Πιο πολλά τα κλεμμένα από τον ελληνικό λαό...
του Κώστα Καίσαρη ΦΕΥΓΟΝΤΑΣ Πέμπτη πρωί για το Λονδίνο δεν πρόλαβα την εξέλιξη των συγκεντρώσεων των αποκαλούμενων «Αγανακτισμένων». Επιστρέφοντας την Κυριακή το απόγευμα εισπράττω την αποθέωσή τους: Από τηλεοράσεις, ραδιόφωνα, εφημερίδες. Οτι επιτέλους ο κόσμος ξύπνησε, ότι βγήκε στους δρόμους, ότι εκφράζει την αντίθεσή του. Κι αυθόρμητα μάλιστα. Χωρίς κομματικές ταμπέλες και καπελώματα. Δεν ξέρω αν έχω μεγαλώσει, έχω παραξενέψει και βγάζω γκρίνια. Δεν θα το πάω λοιπόν στην άλλη άκρη ότι οι περισσότεροι από τους «Αγανακτισμένους» είναι χαβαλέδες. Οτι βγαίνουνε στους δρόμους για πλάκα. Ή μπας και ψήσουνε καμιά γκόμενα. Οπως γινότανε στις μαθητικές καταλήψεις. Να συμφωνήσω λοιπόν κι εγώ ότι αυτές οι συγκεντρώσεις λένε και δείχνουνε κάτι. Πέρα από τον κίνδυνο να μετατραπούν σε μόδα, που κάποια στιγμή θα περάσει και θα ξεφουσκώσει, όπως το κίνημα του «Δεν πληρώνω». Το να βγαίνει λοιπόν ο ο κόσμος στους δρόμους, πέρα από τις καθιερωμένες συγκεντρώσεις και πορείες κομμάτων και συνδικάτων, ...