ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΩΝ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ

    «Δούλεψα σκληρά στη ζωή μου!... Είχα να θρέψω τρία παιδιά και ένα κράτος».

του Wolfgang Munchau Πριν από πολλά χρόνια συνήθιζα να παρακολουθώ ένα ετήσιο σεμινάριο, σε ευχάριστο περιβάλλον, στο οποίο οι συμμετέχοντες συζητούσαν για την πολιτική και την οικονομία δύο ευρωπαϊκών χωρών. Υπήρχαν συνήθως δύο ομάδες. Η μία μιλούσε για την εξωτερική πολιτική, κυρίως τις διατλαντικές σχέσεις. Η άλλη συζητούσε οικονομικά θέματα και κυρίως για το ευρώ. Στο τέλος, οι δύο ομάδες άκουγαν η μία τα συμπεράσματα της άλλης, με μια ευγενική βαρεμάρα. Η Ευρωπαϊκή Ενωση θα ήταν σε καλύτερη θέση αν όσοι ασχολούνταν με την εξωτερική πολιτική εντός και εκτός εκείνης της αίθουσας είχαν κάνει το ευρώ δικό τους σχέδιο. Το δολάριο, αντίθετα, υπήρξε αναπόσπαστο κομμάτι της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής για πολλά χρόνια. Ο ρόλος του ως παγκόσμιας άγκυρας επιτρέπει στις ΗΠΑ να αποκόψουν μια ολόκληρη χώρα από την πρόσβαση στο διεθνές εμπόριο και στη χρηματοδότηση, όπως στην περίπτωση του Ιράν. Ή μια ομάδα ιδιωτών, όπως στην περίπτωση της Ρωσίας. Το ευρώ δεν σχεδιάστ...

του Τάσου Παππά OΛΕΣ ΟΙ ΕΞΟΥΣΙΕΣ πηγάζουν από τον λαό και ασκούνται υπέρ αυτού και του έθνους. Κάπως έτσι περιγράφουν τα περισσότερα Συντάγματα στην Ευρώπη την έννοια της λαϊκής κυριαρχίας. Γενική αρχή, σεβαστή από τους περισσότερους, που προσφέρεται όμως για πολλές ερμηνείες. Οι εξουσίες μπορεί, όπως αναφέρεται, να πηγάζουν από τον λαό, αλλά δεν ασκούνται απευθείας απ’ αυτόν γιατί στις αντιπροσωπευτικές δημοκρατίες το σύστημα λειτουργεί διά των εκπροσώπων του λαού, δηλαδή από εκείνους που ο λαός επιλέγει να τις ασκήσουν για λογαριασμό του. Οι πολίτες στις αστικές δημοκρατίες («φιλελεύθερες ολιγαρχίες» κατά τον Καστοριάδη) εκφράζονται είτε μέσω των εκλογών σε τακτά χρονικά διαστήματα είτε μέσω δημοψηφισμάτων σε έκτακτες περιπτώσεις. Ωστόσο κι αυτή η συνθήκη παραβιάζεται με διάφορους τρόπους. ΓΙΑ ΠΑΡΑ∆ΕΙΓΜΑ ΣΤΗΝ Ελλάδα οι πολίτες δεν εκλήθησαν είτε με εκλογές είτε με δημοψήφισμα να τοποθετηθούν επί θεμάτων που επηρέασαν καθοριστικά την πορεία του τόπου. Ρωτήθηκε ο ...

Του Μιλτιάδη Νεκτάριου   Στην Ιταλία οι "βάρβαροι" μπήκανε στην πόλη: τα αντισυστημικά κόμματα έχουν κερδίσει το 55%  των ψήφων. Το ερώτημα είναι τι σημαίνει αυτό για την ΕΕ και εάν οι Βρυξέλλες μπορούν να επιβάλλουν στην Ιταλία την ίδια μεταχείριση που επέβαλαν στην Ελλάδα, την Πορτογαλία, κλπ. Με μια σχέση χρέους/ΑΕΠ στο 132%, μια πολιτική αναταραχή μπορεί να  δώσει το σήμα στις αγορές να επαναξιολογήσουν το αξιόχρεο της χώρας. Ο  ESM δεν έχει τις δυνατότητες να χειριστεί ένα τόσο μεγάλο θέμα και, επομένως, πρέπει να αναλάβει η ΕΚΤ.   Η Ιταλία έχει τις μεγαλύτερες δαπάνες συντάξεων στην ΕΕ, μετά την Ελλάδα. Εκεί ο κρατικός προϋπολογισμός συνεισφέρει στο σύστημα συντάξεων ένα ποσό που ανέρχεται στο 30% των κρατικών δαπανών (χωρίς τους τόκους εξυπηρέτησης του χρέους). Οι επίσημες αναλογιστικές εκτιμήσεις αποπνέουν άρωμα Ελλάδας: εκτιμάται ότι οι δαπάνες συντάξεων θα είναι σταθερές μέχρι το 2040 και μετά θα μειωθούν ως ποσοστό του ΑΕΠ, ε...

του Θανάση Μαυρίδη Οι δραχμιστές ξεμύτισαν όπως τα σαλιγκάρια μετά από την βροχή. Περιμένουν οι καημένοι ότι η Ιστορία θα τους δικαιώσει για όσα τραγικά είχαν εκστομίσει το 2015. Αν μέχρι σήμερα η χώρα αυτή βρίσκεται ακόμη όρθια στα πόδια της το οφείλει στο ευρώ. Αλλά και τα ευρωλιγούρια θα πρέπει να έχουν το νου τους! Εμείς θέλουμε το ευρώ. Οι άλλοι μας θέλουν; Οι εξελίξεις στην Ιταλία θα κρίνουν πολλά για το μέλλον της Ευρώπης. Πιστεύω ότι ήταν ολέθριο λάθος του Ιταλού Προέδρου να στείλει τους λαϊκιστές στις κάλπες με το παράσημο του αδικημένου. Στις προηγούμενες εκλογές πήραν το 49% των ψήφων. Στις επόμενες μάλλον θα θριαμβεύσουν. Το Βερολίνο θα έχει σε κάθε περίπτωση έναν δύσκολο συνομιλητή. Εκείνο που δεν ξέρουμε ακόμη είναι οι στρατηγικές επιλογές της ιταλικής ελίτ. Αν δηλαδή ευνοεί ή όχι το πέρασμα στην λιρέτα. Το βασικό τους επιχείρημα έναντι των Γερμανών ήταν ότι η ιταλική Οικονομία δεν ευνοήθηκε στην εποχή του ευρώ. Ότι η Ιταλία έκανε ό,τι της ζητήθηκε όλα ...

της Βίκυς Σαμαρά Είτε συμφωνία στο Σκοπιανό ήδη συνήφθη όπως είπε ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς, είτε δεν πρέπει να βιαζόμαστε όπως συνέστησε ο υπουργός Επικρατείας Δημήτρης Τζανακόπουλος, το βέβαιο είναι ότι βρισκόμαστε ταυτόχρονα πολύ κοντά και πολύ μακριά από μία λύση σε ένα πρόβλημα που ταλανίζει την εξωτερική πολιτική της χώρας σχεδόν 20 χρόνια. Η Ελλάδα έχει κάθε λόγο να θέλει λύση στο Σκοπιανό, λόγω... Τουρκίας. Διότι όχι μόνο μία λύση θα απελευθέρωνε τη χώρα από πονοκεφάλους στα βόρεια σύνορα της, ώστε να έχει όλη την προσοχή της στραμμένη στα ανατολικά όπου υπάρχει ένας ασταθής και ισχυρός γείτονας, αλλά και λόγω των βλέψεων Ερντογάν στα Βαλκάνια. Οι ΗΠΑ και οι Ευρωπαίοι εταίροι επικαλούνται επίσης τη διείσδυση του "σουλτάνου" στη Βαλκανική, όμως αυτό που πραγματικά καίει εκείνους είναι η επιρροή της Ρωσίας μέσω Σερβίας στη χερσόνησο. Συν οι business: Κάποτε είχαν οι ελληνικές επιχειρήσεις ηγετική θέση στην οικον...

του Παναγιώτη Κακολύρη Με αγωνία μου έλεγε διευθυντής μεγάλης εταιρείας νέων τεχνολογιών ότι αναζητά νέα στελέχη, νέους επιστήμονες και δεν βρίσκει. Με αμοιβές πάνω από τον μέσο όρο της συγκεκριμένης αγοράς οι αγγελίες μιας δυναμικής, ήδη καταξιωμένης εταιρείας καινοτομίας μένουν αναπάντητες. Οι αρμόδιοι του ανθρωπίνου δυναμικού τρέχουν από το ένα πανεπιστημιακό event στο άλλο αναζητώντας ικανούς-διαθέσιμους επιστήμονες. Διαμορφώνουν ειδικές πολιτικές προσέλκυσης ταλέντου. Φτιάχνουν ελκυστικά πακέτα επαναπατρισμού για νέους που έχουν φύγει στο εξωτερικό. Ωστόσο το αποτέλεσμα δύσκολα δικαιώνει τις προσπάθειές τους. «Μα σε μια χώρα που οι μισοί νέοι είναι άνεργοι και οι περισσότεροι από τους υπόλοιπους πληρώνονται με 380 ευρώ πώς είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό;», ρώτησα καχύποπτα, αμφισβητώντας ενδόμυχα τόσο την αντικειμενική δυσκολία, όσο και την επάρκεια της εταιρικής προσπάθειας. Μιλώντας με ανθρώπους της αγοράς επιβεβαίωσα ότι το πρόβλημα προσέλκυσης ταλέντου είν...

του Γιώργου Παγουλάτου Ο πρόεδρος Ματαρέλα δεν είχε πολλά περιθώρια. Ο Σαβόνα είχε δημοσιεύσει ακραίες απόψεις, που προκαλούσαν πανικό στους επενδυτές. Το να διαθέτει ένα κράτος απόρρητο Σχέδιο Β αποθηκευμένο στο χρηματοκιβώτιο της κεντρικής τράπεζας είναι ΟΚ. Το να έχει προαναγγείλει όμως ο νέος υπουργός Οικονομικών σχέδιο έκδοσης παράλληλου νομίσματος, είναι πολύ διαφορετικό. Ο Ματαρέλα θέλησε να προστατεύσει την Ιταλία από ένα ανεξέλεγκτο ξεπούλημα ομολόγων, που θα μπορούσε να την οδηγήσει σε οικονομική κατάρρευση, ή ακόμα και έξω από το ευρώ, χωρίς αυτό να αποτελεί τον επίσημο στόχο κανενός από τα δυο λαϊκιστικά κόμματα. Όσοι ζήσαμε το ελληνικό καλοκαίρι του 2015, καταλαβαίνουμε. Ομως, enter η αριστοτελική ετερογονία των σκοπών. Με το να απορρίψει τον Σαβόνα, ο Ματαρέλα έδωσε στον Σαλβίνι (τον ακροδεξιό ηγέτη της Λέγκα και συνοδοιπόρο της Λεπέν) ευκαιρία ηρωικής εξόδου. Μπορούσε να τον αφήσει να αποτύχει. Αντ’ αυτού, του δίνει τώρα το δικαίωμα να βαδίσει ηρωι...

του Τόμας Σμίντ Η συμμαχία μεταξύ του κινήματος των Πέντε Αστέρων και της δεξιάς εθνικιστικής Λέγκας του Βορρά δεν υλοποιήθηκε. Ο αρχηγός της Λέγκας Σαλβίνι δεν έχει δώσει ποτέ μια πιθανότητα για το σχηματισμό κυβέρνησης από τα δύο βασικά ασυμβίβαστα μεταξύ τους κόμματα. Τώρα πιθανότατα η Ιταλία οδεύει για νέες εκλογές. Φαίνεται ότι η κυβέρνηση Ντι Μάιο -Σαλβίνι απέτυχε επειδή ο Πρόεδρος Σέρτζιο Ματαρέλα - ο οποίος θεσμικά μπορεί να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει με τον διορισμό του κάθε υπουργού - δεν ήταν πρόθυμος να διορίσει τον υπουργό Οικονομικών Πάολο Σαβόνα. Ωστόσο, το γεγονός ότι ο Σαβόνα δεν βγήκε από τη συζήτηση μέχρι το τέλος δείχνει ένα πράγμα πάνω από όλα. Σε αντίθεση με το κινημα των Πέντε Αστέρων, η Λέγκα του Ματέο Σαλβίνι θέλει ρητά τη σύγκρουση με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η κυβέρνηση που επρόκειτο να συγκροτηθεί στην Ιταλία θα συνιστούσε ούτως ή άλλως ένα σημαντικό πολιτικό κίνδυνο. Το τεράστιο δημόσιο χρέος δεν φάνηκε να ενδιαφέρει τους δυο εταίρους στις ...

γράφει η Ρούλα Γεωργακοπούλου Τόσο κρατάει συνήθως ο σεβασμός προς τον νεκρό, να μη σας πω και λιγότερο. Στα χωριά άρχιζε το κουτσομπολιό αμέσως μετά την ταφή, στο τραπέζι της παρηγοριάς ή και πιο νωρίς με τον νεκρό ακόμα άταφο και οριζοντιωμένο στο σαλόνι. Ν’ ακούει εκείνα που με τόση επιμέλεια έκρυβε σ’ όλη του τη ζωή και να σκάει κι αυτός κρυφά στα γέλια. Γιατί το ανίερο χιούμορ δεν ανακουφίζει μόνον τους πενθούντες. Προσφέρει αναπαμό κυρίως στον ίδιο το νεκρό που ακούει τις πομπές του ειπωμένες επιτέλους με αγάπη, ίσως και με λίγη τρυφερή ζήλεια. Μήπως μόνον και μόνον γι’ αυτό αξίζει ο θάνατος; Μήπως των ανθρωπίνων η ματαιότης να ήταν τελικά εκείνη που οδήγησε το ένστικτο της Σουηδικής Ακαδημίας να πάρει για μια φορά στη ζωή της τη σωστή απόφαση και να κατεβάσει  τα ρολά,  προβλέποντας τον θάνατο του Φίλιπ Ροθ και αναβάλλοντας έτσι τον δικό της; Φιρί φιρί το πήγαινε είναι η αλήθεια αλλά δεν είναι εκεί το θέμα μας. Ούτε το νόμπελ που δεν έδωσε ποτέ στον...

Του Στράτου Στρατηγάκη Μπορεί να περάσει ένας μαθητής λυκείου στην επόμενη τάξη αν έχει ετήσιο βαθμό στα μαθηματικά 05 και στα θρησκευτικά 15; Η απάντηση είναι ναι. Για να προαχθεί ένας μαθητής στην επόμενη τάξη αρκεί να έχει γενικό μέσο όρο 9,5 σε όλα τα μαθήματα πλην της γυμναστικής Αυτό σημαίνει ότι πρακτικά είναι εξαιρετικά δύσκολο να μείνει κανείς μετεξεταστέος. Ακόμη και αν κάνει το ακατόρθωτο και μείνει μετεξεταστέος θα δώσει εξετάσεις μέσα στον Ιούνιο και αυτή τη φορά θα περάσει. Πως φτάσαμε στο σημείο να παίρνουν όλοι οι μαθητές το απολυτήριο λυκείου;  Η ιστορία είναι μακρά και ξεκινά το έτος 1999, σχεδόν πριν 20 χρόνια. Σύμφωνα με την τότε μεταρρύθμιση Αρσένη ο μαθητής της Β Λυκείου για να προαχθεί στη Γ Λυκείου εξεταζόταν σε όλα τα μαθήματα σε πανελλήνιες εξετάσεις και ο προφορικός του βαθμός προσαρμοζόταν στον γραπτό. Αν, δηλαδή, ένας μαθητής έγραφε σε ένα μάθημα 05, τότε ο προφορικός του βαθμός θα άλλαζε και θα γινόταν 08. Προσαρμογή του προφορικο...

του Χρήστου Γιανναρά Α​​ντιγράφω. Από κείμενο Νεοέλληνα λογίου δημοσιευμένο για πρώτη φορά στην περίοδο 1902-1904: «Ελληνική Ιστορία δεν υπάρχει. Δι’ αυτό βασιλεύει τοιαύτη σύγχυσις και σύγκρουσις ιδεών εις όλα ανεξαιρέτως τα ιδικά μας πράγματα. Και δεν ήτο δυνατόν να υπάρχη ακόμα (Ελληνική Ιστορία). Διότι έως χθες, η μεγαλειτέρα και σπουδαιοτέρα εποχή του παρελθόντος μας, η Βυζαντινή, το Κλειδί προς νόησιν της αρχαίας, προς νόησιν της τωρινής Ελλάδος, προς νόησιν (κατανόησιν) Ελληνισμού και Ελληνος, το είχε βυθίσει η Ευρώπη εις απύθμενον βάθος βορβόρου (συκοφαντιών). Υπάρχει λοιπόν μία Ιστορία, γραφείσα χωρίς το κλειδί αυτό, συρραφείσα από τας ευρωπαϊκάς ιστορίας και γνώμας περί ημών, με ένα πνεύμα σχεδόν δουλικόν, με ένα πνεύμα μαθητικόν, το οποίον τρέμει τον Ευρωπαίον δάσκαλον. Ανθρωποι με πνεύμα εντελώς ελεύθερον δουλικών αισθημάτων προ του Ευρωπαίου, δεν επαρουσιάσθησαν εις την μελέτην της Ιστορίας. ...Ωστε, ελληνική ιστορία δεν υπάρχει. Δεν κατηγορώ. Θέτω τ...

του Γιώργου Μητραλιά Τα αμερικανικά ΜΜΕ δεν λένε περίπου λέξη, τα ευρωπαϊκά την αγνοούν πλήρως αλλά αυτό δεν σημαίνει και ότι η Εκστρατεία των Φτωχών Ανθρώπων δεν βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη με δράσεις που υπόσχονται να φέρουν τα πάνω κάτω στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής! Και αυτές οι δράσεις που άρχισαν στις 13 Μαίου, θα κρατήσουν 40 ολάκερες μέρες, σε τουλάχιστον 41 αμερικανικές Πολιτείες, καλύπτοντας όλο το φάσμα των καταπιεσμένων και των αγώνων τους που διαμορφώνουν ένα συνολικό διεκδικητικό πρόγραμμα εντελώς γειωμένο στη σημερινή βορειοαμερικανική πραγματικότητα και συνάμα αρκούντως ριζοσπαστικό για να ανοίγει το δρόμο που οδηγεί στην ανατροπή του ίδιου του πολιτικού, κοινωνικού και οικονομικού συστήματος της χώρας! Θα μπορούσαμε να πούμε πως όλα άρχισαν πριν ακριβώς από μισό αιώνα, το 1968, όταν ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ολοκλήρωνε τη ριζοσπαστικοποίησή του αναδεικνύοντας την ταξική διάσταση του ρατσισμού και καλώντας στη συστράτευση όλων των καταπιεσμένων ανεξ...

του Νότη Μαυρουδή Ο Νότης Μαυρουδής είναι κιθαριστής – συνθέτης . Ένα θέμα το οποίο επιβάλλεται να μας απασχολεί ως καλλιτέχνες, ως πολίτες τής κοινωνίας αυτής, είναι το οριστικό τέλος της ΑΕΠΙ-ΑΕ (Ανώνυμος Εταιρία Πνευματικής Ιδιοκτησίας). Είναι ένα γεγονός «συμφώνως τω νόμω», του οποίου η βαρύτητα και το μέγεθος, ίσως δεν έχει γίνει ακόμα αντιληπτό και κατανοητό από την μουσική κοινότητα. Δεν είναι εύκολο. Από το 1930 η «αυτοκρατορία» τής ΑΕΠΙ-ΑΕ, πολλές φορές, καθόριζε και την εξέλιξη των σχέσεων μεταξύ δισκογραφικών εταιριών και δημιουργών (συνθετών-στιχουργών). Αυτό, κοντολογίς, σημαίνει πως επηρέαζε το ίδιο το ελληνικό τραγούδι στην παραγωγή και την προστασία του. Η πολύχρονη αυτή λειτουργία της ΑΕ, δεν ήταν μια απλή υπόθεση. Τέτοια διάρκεια 88 χρόνων, έχει ως αποτέλεσμα να βγάζει ρίζες, παραφυάδες, να αναπτύσσει επιρροή, να δημιουργεί συμμαχίες και «συμμαχίες», να συνδέεται με πάσης φύσεως συνεργασίες, να πρυτανεύει σε όλο και περισσότερους τομείς και, πολλ...

του Χάρη Παυλίδη Ακούγοντας τον πρωθυπουργό να αναφέρεται ακροθιγώς στο ολιστικό σχέδιο ανάπτυξης, αυτό που θα επαναφέρει την κανονικότητα στο κράτος και θα τοποθετήσει την Ελλάδα στο μέλλον, ομολογώ ότι μπερδεύτηκα. Εν ολίγοις δεν κατάλαβα πώς θα επανέλθει ο πρωθυπουργός στον παρόντα χρόνο ώστε εν συνεχεία να μας οδηγήσει στο μέλλον. Αυτό που κατάλαβα είναι ότι ο πρωθυπουργός πρέπει να ζορίζεται. Σε τέτοιο μάλιστα βαθμό που θέλει όλοι να πιστέψουν ότι η Αριστερά αποτελεί κινητήρια δύναμη της ιστορίας. Ωστόσο στην προσπάθεια του να γίνει αφηγητής του παρελθόντος, αντί να γίνει αυτό που έπρεπε να είναι, δηλαδή πρωθυπουργός, μοιάζει κάθε μέρα και πιο πολύ με κάποιον που πασχίζει να συνεχίσει να κυβερνά τους ζωντανούς με τις μνήμες των νεκρών. Αντιλαμβάνομαι τους λόγους αυτής της βουτιάς στο παρελθόν, μια και από την μεταπολίτευση και μετά η Αριστερά έπαψε να συγκινεί στο βαθμό που συγκινούσε, αφ’ ότου ο Κωνσταντίν...

Του Άγη Βερούτη   Η Ελένη που έχει οικογενειακό εισόδημα €18.000 χρωστάει €32.000, και γι’ αυτό έχει πρόβλημα. Ποιο είναι το πρόβλημά της; Ότι χρωστάει €32.000 ή ότι βγάζει €18.000 το χρόνο; Να το δούμε λίγο; Χρωστάει το εισόδημά της σχεδόν δυο ετών. Η τράπεζα τής είπε να μειώσει το χρέος της σε εισόδημα ενός έτους. Βέβαια δεν είναι διαθέσιμο όλο το εισόδημά της για να κάνει αποπληρωμές παρά μόνο ένα μικρό ποσοστό του. Έχει ανελαστικά έξοδα: δίνει €3.000 το χρόνο στη μάνα της και άλλα €2.000 το χρόνο στην κυρία που της κρατάει το σπίτι. Επίσης δίνει άλλα €5.000 σε δόσεις για συντήρηση του σπιτιού και για δόσεις στα έπιπλα που έχει αγοράσει και της μένουν άλλες €8.000 για να ζήσει εκείνη και τα 2 παιδιά της που δουλεύει το ένα και το άλλο είναι άνεργο. Έχει και τρίτο παιδί αλλά εκείνο έφυγε και ζει στο εξωτερικό γιατί δεν άντεξε τη μιζέρια. Η γριά μάνα της δίνει χαρτζιλίκι στο μικρό άνεργο παιδί της κανένα εικοσάευρο κάθε τόσο. Όταν η Ελένη το αφήνει νη...

του Γιάννη Σιώτου* Ο κ. Ερντογάν μοιάζει σε πολλά με τον κ. Πούτιν. Είναι και οι δύο μακρόβιοι ηγέτες. Και οι δύο καλούνται να αντιμετωπίσουν οικονομίες που μαστίζονται από τη διαφθορά. Και οι δύο –ο καθένας σε διαφορετική κλίμακα– πιστεύουν ότι οι χώρες τους αδικήθηκαν και διεκδικούν την κληρονομιά του παρελθόντος. Ο Πούτιν την «περιουσία» της Σοβιετικής Ενωσης, ο Ερντογάν της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Οι δύο πρόεδροι βάσισαν την πολιτική τους επιβίωση στην οικονομία καθώς πόνταραν στην οικονομική σταθερότητα και στην αύξηση του ιδιωτικού εισοδήματος. Ο Πούτιν το 2014 κλήθηκε να διαχειριστεί την κρίση, που προκλήθηκε από την πτώση των τιμών του πετρελαίου και τις κυρώσεις. Ο Ερντογάν σήμερα βρίσκεται αντιμέτωπος με μία οικονομική πραγματικότητα η οποία μπορεί να οδηγήσει σε οικονομική κρίση. Τα Putinomics αποδείχθηκαν σωτήρια (η οικονομία έχει σταθεροποιηθεί, ο πληθωρισμός βρίσκεται σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα, ο προϋπολογισμός είναι σχεδόν εξισορροπημένος) και ...

του Νίκου Μπογιόπουλου Με την  παραίτηση του κ.Σακελλαρίου από το ΣΤΕ επανήλθε η συζήτηση αν υπάρχουν πολιτικές παρεμβάσεις ή όχι στην Δικαιοσύνη. Θεωρούμε ότι το ερώτημα ισοδυναμεί με το αν υπάρχει ζωάκι που κάνει νιάου – νιάου στα κεραμίδια.         Σημειώνουμε:  Ο ορισμός προέδρων και αντιπροέδρων των ανωτάτων δικαστηρίων γίνονται από το υπουργικό συμβούλιο της εκάστοτε κυβέρνησης…     Η ουσία , όμως, κατά τη γνώμη μας βρίσκεται αλλού. Εξηγούμαστε: Στο πρώτο Μνημόνιο, για παράδειγμα (άρθρο 14), διαβάζουμε: «Με την παρούσα ο Δανειολήπτης αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτείται από κάθε ασυλία που έχει ή πρόκειται να αποκτήσει, όσον αφορά τον ίδιο ή τα περιουσιακά του στοιχεία (…)».      Πάμε  τώρα στο   Σύνταγμα. Εκεί (άρθρο 28) σημειώνεται ότι συμφωνίες όπως το Μνημόνιο, για να κυρωθούν στη Βουλή « απαιτείται πλειοψηφία των τριών πέμπτων του όλου αριθμού των βουλευτών»  και μόν...