«Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ», αλλά πού;
| Του Παντελή Μπουκάλα |
 Υποχρεωμένος ήταν τέλος να αδιαφορήσει για όσα καταμαρτύρησε η Αριστερή Πρωτοβουλία: «Αυτό που θα μπορούσε να είναι γιορτή της δημοκρατικής διαδικασίας εξελίχθηκε σε γιορτή της παραποίησης και του πολιτικού master chef». Και λοιπόν; Λησμονήθηκε το μυθικό 1.000.000 του κ. Γ. Παπανδρέου; Υποχρεωμένος είναι ωστόσο και ο μη πράσινος αποδέκτης των βενιζελικών ισχυρισμών (όπως και αν τον ονομάσουμε, λαό, πολίτη, κοινό περί μαύρου χιούμορ αίσθημα κ.λπ.) να αναρωτηθεί πόθεν αντλεί τη σιγουριά ο κ. Βενιζέλος ότι «το κόμμα του έχει ευθύνες αλλά όχι τόσο μεγάλες όσο του καταλόγισε ο λαός». Με ποιο μέτρο προσδιόρισε αυτές τις ευθύνες και συμπέρανε ότι υπερβαίνουν τις «πραγματικές», υπονοώντας ότι ο λαός φέρθηκε άδικα και θυμικά αποκαθηλώνοντας ένα κόμμα από τα υπερσαραντάρια περί το 10%; Με το μέτρο των προσωπικών του επιθυμιών ίσως. Επιστημονικότερο δεν φαίνεται να υπάρχει. Το ΠΑΣΟΚ αυτοπροσδιορίστηκε σαν κίνημα που θα σάρωνε τα πάντα. Τετραετία την τετραετία τα σάρωσε όντως όλα (μαζί και όσα θετικά πρόλαβε να πράξει). Με την αλαζονεία του. Την καθεστωτική νοοτροπία. Τη βεβαιότητα ότι δεν οφείλει να λογοδοτήσει πουθενά. Την ενδοτικότητά του στη διαπλοκή και την εθελοτυφλία στη διαφθορά στελεχών του. Με την αλλοίωση της λαϊκής κλίμακας αξιών που προέκυψε και λόγω της ανέμελης υψηλής διαφθοράς. Συμμετέχοντας στην κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ προστατεύεται από τα πυρά που θα δεχόταν από τη Νέα Δημοκρατία και τη ΔΗΜΑΡ. Ο «κυβερνητισμός» του είναι η αιγίδα του. Αυτό όμως επηρεάζει την εικόνα, όχι το βάθος. Στο βάθος, το «όλον ΠΑΣΟΚ» φέρει ακόμα τη συνυπογραφή του κ. Τσοχατζόπουλου, του κ. Παπακωνσταντίνου, του κ. Παπανδρέου και τόσων άλλων «βαριδίων». Αν λοιπόν ο λαός διέπραξε λάθος στον καταλογισμό των ευθυνών, γιατί να μην υποτεθεί πως υπήρξε γενναιόδωρος; Για ένα κόμμα που συνοδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία πρόκειται άλλωστε. ΠΗΓΗ: εφημερίδα Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ |
Σχόλια