ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΩΝ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ

του Γιώργου Καρελιά Οπου κυριαρχεί ή άγνοια παίρνει μπροστά το θυμικό. Η λογική υποχωρεί και ακούγονται απίστευτες μπούρδες. Αν προστεθούν και τα ψεύδη -κατά συνθήκην ή μη- των επιτηδείων, τότε το κοκτέιλ που φτιάχνεται είναι πολύ νόστιμο και καταναλώνεται από πολλούς αγαθούς, αφελείς και καλοπροαίρετους. Χωρίς περικοκλάδες, λοιπόν, ας καταγράψουμε τέτοια ψεύδη των ημερών, που διακινούνται από την προπαγάνδα, επιτείνουν την άγνοια των πολλών και αποθεώνουν την κάθε λογής μπούρδα. 1.  Μέχρι τώρα γνωρίζαμε ότι τα πάντα στο Μακεδονικό (ή «Σκοπιανό») ήταν το όνομα του γειτονικού κράτους, αφού «το όνομά μας είναι η ψυχή μας» και «η Μακεδονία είναι μία και είναι ελληνική». Μάλιστα. Τώρα που αχνοφαίνεται κάποια συμβιβαστική λύση («σύνθετη» ονομασία, όπως έλεγαν μέχρι τώρα όλες οι πολιτικές δυνάμεις), το μοτίβο αλλάζει: «Δεν είναι -μας λένε- το όνομα κυρίαρχο θέμα, προέχει να εξαλειφθούν τα αλυτρωτικά των Σκοπιανών». Μάλιστα. Αν και σ’ αυτό βρεθεί μια φόρμουλα λύσης, όσοι δεν θέλ...

του Δημήτρη Σούλτα ***  Ο Δημήτρης Καμμένος των ΑΝΕΛ έχει αφήσει περίπου 20 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, που δεν τους έχει στολίσει . Σήμερα υποσχέθηκε ότι θα εντατικοποιήσει τις προσπάθειες του, ώστε σύντομα, με τη  δική του συμβολή να γίνει αρραγής η ενότητα της κυβέρνησης. *** Σύμφωνα με τις πρώτες ενδείξεις το όνομα για τα Σκόπια θα είναι  στη σλαβική διάλεκτο και αμετάφραστο. Θα περνάς τα σύνορα και θα παραδίδεις ότι λεξικό έχεις πάνω σου , εν ολίγοις. ***  Με κλήρωση σκέφτηκαν αρχικά στο Δήμο Αθηναίων να επιλεγεί ο διοργανωτής του συλλαλητηρίου  στην Αθήνα. Η  Νέα Δημοκρατία πάντως είδε με συμπάθεια αυτή την πρόταση και θα πάρει θέση στο θέμα με κλήρωση  ανάμεσα στις θέσεις που διατυπώνονται εντός του κόμματος. ***  Ο Παναγιώτης Ψωμιάδης δήλωσε ότι είναι ένας μεγάλος λαϊκός ηγέτης και τίποτα δεν τον κλονίζει. Στη συνέχεια  αυτοχεικροτήθηκε και φίλησε με σεβασμό τα χέρια του. ***  Γερμανικές εταιρείες έκαναν πειράματα ...

Συντάκτης:  Δημήτρης Νανούρης Δ ημιουργικός πυρετός έχει καταλάβει τα επιτελεία των κομμάτων έπειτα από τη δημοσιοποίηση της εφετινής λίστας «30 under 30» του αμερικάνικου περιοδικού Forbes με τους μελλοντικούς ηγέτες δέκα τομέων των τεχνών, των επιστημών, της τεχνολογίας, της οικονομίας, της βιομηχανίας. Κι αυτό γιατί ανάμεσα στους τριάντα διακριθέντες φιγουράρει το όνομα του 24χρονου Σταύρου Τσομπανίδη και, εξαιτίας της κοινής καταγωγής, πασχίζουν να μιμηθούν τα επιτεύγματά του. Ο παππούς του διατηρούσε βιοτεχνία κατασκευής ξύλινων τελάρων. Ευρηματικό πνεύμα ο πιτσιρικάς, τοποθετούσε ρουλεμάν κάτω απ’ τις τέσσερις γωνιές τους και ροβολούσε με ταχύτητα τις κατηφοριές του Παπάγου, κοψοχολιάζοντας την έρμη μάνα του. Ι διοτροπία της μοίρας! Εποχούμενος μες στα κασόνια του μανάβη, φανταζόταν εαυτόν μυστήριο φρούτο. Το πίστεψε και, αδιαφορώντας για τη χριστιανική ρήση, ουδέποτε έπαψε να το ερευνά. Εξ απαλών ονύχων, επιπροσθέτως, μαγευόταν από τις παροιμιώδεις φράσεις ...

Μια διαφορετική φωνή για το ρόλο της Εκκλησίας  και την ενεργό συμμετοχή της  στα συλλαλητήρια από τον μητροπολίτη Μεσσηνίας κ.Χρυσόστομο που εκφράζει με παρρησία και ουσιαστικά επιχειρήματα την αντίθεση του .Το "Βήμα" παραχωρεί σήμερα τη θέση του κυρίου άρθρου σε αυτή τη φωνή της λογικής. "Η Εκκλησία της Ελλάδος, πράγματι, και κατά το παρελθόν οργάνωσε συλλαλητήρια ή λαοσυνάξεις και μολονότι θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί, ότι τότε, τόσο ο λόγος όσο και ο τρόπος της οργάνωσής τους Της παρείχαν κάποια δικαιολογία, εντούτοις τις "εξαργύρωσε", αρκετές δεκαετίες αργότερα, πολύ ακριβά. Δεν αδικώ μάλιστα την ιστορική ακρίβεια, εάν ισχυριστώ, ότι το ανταποδοτικό "όφελος" ήταν αρκετά χαμηλό  σε σχέση προς τον "αγώνα" και η ζημία αρκετά υψηλή σε σχέση προς τις επιδιώξεις Της. Στην παρούσα όμως συγκυρία, σύνολη η διοργάνωση των συλλαλητηρίων είναι παντελώς διαφορετική και ξένη προς τον όλο θεσμό της Εκκλησίας. Η οργάνωσή τους κινεί...

Το σχόλιο της ημέρας με το πενάκι του Γιάννη Δερμεντζόγλου.

του Αλέκου Μιχαηλίδη «Η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά ως τραγωδία και τη δεύτερη ως φάρσα», επέμενε ο Κάρλ Μάρξ και ποια είναι η μικρή Κύπρος για να τον αμφισβητήσει; Ολοκληρώθηκε λίγο μετά τις 20:00 το βράδυ της Κυριακής, 28 Ιανουαρίου 2018, η καταμέτρηση των ψήφων για τις προεδρικές εκλογές της Κυπριακής Δημοκρατίας. Το νήμα έκοψε πρώτος ο νυν  Πρόεδρος της Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης,  ο οποίος συγκέντρωσε το 35,51% και 137.268 ψήφους, 63.000 λιγότερες από τις προεδρικές εκλογές του 2013, κάτι που οφείλεται και στην αποχή του 28,6%, ποσοστό ρεκόρ για προεδρικές εκλογές στην Κύπρο. Όπως συζητείται, μεγάλοι νικητές εξήλθαν ο  Σταύρος Μαλάς και το ΑΚΕΛ, που συγκέντρωσαν το 30,24% και 116.920 ψήφους. Το ΑΚΕΛ επιβίωσε από μια εξαιρετικά δύσκολη αναμέτρηση, στην οποία αδιαμφισβήτητα διακυβευόταν και το μέλλον του. Υπό δύσκολες περιστάσεις και δεχόμενο τον πόλεμο ακόμα για τη διακυβέρνηση Χριστόφια, το ΑΚΕΛ με υποψήφιο τον Σταύρο Μαλά ξεπέρασ...

του Sebastian Gubernator Τι να σκέφτεται άραγε ένας νέος που κάθεται απέναντι σε έναν επιζώντα από ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης; Ο Μπεν είναι 96, εγώ είμαι 25. Οι άνθρωποι της ηλικίας μου διανέμουν συνεχώς φωτογραφίες για διακοπές στο Instagram και αναρωτιούνται εάν θα πρέπει να συνεχίσουν τις σπουδές τους ή να εργαστούν. Όταν ο Μπεν ήταν στην ηλικία μου, είχε επιβιώσει από εννέα στρατόπεδα συγκέντρωσης, δύο γκέτο και δύο πορείες θανάτου. Σήμερα τιμούμε την απελευθέρωση του Άουσβιτς για 73η φορά. Σε όλο τον κόσμο θυμόμαστε τα θύματα του Εθνικοσοσιαλισμού και σκέφτομαι τι έχει να πει ένας νέος που θα συναντήσει έναν επιζώντα του Ολοκαυτώματος. Συναντήθηκα με τον Μπεν στο Μπέρκλεϊ σε έναν κινηματογράφο. Καθόταν εκεί, στη δεύτερη σειρά, περιμένοντας να συμμετάσχει σε μια συζήτηση σχετικά με το αν η ελευθερία της έκφρασης πρέπει να ισχύει για τους Ναζί. Είχα διαβάσει σε εφημερίδες για τον Μπεν και έμαθα για τη ζωή του από το διαδίκτυο. Τώρα καθόταν εκεί, ένας μικρός άνθρ...

του Κώστα Πλιάκου Μπορεί η ιστορία να φωτίσει το μέλλον και αν ναι πως; Σε αυτό το ερώτημα επιχείρησε να απαντήσει ο Αλαίν Μπαντιού μιλώντας την Πέμπτη το βράδυ στο Αθηναϊκό κοινό σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο Γαλλικό Ινστιτούτο. Σε μια κατάμεστη αίθουσα ο Μπαντιού χρησιμοποίησε το παράδειγμα του ελληνικού δημοψηφίσματος το 2015 για να εξηγήσει τις λειτουργίες του “γεγονότος” και του “συμβάντος” μέσα στην ιστορία, και τους όρους του “δυνατού και του αδύνατου”. Ο Μπαντιού, ένας από τους πλέον αναγνωρισμένους διεθνώς και από τους πιο μεταφρασμένους Γάλλους σύγχρονους φιλοσόφους, ξεδίπλωσε τη σκέψη του γύρω από τους νόμους της ιστορίας οι οποίοι όπως είπε επιτρέπουν μόνο μακροπρόθεσμες προβλέψεις καθώς ναι μεν υπάρχουν νόμοι τις ιστορίας, αλλά ταυτόχρονα υπάρχουν και απρόβλεπτες τομές, ή όπως τις αποκαλεί  “χρονικές ρήξεις”  οι οποίες θίγουν στο χώρο και στο χρόνο ιστορικές ζώνες αλλά δεν υπόκεινται στους γενικότερους νόμους αυτών των ιστορικών ζωνών. Στη...

του Χρήστου Γιανναρά Ν​​α θυμίσω: Είναι άλλη η λογική και η γλώσσα του κοινωνικού προβληματισμού και άλλη των επαγγελματιών της πολιτικής – κομματανθρώπων και καναλιών. Αν αυτές οι δυο, αντιφατικές και ασύμπτωτες λογικές και γλώσσες δεν συγκλίνουν για να συναντηθούν, ελπίδες για υποφερτό βίο και ιστορική προοπτική δεν υπάρχουν. Με τη λογική και τη γλώσσα κομματανθρώπων και καναλιών η χρονική περίοδος που διανύουμε (σαφώς προεκλογική) είναι «η ώρα της Ν.Δ.». Η πιστοποίηση δεν μοιάζει να βασίζεται σε κριτική σκέψη και εμπεριστατωμένη σπουδή (το είδος είναι άγνωστο σε κομματανθρώπους και κανάλια). Πρόκειται μάλλον για προϊόν της «όσφρησης» εκτιμητών της αγοράς που αξιολογούν «εντυπώσεις»: Ο Αλέξης Τσίπρας είναι πια «καμένο χαρτί», ακόμα και η ελλαδική κοινωνία, με τραγικά (και μεθοδικά) υποβαθμισμένο το αισθητήριο της ποιότητας, δεν αντέχει πιο παρατεταμένη δόση αδιάντροπης ασυνέπειας (το μαύρο άσπρο, το άσπρο μαύρο). Και για εναλλακτικό ενδεχόμενο η ανεκδιήγητη Φώφη, όχι μόνο ως...

Της Έφης Τριήρη etriiri@naftemporiki.gr Ο ένας μετά τον άλλο οι πολιτικοί της Ευρωζώνης απηύθυναν το ίδιο μήνυμα: απέναντι στο δόγμα «Πρώτα η Αμερική» του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, οι ηγέτες της Ιταλίας, της Γερμανίας και της Γαλλίας αποκήρυξαν τον προστατευτισμό και «αγκάλιασαν» τον πολυμερισμό.  Σίγουρα, στη σημερινή εποχή της ασφάλειας, του εμπορίου και των συναλλαγματικών εντάσεων, αυτό το σόου της ενότητας δείχνει ιδιαίτερα ενθαρρυντικό. Πίσω όμως από την επιφάνεια, ο οικονομικός εθνικισμός καλά κρατεί. Οι κυβερνήσεις της Ευρωζώνης εξακολουθούν να ανθίστανται στις εξαγορές από το εξωτερικό, ακόμη και από χώρες εντός της Ε.Ε., και παρότι ένας μεγάλος κυβερνητικός σχηματισμός στη  Γερμανία  προσφέρει την καλύτερη ελπίδα για να ξεκλειδώσουν θεσμικές μεταρρυθμίσεις, παραμένουν οι κόκκινες γραμμές στην ολοκλήρωση της τραπεζικής ένωσης και στη δημιουργία δημοσιονομικής ενοποίησης.  Για παράδειγμα, όταν ένας εθνικός παίκτης γίνεται στόχος εξαγοράς, ...

του Γιώργου Σταματόπουλου Εμβρόντητοι οι Ελληνες παρουσιαστές παρακολουθούσαν σκηνές απίστευτης αγριότητας σε σούπερ μάρκετ μιας πόλης της ανατολικής Γαλλίας, το οποίο είχε μειώσει για λίγες μέρες τις τιμές σε ένα προϊόν του κατά περίπου τρία ευρώ. Πατείς με πατώ σε οι Ευρωπαίοι Γάλλοι, προσπαθούσαν, πυξ λαξ, να προλάβουν να προμηθευτούν τα βαζάκια με τη μαγικά μειωμένη τιμή. Δεν είναι δυνατόν, έλεγαν, να συμβαίνει κάτι τέτοιο σε μια πολιτισμένη, ευρωπαϊκή χώρα όπως η Γαλλία - περίεργο φαινόμενο, έλεγαν γεμάτοι αμηχανία και δυσαρέσκεια. Πάνε τα στερεότυπα των προηγμένων δυτικών χωρών, πάει ο ευρωπαϊσμός, πάνε όλα. Τι κρίμα να βρίσκονται σε τέτοια δυσάρεστη θέση οι προπαγανδιστές και απολογητές του δυτικού πολιτισμού. Μας διαφεύγει ότι οι δυτικοί δεν είμαστε παρά καταναλωτικά όντα· έχουμε ξεχάσει να συνομιλούμε, αποφεύγουμε να κοιταζόμαστε στα μάτια, να αγγίζουμε ο ένας τον άλλο στην καθημερινή συνάφεια - δεν συναγελαζόμαστε εδώ και πολλά πολλά χρόνια. Οι άνθρωποι στην Ευρώπ...

του Κώστα Βαξεβάνη Γιατί καλή και ελληνική η Μακεδονία, καλές οι σημαίες και οι στολές, ακόμη πιο καλές οι φωτογραφίσεις κάτω από τα αχαμνά του Βουκεφάλα, αλλά μην τα ισοπεδώσουμε όλα. Αλλο να σηκώνεις σημαία για τη Μακεδονία, να την αγαπάς, να στέκεσαι προσοχή όταν εμφανίζεται ο όποιος Φράγκος ή Φράνκο και άλλο να πρέπει αυτή η εθνική υπερηφάνεια να φύγει από την αόριστη σφαίρα των συγκινήσεων και να ακολουθήσει τον πραγματικό δρόμο τού χτίζω μια χώρα μαζί με άλλους. Στην πρώτη περίπτωση αρκούν μερικές κάμερες και να θυμηθείς αυτό που σου έλεγαν ή υπονοούσαν στο σχολείο, πως είμαστε ο καλύτερος λαός και ταυτόχρονα αδικημένος και καταπιεσμένος, αλλά πάλι με χρόνια με καιρούς θα βρούμε την άκρη. Στη δεύτερη θέλει αναμέτρηση με την πραγματικότητα. Οι «πατριώτες» είναι παλιά εφεύρεση. Από τότε που ο Σάμιουελ Τζόνσον είχε αποφανθεί πως « patriotism is the last refuge of a scoundrel»,  ο πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο ενός καθάρματος, πέρασαν χρόνια αλλά και καθάρματα...

του Παντελή Μπουκάλα To ξέρουμε. Μας το έχει διδάξει η ζωή, όπως επιμένει ανθρωπομορφικά ένα από τα πιο συνηθισμένα κλισέ. Μας έχει διδάξει δηλαδή να κρατάμε μικρό καλάθι και να είμαστε καχύποπτοι όποτε ακούμε κομματικά στελέχη να λένε ότι «στα κρίσιμα εθνικά θέματα απαιτείται συναίνεση». Ή ότι «είναι απαραίτητη η ομοψυχία για να αντιμετωπιστούν οι σοβαροί κίνδυνοι που μας απειλούν». Ή ότι «η παιδεία πρέπει να μένει μακριά από το πεδίο των κομματικών αντιδικιών». Μιλούν εν ονόματι της ενότητας και την ίδια στιγμή κόβουν τον χαλινό της γλώσσας τους και τροχίζουν τα μαχαίρια τους. Ψεύδονται ενσυνειδήτως, αλλά και με τη γνώση ότι οι ακροατές τους γνωρίζουν πια ότι ψεύδονται. Θα μπορούσαν, πολύ απλά, να αρνηθούν για μια στιγμή τον κυνισμό και τις προσωπίδες που τους υποχρεώνει να φορούν και να πουν ευθέως ότι ακόμα και στα σοβαρότερα θέματα δεν είναι αυτονόητη η ομοφωνία. Εφόσον όλα συμβαίνουν στη σκηνή της πολιτικής και των ιδεών, η διαφωνία και η αντιπαράθεση είναι απολύτως εύλο...