ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΩΝ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ

του Νίκου Σαραντάκου Το σκίτσο αυτό του Μποστ δημοσιεύτηκε στη Μακεδονία στις 9 Οκτωβρίου 1960 και φαντάζει περίεργα επίκαιρο με τη σημερινή οικονομική κρίση. Είναι πάντως ένα από τα σχετικά σπάνια σκίτσα του Μποστ όπου δεν γίνεται σχεδόν καμιά αναφορά σε συμβάντα της πολιτικής μικροεπικαιρότητας. Κυριαρχεί, αντίθετα, το διαχρονικό πρόβλημα του κόστους ζωής. Ο Πειναλέων είναι μαθητής κι έχει να λύσει ένα «αγορανομικό πρόβλημα ανωτέρων μαθηματικών», που ξεκινάει όπως συνηθίζεται στα σχολικά βιβλία, με έναν μισθωτό που παίρνει τόσα το μήνα και ξοδεύει τόσα για το ένα και τόσα για το άλλο -τέτοια προβλήματα είχαν και τα δικά μας βιβλία αριθμητικής (Εργάτης εργάζεται με ημερομίσθιο 63 δραχμών, θυμάμαι), τέτοια έχουν και τα βιβλία των παιδιών μου, μόνο που εδώ στο πρόβλημα του Μποστ η κατάληξη είναι διαφορετική: αφού παίρνει 2000 και ξοδεύει περισσότερα, πότε θα πεθάνει; Ο Πειναλέων κάνει τη σούμα και βγάζει αποτέλεσμα Δεκέμβριο. Αυστηρή η μαμα-Ελλάς διορθώνει τα μαθηματικά λάθη τ...

Του Στάθη Σ. Σιγά  που δεν θα βρίσκονταν  γραικύλοι  απ’ το καθ’ ημάς πλεόνασμα, οίτινες δεν θα την έπεφταν στον  Γκύντερ Γκρας. Ενας μάλιστα εξ αυτών,  που κοσμεί νεόκοπος την επ’ εσχάτοις  μαινάδα εφημερίδα  του  ΔΟΛ , ήτις έχει αναλάβει  εργολαβικά  τον  αφανισμό  της  λαϊκής αντίδρασης  στο Μνημόνιο,  την πέφτει  στον Γκύντερ Γκρας, σαν την  αλογόμυγα  στο άλογο κούρσας. Κάνει...  λογοτεχνική κριτική  στον Γκρας ο δικός μας  ανελλήνιστος «ελληνιστής » που, μιλώντας ο ίδιος στην τηλεόραση,  μπέρδεψε  τα « επίχειρα » με τα « επιτίμια » και τα ξεστόμισε... « επίτιμα »!! Θα μου πείτε,  τέτοιους  διαθέτουν πια τα πάλαι ποτέ σοβαρά «ΝΕΑ»,  όχι ! Εξακολουθούν να διαθέτουν  καλούς,  κι ορισμένους  εξαιρετικούς, δημοσιογράφους  (και  συνεργάτες ), αλλά αυτή η « άτιμη η ανάγκα » να χτυπηθεί το φρόνημα του λαού και...

του Ανδρέα Τ. Ο Σαμαράς διαγράφει την Ντόρα, επειδή ψήφισε το Μνημόνιο 1. Ο ίδιος ΄ευλύγιστος΄ καθώς είναι, στήριξε το Μνημόνιο 2 και τώρα μιλά για επαναδιαπραγμάτευση.   Η Ντόρα είχε πει πριν τις εκλογές του Μαΐου, πως θα παραιτηθεί εάν δεν εκλεγεί και τώρα γυρνάει πίσω σ’ αυτόν που την έδιωξε.   Η ίδια απαντάει, ότι το σκέφτηκε πάρα πολύ, συγκεκριμένα, το σκέφτηκε πάνω από 10 μέρες(!)   Κι όλα αυτά για το καλό της χώρας της που καταστρέφεται, για τους ανθρώπους που παίρνουν τη σύνταξή τους και κλαίνε μέσα στις τράπεζες και ποσώς για προσωπικούς της λόγους (π.χ. μια σταθερή καρέκλα, μια αρχηγία ένα κάτι).   Ο Άδωνις έλεγε και ξεκαθάριζε ότι κάποιοι Νεοδημοκράτες, έχουν μυαλό νηπίου, αν νομίζουν ότι ο ΛΑ.Ο.Σ. θα αυτοδιαλυθεί και οι βουλευτές του θα ακολουθήσουν τον μέγα ηγέτη Αντώνη Σαμαρά.   Τελικά ο ίδιος, ο Βορίδης (με το τσεκούρι του), ο Βελόπουλος («άπαξ προδότης πάντα προδότης» σύμφωνα με δήλωσή του) κι ο Θανάσης ο Πλεύρης (χωρίς τον πατέρα του),...

του Βασίλη Σαμπράκου Όχι, αυτός δεν είναι μια «Ότο Ρεχάγκελ» περίπτωση. Δεν βάφει τα μαλλιά του, δεν έχει αλλάξει οδοντοστοιχία, δεν ράβεται σε μόδιστρους, δεν έχει το χάρισμα της καλής επικοινωνίας. Είναι ένας φαινομενικά βλοσυρός, συχνά απρόσιτος προπονητής ποδοσφαίρου, ο οποίος έχει πολύ διαφορετικές αντιλήψεις από τον «Βασιλιά Ότο». Αν τραγουδούσαν μαζί σε μια πίστα, {ο Ότο θα ήταν το πρώτο όνομα της μαρκίζας}, θα έβγαινε αργά, ακριβοντυμένος και λαμπερός, και θα έμενε για λίγο στην πίστα. {Ο Φερνάντο Σάντος θα ήταν ο αδιάφορα ή κακοντυμένος έντεχνος τραγουδιστής}, που θα εμφανιζόταν νωρίς, με την απαίτηση να είναι καθαρή η πίστα και να κάνει ησυχία η σάλα. Λίγο προτού κλείσει τα 58 του, μόλις έχει γίνει για πρώτη φορά παππούς, ο Fernando Manuel Fernandes da Costa Santos προετοιμάζεται αυτές τις μέρες, επαγγελματικά και ψυχοπνευματικά, για την πρώτη του παρουσία σε τελική φάση μεγάλης ποδοσφαιρικής διοργάνωσης με την ιδιότητα του προπονητή. Ετοιμάζει τον εαυτό του και την ομ...

του Σωτήρη Μανιάτη «Σφυρίζουν» καθημερινά στ’ αυτιά μας δηλώσεις επί δηλώσεων σ’ ένα προεκλογικό περιβάλλον που, αντί να τείνει στη συναίνεση, ολοένα και πολώνεται. Μια πόλωση, δυστυχώς, άνευ ουσίας και δίχως καμία σημασία για την επομένη των εκλογών. Ευρώ ή δραχμή; Μέσα ή έξω από την Ευρωζώνη ή και την Ευρωπαϊκή Ένωση; Καταγγελία και ακύρωση μνημονίου, σταδιακή απαγκίστρωση, τροποποίηση, επαναδιαπραγμάτευση με τήρηση βασικών δεσμεύσεων…; Αλήθεια, όλοι όσοι θέτουν αυτά τα ερωτήματα σε τηλε-παράθυρα και ραδιόφωνα  έχουν τις απαραίτητες λύσεις και απαντήσεις για την επόμενη μέρα, ακόμα κι αν το θέμα έχει δοθεί εν μέρει λάθος, όπως συνέβη με τη Φυσική στις Πανελλαδικές; Διότι το πραγματικό διακύβευμα είναι αν θα αρχίσουμε επιτέλους να αλλάζουμε και, αντί να διεκδικούμε το μονοκομματικό αλάθητο, καταφέρουμε επιτέλους να δώσουμε μια ευκαιρία και στη συνεργασία μέσα από την οποία μπορεί να εξευρεθούν πραγματοποιήσιμες λύσεις-απαντήσεις στα παραπάνω σοβαρά ερωτήματα. Από τη μια έχ...

του Κώστα Καίσαρη ΜΠΡΟΣ γκρεμός και πίσω ρέμα. Μπροστά ο Σαμαράς κι από πίσω ο Τσίπρας. Πώς να γλιτώσει αυτός ο τόπος; Καμιά ελπίδα δεν υπάρχει. Καλώς εχόντων των πραγμάτων δηλαδή στις 18 του μήνα επανέρχεται στην κυβέρνηση ο γνωστός θίασος: Ντόρα Μπακογιάννη, Γεράσιμος Γιακουμάτος, Κεφαλογιάννης, Πολύδωρας και Προκόπης Παυλόπουλος. Και Μήτσος Αβραμόπουλος, βεβαίως βεβαίως. Συν τους μετεγγραφέντες Αδωνι και Βορίδη. Για να γλιτώσουν την Ελλάδα από τον Τσίπρα και τη δραχμή. Από τους Στρατούληδες που θέλουνε να πάρουνε τις καταθέσεις του κοσμάκη από τις τράπεζες. Αυτές είναι οι δύο κυβερνητικές επιλογές. Το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου δεν λέει να ξεκολλήσει από το 15%. Και πώς να πάρει παραπάνω; Και μόνο που κατεβάζει υποψήφιο τον Παπακωνσταντίνου φτάνει. Σαν να σου λέει στα μούτρα σου δηλαδή, εμείς ό,τι κι αν γίνει δεν αλλάζουμε. Ιδιοι θα μείνουμε. Τα ίδια θα λέμε και τα ίδια θα κάνουμε. Κάπως έτσι τρελάθηκε ο κόσμος στις προηγούμενες εκλογές κι έφτασε ο Καμμένος με τον Τέρενς Κουίκ το δ...

Προσθήκη λεζάντας Του Σταύρου Χριστακόπουλου Το κλείσιμο του  πρώτου  εκλογικού κύκλου της εποχής του «μνημονίου», στις 17 Ιουνίου, παρότι,  όποιο  κι αν είναι είναι το τελικό αποτέλεσμα, θα καταγράψει ένα ακόμη ηχηρό χτύπημα στον πάλαι ποτέ δικομματισμό ,  δεν  θα άρει τις βασικές εκκρεμότητες του πολιτικού συστήματος. Αντιθέτως  θα αφήσει το πολιτικό σύστημα, την κοινωνία και τη χώρα  να μετεωρίζονται . Ανεξαρτήτως  του αποτελέσματος, τα κυριότερα προβλήματα θα παραμένουν ανοιχτά . ●  Η χώρα  θα συνεχίσει να τελεί υπό πτώχευση. ●  Η κοινωνία  θα παραμείνει λεηλατούμενη – οικονομικά και θεσμικά. ●  Η οικονομία  θα συνεχίσει να απαξιώνεται σε επίπεδο παραγωγής πλούτου και υποδομών. ●  Το κράτος  θα παραμείνει πλήρως ανίκανο να σχεδιάσει και να εκτελέσει οποιαδήποτε παραγωγική λειτουργία, αφού θα συνεχίσει να πορεύεται  χωρίς  επαρκή έσοδα,  χωρίς δυνατότητα ικανοποίησης ...