ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΩΝ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ

Οι Πολίτες των Αμπελοκήπων σας εύχονται καλή δύναμη, κουράγιο και καθαρή καρδιά και σκέψη, για να αντέξουμε και να ξεπεράσουμε τη λαίλαπα της βάναυσης διακυβέρνησης του λαού μας απά την Τρόϊκα και τους συνεργούς της. Είθε το 2013 να τους φέρει γρουσουζιά ώστε ν' απαλλαγούμε από τους ΣαμαροΒενιζέλοΚουβέληδες και να πάνε στα τσακίδια μαζί με το 2012... Καλή χρονιά! το σκίτσο είναι   Του Soloup από το  anthropolikos.wordpress.com

Του Κώστα Βαξεβάνη Αν δεν δημοσιεύαμε τη λίστα, δεν θα συνέβαινε τίποτα. Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου θα ήταν ένας πρόσκοπος της σωτηρίας, που θα γύρναγε στα ξένα μέσα ενημέρωσης και θα έλεγε πως η Ελλάδα είναι μια διεφθαρμένη χώρα. Θα απειλούσε με μηνύσεις τους Financial Times και τον Guardian που φιλοξένησαν την άποψή μου ότι λειτούργησε με τρόπο συγκαλυπτικό. Έγινε απλώς το αναμενόμενο. Όσοι χειρίστηκαν τη λίστα, αυτοί που έπρεπε να την αξιοποιήσουν, εκείνοι που έβρισκαν νομικά κωλύματα, αυτοί που την είχαν χάσει, αυτοί που τέλος με δίωξαν, κάλυπταν το περιβάλλον και τον εαυτό τους. Την πολιτική τους οικογένεια αλλά και την φυσική. Δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία αν δικαιωνόμαστε για τον τρόπο που λειτουργήσαμε και δημοσιογραφήσαμε, ενάντια σε ένα σύστημα που προσπαθούσε να καλύψει ως κόρη οφθαλμού τη λίστα. Τη δική τους λίστα. Σημασία έχει πως αυτό το σύστημα είναι διεφθαρμένο όσο δεν πάει άλλο. Οι κυβερνήσεις του το ίδιο. Ο Παπακωνσταντίνου ήταν αυτός που πήρε εξοντωτικά μ...

του Στέλιου Κούλογλου Εχει συμβολική αξία ο καθοριστικός ρόλος του κ. Παπακωνσταντίνου στην υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ, αν όπως όλα δείχνουν αποδειχθεί η ενοχή του. Γιατί οι ενέργειες του πρώην υπουργού Οικονομικών δεν προδίδουν μόνο προσπάθειες αλλοίωσης της λίστας και κατόπιν συγκάλυψης της ύπαρξης της, αλλά κάτι πολύ βαθύτερο: αποκαλύπτουν τον τρόπο με τον οποίο η χώρα κυβερνήθηκε τις πρόσφατες δεκαετίες και ιδιαίτερα από τον Οκτώβριο του 2009, όταν ξεκίνησε η τελευταία της τραγωδία. Στην αμαρτωλή ζωή της λίστας Λαγκάρντ  δεν έχει σημασία τόσο το περιεχόμενο της, όσο η συγκάλυψη της. Ο κατάλογος αφορά καταθέσεις μέχρι το 2007, πριν δηλαδή ξεσπάσει η οικονομική κρίση στην Ελλάδα. Και μάλιστα καταθέσεις σε μια μόνο τράπεζα της Ελβετίας, την HSBC. Πολλοί από αυτούς που φιγουράρουν στον κατάλογο έχουν καταθέσει τα λεφτά τους νόμιμ...

Tου Στεφανου Κασιματη Σκέψη πρώτη. Στις σύγχρονες, συνταγματικά περιορισμένες δημοκρατίες, ιδίως όσες διαθέτουν διάχυτο και παρεμπίπτοντα έλεγχο συνταγματικότητας, ισχυρότερη των τριών εξουσιών είναι η δικαστική. Ο δικαστής έχει τον τελευταίο λόγο για το τι θα ισχύσει ως δίκαιο. Τούτο σημαίνει ότι ο δικαστής έχει τη θεσμική δυνατότητα να επιβάλει τη θέλησή του στην κοινωνία - μάλιστα να την επιβάλει ως «δίκαιο». Ας ακυρώσει λοιπόν τις περικοπές του μισθού του. Ας τον αυξήσει, μάλιστα, ενδεχομένως. Σχεδόν κανείς δεν μπορεί κατά νόμο να τον εμποδίσει. Θα πληρώσουν οι υπόλοιποι. Μπορεί όμως κανείς να αναρωτηθεί με ποιο ηθικό κύρος θα ανέβει έπειτα στην έδρα να δικάσει τον συνταξιούχο, τον άνεργο, τον υπάλληλο, τον εργάτη, αυτούς δηλαδή που θα υποφέρουν ακόμη περισσότερο για να διατηρήσει αυτός τα προνόμιά του. Σκέψη δεύτερη. Ακούγεται το επιχείρημα ότι η περικοπή των μισθών των δικαστών διακυβεύει την ανεξαρτησία τους. Να ένα επιχείρημα που προσθέτει προστυχιά στην ανηθικότητα. ...

Άρθρο με τίτλο «Μια αδύναμη άνοδος» το οποίο πραγματεύεται την άνοδο του λαϊκισμού και του εθνικισμού στην Ευρώπη επισημαίνοντας πως είναι μεν πραγματική αλλά όχι σταθερή, φιλοξενεί στο σημερινό της φύλλο η βελγική εφημερίδα «La Libre Belgique». Με αφορμή τη χριστουγεννιάτικη ομιλία του Βασιλιά του Βελγίου Αλβέρτου Β΄ο οποίος υπονόησε ότι το σημερινό πολιτικό κλίμα μπορεί να συγκριθεί με αυτό της δεκαετίας του ’30, η εφημερίδα επισημαίνει πως υπάρχουν όντως ομοιότητες ανάμεσα στις δύο εποχές. Διαπιστώνεται η άνοδος των ακραίων κομμάτων (της δεξιάς), των λαϊκιστικών κομμάτων (τόσο της αριστεράς όσο και της δεξιάς) και των εθνικιστικών κομμάτων παντού στην Ένωση. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα που «παγώνει» τους πάντες είναι κατά την εφημερίδα «το κόμμα της Χρυσής Αυγής, ένα κόμμα που εμπνέεται από το νεοναζισμό. Εκμεταλλευόμενο την οικονομική και κοινωνική κρίση στην οποία έχει βυθιστεί η Ελλάδα, κατάφερε να κερδίσει 18 βουλευτικές έδρες στο ελληνικό Κοινοβούλιο», επισημαίνει. Πρόκ...

του Νίκου Ξυδάκη Τον φετινό χειμώνα θα τον θυμόμαστε από μια εικόνα και μια οσμή: την αιθαλομίχλη να σκεπάζει το λεκανοπέδιο και την οσμή του καμένου ξύλου. Μια έξοχη αισθητικά φωτογραφία που ανέβασε ο Γιάννης Λάριος στο Φέισμπουκ, έδειξε την Αθήνα όπως ήταν το Λονδίνο του smog, στη δεκαετία του ’50, και όπως θα ήταν την εποχή του Καρόλου Ντίκενς και του ορφανού Ολιβερ Τουίστ. Δεν νομίζω ότι ο κ. Λάριος «πείραξε» ψηφιακά την εικόνα, διότι και άλλες παρόμοιες που ανέβηκαν τις προηγούμενες μέρες, στο ντεμπούτο της αιθαλομίχλης, παρόμοια ζοφερό έδειχναν τον ορίζοντα. Αλλωστε η οσμή καιομένου ξύλου, αισθητή σε μεγάλο μέρος του λεκανοπεδίου, ήταν πιο πειστική από την εικόνα. Σε κάθε περίπτωση, η φωτογραφία της νυκτερινής Αθήνας στεφανωμένης από το λευκό σεντόνι της αιθαλομίχλης είχε μια άγρια ομορφιά, που έθελγε και ταυτόχρονα φόβιζε. Ηταν μια εικόνα αποκαλυπτική για το τι ζούμε: τη σύγχυση και το σοκ. Η κρίση θέρμανσης, που απασχόλησε και το  ειδησεογραφικό δίκτυο Bloomberg ...

του Δημήτρη Δανίκα Τίποτα δεν άλλαξε. Επί της ουσίας εννοώ. Παράδειγμα η φοροδιαφυγή. Απροσμέτρητη και ασύλληπτη όπως πριν. Παράδειγμα οι λίστες. Ακόμα τις ψάχνουν. Ακόμα τις μελετούν. Ακόμα τις ερευνούν. Ακόμα τις λοξοκοιτούν. Παράδειγμα η αξιοκρατία.  Όπως με τα αφεντικά των ΔΟΥ. Όπου αντί οι κυβερνώντες να ακολουθήσουν τις νόμιμες διαδικασίες και να τοποθετήσουν τους καλύτερους, έκαναν ακριβώς το αντίθετο. Όπως στο παρελθόν. Μοίρασαν τα ιμάτια ανάλογα με το εκλογικά ποσοστά των τριών κυβερνητικών κομμάτων. Η μερίδα του λέοντος στη ΝΔ, ο Βενιζέλος τα υπόλοιπα και ο κυρ Φώτης τα υπόλοιπα από τα υπόλοιπα. Περίφημα Παράδειγμα η πολυνομία. Παράδειγμα η ατελείωτη γραφειοκρατία. Παράδειγμα το άνοιγμα των επαγγελμάτων. Μερικά ημίκλειστα, τα περισσότερα θεόκλειστα. Η αλλαγή με την γνωστή συνταγή. Ξαφρίζω τα πορτοφόλια των σκληρά εργαζόμενων πολιτών. Αυξάνω άμεσους και έμμεσους φόρους και πυροβολώ την χαριστική βολή στις συντάξεις. Αυτά έγιναν. Όλα τ άλλα, τα μεταρρυθμιστικά κα...

του Σταύρου Χριστακόπουλου Η αναγκαιότητα  των μνημονίων, ώστε να αποφευχθεί η δημοσιονομική καταστροφή, είναι ο κυρίαρχος ευρωπαϊκός μύθος που επενδύει τη σωτηρία του ευρώ και των τραπεζών εις βάρος των κρατών. Ο ίδιος μύθος  εξακολουθεί να επενδύει και να δικαιολογεί την καταστροφική διαχείριση όχι μόνο των δημοσιονομικών της Ελλάδας, αλλά και την παραχώρηση κάθε είδους κυριαρχίας επί της άσκησης δημοσιονομικής πολιτικής, δικαιωμάτων επί του δημόσιου πλούτου, νομικών δικαιωμάτων της χώρας κ.λπ. Στο όνομα  της δημοσιονομικής κατάρρευσης η Ελλάδα συνεχίζει να οδηγεί στη χρεοκοπία πολίτες, θεσμούς, κοινωνικό κράτος, δομές, δικαιώματα, ακόμη και την ίδια τη δημοκρατία, η οποία πλέον λειτουργεί σε καθεστώς έκτακτης ανάγκης σε όλες σχεδόν τις λειτουργίες της. Οδηγεί στην πολιτική και ηθική χρεοκοπία και τις κυβερνήσεις της χώρας μας, οι οποίες έχουν ήδη προ πολλού μετατραπεί σε γκαουλάιτερ της Γερμανίας. Κάθε μέτρο , κάθε κίνηση των τελευταίων τριών ελληνικών κυβ...

του Κώστα Γιαννακίδη Έπρεπε να το κάνουν με τρόπο που αρμόζει στη διαδικασία. Έξω από το γραφείο του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου υπάρχουν δύο οπλισμένοι φρουροί. Επικοινωνούν με το βαν της Αλεξάνδρας χρησιμοποιώντας τον δέκτη που φυτεύτηκε στο αυτί τους. Και πίσω από τις τεράστιες πλάτες τους είναι η πόρτα. Πίσω από την πόρτα το χρηματοκιβώτιο. Και μέσα στο παχύδερμο τέρας η λίστα Λαγκάρντ. Σε φυσική μορφή, τυπωμένη και τακτοποιημένη σε γκρίζο φάκελο, να γίνεται ατμόσφαιρα. Το πρωί θα ξεκινήσει για τη Βουλή. Ποιος θα κάνει την off the record ενημέρωση; Οι δικαστικοί ή οι κοινοβουλευτικοί; Μα πώς τα καταφέρνουμε και γινόμαστε τόσο γελοίοι όταν κουρδίζουμε τους θεσμούς με σοβαρότητα; Κινούνται σαν μηχανικό στρατιωτάκι-καρτούν, καρικατούρα. Κανονικό αποκριάτικο event που καταχράστηκε λίγο από εκκλησιαστικό τελετουργικό. Μα προσέξετε με πόση χάρη, αλλά και συνάμα πόσο κύρος, θα κινηθούν άνθρωποι και θεσμοί. Σήμερα το πρωί θα πραγματοποιηθεί έκτακτη σύσκεψη στο γραφείο του εισαγ...

                  Απόσπασμα από το εγχειρίδιο του κάθε νεοφιλελεύθερου Αναδιάρθρωση χρέους:  Διαδικασία απομείωσης του χρέους, που θα οδηγούσε σε χρεοκοπία τη χώρα. Δε θα πρέπει να συγχέεται με το κούρεμα χρέους, που είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα, αλλά αποτελεί σωτηρία για τη χώρα. Ανάπτυξη:  Η αύξηση της παραγωγής προϊόντων και υπηρεσιών, η οποία με έναν μαγικό τρόπο θα έρθει με όσο το δυνατόν λιγότερες θέσεις εργασίας και όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ανεργία. Ανασχηματισμός:  Μαγικό κόλπο, με το οποίο μία αποτυχημένη, απονομιμοποιημένη κυβέρνηση μεταμορφώνεται στη στιγμή σε ελπιδοφόρα, ισχυρή κυβέρνηση. Άνεργος:  Λέξη που χρησιμοποιείται υποτιμητικά για κάποιον ο οποίος δεν καταβάλλει αρκετές προσπάθειες για να βρει δουλειά. Συνώνυμα: Τεμπέλης, Τεμπελχανάς, Ανεπρόκοπος, Παράσιτο. Απλή αναλογική:  Εκλογικό σύστημα που καλό θα ήταν να αποφεύγεται, καθώς είναι υπερβολικά δημοκρατικό. Αποκρατικοποίηση:  Η πώληση ...

του Γιάννη Βαρουφάκη Μόλις είχα φτάσει στην Βιέννη από την Αμερική. Ήταν 4 Δεκέμβρη, πριν μερικές εβδομάδες. Θα έμενα δύο μέρες για μία ομιλία και κάποιες συνεντεύξεις. Στο ξενοδοχείο με περίμεναν αρκετοί δημοσιογράφοι. Ένας εξ αυτών, o Kaspar Fink, εκπροσωπούσε την κρατική τηλεόραση (ORT) για την οποία μαγνητοσκοπήσαμε συνέντευξη που θα έπαιζε το επόμενο βράδυ. Η συζήτηση αφορούσε την παγκόσμια και ευρωπαϊκή κρίση, το δράμα που βιώνει η ελληνική κοινωνία, τις εξελίξεις στην Ευρωζώνη. Αφού μιλήσαμε και λίγο για τον Bruno Kreisky (τον Καγκελάριο της Αυστρίας της περιόδου 1970-1983 του οποίου το Ίδρυμα ήταν ο οικοδεσπότης μου στην Αυστρία) η συνέντευξη τελείωσε. Οι τεχνικοί άρχισαν να μαζεύουν τα εργαλεία τους όταν, ξάφνου, ο κ. Fink κάτι φάνηκε να θυμάται και με ρώτησε αν θα με πείραζε να μου θέσει άλλο ένα ερώτημα. Φυσικά δεν αρνήθηκα. Το ερώτημα ήταν: «Ήσασταν σύμβουλος του Γιώργου Παπανδρέου. Πως νιώθετε τώρα που αποδείχθηκε από την λίστα Lagarde όπως την δημοσίευσε το περιοδι...

Tου Ν. Γ. Ξυδακη Η προσεκτική ανάγνωση των δημογραφικών χαρακτηριστικών των εκλογέων του περασμένου καλοκαιριού και των ευρημάτων πρόσφατων δημοσκοπικών ερευνών δείχνει την ελληνική κοινωνία να μετατοπίζεται μαζικά κατά την πολιτική της έκφραση, έστω και στο σχετικά περιορισμένο πλαίσιο που συνθέτουν οι υπάρχοντες κομματικοί σχηματισμοί. Οι μετακινήσεις δεν έχουν να κάνουν τόσο με τις πολιτικές προτιμήσεις όσο με τις ραγδαίες ανακατατάξεις στην οικονομική και κοινωνική πυραμίδα. Η ύφεση και η ανεργία δεν είναι απλώς οικονομετρικοί δείκτες, αλλά φαινόμενα που κατ’ εξοχήν και απευθείας επηρεάζουν τις ζωές των ανθρώπων. Τα πολυπληθή στην Ελλάδα μικροαστικά στρώματα ήταν τα πρώτα που ένιωσαν στο πετσί τους τις επιπτώσεις της βαθιάς, παρατεταμένης ύφεσης: καταστράφηκαν οικονομικά, κατρακύλησαν ταξικά, υποβαθμίστηκαν οι προσδοκίες τους. Οι νεόπτωχοι, άνεργοι ή ημιαπασχολούμενοι, μαζί με την εργασία και το εισόδημά τους, σε δυόμισι χρόνια έχασαν κάθε δυνατότητα παρέμβασης στο παρόν κα...