ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΩΝ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ

του Νίκου Κοτζιά Η πολιτική επιστήμη και η πολιτική εν γένει δεν κατατάσσεται στις θετικές επιστήμες κυρίως διότι δεν διαθέτει ένα εργαστήρι για να κάνει δοκιμές. Μόνο μεγάλα κράτη στις πρώτες φάσεις συγκρότησης και ανάπτυξής τους μπορούσαν να πειραματίζονται ευρύτερα: στην πρώτη περίοδο ύπαρξής τους, οι ΗΠΑ και η Σοβιετική Ένωση (ΕΣΣ∆) εφάρμοζαν νέες μεταρρυθμίσεις σε περιορισμένη κλίμακα, δηλαδή σε πολιτείες και περιοχές. Εφόσον ήταν επιτυχημένες και στη βάση των πρακτικών διδαγμάτων γενίκευαν την πρακτική εφαρμογή τους. Αυτή η πρακτική δυνατότητα είναι ιστορικά η εξαίρεση. Αντίθετα, για άλλου τύπου μεγάλες αλλαγές, ιδιαίτερα για απότομες αλλαγές σε έναν τόπο, όπως είναι η αλλαγή της εξουσίας σε μια χώρα, δεν υπάρχουν κατά κανόνα δυνατότητες πειραματισμού «συνολικής λειτουργίας».   Η πολιτική επιστήμη διαθέτει μεθοδολογικά μόνο δύο εργαστήρια. Το ένα είναι η ιστορία: τι συνέβη σε πα...

του Νίκου Δήμου Είναι και οι τρεις απόλυτα αληθινές. Μου τις αφηγήθηκαν τρεις φίλοι, το βράδυ των εκλογών. Οι δύο από το τηλέφωνο, η τρίτη live. Ας τους ονομάσουμε Α, Β και Γ. Ο Α. μπήκε στο παραβάν με την πρόθεση να ψηφίσει για πρώτη φορά Αριστερά.  Ήταν πολύ αγανακτισμένος και από την ανικανότητα της τελευταίας συγκυβέρνησης και από προσωπικούς λόγους. Μόλις είχε χάσει και την τελευταία πηγή εισοδήματος. Σταθερή δουλειά δεν υπήρχε από καιρό – έκανε διάφορες αποσπασματικές εργασίες και ουσιαστικά τους συντηρούσε η γυναίκα του με 450 € περικομμμένο μισθό. Που δεν έφτανε για τίποτα. Δεν τολμούσαν, αν και το ήθελαν, να κάνουν παιδί. Αναμοχλεύοντας τα ψηφοδέλτια έπεσε σε εκείνο της Χρυσής Αυγής. Ξαφνικά ένιωσε ότι μόνον αυτό μπορούσε να εκφράσει το μίσος και την οργή του. Ο Τσίπρας τον τελευταίο καιρό είχε νερώσει το κρασί του και το είχε ρίξει σε υποσχέσεις και γενικό λαϊκισμό. «Μωρέ, στάχτη και μπούλμπερη!» φώναξε μέσα του και το έριξε. Έτσι ο Α., ως τώρα κεντροαριστερός, ψ...

Του Κώστα Βαξεβάνη Γεμίζουν σιγά σιγά τα ΜΜΕ με “πολιτικές αναλύσεις”. Στα τηλεοπτικά στούντιο, οι παπαγάλοι ετοιμάζονται να αλλάξουν φτέρωμα και να επιδείξουν πιο κόκκινες αποχρώσεις. Οι τηλεοπτικοί εραστές της μοιρολατρίας και της καταστροφολογίας κάνουν κοπλιμέντα στο Στρατούλη και αγαπούν ξαφνικά τη Ζωή Κωνσταντοπούλου. Όλοι όσοι υποστήριζαν πως δεν γίνεται αλλιώς, τρέχουν να επιδείξουν πως οι ίδιοι άλλαξαν. Η αβεβαιότητα που συστηματικά ακολουθούσαν γίνεται ξαφνικά βεβαιότητα και πίστη για τη νέα πραγματικότητα. Και να πετάει ο γάιδαρος πόσο θα πετάει που λέει και το γνωστό ανέκδοτο. Θα αφήσω λοιπόν την “πολιτική ανάλυση” να κάνει όλη τη διαδρομή από την απόγνωση έως τη γελοιότητα καταγράφοντας πλήρως το γνήσιο άγχος της διαπλοκής. Είναι άλλωστε και αυτό ένα πολιτικό δεδομένο που έχουμε τη δυνατότητα να απολαύσουμε live. Δεν θα με παραξενέψει καθόλου αν ο Πρετεντέρης αρχίσει να τραγουδάει αντάρτικα και η Χούκλη το Avanti popolo. Είμαι σχεδόν βέβαιος πως τα πρώτα συγχαρητ...

Του Κώστα Βαξεβάνη Η Ευρωπαϊκή Ένωση ζει μια μεγάλη αντίφαση. Ενώ αποτελεί ένα άθροισμα χωρών με πολιτισμό, δημοκρατικές παραδόσεις και θεωρητικές προϋποθέσεις για την ευζωία των πολιτών της, έχει καταλήξει εχθρός του εαυτού της. Όλο και περισσότεροι πολίτες ζουν κοντά στο όριο φτώχειας, με επαγγελματική και συναισθηματική ανασφάλεια, με αβεβαιότητα και χωρίς να μπορούν να ακουμπήσουν έστω μέσω ενός ονείρου το μέλλον. Η Ευρωπαϊκή Ένωση επιπλέον προβάλλει την αναγκαιότητα της ενότητάς της, ενώ αυτή η ενότητα παράγει μόνο ανισότητες και απώλειες. Στην πραγματικότητα, ο ίδιος ο καπιταλισμός παρουσιάζει μια εικόνα αντίφασης. Δυόμισι δεκαετίες μετά την πτώση του αντίπαλου υπαρκτού σοσιαλισμού, με τις τεχνολογικές εξελίξεις να δίνουν άλλη διάσταση στον τομέα της εργασίας, θεωρητικά ο καπιταλισμός έπρεπε να έχει αποδείξει την ανωτερότητα που διαφήμιζε τα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου με προμετωπίδα την ίδια τη Δημοκρατία. Τελικώς αυτό που κατάφερε να κάνει ο καπιταλισμός είναι μι...

του Μωυσή Λίτση Και όμως η ίδια η ΕΕ δίνει τη δυνατότητα να διενεργηθεί λογιστικός έλεγχος για το δημόσιο χρέος! Όπως αναφέρει σε  πρόσφατο άρθρο  του που δημοσιεύθηκε σε μεγάλες ευρωπαϊκές εφημερίδες, ο Ερίκ Τουσέν, πρόεδρος του βελγικού τμήματος της Επιτροπής για την Ακύρωση του Χρέους του Τρίτου Κόσμου (CADTM), ο  κανονισμός της ΕΕ δίνει τη δυνατότητα ή μάλλον επιβάλει σε μία κυβέρνηση να προχωρήσει σε λογιστικό έλεγχο για το πώς και το γιατί του δημόσιου χρέους. Συγκεκριμένα ο κανονισμός της ΕΕ που ψηφίστηκε τον Μάιο του 2013(αριθ. 472/2013), και αφορά την ενίσχυση της οικονομικής και δημοσιονομικής εποπτείας των κρατών μελών στη ζώνη του ευρώ, τα οποία αντιμετωπίζουν ή απειλούνται με σοβαρές δυσκολίες αναφορικά με τη χρηματοοικονομική τους σταθερότητα, αναφέρει στο σημείο 7 του άρθρου 9:  «Τα κράτη μέλη που υπόκεινται σε πρόγραμμα μακροοικονομικής προσαρμογής διεξάγουν πλήρη έλεγχο των δημόσιων οικονομικών τους προκειμένου να εκτιμήσουν, μεταξύ άλλων...

Λίγες μέρες πριν από τις κάλπες αυτό που ακόμη παίζεται είναι η αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ, ο αριθμός των κομμάτων που θα εκπροσωπηθούν στη Βουλή και η τρίτη θέση. Δεν υπάρχει, δηλαδή, βέβαιη η εκτίμηση για την κυβέρνηση που θα σχηματιστεί την επόμενη μέρα ούτε καν για το πόσο γρήγορα θα σχηματιστεί.   Ο ΣΥΡΙΖΑ δεικδικεί την αυτοδυναμία, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο ακόμη και για επαναληπτικές εκλογές αν χρειαστεί. Απορρίπτει την προοπτική συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ, λιγότερο κατηγορηματικά με το Ποτάμι, ενώ δεν μιλά πια για τους ΑΝΕΛ, που, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, δεν είναι βέβαιο ότι θα εκπροσωπηθούν στην επόμενη Βουλή. Το κόμμα που προηγείται με βάση όλες τις μετρήσεις δεν πρόκειται να εξειδικεύσει περισσότερο τις προγραμματικές του θέσεις, για παράδειγμα στο φορολογικό, και θα προσπαθήσει να συντηρήσει την ατμόσφαιρα που υποστηρίζει το κεντρικό του σύνθημα «η ελπίδα έρχεται». Η ΝΔ επιμένει ότι το προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι αναστρέψιμο και προσπαθεί να φοβίσει τη μεσ...

i-kyr.gr

του Κώστα Ζαχαριάδη Οι ηγέτες όλου του κόσμου, από τον Μπάρακ Ομπάμα και την Άνγκελα Μέρκελ έως και τους ηγέτες όλων των αραβικών χωρών και του Ιράν, έσπευσαν να καταδικάσουν τις αποτρόπαιες δολοφονικές επιθέσεις στο Παρίσι. Όλοι οι γάλλοι πολιτικοί, από την αριστερά έως την δεξιά, με ψύχραιμο τρόπο απέφυγαν να μιλήσουν για οτιδήποτε άλλο εκτός από καταδίκη και νηφαλιότητα. Ακόμα και η γνωστή για τις ακροδεξιές θέσεις της Μαρί Λεπέν, απέφυγε να εκμεταλλευτεί πολιτικά τους θανάτους, κάνοντας λόγο για τους κινδύνους του φανατισμού. Όλοι, πλην του έλληνα πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά που προτίμησε να συνδέσει την επίθεση στο Παρίσι με τις ελληνικές εκλογές, με γενικεύσεις και ύφος που θα περίμενε κανείς να συναντήσει σε σχόλια αναγνωστών περιθωριακών blogs στο internet. «Στο Παρίσι είχαμε μακελειό με 12 νεκρούς κι εδώ κάποιοι προσκαλούν ξένους μετανάστες» δήλωσε ο Αντώνης Σαμαράς. Ο έλληνας πρωθυπουργός, είναι ο μόνος ευρωπαίος πρωθυπουργός, ο μόνος ευρωπαίος δεξιός ηγέτης που τό...