ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΩΝ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ

του Αντώνη Πανούτσου Τα «σκάνδαλα του ποδοσφαίρου» που αποκαλύπτει το ΣΔΟΕ κοινό έχουν το ποδόσφαιρο. Από εκεί και πέρα, οι προσωπικότητες και οι πράξεις των μάνατζερ Π.Π. και Α.Τ. και του διαιτητή που θα αναφέρεται ως «Σαμπρ» μικρή σχέση έχουν. Ο Π.Π., πρεσβύτερο και αξιοσέβαστο πρόσωπο στον χώρο του ποδοσφαίρου, δεν έχει δώσει ποτέ δικαίωμα ότι μπλέχτηκε σε περίεργες ιστορίες. Η ιστορία στην οποία εμπλέκεται έχει να κάνει με τα τηλεοπτικά δικαιώματα του Κυπέλλου Ελλάδας του 2005. Τα αγόρασε από την ΕΠΟ με 860 χιλιάρικα και τα πούλησε στην ΕΡΤ με 1,4. Αν τώρα η ΕΠΟ τα πούλησε φτηνά ή η ΕΡΤ τα αγόρασε ακριβά, γιασασίν του μάγκα του Π.Π. και αν κάποιος πιστεύει ότι είναι σκάνδαλο, μπορεί να κάνει αγωγές για απιστία. Από την άλλη, ο Α.Τ. είναι εντελώς άλλη ιστορία. Η μεγάλη στιγμή του Α.Τ. είναι η «ομορφιά του ποδοσφαίρου» στο ματς του Ηρακλή με την ΑΕΚ το 1999. Αλλά από τις μεγάλες πορείες της Κέρκυρας και του Πάνθρακα ο colorfull Α.Τ. βρισκόταν πάντα κοντά σε κάθε ομορφιά του ποδοσφ...

Tου Aλεξη Παπαχελα Ενας φίλος από τη Θεσσαλονίκη μου διηγιόταν το τι συνέβη κατά τη διάρκεια των επίσημων εκδηλώσεων για τη ΔΕΘ, προκειμένου να μου εξηγήσει πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα στην Ελλάδα του 2010. Παλαιότερα, υπουργοί, πολιτικοί, κομματικοί παρατρεχάμενοι, κρατικοί αξιωματούχοι κ.λπ. που ανέβαιναν στη συμπρωτεύουσα το έβλεπαν σαν ένα μεγάλο πάρτι. Τα μπουζουξίδικα της πόλης γέμιζαν ασφυκτικά και οι πολιτικοί έκαναν σουλάτσο στους κεντρικούς δρόμους, απολαμβάνοντας τον καφέ τους. Πόσο διαφορετική ήταν η εικόνα φέτος! Κανείς πολιτικός, ανεξαρτήτως κόμματος, δεν τόλμησε να εμφανισθεί σε μπουζουξίδικο. (Ούτως ή άλλως, όπως και στην Αθήνα, η νεοπλουτίστικη εκείνη χλίδα των υπερπαραγωγών με μπαλετάκια και μπουζούκια έχει περιορισθεί γενικώς.) Οι υπουργοί και οι κρατικοί αξιωματούχοι κλείσθηκαν σε ένα κεντρικό ξενοδοχείο και οι περισσότεροι προτίμησαν να μην ξεμυτίσουν από αυτό. Οπως έλεγε χαρακτηριστικά ένας υπουργός σε φίλο του, «θέλει θάρρος να πας να φας με γνωστό πολιτικό α...

του Δημήτρη Δανίκα Ρισκάρω μια πρόβλεψη. Η ανυπακοή θα προκύψει από τους «μεσαίους» της σημερινής παρακμής. Λάθος, σύντροφε, η εκτίμηση η πολιτική. Οι προλετάριοι τρομοκρατημένοι και διαρκώς υποταγμένοι. Μη μιλάς. Μπορούν και χωρίς εμάς. Εκατοντάδες χιλιάδες περιμένουν στην ουρά. Σαν πιράνχας θα μας αρπάξουν τη δουλειά. Με πεντακόσια και ακόμη λιγότερα απ΄ αυτά. Για ένα κομμάτι ψωμί. Να φάει το δικό μου το παιδί. Οι φορτηγατζήδες έκαναν την αρχή. Θα ακολουθήσουν οι καταστηματάρχες που τραμπαλίζονται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας χωρίς προοπτική. Χωρίς οργάνωση και συνωμοσία συνδικαλιστική. Αποφασισμένοι να χορέψουν την εξουσία στο ταψί. Δεν θα πληρώνουν τον ΦΠΑ. Δεν θα πληρώνουν ΔΕΗ και ΕΥΔΑΠ Δεν θα ξεπληρώνουν δάνεια τραπεζικά. Και μπορεί ούτε τους φόρους, ούτε καν την περαίωση από την οποία ο Παπακωνσταντίνου ευελπιστεί να κλείσει κάπως η μαύρη τρύπα η καταστροφική. Και αν πάρει επικές διαστάσεις παρανομίας μαζικής, ε τότε η κατάσταση ανεξέλεγκτη και εφιαλτική. Γιατί δεν θα βγουν στ...

του Παύλου Τσίμα Το 2007 ήταν η 5η πλουσιότερη, κατά κεφαλήν, χώρα του κόσμου. Το 2009 ήταν η πιο χρεωμένη, κατά κεφαλήν, χώρα του κόσμου. Πολύ κοντά στην κατάταξη με την Ελλάδα. Η Ισλανδία μας μοιάζει. Ένα νησί στην άκρη της γης (όπως κι εμείς νομίζουμε πως είμαστε) με κατοίκους περήφανους για την «εθνική τους μοναξιά», την ιστορία και τον πολιτισμό τους. Ήταν- όπως κι εμείς- το μεγάλο θύμα της φούσκας του φθηνού χρήματος, της πιστωτικής επέκτασης, των παράγωγων προϊόντων- και της ανοησίας μας. Κάπου εκεί περί το 2000 ένα έθνος γενναίων ψαράδων ονειρεύτηκε πως θα εξελιχθεί σε ένα έθνος επενδυτών, που ως νέοι Βίκινγκς θα κατακτούσαν τις διεθνείς αγορές του χρήματος και θα πετούσαν με τα ιδιωτικά τους τζετ από την μια άκρη της γης στην άλλη. Κάπως έτσι την πατήσαμε κι εμείς, την ίδια περίπου περίοδο, εκεί περί το 2000. Και βρεθήκαμε, κι εμείς και αυτοί, υποχρεωμένοι να προσφύγουμε ικέτες στην αυλή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Ταξίδεψα στην Ισλανδία για να παρακολουθήσω μι...

Μεγάλος ντόρος -λέει- από τις αλλαγές του οικονομικού μοντέλου στην Κούβα. Θα εξέλθουν της ομπρέλας του Δημοσίου τομέα, περί τις 500.000 Κουβανοί για να αναζητήσουν την τύχη τους δραστηριοποιούμενοι μόνοι τους, είτε συνεταιριστικά είτε ως ελεύθεροι επαγγελματίες. Βρισκόμαστε στο 2010 και εντυπωσιαζόμαστε με πράγματα που έπρεπε να έχουν γίνει τουλάχιστον πριν από 30 χρόνια! Εμείς, τρόπος του λέγειν, περιμέναμε να κρεμαστεί ο καπιταλισμός με το σχοινί που θα παράξει για να επαληθευτεί η ρήση των προφητών για τη νομοτελειακή επικράτηση του σοσιαλισμού, που δεν ξέραμε ότι δεν ήταν και πολύ σοσιαλισμός. Του Δημήτρη Χρήστου στην Αυγή της 26/09/2010 Αφού δεν φτάνουμε το ταβάνι, βουρ για τον πάτο. Ο πέμπτος δρόμος για τον ελληνικό σοσιαλισμό. ΠΑΜΕ  τώρα πίσω στο 1982. Βρίσκομαι στο Ανατολικό Βερολίνο σε δημοσιογραφική αποστολή προσκεκλημένος της “Νόιες Ντόιτσλαντ” (Νέα Γερμανία) της εφημερίδας του Κομμουνιστικού κόμματος. Τη διερμηνεία στις επαφές είχαν αναλάβει ένας Έλληνας φοιτητής και ...

Από τον ΒΑΣΙΛΗ ΚΑΡΔΑΣΗ Το πολιτικό σύστημα μάλλον βιώνει τη μεγαλύτερη κρίση αξιών από τη σύστασή του. Ενας εσμός πολιτικών, υπολογίσιμο τμήμα ενός ασφαλώς ευρύτερου συνόλου, επιχειρεί ασκήσεις οίησης εξαντλώντας τα όρια αντοχής μας. Υπερβαίνοντας τη στοιχειώδη αισθητική, προτείνει κώδικες συμπεριφοράς, εμπεδώνει πρότυπα νοοτροπιών, τείνει να εδραιωθεί και να οικειοποιηθεί τους πολιτικούς χώρους. Η παγκάλειος ρήση «Ολοι μαζί τα φάγαμε» δεν μπορεί παρά να υποδηλώνει το μέτρο της αμετροέπειας ορισμένων εκπροσώπων του πολιτικού κόσμου. Πέραν της ευδιάκριτης πολιτικής ανωριμότητας του προσώπου, ο ισχυρισμός παραπέμπει στη συλλογική ενοχή, ακριβώς για να εξαφανίσει τα ίχνη των δραστών. Ομως, πιστέψτε το κ. αντιπρόεδρε, οι πολλοί δεν υπέπεσαν γονυπετείς στο αμάρτημα της θεσιθηρίας, ούτε ενστερνίστηκαν τις πελατειακές μεθόδους σας. Εάν βεβαίως εμφιλοχωρεί η συλλογική ευθύνη στο εκλογικό σώμα, αυτή αφορά μοναδικά την εμμονή υπερψήφισης του προσώπου σας και αναλόγων ομοίων σας. ΔΙΑΓΚΩΝΙΖΟΜΕΝΟΣ ...

Ζουμερός, δηκτικός, κυνικός και επίκαιρος (όπως πάντα) κυκλοφορεί ηλεκτρονικά ο ΚΑΤΟΙΚΟΣ Οκτωβρίου. Διαβάστε απο τον Κώστα Κρικέλη "ποιός υποσκάπτει τη Βούλα Τεκτονίδου;" κι ένα ηλίθιο κουίζ "πόσο καλά γνωρίζεις τον Δήμαρχο;" Ο δήμαρχος Λάζαρος Κυρίζογλου γράφει για το "Τέλος της Λασπολογίας" Στη Βουλή των Εφήβων η Αμπελοκηπιώτισσα μαθήτρια Κατερίνα Μπλετσογιάννη! "Κυρίαρχος Λαός Θα γίνεις" υποστηρίζει ο Δημήτρης Παυλακούδης και "Τυχαίο; δεν νομίζω" συμπληρώνει ο Κωνσταντίνος Ηλίας! Αυτά και άλλα πολλά κάνοντας κλίκ εδώ: Κυκλοφορεί ο ΚΑΤΟΙΚΟΣ Οκτωβρίου!

του Δημήτρη Σαραντάκου Μπορεί το θέμα του σημειώματός μου να μην αφορά τη Λέσβο, στην οποία ως γνωστόν ποτέ δε λειτούργησε σιδηρόδρομος, είναι όμως επίκαιρο και πιστεύω πως παρουσιάζει γενικότερο ενδιαφέρον. Ελπίζω λοιπόν να το κρίνουν με επιείκεια οι αναγνώστες μου. Αυτές τις μέρες λοιπόν στην επικαιρότητα βρίσκεται το θέμα του ΟΣΕ, δηλαδή το μέλλον του σιδηροδρόμου στην Ελλάδα. Αφού επί 60 χρόνια τον φόρτωσαν με αργόμισθους, αφού επί 120 χρόνια τον άφησαν με το ίδιο δίκτυο που είχε χαραχτεί επί Τρικούπη, αφού ούτε σκέφτηκαν ποτέ να τον ηλεκτροκινήσουν, βρήκαν πως είναι αντιοικονομικός και δε συμφέρει στο κράτος να τον έχει στην ιδιοκτησία του. Καλύτερα να τον ξεπουλήσουν μπιρ παρά. Την ίδιαν εποχή, στην υπόλοιπη Ευρώπη, στην οποία υποτίθεται πως έχουμε ενταχθεί εδώ και πολλά χρόνια, τα τραίνα είναι κατά κανόνα ηλεκτροκίνητα, τρέχουν με ιλιγγιώδεις για τα ελληνικά μέτρα ταχύτητες και διακινούν το 80% των επιβατών και το 60% των εμπορευμάτων. Πώς το έχουν καταφέρει αυτό οι κουτόφραγκ...

της Calpicon Ltd Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες ειδήσεις των τελευταίων ημερών ήταν η ανάδειξη του Εντ Μίλιμπαντ στην αρχηγία του Εργατικού κόμματος της Μ. Βρετανίας όταν μετά από εσωκομματικές εκλογές υπερίσχυσε με μικρή διαφορά του αδερφού του Ντέιβιντ Μίλιμπαντ! Στο άκουσμα του ονόματος Μίλιμπαντ, το μυαλό μου γύρισε αρκετά χρόνια πίσω στην εποχή των πολλών θεωρητικών συγκρούσεων ανάμεσα στον «ορθόδοξο» μαρξιστή Ράλφ Μίλιμπαντ, πατέρα των δυο υποψηφίων και το Νίκο Πουλαντζά. Αλήθεια, ποιος θυμάται σήμερα το Νίκο Πουλαντζά και το έργο του; Κάνοντας μια σύντομη αναφορά, θυμίζω ότι ο Νίκος Πουλαντζάς ήταν θεωρητικός της πολιτικής κοινωνιολογίας. Τη δεκαετία του 1970, ο Πουλαντζάς ήταν μαζί με τον Λουί Αλτουσέρ, οι ηγετικές μορφές του «δομικού μαρξισμού». Ήταν από τους θιασώτες του ευρωκομμουνισμού, αλλά δε δίσταζε να ασκήσει δριμεία «αριστερή» κριτική στην πολιτική των δυτικών Κομουνιστικών-Ευρωκομμουνιστικών κομμάτων. Το τμήμα του θεωρητικού του έργου που αναφερόταν στο «κράτος» ήταν ...

του Γιώργου Ρωμαίου Είναι πλέον προφανές ότι δεν μπορούμε να «ζήσουμε» χωρίς- κατά διαστήματα- «εθνικό διχασμό» με φόντο τον «ξένο παράγοντα»... Ο πρώτος καταστροφικός Εθνικός Διχασμός εκδηλώνεται το 1915 με τη διαφωνία του βασιλιά  Κωνσταντίνου  και του πρωθυπουργού  Ελευθερίου Βενιζέλου . Ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος άρχισε στη γειτονιά μας και η εξέλιξή του συνδεόταν με άμεσα εθνικά και εδαφικά συμφέροντα. Η Ελλάδα έπρεπε να επιλέξει μεταξύ της «ευμενούς» προς τον γερμανικό άξονα ουδετερότητας, επιλογή των γερμανόφιλων βασιλιά και  Μεταξά , και της συμμετοχής στον πόλεμο στο πλευρό των Αγγλο-Γάλλων- στρατηγική επιλογή του Βενιζέλου. Ο Βενιζέλος παραιτείται. Ο Κωνσταντίνος κυβερνά με αυλικές κυβερνήσεις και επιμένει στην ουδετερότητα, ακόμη και όταν η Αγγλία προσφέρει την Κύπρο για αντάλλαγμα συμμετοχής στον πόλεμο! Ο Βενιζέλος οργανώνει το κίνημα Θεσσαλονίκης και με τη βοήθεια των γαλλικών στρατευμάτων, που είχαν ήδη αποβιβασθεί στην Ελλάδα, οδεύει στην Αθήνα και κατα...

«Πολλοί αγρότες στις κολλεκτίβες ήταν αγράμματοι. Είχαν όμως πίστη, πρακτική κοινή λογική, πνεύμα θυσίας και θέληση να δημιουργήσουν ένα καινούργιο κόσμο...»  ΓΚΑΣΤΟΝ ΛΕΒΑΛ «Ούτε Φράνκο, ούτε Στάλιν» Του Γιώργου Βότση, στην Ελευθεροτυπία της 27/9/2010 Σαν εξωγήινο αντιμετώπιζαν τον καλεσμένο στην εκπομή τους (15-9-10 MEGA) ο Δ. Καμπουράκης και ο Γ. Οικονομέας. Σαν να 'θελαν να τον αγγίξουν με το δάχτυλο για να διαπιστώσουν ότι είναι αληθινός. Και δεν είχαν άδικο, με τόσα πρωτάκουστα που έλεγε για το χωριό του στην Ανδαλουσία -μια αδιανόητη στην εποχή μας όαση ελευθεριακής κοινωνίας, μέσα στην παγκοσμιοποιημένη ζούγκλα του πιο βάρβαρου καπιταλισμού. Μια αυτόνομη κομμούνα. Με αδιόρατο χαμόγελο και καθαρά μάτια  ο γκριζομάλλης και γενειοφόρος Χουάν Μανουέλ Σάντσες Γκορντίγιο, καθηγητής της Ιστορίας, εκλέγεται συνεχώς τα τελευταία 30 χρόνια και με ποσοστό περί το 75% δήμαρχος στο μεγαλοχώρι (με 2.700 κατοίκους) Μαριναλέντα, όπου: η καλλιεργούμενη γη, τα εργοστάσια και τα σπίτια α...

Μπαίνω στον πειρασμό, λόγω άμεσης συγγένειας των δύο λέξεων να βρω διαφορές και ομοιότητες. Οι εταίρες είθισται να είναι καλλίπυγες και ελκυστικές. Οι ευρωπαίοι εταίροι δεν ενδιαφέρονται διόλου δια την εμφάνισή των (σε τουριστική σεζόν σε ελληνικό νησί δέον όπως αποκρύπτονται κάτωθι του καταπέλτου της νηός, του πλοίου δηλαδή που προσεγγίζει έμπλεο τουρίστες). Οι εταίρες έναντι λογικής αμοιβής συνευρίσκονται ερωτικά και προσφέρουν τα κάλλη τους σε οιονδήποτε- ακόμα και ευρωπαίο εταίρο- καταβάλει το ακριβές αντίτιμον. Οι ευρωπαίοι εταίροι αντιθέτως αποσπούν ακριβό αντίτιμο και εφαρμόζουν τον ερωτισμό των εις τα δύστυχα κορμιά των μισθοσυντήρητων και ανεργοεπιβιωσάντων. Οι εταίρες διοικούνται από προϊσταμένη που ο τίτλος της παραπέμπει σε χορό λάτιν (τσατσά) ενώ οι ευρωπαίοι εταίροι από «κομισάριους» τίτλος που έδρεψε δάφνες την εποχή που τα κεφάλια της τσαρικής οικογένειας κατρακυλούσαν αναπηδώντας στα σκαλιά των χειμερινών ανακτόρων. Οι εταίρες του δρόμου σε κοιτούν ρωτώντας απλά «θες»;...