ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΩΝ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ

Με το 130ο τεύχος (ζωή νά 'χει) κυκλοφορεί ο ΚΑΤΟΙΚΟΣ, η καλή μηνιαία εφημερίδα Αμπελοκήπων - Νέας Μενεμένης. Έγκριτοι αρθρογράφοι με επιλεγμένα κείμενα συνθέτουν ένα μωσαϊκό ενδιαφερόντων απόψεων, για την τρέχουσα επικαιρότητα, με ιδιαίτερη βαρύτητα. Ξεφυλλίστε, μελετήστε και διαδώστε το τρέχον τεύχος του αξιολογότατου ΚΑΤΟΙΚΟΥ με ένα κλικ εδώ: Ο ΚΑΤΟΙΚΟΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2016

Εκτελούνται εργασίες συντήρησης. Σύντομα κοντά σας...

του Στάθη Σ. Στο εξής  τα ΜΑΤ δεν θα βαράνε τους συνταξιούχους με  γκλομπ  αλλά με μαγκούρες  (συνταξιούχων). Στεναχωρήθηκε πάρα πολύ ο Πρόεδρος  Αλέξης . Και αμέσως πήρε τηλέφωνο τον Κατεπάνω  Τόσκα  και τον διέταξε να στεναχωρηθεί κι εκείνος. Στο εξής  τα ΜΑΤ δεν θα ψεκάζουν συνταξιούχους.  Θα ψεκάζουν τους ΑΝΕΛ . Επίσης, θα ψεκάζουν λιμενεργάτες.  Λιμενεργάτης ψεκασμένος, ποτέ νικημένος . Στεναχωρήθηκε πολύ ο Πρόεδρος Αλέξης που τα ΜΑΤ του ΣΥΡΙΖΑ βάραγαν αλύπητα τους συνταξιούχους, όπως τους βάραγαν τα ΜΑΤ του  Σημίτη . Περίεργον! Οι υπόλοιποι Σημιτάνθρωποι (απ’ τον κ.  Σπίρτζη  έως την κυρία Τζάκρη ) που έχουν μπει στην κυβέρνηση και στο κόμμα δεν  ανοίγουν τα κεφάλια  των συνταξιούχων,  παρά μόνον τα πορτοφόλια . ( Η είδηση  ότι ο κ.  Πολάκης  χειρουργώντας συνταξιούχο βρήκε στην κοιλιά του  ψαλίδι  ξεχασμένο από προηγούμενη  περικοπή , ελέγχεται). Ψαλίδι στην...

του Γιώργου Καπόπουλου Πριν από είκοσι έξι χρόνια σαν χθες στις 3 Οκτωβρίου του 1990 ολοκληρώθηκε με συνοπτικές διαδικασία - σε λιγότερο από ένα χρόνο η πορεία από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου στην ενοποίηση της Γερμανίας ή πιο σωστά στην ενσωμάτωση της Ανατολικής από τη Δυτική. Μια διαδικασία fast truck που στήριξαν τότε και οι ΗΠΑ του Μπους πατρός και η καταρρέουσα ΕΣΣΔ του Γκορμπατσόφ, παρά την απόλυτη άρνηση της Βρετανίας της Θάτσερ και την αρχική αμηχανία και καχυποψία της Γαλλίας του Μιτεράν. Ο καγκελάριος Κολ και ο υπουργός Εξωτερικών Γκένσερ που είχαν πρωταγωνιστήσει στην ενοποίηση με την διαδικασία του κατεπείγοντος, είχαν δεσμευθεί σε ένα διπλό στοίχημα: Σύγκλιση σε σύντομο χρονικό διάστημα της Ανατολικής με τη Δυτική Γερμανία και περιφρούρηση και ενίσχυση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης με υιοθέτηση Ατζέντας Οικονομικής, Νομισματικής και Πολιτικής Ενοποίησης. Ηδη από την άνοιξη του 1990 στην παραζάλη της εθνικής έξαρσης οι Κολ- Γκένσερ ανακοίνωσαν ότι η Νομισματι...

Της Νατάσας Στασινού Όταν η Κύπρος υποχρεώθηκε στη βίαιη συρρίκνωση του χρηματοπιστωτικού συστήματός της, το επιχείρημα είχε ως εξής: Οι φορολογούμενοι δεν μπορούν να πληρώνουν τα σπασμένα των τραπεζών. Αυτό είναι καθήκον των επενδυτών, δηλαδή μετόχων και ομολογιούχων. Βέβαια, πολλοί από εκείνους που είδαν τις καταθέσεις τους να εξαφανίζονται εν μια νυκτί δεν ήταν επενδυτές, αλλά η... παράπλευρη απώλεια. Το bail in, όπως ονομάστηκε αυτή η διαδικασία, ισχύει από τον φετινό Ιανουάριο για όλα τα κράτη-μέλη. Ή μήπως όχι; Οι Βρυξέλλες διαμηνύουν πως οι κανόνες δεν αλλάζουν. Ολοένα και περισσότεροι όμως τους αμφισβητούν, ενώ η ίδια η πραγματικότητα τους δοκιμάζει. «Κόκκινα» δάνεια, αρνητικά επιτόκια που τρώνε την κερδοφορία, έκθεση στις αγορές εμπορευμάτων που καίει, αλλά και πρόστιμα-φωτιά για πώληση τοξικού ενεργητικού ή χειραγώγηση διατραπεζικών επιτοκίων και άλλων παραγώγων. Οκτώ χρόνια μετά την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, το φάντασμα της Lehman είναι εδώ, απλώνοντας ...

Του Κώστα Στούπα  Αυτό σημαίνει έκρηξη... Μετά το 2010 η κοινωνική και οικονομική διαστρωμάτωση της χώρας έχει κονιορτοποιηθεί. Όσο θα εξαντλείται το "λίπος" της μεσαίας τάξης που αποτελούσε και τον πόλο ισορροπίας της κοινωνίας, τόσο θα γίνεται πιο φανερή αυτή η κονιορτοποίηση. Η διάλυση της μεταπολιτευτικής κοινωνικής διαστρωμάτωσης όπως είναι φυσικό φέρει και τη διάλυση της μεταπολιτευτικής πολιτικής τάξης. Ήδη, μεγάλα τμήματα της μόνιμης μεταπολιτευτικής εκλογικής βάσης του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ με τη μορφή προσφυγικών κυμάτων δραπέτευσε προς τον ΣΥΡΙΖΑ, τους ΑΝΕΛ, τη ΧΑ και τους απέχοντες... Η βίαιη διάψευση των σχεδίων της ζωής του καθένα από μας, με βάση τα δεδομένα της εποχής της ευημερίας με δανεικά έφερε και βίαιες αντιδράσεις. Οι αγανακτισμένοι ήταν το πρώτο κύμα αντίδρασης που έφερε τη διάλυση του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ περί το 20% στις πρώτες εκλογές του 2012. Το δεύτερο κύμα αγανάκτησης έφερε το 2015 τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Ο ΣΥΡΙΖΑ πουλούσε το παραμύθι ...

του Νίκου Μπογιόπουλου Tο φιρμάνι  των Γερμανών δημοσιεύτηκε στις  30 Απρίλη 1944: «...Την 27.4.44 κομμουνιστικαί συμμορίαι παρά τους Μολάους κατόπιν μιας ενέδρας επιθέσεως εδολοφόνησαν ανάνδρως έναν Γερμανόν στρατηγόν και τρεις συνοδούς του (...) Ως αντίποινα θα εκτελεστούν: 1) Ο τυφεκισμός 200 κομμουνιστών την 1.5.1944. 2) Ο τυφεκισμός όλων των ανδρών τους οποίους θα συναντήσουν τα γερμανικά στρατεύματα επί της οδού Μολάων προς Σπάρτην...».      Στη  γλώσσα των κατακτητών (και των συνεργατών τους) «ανανδρία» ήταν ο ηρωικός αγώνας ενάντια στην Κατοχή.      Στη  γλώσσα των ναζί (και των ντόπιων ομοϊδεατών και επιγόνων τους) «δολοφονία» ήταν η ένοπλη αναμέτρηση του λαού με τις ορδές του Χίτλερ.      Την  επομένη, μέρα Δευτέρα, ξημέρωνε Πρωτομαγιά. Η  Πρωτομαγιά του '44. Το προσκλητήριο του θανάτου είχε ήδη γίνει από τα χαράματα, στο Χαϊδάρι. Κι από κει στο Σκοπευτήριο. Στην  Καισα...

του Ρόμπερτ Πεφάνη Καθηγητή Επικοινωνίας Υπάρχει μια άποψη ότι η διαρκής έκθεση της  Πολιτικής ζωής  από τα Μέσα και τα τελευταία χρόνια, από τα  Social Media  έχει γκρεμίσει την εικόνα των «Πολιτικών ηγετών» όπως τους διδαχτήκαμε στο παρελθόν. Αυτό έχει συμβεί σε τέτοιο βαθμό, ώστε αναρωτιέμαι αν πράγματι οι λεγόμενοι «Εθνο-Πατέρες» και «Γίγαντες» της Παγκόσμιας Πολιτικής, δεν ήταν παρά μετριότητες, οι οποίες αναδείχτηκαν λόγω της μηδαμινής έκθεσης στους πολίτες. Δεν ξεχνώ φυσικά το απόφθεγμα του Τσώρτσιλ, ο οποίος διαβεβαίωνε ότι η Ιστορία θα τον έκρινε θετικά, καθώς θα την έγραφε ο ίδιος! Πόσο πιο εύκολο είναι να μιλάει, να κηρύττει, να γράφει κάποιος για ένα πολιτικό σύστημα από το να καλείται να το εφαρμόσει! Σκεφτείτε τις περιπτώσεις όπου στην πράξη, ακόμα και ο πιο αγνός πολιτικός δεν καταφέρνει να πράξει αυτά που υποσχόταν: είναι δυστυχώς, αμέτρητες! Τι συμβαίνει λοιπόν στην πορεία προς την εξουσία; Ποιος ή ποιοι παράγοντες καταστρέφουν την ε...

Του Γιώργου Πετράκη  Τα τελευταία χρόνια ζούμε μια καταπληκτική περίοδο που εάν εξαιρεθεί η μεγάλη άπατη του ΣΥΡΙΖΑ του «σκίζω τα μνημόνια» και ανοίγω τις πύλες του παραδείσου και οι μικροαπάτες του Γεωργίου Α. Παπανδρέου ότι «λεφτά υπάρχουν» και του Αντ. Σαμαρά του «πάμε Ζάππειο», η πορεία της χώρας καθορίζεται από το Βερολίνο και το ΔΝΤ και η πολιτική ζωή εξαντλείται στις ασκήσεις των «παρενθέσεων».  Το 2004 ο Γεώργιος Παπανδρέου θεώρησε ότι ο Κώστας Καραμανλής θα αποτελέσει μια μικρή «δεξιά παρένθεση» οπότε ο ίδιος θα είχε τον χρόνο να φτιάξει το ΠΑΣΟΚ στα μέτρα του και να επανέλθει δριμύτερος. Έπεσε έξω τέσσερα χρόνια αλλά τότε ηταν ο κ. Καραμανλης που δραπέτευσε θεωρώντας ότι η κατάσταση στην οποία παρέδιδε την χώρα στον ΓΑΠ θα δημιουργούσε μια νέα παρένθεση.  Εξάλλου όσοι ήξεραν τον κ. Παπανδρέου, ηταν πεισμένοι ότι ο ΓΑΠ μόνο για παρένθεση θα τα κατάφερνε. Και οι συνεργάτες του ΓΑΠ (κάποιοι εξ αυτών σήμερα είναι στον προθάλαμο του Μαξίμου περιμένοντας...

του Γεώργιου Π. Μαλούχου Μπορεί τα χημικά και το ξύλο του Τσίπρα στους (κατά τον νυν πρωθυπουργό πάλαι ποτέ περήφανους αγωνιστές) συνταξιούχους να έπνιξαν χθες το κέντρο της Αθήνας, όμως, είναι προφανές ότι στην κυβέρνηση δεν χάνουν (ακόμα) τον ύπνο τους για τέτοια... μικροπράγματα. Αλίμονο: «αριστεροί» είναι οι άνθρωποι... Θα έπρεπε άλλωστε να τον χάσει ήδη νωρίτερα, μετά από την προ ημερών δημοσιοποίηση των νέων στοιχείων για την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας: η πτώση εξακολουθεί και η χώρα καταλαμβάνει πλέον την 86η θέση ανάμεσα στις 138 που μετρήθηκαν. Αλλά υπάρχουν και χειρότερα: κι αυτό ακόμα δεν απεικονίζει την πραγματική κατάσταση, καθώς ουσιαστικά δεν συνυπολογίζει παραμέτρους όπως, μεταξύ άλλων, την μαζική οικονομική μετανάστευση ή τη δραματική πορεία του δημοσίου χρέους. Όμως ο ύπνος είναι βαθύς και δεν διαταράσσεται όχι με όλα αυτά, αλλά ούτε καν με τις δηλώσεις Ερντογάν για τη Συνθήκη της Λωζάννης, οι οποίες θα έπρεπε να είχαν προκαλέσει ήδη, αμέσ...

Συντάκτης:  Κώστας Διάκος* Είναι γεγονός ότι η πολιτική που άσκησαν οι Οικολόγοι Πράσινοι στο Νομοσχέδιο για τα προαπαιτούμενα, σε σχέση με το Νερό, παραποιήθηκε από πολλούς κατά το συμφέρον τους. Αισθάνομαι την ανάγκη, αφού συμμετείχα στην συζήτηση Κυβέρνησης και Οικολόγων Πράσινων, να αποκαταστήσω την αλήθεια. 1. Ως Οικολόγοι Πράσινοι η πολιτική θέση πάγια και καθοριστική της ταυτότητας μας είναι ότι  το Νερό είναι όχι μόνο δημόσιο συλλογικό κοινωνικό αγαθό αλλά και φυσικός πόρος για τη συντήρηση της ζωής στο Πλανήτη. Συνεπώς η οποιασδήποτε μορφής εμπλοκή των ιδιωτικών συμφερόντων με σκοπό το κέρδος από την οποιαδήποτε μορφής διαχείριση του μας βρίσκει αντίθετους και αντιστεκόμαστε, συνεχίζοντας τον αγώνα εναντίον της διαφαινόμενης ιδιωτικοποίησης του .  2. Δεν είναι τυχαίο ότι συνομολογείται από όλες τις πλευρές ότι ξεκίνησε ο «πόλεμος του Νερού». Ο πόλεμος αυτός έχει διεθνή χαρακτήρα και εξαρτάται από μεγάλα οικονομικά συμφέροντα ...

Του Κώστα Βαξεβάνη Οι αναλυτές της Deutsche Bank, ήταν αυτοί που εκτιμούσαν τις αιτίες της ελληνικής κρίσης, επέκριναν τους Έλληνες και έγραφαν συνταγές για την Οικονομία. Αυτοί οι μάγοι της ανθηρής οικονομίας, οι φονταμενταλιστές των αγορών, ούτε προέβλεψαν , ούτε απέτρεψαν την καταστροφή στην Τράπεζά τους. Η δεύτερη μεγαλύτερη Τράπεζα της Γερμανίας, καταρρέει γιατί το χαρτοφυλάκιό της είναι γεμάτο από αμφίβολα προϊόντα που δημιουργήθηκαν ως εφευρέσεις του ιπποδρομιακού καπιταλισμού, ενώ είναι αμφίβολο αν θα μπορέσει να πληρώσει πρόστιμα που έχουν επιβληθεί κυρίως στις ΗΠΑ. Αυτό το σύμβολο των αγορών, είναι έτοιμο να δεχθεί την κρατική βοήθεια για να μην καταρρεύσει. Τελικώς για μια ακόμη φορά αποδεικνύεται, πως η ελεύθερη αγορά, δεν αυτορυθμίζεται όπως θέλουν να λένε, αλλά καταλήγει να απομυζεί το μισητό κράτος και να κάνει μνημόσυνα με τα κόλυβα του κρατισμού. Τα ιδιωτικά τραπεζικά χρέη, μετατρέπονται με την ευλογία των κυβερνήσεων σε κρατικό χρέος, με το επιχείρημα πως διαφο...

του Δημήτρη Δανίκα Οι μισοί πληρώνουν για τους υπόλοιπους μισούς. Το ίδιο συνέβαινε με όλες τις κυβερνήσεις όλων των αποχρώσεων. Τουτέστιν, εσύ ο νομοταγής. Εσύ που, θες δεν θες, πληρώνεις τον κορβανά. Εσύ είσαι και ο χορηγός του διπλανού σου. Του φίλου σου. Μπορεί και κολλητού σου! Ποιο το χειρότερο; Οτι αυτός ο φίλος και κολλητός μπορεί να κατέχει υπερδιπλάσια της δικής σου περιουσίας. Να μην πω υπερπενταπλάσια. Ενίοτε και χίλιες φορές μεγαλύτερη από τη δική σου! Και συμβαίνει το εξής ανατριχιαστικό: Η «αριστερή» φοροεπιδρομή κατάφερε να αυξήσει κατά 3,7 δισ. τα έσοδα του κρατικού ταμείου. Επομένως, οι κυβερνητικοί εγκέφαλοι αισθάνονται πανευτυχείς και πετυχημένοι. Και οι φοροφυγάδες; Ασε, σου λένε, θα τους πιάσουμε τους κατεργάρηδες. Πότε; Το ποτέ! Δύο οι λόγοι που δεν τους τσακώνουν. Ο πρώτος φυσικά έχει να κάνει με τους ξεχαρβαλωμένους, ελεγκτικούς μηχανισμούς. Ξεχαρβαλωμένους και λαδωμένους. Γνωστό αυτό. Ο δεύτερος έχει να κάνει με την εξής ελληνική σουρεαλιστική «λογική»...

του Χρήστου Γιανναρά Μ​​ε αφορμή δηλώσεις και αντιδηλώσεις υπουργού Παιδείας και αρχιεπισκόπου για τη θρησκευτική εκπαίδευση των μαθητών στα ελληνικά σχολεία, θα μου επιτραπεί να ανασύρω ελάχιστο δείγμα γλώσσας και προβληματισμού, πριν από δεκαεννέα χρόνια, για το ίδιο θέμα: Ποιος προβληματισμός και με ποια γλώσσα κατατέθηκε τότε, σε ποιο επίπεδο αντιμάχονται σήμερα οι επαγγελματικά ενδιαφερόμενοι. Στην «Kαθημερινή» της Kυριακής 29.6.1997, η επιφυλλίδα έγραφε: «H διδασκαλία του ονομαζόμενου μαθήματος των θρησκευτικών περιλαμβάνεται στην υποχρεωτική για τα Eλληνόπουλα εκπαίδευση. Aν αυτό το μάθημα έχει χαρακτήρα θρησκευτικής κατήχησης (ενώ διδάσκεται από ανθρώπους και με αναλυτικά προγράμματα που δεν έχουν καμιά οργανική σχέση με την ενοριακή και επισκοπική συγκρότηση-λειτουργία της εκκλησιαστικής εμπειρίας) είναι ευκολότατο να αλλοτριωθεί σε νοησιαρχική διδαχή αφηρημένων ιδεολογημάτων, διδαχή που επιπλέον παραβιάζει την ελευθερία του θρησκευτικά αδιάφορου ή αγνωστικιστή μαθητ...