIFA, με επιτήρηση ή άνευ, με VAR ή χωρίς VAR. Η ίδια ιστορία. Απαράλλαχτη.

Το κουκλοθέατρο συμφερόντων συνεχίζεται με αμείωτους ρυθμούς. Ουδείς ασχολείται με το ποδόσφαιρο και τη βελτίωσή του, παρότι οι υγιείς συνθήκες ανταγωνισμού θα απογειώσουν με μαθηματική ακρίβεια το προϊόν και μέσω αυτών θα ευνοηθούν οι πάντες.

Ο ένας προσπαθεί να βγάλει το μάτι του άλλου και κανείς δεν βλέπει πέρα από τη μύτη του. Η επιβολή του προσωπικού συμφέροντος υπεράνω όλων. Με γαρνιτούρα τόνους τοξικότητας που δεν σ’ αφήνει ούτε να αναπνεύσεις.

https://www.efsyn.gr/