ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΩΝ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ

Γράφει η  Κατερίνα  Ακριβοπούλου  Μπορεί η Αθήνα να «εκβιάσει» τους δανειστές;  Η απάντηση εμπεριέχεται ξεκάθαρα στη χθεσινή έκθεση της  ΕΚΤ,  η οποία μπορεί να παρουσιάστηκε επιλεκτικά από τα συστημικά ΜΜΕ -για λόγους προφανούς, και πάντα απροκάλυπτης, σκοπιμότητας- αλλά, στην πραγματικότητα, δείχνει έντρομη, είναι η αλήθεια,  τα όπλα της Ελληνικής Κυβέρνησης: »  Αν δεν υπάρξει γρήγορα συμφωνία που να οδηγεί σε αποκλιμάκωση της κρίσης , τότε υπάρχει ο κίνδυνος  να αυξηθεί το κόστος δανεισμού για την υπόλοιπη περιφέρεια . Οι αντιδράσεις των χρηματοπιστωτικών αγορών γύρω από τις εξελίξεις στο ελληνικό ζήτημα έχουν αποσιωπηθεί μέχρι σήμερα, όμως,  αν δεν επέλθει συμφωνία , ο κίνδυνος να υπάρξει ανοδική προσαρμογή των ασφαλίστρων κινδύνου, που απαιτούνται για τα ευάλωτα κράτη της ζώνης του ευρώ, θα μπορούσε να υλοποιηθεί»,  προειδοποιεί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα στην εξαμηνιαία έκθεση της για την χρηματοπιστωτική σταθερότητα...

Υπάρχει ένα εύλογο ερώτημα το οποίο, όλως τυχαίως βεβαίως, δεν τέθηκε ποτέ από καμία δημοσκόπηση: "ανάμεσα στην αποπληρωμή δόσης τού ΔΝΤ και την καταβολή μισθών και συντάξεων τί θα επιλέγατε"; Ο καθένας μπορεί να κάνει τις δικές του εκτιμήσεις για το ποιά θα ήταν η απάντηση της συντριπτικής πλειονότητας του ελληνικού λαού, αλλά οι κατευθυνόμενοι δημοσκόποι κάτι παραπάνω θα ξέρουν για να μην θέτουν καν την ερώτηση. Πάνω σε αυτήν την απάντηση οφείλει να δομηθεί και η αντίδραση της κυβέρνησης αυτές τις ώρες κι αυτές τις ημέρες που οι διεθνείς τοκογλύφοι κατέρχονται τις πιο μαφιόζικες των τακτικών τους για να καταρρεύσει το Αριστερό γαλατικό χωριό... Μέχρι στιγμής ο Αλέξης Τσίπρας κι ο Γιάνης Βαρουφάκης έχουν κατορθώσει να σταθούν όρθιοι σε έναν ανηλεή και πρωτοφανή πόλεμο συκοφάντησης από την εγχώρια και παγκόσμια ελίτ διαμέσου και των μιντιακών φερέφωνών της. Δεν διστάζω να το γράψω πως η μάχη που δίνουν, αν δεν είναι ηρωική είναι σχεδόν ηρωική. Κι αυτό γιατί δεν πολεμού...

του Γιάννη Παπαδημητρίου Ο δροσερός αέρας δημιουργούσε ρηχά κύματα πάνω στη μεταξωτή, πράσινη μαντίλα. Μιλούσε αραβικά στο τηλέφωνο και περπατούσε πάνω-κάτω στο κατάστρωμα. Φαινόταν να λυτρώνεται από την αιγαιοπελαγίτικη αύρα, συχνά-πυκνά έκλεινε τα μάτια της με μια έκφραση απόλαυσης. Από τον ώμο της κρεμόταν μια ακριβή γαλλική τσάντα, μέσα από την οποία εξείχε ένα σύγχρονο tablet. Δεν ήταν ανήσυχη, δεν ήταν κι ήρεμη. Έμοιαζε με γλάρο χαμένο που αναζητεί το ταίρι του. Πίσω της, δεκάδες Σύριοι συμπατριώτες της, χάζευαν το λιμάνι της Λέρου. Άλλοι τραβούσαν φωτογραφίες με τα κινητά τους, άλλοι βιντεοσκοπούσαν το φεγγάρι να βολτάρει πάνω από το νησί, κι άλλοι σιωπηλοί, με βλέμματα γεμάτα απορία, κάθονταν στις καρέκλες και κοιτούσαν το μπλε πάτωμα. Στο κλειστό μέρος του καταστρώματος μερικοί κάπνιζαν ναργιλέ. Την περασμένη Κυριακή, σχεδόν οι μισοί επιβάτες του πλοίου, που εκτελούσε το νυχτερινό δρομολόγιο Κω-Πειραιά, ήταν πρόσφυγες από τη Συρία. Με εξαίρεση την αγωνία που είχαν για...

του Κώστα Καίσαρη ΕΡΩΤΗΣΗ: Αν η συνάντηση Γκαγκάτση-Βρέντζου είχε νόημα και ουσία, θα γινότανε φόρα παρτίδα σε δημόσιο χώρο; Σε ό,τι έχει να κάνει τώρα σχετικά με τον Ολυμπιακό, όλη η πιάτσα ξέρει ότι ούτε να ακούνε το όνομα Γκαγκάτσης (φωτό) δεν θέλουνε. Κατά τα άλλα, την Τρίτη πρωί πρωί μεταφέρθηκε στον Κορυδαλλό ο Αιμίλιος Κοτσώνης. Στην VIP  πτέρυγα. Μακριά και αλάργα δηλαδή από την πτέρυγα που είναι ο Γιαννουσάκης για την ίδια υπόθεση. Αλλωστε έχει υποβληθεί και αίτημα να μην έχουν καμία επαφή ο ένας με τον άλλον. Από πλευράς Γιαννουσάκη δηλαδή, που «μίλησε» στην ανακρίτρια. Τέλος καλό, όλα καλά στην ΑΕΚ. Με τον Τραϊανό Δέλλα, παρά το γεγονός ότι είναι δυο μέτρα άντρας, να δείχνει τεράστια ευλυγισία. Με τις διευκρινίσεις που έδωσε αλλά και την κατηγορηματική δήλωσή του: «Δεν πρόκειται να προδώσω ποτέ τον άνθρωπο που με έφερε εδώ». Δηλαδή τον Ανδρέα Δημητρέλο. Σχετικά τώρα με την ΑΕΚ, υπάρχει κινητικότητα και σε ό,τι έχει να κάνει με την ΕΠΟ. Τηλέφωνα δηλαδή σε ενώσεις ...

Του Θανάση Καρτερού  Ο Γιούνκερ δεν είναι ακριβώς στρατάρχης, ούτε καν Γερμανός, όπως ήταν ο Ρόμελ. Ωστόσο έχει κάτι από την πονηριά του παλιού Γερμανού στρατάρχη, συνδυασμένη με το χαμόγελο του έμπειρου και κωλοπετσωμένου Λουξεμβούργιου διπλωμάτη. Κι αν τον Ρόμελ τον αποκάλεσαν λόγω Αφρικής αλεπού της ερήμου, τον πρόεδρο της Κομισιόν μπορούμε, λόγω τακτικής, να τον αποκαλέσουμε αλεπού του ευθύμου. Γιατί αλεπού; Μα γιατί κυνηγάει την κότα -εμάς δηλαδή- με την επιμονή και την πονηριά του συμπαθούς τετράποδου. Με ελιγμούς, πλαγιοκοπήσεις, υλακές, αλλά και διαβεβαιώσεις ότι δεν θα μας φάει. Και γιατί ευθύμου; Μα γιατί όλα τα κάνει με χαμόγελα, με χασκόγελα, με καλαμπούρια, με τρικλίσματα. Εν ευθυμία δείχνει να τελεί συνεχώς, με αποτέλεσμα να γίνεται αντικείμενο σκληρής σάτιρας ανά την Ευρώπη. Τελευταία φόρεσε τη γραβάτα του στον Τσίπρα. Και γελάσαμε όλοι. Αλλά πριν το γέλιο κοπάσει, μας εξήγησε με λέξεις την εύθυμη χειρονομία. Μας είπε σε προχθεσινή συνέντευξή του ότι ο Τσί...

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΝΟΥΠΑΚΗΣ Ακόμη και μια παραπαίουσα οικονομία έχει στυλοβάτες, στους οποίους άλλωστε στηρίζεται κάθε φορά η όποια φιλότιμη προσπάθεια ανάκαμψης. Οι υγιείς και εξωστρεφείς επιχειρήσεις -φυσικά υπάρχουν κι αυτές- όλη αυτή τη δύσκολη περίοδο τηρούν τα προσχήματα έναντι όσων «γύρισαν την πλάτη» μπροστά στο δυσβάσταχτο φορτίο της όλης «βαριάς» εικόνας που χαρακτηρίζει το ελληνικό σύστημα. Η πραγματική οικονομία, και τελικά η μεγάλη, σιωπηρή πλειονότητα της κοινωνίας, είναι ο μεγάλος χαμένος των παλινωδιών του πολιτικού συστήματος στην Ελλάδα. Ανεξαρτήτως πολιτικής προέλευσης της εκάστοτε διακυβέρνησης, πριν και μετά το ορόσημο της εκλογής του ΠτΔ, μετά κόπων και βασάνων, πολύ συχνά εν μέσω λαθεμένων και άδικων επιλογών, η Ελλάδα πέτυχε μια αμυδρή βελτίωση της ανταγωνιστικότητας η οποία, όμως, θα ήταν ικανή και θα έπρεπε να λειτουργήσει ως βάση και κινητήριος δύναμη προς την κατεύθυνση μιας -επιτέλους- γνήσιας μεταρρυθμιστικής προσπάθειας. Στην προσπάθεια αυτή θα ήταν ...

i-kyr.gr

γράφει το κορίτσι του διπλανού portal Βιάζομαι να γράψω πριν τελειώσει το 3rd grade η Ζωή αλλά δεν αντέχω: Τι όνειρο, τι όραμα, τι έρωτα έχει ο Λάμπης Ταγματάρχης για την ΕΡΤ ρε παίδες. Ως τηλεοπτικό κοινό και άνθρωπος έχω συγκινηθεί, αλήθεια. Η πρώτη του θητεία έληξε άδοξα με απόλυση και καταγγελία για κατάχρηση. Θα περίμενε κανείς να αποφεύγει και τη Μεσογείων ακόμα- τόσοι λεωφόροι υπάρχουν, ο σώφρων άνθρωπας δεν πάει γυρεύοντας. Ε, λοιπόν όχι. Αυτός όχι μόνο περνούσε καθημερινά από κει αλλά το χόντρυνε κιόλας: έκανε αίτηση να τον ξαναπροσλάβουν (μη ρωτάτε πότε την έκανε. Το ξέχασε. Τι να σου κάνει  ένα μυαλό χειμώνα-καλοκαίρι, talk-ΕΡΤ, δημόσια-ιδιωτική τιβί). Τρελάθηκα γιατί δεν έβρισκα εξήγηση. Στην αρχή νόμιζα πως πρόκειται για μαζοχιστική τάση. Μήπως ήθελε ας πούμε να φύγει ακόμα πιο άδοξα; Μετά σταμάτησα να προβληματίζομαι γιατί είδα ότι κι αυτοί ήθελαν να τον ξαναπροσλάβουν. Κι αυτοί μαζοχιστές; Τι έγινε ρε παιδιά; 50 shades of gray; Παρακολούθησα λοιπόν (κολλάει ο μ...

«Πώς ερμηνεύονται οι διαδοχικές δηλώσεις από Κρούγκμαν, Στίγκλιτς, Όπερμαν -ακόμα και από Μέρκελ, Σόιμπλε μέσα απ΄τα δόντια τους- για τους κινδύνους που εγκυμονεί για την παγκόσμια οικονομία ένα Grexit; Τονίζω: Τις συνέπειες φοβούνται. Το ντόμινο. Τις ισοτιμίες. Όχι το οικονομικό μέγεθος της χώρας μας αυτό καθεαυτό». του  Πέτρου Παπαβασιλείου Πόσες φορές σας έχει έρθει να σπάσετε την τηλεόραση ή τον υπολογιστή με αυτά που ακούτε και διαβάζετε; Προσπαθώ, τις τελευταίες μέρες, να επεξεργαστώ τα επιχειρήματα της άλλης πλευράς, αλλά ομολογώ ότι δεν τα καταφέρνω. Να δεχθούμε τι, ως επίτευγμα της προηγούμενης κυβέρνησης; Ότι άρχισε να μειώνεται η ανεργία; Ότι έγιναν μεταρρυθμίσεις; Ότι εξορθολογίστηκε το σύστημα; Ότι ήρθε η ανάπτυξη; Ακόμα ηχεί στ΄αυτιά μου το προεκλογικό «γαλάζιο» τσιτάτο ότι  «ένα τσακ βρισκόμαστε από τη στροφή για να περάσουμε στην ανάπτυξη…» . Ποιο «τσακ», ρε παιδιά; Αφού οι ξένοι ήδη έχουν υπολογίσει τα δημοσιονομικά κενά για το 2016… Κατά τα άλλα...

του Χάρη Ναξάκη* «Αθηναίοι: Κατά τη συζήτηση των ανθρωπίνων πραγμάτων το επιχείρημα του δικαίου αξία έχει όπου ίση υπάρχει δύναμη για την επιβολή του, όταν όμως αυτό δεν συμβαίνει οι δυνατοί κάνουν όσα τους επιτρέπει η δύναμή τους και ο αδύνατος παραχωρεί ό,τι του επιβάλλει η αδυναμία του». Θουκυδίδης Ο Θουκυδίδης στην Ξυγγραφή, βιβλίο 5ο, αφηγείται τις διαπραγματεύσεις που διεξήχθησαν το 416 π.Χ. μεταξύ Αθηναίων και Μηλίων, όταν οι πρώτοι, υπό την απειλή των όπλων  (βλέπε Grexit) , ζήτησαν από τους δεύτερους, που είχαν μείνει ουδέτεροι στον Πελοποννησιακό Πόλεμο, να ενταχθούν στην Αθηναϊκή Συμμαχία (βλέπε νέο Μνημόνιο) . Κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων οι διαπραγματευτές της Αθηναϊκής Συμμαχίας, Κλεομήδης και Τεισίας (βλέπε σήμερα θεσμοί) καθιστούν στους Μηλίους απολύτως σαφές ότι η συζήτηση που κάνουν δεν μπορεί να στηριχτεί στην έννοια του δικαίου αλλά στο συμφέρον του ισχυρού, την άνευ όρων δηλαδή ένταξή τους στην Αθηναϊκή Συμμαχία. Οι αντιστοιχίες με τη σημερ...

του Δημήτρη Δανίκα Διαβάζονται με  δύο αναγνώσεις. Τα τελευταία περιστατικά με  Γιάννη Βαρουφάκη (το όνομά του  εξακολουθώ να το προφέρω με δύο «ν») Αυτονόητη η πρώτη ανάγνωση. Οτι  Μπαρουφάκης ο Βαρουφάκης. Λέει  ότι  του κατέβει. Τη μια στιγμή  φόρος στις αναλήψεις από τα ATM, την άλλη στιγμή «κανένας φόρος». Τη μια στιγμή   φόρος στις καταθέσεις. Την άλλη  «κανένας φόρος στις καταθέσεις». Τη μια στιγμή «νέο φορολογικό σύστημα στα Ι.Χ». Την άλλη στιγμή «δεν υφίσταται σχέδιο  αλλαγής». Και πάει λέγοντας! Αυτονόητο το αποτέλεσμα. Από  τις αντιθετικές και αντιφατικές  δηλώσεις. Επιπόλαιος ο  Βαρουφάκης. Ανοίγει το στόμα του και αμολάει βατράχια. Επιπόλαιος, παρορμητικός και  ανόητος. Κάπως  έτσι! Δύσκολη  η δεύτερη  ανάγνωση. Η οποία προκύπτει από μια  απορία. Μα είναι  δυνατόν να διασύρει  το όνομά του με την  ευκολία που κάποιος αγοράζει τσίχλες από το περίπτερο; Αδύν...

του Γιώργου Μητραλιά Αυτός κι αν ήταν πολιτικός σεισμός! Η διαπίστωση είναι γενική αλλά δεν λέει όλη την αλήθεια. Η κατάρρευση της ισπανικής  δεξιάς και του ισπανικού νεοφιλελεύθερου δικομματισμού ταυτόχρονα με την άνοδο του Podemos, και σε αισθητά μικρότερο βαθμό των δεξιότατων Ciudadanos, είναι μόνο η μισή αλήθεια, η μισή πραγματικότητα που βγήκε από τις κάλπες των προχτεσινών ισπανικών δημοτικών και περιφερειακών εκλογών. Η άλλη μισή, και ίσως ακόμα πιο σημαντική, είναι οι εκπληκτικές επιδόσεις, και συχνά ο θρίαμβος των ενωτικών συνδυασμών των κοινωνικών κινημάτων και της κινηματικής αριστεράς σε δεκάδες πόλεις σε όλη τη χώρα! Φυσικά, στις περισσότερες περιπτώσεις, το Podemos μετείχε σε αυτά τα ενωτικά ψηφοδέλτια της (πολύ) ριζοσπαστικής αριστεράς. Όμως, πάει πολύ να αποδίδονται στο κόμμα  του Πάμπλο Ιγκλέσιας –όπως το κάνουν τα ελληνικά, και όχι μόνο, ΜΜΕ- θρίαμβοι όπως π.χ. εκείνοι της Άντα Κολάου ( Ada Colau ) στη Βαρκελώνη ή της Μανουέλα Κάρμενα ( Manuela Ca...