Αύξηση των αναξιοπαθούντων συμπολιτών μας


Καθημερινά συζητούμε και ακούμε για την οικονομική κρίση που κυριαρχεί στην εποχή μας. Τα μεγέθη που αναφέρονται τόσο για την οικονομική ύφεση χωρών όπως για παράδειγμα η Βρεττανία, η Γερμανία, η Ισπανία και άλλες χώρες που θεωρούνται οικονομικά ισχυρές, μάλλον δεν γίνονται αντιληπτά και κατανοητά. Ίσως η απόσταση που μας χωρίζει απο τις κοινωνίες τους, ίσως και η πλημμελής αντίληψη του είδους της πρόνοιας που υπάρχει εκεί για τους ανήμπορους, δεν βοηθούν για να καταλάβουμε τι ακριβώς συμβαίνει.
Αντίθετα στον τόπο μας άρχισαν ήδη οι πρώτες χειροπιαστές ενδείξεις. Για παράδειγμα, πολλαπλασιάστηκαν δραματικά οι αιτήσεις οικονομικής ενίσχυσης απόρων και αναξιοπαθούντων προς τους δήμους. Παραδοσιακά η Τοπική Αυτοδιοίκηση δεχόταν, σε μικρό ποσοστό, αιτήσεις οικονομικής ενίσχυσης απόρων δημοτών. Σήμερα και ξαφνικά ο αριθμός των αιτήσεων αυξήθηκε πάρα πολύ! Αυτή είναι η πρώτη σοβαρή ένδειξη του οικονομικού αδιέξοδου στο οποίο έχει βρεθεί μεγάλος αριθμός συνανθρώπων μας. Η αύξηση ισχύει και στο Δήμο Αμπελοκήπων, που κατοικείται απο μεγάλο αριθμό ανθρώπων που δεν έχουν υψηλά εισοδήματα.
Το δυστύχημα είναι ότι ο δήμος δεν μπορεί να ικανοποιήσει ένα μεγάλο μέρος των αιτήσεων, επειδή είναι πάγια τακτική της δημόσιας διοίκησης και του πάρεδρου, να απορρίπτονται τέτοια αιτήματα. Το θέμα είναι τεράστιο! Η δομή της πρόνοιας αναξιοπαθούντων συνδημοτών μας δεν βρίσκεται στα χέρια της τοπικής μας κοινωνίας. Ούτε βέβαια αποτελεί ευδόκιμη λύση η παρηγορητική επιχορήγηση ανθρώπων που βρίσκονται σε ανάγκη...
Η πραγματικότητα ωστόσο, παραμένει αδυσώπητη.

Σχόλια

Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Υπάρχουν πολλες πλευρές,που οφείλουμε να δούμε το παραπάνω ΕΠΕΙΓΟΝ κοινωνικό ζήτημα.
Ο λάθος τροπος ,ειναι να το αντιμετωπίσουμε σαν ενα θέμα δυνατοτήτων της τοπικής αυτοδιοίκησης και αρμοδιοτήτων της.
Ειναι κατεξοχην πρόβλημα κοινωνικής αλληλεγγύης και σαυτο το πλαίσιο,θα πρεπει να συζητηθεί.Το επείγον εχει σχέση με την αναμενόμενη αύξηση των συνανθρώπων μας,που θα χρήζουν βοήθειας,μια κατάσταση που στην καλύτερη περίπτωση μας κάνει να αισθανόμαστε άβολα οταν το συναντουμε μπροστά μας.
Η έκφραση εμπρακτης αληλεγγύης μπορεί να πάρει πολλές μορφές και καποιες σκέψεις θα καταθέσω παρακάτω.
Συζητηση στο δημοτικό συμβουλιο,,μετά από καταγραφή της έντασης του προβλήματος στο Δήμο μας.
Ταμείο βοήθειας δημοτών ,με εισφορές που θα δινονται αποκλειστικά γιαυτο το λόγο σε κεντρικά σημεία προσέλευσης πολιτών.
Επαφή με Σούπερ Μαρκετ ,για εισφορά σε είδος.
Ανίχνευση δυνατοτήτων για παντοπωλείο "φτωχών" κ μακροπρόθεσμα δυνατότητες στέγασης,σε χωρους που χρήζουν ανακαινισης.
Ανάδειξη της αξίας της εθελοντικής προσφοράς καθε ειδους,παράλληλα με την αξιοποίηση κάθε δυνατότητας απο πλευράς του δήμου για οικονομική και άλλη βοήθεια περικόπτοντας πιθανόν προγράμματα,που εχουν σχεση με "καλωπισμούς".
Φιλε Υδάτη πιστεύω πως αναδεικνύεις ενα θέμα - ας ευχηθούμε να μην ενταθεί- όπου θα αναμετρηθούμε με τις αντοχές της ανθρωπιάς μας και γιαυτο, συγχαρητηρια για την ευαισθησία σου.
Θέλω να πιστεύω πως θα συζητήσουμε σοβαρα και θα υπάρξουν αποτελέσματα.
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Θα μπορούσε κάποιος-α να μας πεί τι συμβαίνει σε αντίστοιχες πρωτοβουλίες ανά την Ελλάδα, έτσι ώστε γρήγορα και σωστά να κάνουμε προτάσεις;

Δ. Ανδρέου
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Θα μπορούσε κάποιος-α να μας πεί τι συμβαίνει σε αντίστοιχες πρωτοβουλίες ανά την Ελλάδα, έτσι ώστε γρήγορα και σωστά να κάνουμε προτάσεις;

Δ. Ανδρέου
Ο χρήστης Alexander Ydates είπε…
Όπως γράφω παραπάνω, το θέμα είναι τεράστιο. Έτσι δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί, αποτελεσματικά, με την "πίεση" της καλής θέλησης και της ανάγκης. Η πρόνοια και η φροντίδα των αναξιοπαθούντων βρίσκεται σε θεσμικά όργανα (όπως η Κοινωνική Πρόνοια και τα ιδρύματα) σε φιλανθρωπία της εκκλησίας και των ιδιωτικών ιδρυμάτων και σε άλλους φορείς. Με μια κουβέντα είναι κατακερματισμένη και με τον τρόπο αυτό αποενοχοποιείται η αδυναμία της να είναι ουσιαστική και αποτελεσματική. Η τοπική Αυτοδιοίκηση οφείλει να αποκτήσει πολλές απο τις αρμοδιότητες των προαναφερθέντων θεσμικών οργάνων, επειδή μπορεί και γνωρίζει την έκταση του προβλήματος αλλά και τους ίδιους τους ανθρώπους που υποφέρουν. Η κοινωνική λειτουργός του κάθε δήμου έχει μια ιδέα για το τί συμβαίνει κι αυτή η ιδέα είναι πολύ καλύτερη απο το τι γνωρίζειπ.χ. η κοινωνική λειτουργός του ιδρύματος αναπήρων στο Πανόραμα, που καλύπτει όλη την πόλη της Θεσσαλονίκης. Άρα οι δέουσες αρμοδιότητες και οι πόροι πρέπει να πάνε στην ευθύνη των δήμων. Τον τελευταίο καιρό βλέπουμε την ίδρυση κοινωνικών παντοπωλείων, φαρμακείων και γενικά ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον της Τ.Α. στην Αθήνα, στον Πειραιά, στην Καλαμάτα. Δεν γνωρίζω πόσο αποτελεσματικά λειτουργούν, είναι όμως μια καλή αρχή. Η ανθρωπιά κι η αλληλεγγύη πάντως πιο εύκολα ευδοκιμούν όσο πιο κοντά είμαστε στο πρόβλημα.

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κυκλοφορεί ο ΚΑΤΟΙΚΟΣ Σεπτεμβρίου!

Ο Ντάνυ και η βαθειά γαλάζια θάλασσα! Ένας απάχικος χορός, σε σκηνοθεσία Πέτρου Ζηβανού απο το Κ.Θ.Ε.Θεσσαλονίκης.

Κυκλοφορεί ο ΚΑΤΟΙΚΟΣ Νοεμβρίου!