ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΩΝ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ

του Νότη Μαυρουδή Ίσως, το να γράφει κανείς για το μέλλον, σε μια εποχή ταχείας πληροφόρησης και παραπληροφόρησης, με μεγάλη παραγωγή fake news, ψευδείς ειδήσεις δηλαδή που θα πρέπει να επαληθευτούν, να είναι παρακινδυνευμένο έως και επικίνδυνο. Επικίνδυνο επειδή τα συμπεράσματα των fakes είναι πάντα για τα σκουπίδια, αφού στην πραγματικότητα είναι δύσκολη η διασταύρωσή τους και υποκρύπτουν συμφέροντα και δόλιους σκοπούς… Παρ’ όλα αυτά, η μελλοντολογία προκαλεί πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση και έντονο προβληματισμό, διότι αναφέρεται σε ένα κάπως μακρινό μέλλον, όταν εμείς ίσως δεν θα υπάρχουμε, δεν θα δούμε και δεν θα νιώσουμε… Θα βιώσουν και θα δουν όμως οι μεταγενέστεροι ημών. Τα παιδιά και τα παιδιά τους. Εάν λοιπόν είμαστε αθεράπευτα εγωκεντρικοί, ναι, δεν μας ενδιαφέρει η μελλοντολογία και ο όποιος σχετικός προβληματισμός για το τι μας περιμένει… Με οδηγό μια ανάρτηση του Προέδρου τής βαριάς βιομηχανίας τής Mercedes-Benz, CEO τής Daimler Benz, που ακούει στο όνομα...

Η αθώωση της Ηριάνας και του Περικλή δεν προσφέρεται και για πανηγυρισμούς παρά μόνο για ανακούφιση και περίσκεψη για την Δικαιοσύνη. Πρώτα καταδίκασε με εξοντωτικές ποινές και στη συνέχεια, χωρίς κάποια αλλαγή στα στοιχεία, αθώωσε δύο κατηγορούμενους. Και μάλιστα ομόφωνα και ενώ η εισαγγελέας επέμενε ζητώντας την καταδίκη τους. Το Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων έκρινε αθώους τους κατηγορούμενους για το αδίκημα της συμμετοχής στους "Πυρήνες της φωτιάς" και την κατοχή όπλων και πυρομαχικών. Έκρινε αναξιόπιστη τη βασική κατάθεση, ακυρώνοντας την υπόθεση στη βάση της, αποδόμησε το αμφισβητούμενο δείγμα DNA και αρνήθηκε την ποινικοποίηση των συναναστροφών, κρίνοντας ότι δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία. Το ίδιο το σκεπτικό της απόφασης σε δεύτερο βαθμό αναδεικνύει πόσο αστήρικτες ήταν οι αποφάσεις σε πρώτο βαθμό και στις αιτήσεις αποφυλάκισης.  Κόντρα στο κοινό αίσθημα και σε κάθε δικονομική λογική, οι αρχές έστειλαν στη φυλακή δύο νέους χωρίς στοιχεία αλλά με ...

του Χάρη Παυλίδη Το κύμα αποστασίας, που ενέσκυψε σχεδόν ταυτόχρονα με το κύμα κακοκαιρίας, "βούλιαξε" τη Μάνδρα από τη βροχόπτωση και τη "Μάνδρα" του Μαξίμου από την... πολύ αποστασία. Τόση... αποστασία είχαμε να δούμε και να ακούσουμε από τα Ιουλιανά του 1965. Εξ αυτού του λόγου οι υπουργοί και οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, αφού πρώτα αραδιάζουν τους λόγους για τους οποίους τα επιχειρηματικά συμφέροντα σε Πειραιά και Θεσσαλονίκη θέλουν να ρίξουν την κυβέρνηση, προσθέτουν κι ένα: "Η κυβέρνηση ήρθε για να μείνει". Και εδώ που τα λέμε, γιατί να μη μείνει; Υπάρχει άπλετος χώρος. Διότι αν τα επιχειρηματικά συμφέροντα βρίσκονται μόνο σε δύο πόλεις, οι υπόλοιπες κάλλιστα μπορούν να φιλοξενήσουν τον κ. Τσίπρα, τον κ. Καμμένο και τους υπόλοιπους. Κι έπειτα όλα αυτά τα χρόνια έχουν μεταναστεύσει τόσοι και τόσοι στο εξωτερικό- προφανώς θα φύγουν και άλλοι τόσοι προσεχώς- ώστε εφόσον συνεχίσει να βάζει φόρους η κυβέρνηση, τότε...

του Γιώργου Καρελιά Τα δείγματα ήταν σαφή από την πρώτη στιγμή. Από τότε που ο αρχιπατριώτης-στρατηγός του συλλαλητηρίου της Θεσσαλονίκης κραύγαζε «φωνή λαού, οργή Θεού» και οι «πατριώτες» από κάτω έβριζαν εν χορώ τη μάνα του Μπουτάρη. Μετά ο «πατριωτισμός» πέρασε στην Αθήνα, όπου ο Μίκης, περιβαλλόμενος από ακροδεξιούς, δικαιολογούσε από μικροφώνου, με θλιβερό τρόπο, την συνύπαρξή του ακόμα και με χρυσαυγίτες. Το κλίμα είχε φτιαχτεί κατάλληλα, ώστε κάποιοι πατριώτες με λεοντή Ποντίου να επιτεθούν στον (ποιον άλλον;) Μπουτάρη, ο οποίος «πούλησε τη Μακεδονία», όπως είχε αποφανθεί ο μέγας πατριώτης Ψωμιάδης (εδώ). Τα υπόλοιπα ήρθαν αφού έγινε η συμφωνία: -Ο ατρόμητος «πατριώτης» Μπαρμπαρούσης κάλεσε τον στρατό να κάνει πραξικόπημα και μετά, σαν πατριωτική κότα, άρχισε να δηλώνει …πίστη στο δημοκρατικό πολίτευμα (δεν ξέρω αν ο εισαγγελέας και ο ανακριτής αναγούλιασαν που τον άκουσαν). -Ο «σοβαρός» πατριώτης Κασαπίδης (κι αυτός βουλευτής) δεν είπε τέτοια, αλλά μια «εσχάτη προδοσία» τη...

Με ένα πολύ αιχμηρό σκίτσο σχολίασε ο Αρκάς τα όσα στρεβλά λέγονται από τις κυβερνήσεις προκειμένου να στηρίξουν τη ρητορική τους.

του Θάνου Τσίρου Η εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους θεωρείται διασφαλισμένη σε βραχυπρόθεσμο και μεσοπρόθεσμο ορίζοντα καθώς και οι υποχρεώσεις είναι περιορισμένες και το ειδικό αποθεματικό των 24 δισ. ευρώ λειτουργεί καθησυχαστικά για τις αγορές. Η δυνατότητα παραγωγής πρωτογενών πλεονασμάτων της τάξεως του 3,5% επίσης αντιμετωπίζεται ως κάτι το εφικτό με δεδομένες και τις δημοσιονομικές επιδόσεις της χώρας κατά τα τελευταία τρία χρόνια. Αυτό που προβληματίζει είναι η συνεχιζόμενη έλλειψη ρευστότητας στην αγορά, η οποία αποτυπώνεται και στην πορεία της ιδιωτικής κατανάλωσης. Στον ορίζοντα υπάρχουν πολλά μέτρα που θα στενέψουν ακόμη περισσότερο την ήδη περιορισμένη ρευστότητα. Η επικείμενη μείωση των συντάξεων μέσα από την κατάργηση της προσωπικής διαφοράς θα «κόψει» έως και 3 δισ. ευρώ από μια κοινωνική ομάδα η οποία είτε καταναλώνει απευθείας είτε στηρίζει άλλα μέλη της οικογένειας για να καταναλώσουν αυτά. Το 2019 οι στόχοι για τον περιορισμό των «κόκκινων» δα...

του Δημήτρη Χατζηνικόλα Ας δούμε με προσοχή και νηφαλιότητα τα δεδομένα. Δεδομένο πρώτο: η απόφαση του πρόσφατου Eurogroup προσφέρει στη χώρα για πρώτη φορά έναν καθαρό δρόμο ο οποίος στο τέλος του, και αν αξιοποιηθεί όπως πρέπει να αξιοποιηθεί, γράφει έξοδος από τη μνημονιακή περιπέτεια. Δεδομένο δεύτερο: μετά από την απόφαση του EG άρχισε η αποκλιμάκωση των επιτοκίων δανεισμού, δηλαδή η διόρθωση της βασικής αιτίας που η χώρα αναγκάζεται να καλύπτει τις χρηματοδοτικές της ανάγκες πληρώνοντας το βαρύ τίμημα των προαπαιτούμενων. Τι κάνεις όταν θέλεις να ανατρέψεις αυτήν την πορεία; Αναζητείς ένα πρόσχημα για να προκαλέσεις πολιτική αναταραχή η οποία με τη σειρά της προκαλεί «συνάχι» στις αγορές. Το ονοματολογικό της πΓΔΜ και οι διχογνωμία στο εσωτερικό της συγκυβέρνησης για το θέμα είναι βούτυρο στο ψωμί ορισμένων. Στην πολιτική τα πράγματα είναι απλά μερικές φορές. Και για αυτούς που το timing έχει τη σημασία του η αιφνι...

Του Θόδωρου Σκυλακάκη* Η Ελληνική κρίση δεν έχει τελειώσει. Αντίθετα μπαίνει στην πιο κρίσιμη φάση της, αυτή που θα καθορίσει την μοίρα της Ελλάδας για τις γενιές που έρχονται. Το μέλλον όπως προδιαγράφεται σήμερα από τη συμφωνία των δανειστών με την κυβέρνηση Τσίπρα είναι μαύρο. Μας λένε οι δανειστές ότι αν ακολουθήσουμε τις πολιτικές που έχουν ως ζουρλομανδύας φορεθεί στην σημερινή Ελλάδα είμαστε καταδικασμένοι να είμαστε μια φτωχή χώρα (ανάπτυξη 1%), αενάως υπό το φάσμα της χρεοκοπίας (το Eurogroup θα ξαναδεί τη βιωσιμότητα του χρέους το 2032!), μια κυριολεκτικά γερασμένη κοινωνία που θα στέλνει τα καλύτερα μυαλά της στο εξωτερικό και θα κυβερνάται από ψεύτες και δημαγωγούς πολιτικούς, παθολογικά εγωπαθείς τοπικές ελίτ και σκοτεινούς διεθνείς τύπους που θα ψάχνουν τον ιδανικό συνδυασμό τοπικής διαφθοράς και ευρωπαϊκής εξασφάλισης για να τοποθετήσουν το σκοτεινό χρήμα τους και να προωθήσουν τα ιδιοτελή συμφέροντά τους. Όπως έλεγε ο προφητικός στίχος του Σαββό...

Του Βασίλη Πάϊκου Ουδείς μπορεί να πει, αυτή τη στιγμή, με βεβαιότητα τι τελικά θα συμβεί. Ουδείς δύναται να προβλέψει πώς θα μετρήσει το «Μακεδονικό» στην κάλπη. Το μόνο βέβαιο είναι ότι ο Τσίπρας προχώρησε στην συμφωνία, την κατά την κρίση του, εθνικά επωφελή παραγνωρίζοντας το ενδεχόμενο του πολιτικού κόστους. Και είναι αυτό ακριβώς ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του μεγάλου ηγέτη... Αν ξαφνικά μεθαύριο γινόταν ένα θαύμα και ο Μπενιαμίν Νετανιάχου υπέγραφε συμφωνία αμοιβαίας αναγνώρισης και ειρήνης με τον Μαχμούντ Αμπάς, ολόκληρος ο κόσμος θα ανακουφιζόταν. Και θα πανηγύριζε. Μιας και θα εξασφαλιζόταν έτσι η ομαλότητα στη Μέση Ανατολή. Θα βρίσκονταν, παρ' όλ' αυτά, συμπατριώτες και των δύο, οι μισοί, ίσως και περισσότεροι, που θα τους κατηγορούσαν για προδοσία. Δεδομένου ότι και βέβαια θα είχαν γίνει αμοιβαίες υποχωρήσεις από τις εκατέρωθεν εθνικές ανελαστικότητες. Διαφορετικά συμφωνία δεν θα υπήρχε. Σήμερα ο κόσμος ολόκληρος ανακουφίστηκε με τη ...

 της Χριστίνας Ταχιάου Τι τις ήθελε τις θριαμβολογίες; Θα μπορούσε απλώς να βγει να πει “τόσο μπόρεσα τόσο έκανα, παραπέρα δεν πήγαινε”. Αλλά αυτός θέλησε να κάνει φαραωνική τελετή, να μας το παρουσιάσει σαν θρίαμβο, να πάει στις Πρέσπες και να μας τρίβει στη μούρη μια μέτρια συμφωνία ως τεράστια επιτυχία. Ε, τώρα θα την πληρώσει». Αυτή είναι η ηπιότερη κουβέντα που άκουσα από κάποιον γνωστό που ανήκει στην κατηγορία που με οίηση κάποιοι αποκαλούν «απλοί άνθρωποι». Δηλαδή, οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, οι όχι υπερβολικά φορτωμένοι με γνώσεις ιστορίας, πολιτικής ή διπλωματίας. Οι μεροκαματιάρηδες που δυσκολεύονται να πληρώσουν τον ΕΦΚΑ και τους φόρους, που θα ταλαιπωρηθούν στα επείγοντα των νοσοκομείων, που δίνουν έναν καθημερινό αγώνα για την επιβίωση. Οι «απλοί άνθρωποι» της Θεσσαλονίκης νιώθουν ότι ο Αλέξης Τσίπρας βρήκε θριαμβικά απέναντί τους. «Εγώ τα κατάφερα καλύτερα από οποιονδήποτε. Εάν εσείς δεν με θαυμάζετε, εσείς έχετε πρόβλημα, είστε χαμηλού επιπέδου, είστε αντ...

σκίτσο του Ηλία Μακρή του Παντελή Μπουκάλα Με τη γνωστή μετριοφροσύνη του, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν χαρακτήρισε τις τουρκικές εκλογές «μάθημα δημοκρατίας για όλο τον κόσμο». Βεβαίως, ένας πολιτικός που κυβερνάει δεκαπέντε χρόνια, έχει νικήσει σε 14 αναμετρήσεις κάθε είδους (προεδρικές εκλογές, κοινοβουλευτικές, δημοψηφίσματα) και καταφέρνει να νομιμοποιήσει διά της ψήφου τον απολυταρχισμό του, δεν θα μπορούσε να αυτοσυγκρατηθεί. Και στη ρητορική της υπερβολής να μην ειδικευόταν, όπως ο Ερντογάν, θα ενέδιδε στη φιλαυτία. Αλλά «μάθημα δημοκρατίας» οι εκλογές στην Τουρκία; Και μάλιστα «για όλο τον κόσμο»; Η δημοκρατία έχει τα απαραγνώριστα στοιχεία της ταυτότητάς της. Την ισονομία κατ’ αρχάς. Ποια λοιπόν η ισονομία στην Τουρκία, όπου η υπαγωγή της Δικαιοσύνης στη βούληση (ή τον ετσιθελισμό) των κυβερνώντων θεωρείται αυτονόητη; Το πιστοποιεί αυτό ο εγκλεισμός στη φυλακή της ηγεσίας του αριστερού-φιλοκουρδικού κόμματος, με την έωλη κατηγορία της φιλοτρομοκρατικής σ...

Κάτω απ’ το χώμα μες στα σταυρωμένα χέρια τους κρατάνε της καμπάνας το σκοινί Προσμένουνε την ώρα να σημάνουν την Ανάσταση. Τούτο το χώμα είναι δικό τους και δικό μας. Δεν μπορεί κανείς να μας το πάρει. (Γιάννης Ρίτσος) Στη σημερινή εποχή ο Έλληνας πρωθυπουργός μπορεί να κυβερνά ακόμα και με μία μοναδική ψήφο την χώρα μας που έχει καταντήσει χειρότερη κι από Μπανανία. Το κακό που μας έχει γονατίσει ξεκίνησε από το 1986, όταν έγινε η αναθεώρηση του Συντάγματος από τον Ανδρέα Παπανδρέου. Τότε ήμουν βουλευτής του ΚΚΕ και ήρθα σε ρήξη με την ηγεσία του κόμματος, γιατί πίστευα ότι το πέρασμα των προνομίων του Προέδρου της Δημοκρατίας στον Πρωθυπουργό θα ήταν καταστροφικό για τη χώρα. Όπως και έγινε! Επομένως δικαιούμαι να έχω όπως και τότε την δική μου προσωπική άποψη και να θεωρώ ότι οι φόβοι μου αποδείχθηκαν δυστυχώς δικαιολογημένοι και ότι αυτό που ζούμε με μια κυβέρνηση του 20% που αποφασίζει χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανένα για το παρόν και το μέλλο...

Βιαστικός και πρόωρος κυκλοφορεί ο ΚΑΤΟΙΚΟΣ Αμπελοκήπων - Νέας Μενεμένης! Η καλή εφημερίδα του δήμου, πλήρης τοπικών θεμάτων (που καλύπτουν μεγάλο μέρος από το συνολικό περιεχόμενο) αλλά και με εξαιρετικά επιλεγμένα άρθρα για το μεγάλο θέμα της συμφωνίας Ελλάδας - "Βόρειας Μακεδονίας", παραδίδεται προς ανάγνωση, μερικές μέρες νωρίτερα του καθιερωμένου χρόνου. Φίλιος Στάγκος Γιώργος Παπαδόπουλος Τετράδης και Έλενα Καραμίχαλου γράφουν για το Μακεδονικό και μαζί με τις επίκαιρες τοπικές ειδήσεις και δράσεις του Δήμου, θα τα βρείτε όλα εδώ πιο κάτω με ένα απλό κλικ: Κυκλοφορεί ο ΚΑΤΟΙΚΟΣ Ιουλίου!

Την ώρα που η υπογεννητικότητα είναι ένα σοβαρότατο πρόβλημα σε πολλές χώρες και ζευγάρια σε ολόκληρο τον κόσμο προσπαθούν με δυσκολία να κάνουν παιδιά, υπάρχει ένα νέο κίνημα ανθρώπων που στειρώνονται ή απλά αρνούνται να γίνουν γονείς για περιβαλλοντικούς λόγους. H Gwynn Mackellen ήταν 26 ετών όταν αποφάσισε να στειρωθεί. Της πήρε περίπου πέντε χρόνια μέχρι να βρει τον κατάλληλο γιατρό που να καλύπτει τα έξοδα από την ασφάλιση της, αλλά ήταν αποφασισμένη. Τελικά τα κατάφερε το 2012. «Πάντα ήξερα ότι δεν ήθελα παιδιά για περιβαλλοντικούς λόγους. Εργάζομαι στη βιομηχανία αποβλήτων και τα απόβλητά μας είναι η κατάντια των ανθρώπων. Δεν είναι άνθρωποι κακοί, πολλές φορές αυτά που κάνουν έχουν επιπτώσεις στο περιβάλλον. Σκεφτείτε απλά πόσα δέντρα κόβονται, πόσα πλαστικά χρησιμοποιούνται και πόσα υλικά εξορύσσονται για χάρη των ανθρώπων. Για να ζουν αυτοί καλύτερα. Όσο λιγότεροι μείνουμε πάνω στη γη, τόσο καλύτερα αποτελέσματα θα υπάρξουν για το περιβάλλον », αναφέρει στη Gu...

Του Αριστομένη Βαρουδάκη ,   καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου και πρώην ανώτερο στέλεχος της Παγκόσμιας Τράπεζας και του ΟΟΣΑ Η συμφωνία στο Eurogroup της 21ης Ιουνίου καθορίζει τις δεσμεύσεις της Ελλάδας στη μεταμνημονιακή περίοδο, το πλαίσιο της εποπτείας για την τήρηση των δεσμεύσεων και προβλέπει ρυθμίσεις για το δημόσιο χρέος της χώρας. Η κυβέρνηση διατείνεται ότι οι ρυθμίσεις αυτές καθιστούν το χρέος βιώσιμο και επιτρέπουν να γυρίσει η σελίδα της κρίσης χρέους που ταλαιπωρεί τη χώρα για σχεδόν μία δεκαετία. Η άποψη ότι το χρέος γίνεται βιώσιμο με τη συμφωνία είναι λανθασμένη, μάλλον εσκεμμένα για πολιτικές σκοπιμότητες. Στην πραγματικότητα το χρέος γίνεται διαχειρίσιμο, όχι όμως βιώσιμο, σε έναν ορίζοντα περίπου δεκαετίας, που αντιστοιχεί στις ρυθμίσεις για την επιμήκυνση και την αναστολή της αποπληρωμής του που συμφωνήθηκαν στο Eurogroup. Τα μέτρα αυτά καθιστούν το χρέος διαχειρίσιμο μεσοπρόθεσμα, καθώς: (1) η επιπλέον δεκ...

του Χρήστου Γιανναρά   Κ​​άποτε η Ελλάδα ήταν η μοναδική βαλκανική χώρα που μετείχε στο ΝΑΤΟ. Τα βόρεια σύνορα της Ελλάδας ήταν σύνορα του ΝΑΤΟ: οριοθετούσαν τον κόσμο της ελευθερίας απέναντι στον φρικώδη εφιάλτη του μαρξιστικού ολοκληρωτισμού. Ελευθερία τότε σήμαινε την αξιοπρέπεια του ανθρώπου, όχι την αναιδέστατη ασυδοσία των «Αγορών».   Σήμερα μέλη του ΝΑΤΟ είναι οι περισσότερες χώρες των Βαλκανίων – ζητάνε και τα Σκόπια την ένταξή τους. Η Ελλάδα μπορεί να συναινέσει σε αυτή την ένταξη, μπορεί και να αρνηθεί, όπως μπορούσε και στην περίπτωση των όμορων χωρών: της Αλβανίας και της Βουλγαρίας. Με ποια κριτήρια, με ποια λογική να δεχθεί ή να αρνηθεί;   Υπάρχουν τα κριτήρια του ευρωπαϊκού εθνικισμού και η λογική του ελληνικού κοσμοπολιτισμού. Με τα κριτήρια των Ευρωπαίων εθνικιστών θα συναινούσαμε απαιτώντας ανταλλάγματα. Από την Αλβανία, λ.χ., θα είχαμε απαιτήσει θεσμικές εξασφαλίσεις για την προστασία των ελληνικών πληθυσμών της Βόρειας ...

του Τάσου Χατζηβασιλείου* «Το έθνος μου ανέθεσε την ευθύνη της προεδρίας και της εκτελεστικής εξουσίας», δήλωσε κατά την επινίκια ομιλία του ο Ταγίπ Ερντογάν. Ουδείς εξεπλάγη με τη νίκη του από τον α’ γύρο των προεδρικών εκλογών στη γειτονική χώρα. Άλλωστε, η κατάσταση έκτακτης ανάγκης και το μεγαλύτερο μέρος του κρατικού μηχανισμού «εργάστηκαν» γι’ αυτό το σκοπό. Χθες, ο ίδιος ο τουρκικός λαός με την ψήφο του διακόπτει τη διαδικασία εκδημοκρατισμού της Τουρκίας. Μια διαδικασία που ξεκίνησε το 1923 από τον Ατατούρκ και παρέμεινε ατελής μέχρι και σήμερα, καθώς η Τουρκία ουδέποτε κατόρθωσε να γίνει μια δυτική δημοκρατική χώρα. Έτσι, η λαϊκή βούληση επικυρώνει τη μετάβαση σε ένα προεδρικό σύστημα ρωσικού τύπου , με προσωποπαγή χαρακτηριστικά, χωρίς τα αναγκαία θεσμικά αντίβαρα. Στην ουσία, ο τουρκικός λαός επικύρωσε το ρόλο που φιλοτέχνησε ο ίδιος ο Ερντογάν για τον εαυτό του: του μόνου στιβαρού ηγέτη που μπορεί να απογειώσει την Τουρκία και να αποτρέψει την υλοπο...

Ο Βραζιλιάνος σκιτσογράφος  Carlos Latuff περιέγραψε με «χειρουργική ακρίβεια» το κλίμα τρομοκρατίας, λογοκρισίας και νοθείας που επικρατεί στην Τουρκία.

του Δημήτρη Μηλάκα λλο ένα Παγκόσμιο Κύπελλο, λοιπόν, το 13ο από το πρώτο που κατά κάποιον τρόπο όταν ήμουν 9 ετών παρακολούθησα σε μια ασπρόμαυρη τηλεόραση κάποιες περίεργες ώρες: το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1970 με τον Πελέ, τον Ζαρζίνιο, τον Τοστάο και τους λοιπούς θεούς εκείνης της εποχής… Σκέφτομαι κάνοντας ήδη αυτή την οδυνηρή (έχω ζήσει ήδη περισσότερα Παγκόσμια Κύπελλα απ’ όσα πρόκειται να ζήσω ακόμη) αναδρομή ότι αυτό που συνδέει τη συντριπτική πλειονότητα των φιλάθλων του ποδοσφαίρου με το ποδόσφαιρο είναι μια συνταρακτική υπενθύμιση: ότι υπήρξαν παιδιά. Και σαν παιδιά έπαιζαν μπάλα – σε αλάνες, στην αυλή του σχολείου, στον δρόμο… Αυτή ακριβώς η ανάμνηση είναι, πιστεύω, η «μυστική συνταγή» που κάνει το ποδόσφαιρο ανεπανάληπτο και μετατρέπει ένα παιχνίδι σε εμπορική ετικέτα με τζίρους δισεκατομμυρίων. Στο πέρασμα των χρόνων, ωστόσο, οι αναμνήσεις θολώνουν και το παρελθόν εξιδανικεύεται. Οι μάχες στην αλάνα, στα σχολικά ή τα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα που κάποι...

του Θανάση Μαυρίδη Ζούμε σε ένα σουρεαλιστικό περιβάλλον. Ο κ. Τσίπρας πίστεψε στ' αλήθεια ότι με ένα βραβείο Νόμπελ και κάποιες καλές δηλώσεις από τους Σόιμπλε των Βρυξελλών θα μπορέσει να ξεγελάσει και πάλι τους ιθαγενείς. Την ίδια ώρα ο ΣΥΡΙΖΑ και ο μηχανοδηγός Πάνος Καμμένος ζητούν από τον Κυριάκο να… αποκηρύξει την βία. Είναι φανερό ότι για όλα φταίει και πάλι η Μαρέβα. Δεν έχουν αντιληφθεί τι ακριβώς τους περιμένει, αυτούς και τις άλλες συνιστώσες τους που έχουν καταλάβει εδώ και τρία χρόνια τα θερινά ανάκτορα. Ο κόσμος έχει πάψει να τους ακούει, έχει καταλάβει πλήρως την πολιτική τους απάτη. Το μέτωπο του λαϊκισμού ηττάται κατά κράτος εκεί που νόμιζε ότι έχει την απόλυτη δύναμη: στο πεζοδρόμιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ καταρρέει. Και μαζί του καταρρέουν οι συνέταιροί του στην εξουσία, φανεροί και κρυφοί. Δεν είναι μόνο οι ΑΝΕΛ. Είναι και όσοι άλλοι είχαν δημιουργήσει «δίκτυα στήριξης» του ΣΥΡΙΖΑ, από Δεξιά και Αριστερά. Έχουν πέσει πολλά χρήματα σε αυτό το έργο που ανέβη...