ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΩΝ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ

Ολη η πολιτική της κυβέρνησης -αν, για την οικονομία της συζήτησης, δεχθούμε ότι είχε καλές προθέσεις- συνοψίζεται σε μια φράση: τα μέτρα που πήρε για να μη χρεωκοπήσουμε, μας χρεωκόπησαν. Είτε τα δικά της μέτρα είτε τα καθ' υπαγόρευσιν, μας χρεωκόπησαν το ίδιο... Μάλιστα, ως φαίνεται μετά τις τελευταίες εξελίξεις, το χρέος μάλλον τρέχει και θα συνεχίσει να τρέχει με ταχύτητα μεγαλύτερη του φωτός. Διότι θα φθάσουμε το 2020, κι αφού θα έχουμε πληρώσει τον άμπακο, θα χρωστάμε όσα χρωστούσαμε το 2009! Παράλογο; όχι! κερδώο για τους τοκογλύφους. Το παράλογο αφορά εμάς και το μετέρχεται η προπαγάνδα για να μας πείσει ότι ο γάιδαρος πετάει... Ομως η εξοικείωσή μας με τον παραλογισμό, τον διαρκή παραλογισμό, είναι η δεύτερη θανατηφόρα υπηρεσία που έχει προσφέρει αυτή η κυβέρνηση στους Ελληνες, η πρώτη είναι η Κατοχή τους από τους Νεοταξίτες Τοκογλύφους... Εγώ ο Νίκος Εγώ η Μαρία Εγώ ο Παύλος δεν ψήφισα τον χερ ΡΑΪΧενμπαχ! Ούτε για πρωθυπουργό, ούτε για γκαουλάιτερ! ού...

του Κώστα Γιαννακίδη Αυτές τις μέρες η  Erika , το εμβατήριο των SS, ακούγεται σε ορισμένα ραδιόφωνα περισσότερο και από τον Πλιάτσικα. Και από πάνω, μία φωνή που πάλλεται στέλνει ριπή ανέμου να σηκώσει το λάβαρο της εθνικής λεβεντιάς. Παρεμπιπτόντως, η Erika, ως ρυθμός, ακούγεται εδώ και πολλά χρόνια στα ελληνικά γήπεδα αν και τα παιδιά της κερκίδας μάλλον δεν γνωρίζουν την ταυτότητά της. Είναι, πάντως, τα ίδια παιδιά που, όταν δέρνονται θεωρούνται χούλιγκανς, ενώ όταν βρίζουν τη μάνα του πρωθυπουργού, απλώς εκφράζουν την ανόθευτη λαϊκή οργή. Κάθε μέρα, λοιπόν, στα ραδιόφωνα, στα κανάλια, στο δίκτυο και στα μανταλάκια, εμφανίζονται οι κριτές του δωσιλογισμού, οι τιμητές των ιερών και οσίων, οι υπερασπιστές της εθνικής αξιοπρέπειας. Ωραία δουλειά, εύκολη. Και φέρνει λεφτά στο ταμείο σε μία δύσκολη εποχή. Ο τόνος της φωνής υψώνεται, ακολουθώντας το δείκτη της δεξιάς χειρός που δείχνει προς τον ουρανό με τη ζέση τηλεοπτικού ευαγγελιστή. Ακολούθως η παλάμη τείνει να ανοίξει, π...

ΤΟΥ ΠΑΝΟΥ ΘΕΟΔΩΡΙΔΗ Ο Τρικούπης μάς επτώχευσε, μιλάμε επαινετικά για τον Τρικούπη. Ο Βενιζέλος μάς έστειλε στην Ουκρανία και του ανακοίνωσαν απλώς ότι χάσαμε την Ανατολική Θράκη, ωστόσο δεν υπάρχει πόλη χωρίς ένα δρόμο στο όνομά του. Δεν νομίζω ότι παρόμοια ευμενής μοίρα περιμένει στο μέλλον των εγγονιών μας οποιονδήποτε «από την κυβέρνηση του μνημονίου». Διότι πέρασαν δυο χρόνια μόλις, που η κυβέρνηση κατάφερε να καταστήσει συμπαθή την πέρα από κάθε λογική κυβέρνηση του χαβαλέ, η οποία αυτοηττήθηκε το 2009. Αυτό δεν είναι ρεκόρ: είναι θλίψη μαύρη κι άραχλη. Αγορές, ευρώ, κερδοσκόποι, πατριώτες, αντί, αντί, αντί και τα λοιπά, αντιγερμανισμός, κατοχή. Συμπαθάτε με, αλλά δεν θα ανακατευτώ. Αν αισθάνεστε άνετα με το να σοβινίζετε με πάθος, κάντε το. Αλλά δεν φοβάμαι μήτε το λαό μας μήτε τον αίτιο και τον αναίτιο. Ο μόνος υπαίτιος για μένα δεν έχει καν όνομα, αλλά τον καταλαβαίνετε εύκολα. Είναι ο Ελλην πολιτικός υπεύθυνος. Αυτός που εκπροσωπεί το «αγνό» ΠΑΣΟΚ και αύριο την «αγνή»...

Tην παρέμβαση του Προέδρου της Δημοκρατίας, για «να σταματήσει η ουσιαστικά πραξικοπηματική δράση της παρούσης κυβέρνησης», ή ακόμη και την παραίτησή του ζητεί ο Μίκης Θεοδωράκης  σε δήλωση του στην Ελευθεροτυπία. Ο Μίκης εξαπολύει μύδρους κατά της κυβέρνησης η οποία -όπως σημειώνει χαρακτηριστικά -θέλει να μετατρέψει την Ελλάδα σε προτεκτοράτο του Δ' Ράιχ! Η δήλωση Θεοδωράκη: Tο Οχι του 1940 είναι μία από τις ιερότερες παρακαταθήκες του ελληνικού έθνους. Ενα ιδεώδες που θα πρέπει να το σεβόμαστε, όχι μόνο με γιορτές και παράτες, αλλά με την καθημερινή μας στάση και συμπεριφορά και που κυρίως θα πρέπει να το σέβεται και να το τιμά με τη στάση της και κάθε της πράξη η εξουσία. Το Οχι είναι κανόνας ζωής για τους κοινούς θνητούς και μέτρο αξίας και εντιμότητας για τους αξιωματούχους. Κυρίως όταν πρόκειται για θέματα και περιπτώσεις που αφορούν την τιμή και τα συμφέροντα του λαού. Οχι στην εξαπάτηση του λαού. Οχι στο ψέμα και στη διαφθορά. Οχι στην ατιμωρησία υπουργών κα...

Για ηθική και υπαρξιακή κρίση, εκτός της οικονομικής, κάνει λόγο ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Οικονομικών Ευάγγελος Βενιζέλος, υποστηρίζοντας ότι «η χώρα διατρέχει κινδύνους». Σε άρθρο του στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ», ο κ. Βενιζέλος τονίζει ότι «αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αλλοιώνεται ή ακόμα και να αντιστρέφεται η πραγματικότητα», προσθέτοντας ότι «η ελληνική κοινωνία δείχνει να απαντά με λάθος τρόπο σε λάθος ερωτήματα και να αγνοεί κρίσιμα δεδομένα που απορρέουν από το συσχετισμό των δυνάμεων και τις εξελίξεις σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο».  Ολόκληρο το άρθρο  ΕΔΩ

του Κώστα Βαξεβάνη Ο πατέρας μου ακόμη και σήμερα πιστεύει πως η Σοβιετική Ένωση, έπεσε εξαιτίας του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ. Πως αυτός ο ιδεολογικός και οικονομικός γίγαντας, κατέρρευσε μετά από 70 χρόνια ιστορίας, επειδή ο Γκορμπατσόφ ήταν πράκτορας των Αμερικάνων ή κάτι τέτοιο. Στην ερώτηση «πώς ένα τέτοιο κράτος που βασίστηκε πάνω στην κοινωνική δικαιοσύνη και την λαϊκή θέληση ήταν τόσο αδύναμο ώστε να καταστραφεί από έναν άνθρωπο» η απάντηση είναι πως «έμπασε μέσα τους Αμερικανούς» Την ιστορία με τον Γκορμπατσόφ θυμήθηκα παρακολουθώντας τις πολιτικές αντιδράσεις μετά τα όσα διαδραματίστηκαν στις παρελάσεις. Για όλα έφταιγε μια μειοψηφία, θορυβώδης και αποτελεσματική. Ένας ελληνικός Γκορμπατσόφ ενδεχομένως 16 ετών που σήκωσε το χέρι για να μουτζώσει ή ένας άλλος που μπούκαρε για να τα κάνει όλα λαμπόγυαλο. Δεν αμφισβητώ πως ο 16χρονος μπορεί να έδρασε με την ορμή της εφηβείας και ο άλλος με την αγωνία του πελάτη που δεν εξυπηρετείται πια από το πολιτικό σύστημα. Αλλά είχε τόση ...

Tου Χρηστου Γιανναρα Tο φαινόμενο της άλογης, άσκοπης, αδίστακτης βίας των «κουκουλοφόρων» ή «αναρχικών» ή «μπαχαλάκηδων» είναι σχετικά καινούργιο: προϊόν των τελευταίων τριάντα περίπου χρόνων, δηλαδή της «μεταπολίτευσης». Mάλλον το γέννησε και αυτό η δικτατορία. Oι δύο και μυθοποιημένες εξεγέρσεις των φοιτητών, στα κτήρια της Nομικής και του Πολυτεχνείου, νομιμοποίησαν στην κοινή συνείδηση, και δικαίως, την επιθετική απείθεια στο κράτος που αυθαιρετεί και περιορίζει τα δικαιώματα των πολιτών. Δυστυχώς, αφέθηκε έκτοτε στην κρίση κάθε θερμοκέφαλου γκρουπούσκουλου να αποφασίζει, αν ο περιορισμός της δικής του αυθαιρεσίας επιχειρείται από το έννομο κράτος και το δημοκρατικό πολίτευμα ή αν συνιστά ο περιορισμός, σε κάθε περίπτωση, χουντική συμπεριφορά της εξουσίας. Eίναι χαρακτηριστικό ότι, από τη δεύτερη κιόλας χρονιά εορτασμού της επετείου του Πολυτεχνείου, οι ένστολοι κρατικοί λειτουργοί οι επιφορτισμένοι να εξασφαλίσουν στους πολίτες τη δημόσια τάξη, ταυτίζονταν στα συνθήματα των ...

Οι  δύσκολες οικονομικοπολιτικές συνθήκες που επικρατούν στην Ελλάδα της κρίσης, καθώς η έντονη δυσαρέσκεια των πολιτών προς τα πρόσωπα του πολιτικού συστήματος και κυρίως, προς την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό, Γιώργο Παπανδρέου, αποτυπώνονται με ιδιαίτερα περίτεχνο τρόπο σε φωτογραφίες,  προϊόντα φωτομοντάζ , που κάνουν το γύρο των  ιστοσελίδων δικτύωσης . Πολλές από αυτές είναι τόσο επιτυχημένες, που καταφέρνουν να προκαλέσουν  άφθονο γέλιο , σε μία περίοδο που, η κατήφεια και η απαισιοδοξία κυριαρχούν. Φυσικά, σκληρή κριτική πραγματοποιείται προς τα μέτρα της κυβέρνησης, στον ρόλο της Γερμανίας,  της καγκελαρίου Μέρκελ  και της τρόικας στην υπόθεση του ελληνικού χρέους, ενώ δε λείπουν και τα "φαρμακερά" σχόλια προς τα πρόσωπα της πολιτικής ηγεσίας της χώρας, ακόμα και σε προσωπικό επίπεδο. Τα social media, όπως το Facebook και το Twitter έχουν γίνει βήμα έκφρασης αγανάκτησης, όμως το χιούμορ των Ελλήνων, ακόμα και σε δύσκολες μέρες, όπως είναι αυτές...

του Άρη Δαβαράκη Δεν θέλω να φλυαρήσω και να πλατειάσω ασκόπως: Θέλω όμως απαραιτήτως και επειγόντως να καταγράψω την απορία μου που γρήγορα  μεταμορφώθηκε σε οργή και θυμό. Δεν το κατάλαβα καθόλου αυτό το ύφος του «νικητή» που μόλις επέστρεψε από μια δύσκολη μάχη. Λέω για τον Γιώργο Παπανδρέου βέβαια. Μήπως πρέπει να το κοιτάξει; Έχει μήπως πεισθεί ότι μας «έσωσε» κιόλας; Ότι η διετία του οδήγησε σ’ αυτόν τον θρίαμβο του "κουρέματος" της Πέμπτης που θέλησε να τον εκμεταλλευτεί κιόλας και πολιτικά, απευθύνοντάς μας και διάγγελμα πανηγυρικό,  την ώρα της μεγάλης τηλεθέασης και των δελτίων ειδήσεων; Στέκει καλά ή μας κοροϊδεύει συνειδητά και έχει πεισθεί ότι είμαστε εντελώς κορόϊδα και δεν καταλαβαίνουμε τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή στον τόπο; Μήπως  θέλει να του πούμε και «ευχαριστώ» για τους αξιοθρήνητους, τρισάθλιους χειρισμούς του, που έχουνε κλείσει ήδη πολλές χιλιάδες σπίτια και οδηγούν άμεσα, μέσα στον δύσκολο αυτόν χειμώνα 2011-2012,  ακόμα μερικές εκατοντά...

Tου Νικου Γ. Ξυδακη Μπλέ πλακίδια ιζνίκ, Νικαίας, πλάι στον μεσογειακό αστικό κήπο, σε ένα σπίτι ανοιχτό από παντού, πλάι σε θερμές ζωγραφιές α λά Ματίς και βιβλία, πολλά βιβλία, και με ανθρώπους που αφουγκράζονταν τα βάσανα του χρεωμένου ελληνισμού, τα βάσανά τους. Ο κήπος τύλιγε το ορθάνοιχτο σπίτι, έμπαινε μέσα του, κι η νυχτερινή ψύχρα υπενθύμιζε ότι ακόμη και στη νοτιοανατολική Μεσόγειο ο Οκτώβριος οδηγεί προς τον χειμώνα. Σ’ ένα τέτοιο σπίτι-αγκαλιά, σπίτι-φυτό, στην καρδιά της Λευκωσίας, σαν αυτά που αποθαύμαζε ο Σεφέρης παλαιότερα στην Αμμόχωστο, μια σύναξη Ελλήνων αναζητούσε ειδήσεις απ’ το παρόν και πατήματα για το μέλλον, ανήμερα του Αγίου Δημητρίου. Τηλεφωνήματα, τουίτερ, sms ολονύχτια. Εφερναν θραύσματα ειδήσεων και ευχές για τον Δημήτρη, καθώς η συζήτηση φιδοσερνόταν αμφίβουλη ανάμεσα στην επανεκτίμηση του παρελθόντος, το ψηλάφισμα του παρόντος και τις προβολές στο μέλλον. Οι Κυπραίοι ανησυχούσαν για τη μητρόπολη και για τις τράπεζές τους, οι Αθηναίοι τους συμβούλε...

του Στέλιου Κούλογλου Κανονικά, όταν σου κόβουν 100 δις από το χρέος σου, δεν είναι δυνατόν να το κοιτάς στα δόντια.  Και πράγματι, όπως έχει ήδη αναλυθεί  στο Tvxs, ένα γενναίο κούρεμα τέτοιου μεγέθους συνιστά  ανακούφιση από ένα συσσωρευμένο χρέος που συνεχίζει να αποτελεί την δαμόκλεια σπάθη πάνω από το κεφάλι της χώρας, την ευημερία των πολιτών της και την ανεξαρτησία της. Οι ενστάσεις της ΝΔ, που προσπαθεί να την υποβαθμίσει με το επιχείρημα ότι η συμφωνία προβλέπει ότι το 2020 το χρέος θα κυμαίνεται στο 120% του ΑΕΠ, όσο δηλαδή ήταν τα σχετικά νούμερα το 2009, δείχνουν πόσο δημαγωγική και επαρχιώτικη είναι η πολιτική συζήτηση στην Ελλάδα. Χώρια ότι  το 2009 το  δημοσιονομικό έλλειμμα έφτανε  στα 37 δις ευρώ και το χρέος ήταν ασυγκράτητο, θα πρέπει κανείς να παρακαλάει η Ελλάδα να έχει για να επιδείξει τέτοια νούμερα το 2020:  με τη φόρα που έχουν πάρει λόγω των δικών τους δανείων και υποχρεώσεων, σε 9 χρόνια οι  άλλες ευρωπαϊκέ...

του Βασίλη Γαλούπη Όταν κάποιοι σπάνε πέντε μάρμαρα και δυο τζάμια στο Σύνταγμα, βγαίνουν οι μυξοπαρθένες των καναλιών και λένε «ρεζιλεύεται η Ελλάδα σε όλο τον κόσμο». Όταν, όμως, ο Σαρκοζί δήλωσε χθες προς όλα τα κανάλια του κόσμου πως «η Ελλάδα μπήκε στο ευρώ με ψεύτικα στοιχεία», γιατί δεν λέει κανένας ότι ξεφτιλίζεται η Ελλάδα (των Σημίτηδων, των Καραμανλήδων και των Παπανδρέου) με την γιαλαντζί είσοδο της χώρας στο κοινό νόμισμα; Μια ζωή ακριβοί στα πίτουρα και φτηνοί στ’ αλεύρι είμαστε σ’ αυτό το μπάχαλο. Τους πείραξε κάποιους, λέει, ότι χάλασε σήμερα η παρέλαση και ότι δήθεν θίχθηκε η εθνική επέτειος. Για τις εθνικές ρεμούλες τύπου  Siemens , όμως, η ευθιξία ξαφνικά γίνεται ελαστική και στα ΜΜΕ του Κωσταλέξι και στα κόμματα των αρπαχτικών. ΠΗΓΗ: vgaloupis.blogspot.com

Τιμούμε τη μνήμη κάποιων ανθρώπων, σημαίνει ότι ακολουθούμε το παράδειγμά τους. Κι αν δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό, είτε γιατί δεν είναι δυνατόν να είμαστε όλοι ήρωες είτε γιατί δεν το απαιτούν οι συγκεκριμένες περιστάσεις, τουλάχιστον υποκλινόμαστε στη μνήμη τους, στους αγώνες τους, στις θυσίες τους. Και πάντως, δεν πράττουμε το ακριβώς αντίθετο. Υπ’ αυτή την έννοια, το γενναίο «ΟΧΙ» του ελληνικού λαού στην επέλαση του φασιστικού – ναζιστικού άξονα, το τιμούν αυτοί που μάχονται και όχι αυτοί που λιποταχτούν, αυτοί που αγωνίζονται και όχι αυτοί που παραδίνονται, αυτοί που αντιστέκονται και όχι αυτοί που προσκυνούν. Συνεπώς, το ξέσπασμα της λαϊκής οργής, την ημέρα της 71ης επετείου της 28ης Οκτωβρίου, εναντίον του σάπιου και διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος, που οδήγησε την Ελλάδα στο κατώφλι της υποτέλειας και της εξαθλίωσης και -ταυτόχρονα- τους Έλληνες στην κοινωνική και οικονομική εξόντωση, είναι η καλύτερη απόδοση τιμής στο έπος του ’40. Καμία εθνική επέτειος δεν αμα...

Του Μόδεστου Σιώτου Τα περιστατικά που σημειώθηκαν στη στρατιωτική παρέλαση στη Θεσσαλονίκη ανέδειξαν δύο πολιτικά στρατόπεδα: αφενός τον απλό λαό, τους διαδηλωτές, νέους και γέρους, τους ανθρώπους που κάθε μέρα η ζωή τους χειροτερεύει εξαιτίας της κυβερνητικής πολιτικής και των νεοφιλελεύθερων μέτρων που επιβάλλει η τρόικα, και από την άλλη εκείνους που -παρά τις καθημερινές αντιπολιτευτικές τους κορώνες- στηρίζουν τη μνημονιακή πολιτική.  Ξεκινάμε με τη ΝΔ, η οποία δια στόματος Αντώνη Σαμαρά, φορώντας την εθνικο-πατριωτική της φορεσιά και πετώντας το φιλολαϊκό προσωπείο που τόσο καιρό προσπαθεί να δημιουργήσει, κατήγγειλε τα επεισόδια που σημειώθηκαν στις παρελάσεις σε διάφορες πόλεις της χώρας. Αφού έκανε την αναγκαία -γι’ αυτόν- κριτική στη κυβέρνηση μιλώντας για «ολέθριες αντιδράσεις» που προέρχονται από «ολέθριες πολιτικές», ύψωσε το «πατριωτικό» του ανάστημα υπογραμμίζοντας ότι «όσοι χαίρονται που τραυμάτισαν την εθνική μας γιορτή, να ξέρουν ότι οι ίδιοι πλήγωσαν την...

του Ηλία Μπαζίνα Ποιες είναι λοιπόν, τελικά, οι κύριες διαφορές ανάμεσα στην 28η Οκτωβρίου 1940 και στην 28η Οκτωβρίου 2011; Το 1940, ο ελληνικός λαός αντιμετώπισε το φάσμα μιάς ολοκληρωτικής καταστροφής, μπαίνοντας στην ιλιγγιώδη περιπέτεια ενός πολέμου, τον οποίο ΗΔΗ η Ευρώπη είχε χάσει. Περί του ότι τους ηττημένους Ιταλούς θα ακολουθούσε η ανίκητη γερμανική Βέρμαχτ, κανένας Ελληνας δεν είχε αμφιβολία. Και όμως, ο λαός είχε πίστη και όραμα και ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ. Σήμερα, κανένας Ελληνας δεν έχει αισιοδοξία! Τους πολέμους ακολουθεί, νομοτελειακά, η ειρήνη, σου επιτρέπεται να ελπίσεις σε κάποιο καλύτερο ΜΕΛΛΟΝ. Η σημερινή κρίση, αντίθετα, δεν μοιάζει να έχει τέλος και το «μέλλον» έχει γίνει μια πολύ σκοτεινή υπόθεση, ιδίως για τους νέους. Στην Ελλάδα του 1940 δεν υπήρχε διχασμός, ούτε «Πεμπτη Φάλαγγα». Η εθνική και λαική ΟΜΟΨΥΧΙΑ ήταν πλήρης. Το πώς έγινε αυτό το θαύμα σηκώνει πολλή κουβέντα. ΕΓΙΝΕ, όμως! Η Ιστορία είναι κάθετη ως προς αυτό. Ενώ σήμερα, αν και δεν υπάρχει διαφωνία...

του Νίκου Σαραντάκου Πέρσι τον Δεκέμβρη είχα δημοσιεύσει ένα άρθρο με τον τίτλο “ Με γεια το κούρεμα “. Καθώς σήμερα η λέξη έχει κυριαρχήσει στην επικαιρότητα, παρουσιάζω εκείνο το παλιό μου άρθρο, με κάποιες αλλαγές και κάποιες προσθήκες -βέβαια έτσι χάνονται τα παλιά σχόλια, αλλά κανείς δεν είναι τέλειος.  Με γεια το κούρεμα, λοιπόν, φράση που τη λέμε σε κάποιον φίλο που παρουσιάζεται μπροστά μας φρεσκοκουρεμένος: στα μαθητικά μου χρόνια, επί χούντας, όπου κουρευόμασταν συχνά, όσο κι αν προσπαθούσαμε, βρέχοντας με λεμόνι τα μαλλιά μας και πατηκώνοντάς τα, να αναβάλουμε το μοιραίο για λίγες μέρες, τότε λοιπόν η φράση «με γεια το κούρεμα» συνοδευόταν απαραιτήτως από μια φάπα στο αποψιλωμένο σβέρκο, συνήθως χαϊδευτική και φιλική, αλλά κάποτε γερή από κανέναν άγαρμπο συμμαθητή. Σήμερα τη φάπα τη φάγαμε ξεγυρισμένη, και όχι από άγαρμπο συμμαθητή αλλά από πανίσχυρο εταίρο, οπότε σταματώ με τις παιδικές μου αναμνήσεις και αρχίζω να λεξιλογώ  για το κούρεμα και για άλλα συνα...