ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΩΝ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ

του Ριχάρδου Σωμερίτη Η λεγόμενη ριζοσπαστική αριστερά ετοιμάζεται για νέους αγώνες στους δρόμους. Για ανάλογους αγώνες ετοιμάζεται (χωριστά) και το Κουκουέ. Οι πρώτες δοκιμές οργανώθηκαν μέσα στο θερινό λιοπύρι. Το κοινό χαρακτηριστικό του Σύριζα και του ΚΚΕ είναι ότι έχασαν τις εκλογές. Κέρδισε βέβαια ψήφους και έδρες ο Σύριζα, αλλά δεν αναδείχθηκε πρώτο κόμμα και αυτό, σε σχέση με τη δηλωμένη με κάθε τρόπο ελπίδα του, είναι ήττα. Και το ΚΚΕ έχασε και ψήφους και έδρες: η ήττα του είναι ιστορική. Λογικό είναι, συνεπώς, και ο Σύριζα και το Κουκουέ να αποπειραθούν ξανά την τακτική των αγώνων στους δρόμους, αφού τα μεγάλα λόγια των όποιων αγώνων στη Βουλή δύσκολα θα αποδώσουν για τη λεγόμενη παραδοσιακή αριστερά. Απλώς, ο κ. Τσίπρας, κυρίως αυτός, θα χρησιμοποιήσει το βήμα της Βουλής σαν μεγάφωνο του δρόμου και θεσμική κατοχύρωσή του. Και να θυμίσουμε ότι διαδήλωση χωρίς συγκρούσεις και καταστροφές, πάει επικοινωνιακά χαμένη. Το παράδοξο είναι ότι η παρα...

Ήταν γνωστή εδώ και καιρό η κουλτουριάρικη διάθεση του νέου Δημάρχου της Θεσσαλονίκης. Δεν περιμέναμε όμως να ζήσουμε τόσο έντονα, ημέρες παλιού κινηματογράφου ή λογοτεχνημάτων ή ακόμη κόμιξ μέσα από τις πολιτικές που αναπτύσσει ο Δήμος! «Όσα παίρνει ο άνεμος» , είναι ο τίτλος που θα ταίριαζε στην  πολιτική καθαριότητας του Δήμου , με συνεταίρο τον ευεργετικό Βαρδάρη που καθαρίζει ότι μπορεί με το αεράκι του, μιας και τα απορριμματοφόρα ανενεργά περιμένουν μια σύμβαση για τη συντήρησή τους εδώ και καιρό, που ευχόμαστε ότι δε θα αντιγράψει στο τέλος, το «Watergate» του Νίξον. Η διεθνιστική αντίληψη του Δήμου για το εμπόριο και την μετατροπή της πόλης σε ένα απέραντό παζάρι παρεμπορίου με κάθε λογής εθνότητας μετανάστη μικροπωλητή, ελεύθερο να πουλά την πραμάτεια του, μας μεταφέρει στο εκπληκτικό εκείνο βιβλίο με τον τίτλο οι « Έμποροι των εθνών ». Δεν αρκούν τα άτομα της Δημοτικής αστυνομίας για να επιβάλουν εδώ τον νόμο, κατά τα λεγόμενα των αρχών. Αλλού όμως αφθονούν. Π...

του Νίκου Μαρκάτου Το Υπουργείο αντί-παιδείας θα ανακοινώσει το τροποποιημένο νομοσχέδιο για  την Παιδεία στο τέλος Ιουλίου(πάντα  στο ..τέλος Ιουλίου!).Καιρός λοιπόν να καταθέσουμε και εμείς το δικό μας αντί-νομοσχέδιο. Εισαγωγή - γενικές αρχές Η Παιδεία έχει ως αποστολή να δημιουργεί ελεύθερους ανθρώπους  καλλιεργώντας τη δημιουργικότητα και την ικανότητα για ανεξάρτητη και κριτική σκέψη. Οι νέοι πρέπει να αποφοιτούν από το σύστημα εκπαίδευσης εφοδιασμένοι με γνώση, αυτοπεποίθηση, προσόντα και δεξιότητες που χρειάζονται για τη ζωή και την εργασία τους. Η εκπαίδευση πρέπει να βοηθά  τους νέους να κατανοούν πώς να είναι ευτυχισμένοι, πώς να διαχειρίζονται τις προσωπικές τους σχέσεις, που αποτελούν τον κυριότερο παράγοντα ευτυχίας/δυστυχίας τους ,και πώς να αναπτύσσουν και να διατηρούν την ατομική τους συναισθηματική, φυσική και πνευματική ισορροπία. Όλοι οι νέοι έχουν το δικαίωμα να αναπτύξουν πλήρως τα ιδιαίτερα ταλέντα και ικανότητές τους. Το εκπαιδ...

Η ανικανότητα δεν είναι μόνο μειωμένη ικανότητα, αλλά ειλημμένη και επεξεργασμένη πολιτική επιλογή. Οι ελληνικές ποικιλίες ομάδων εξουσίας πρέπει να είναι επινοητικές και καπάτσες στην κάρπωση, τον σφετερισμό του δημόσιου πολιτικού αγαθού, αδίστακτες στην εξόντωση του αντιπάλου, αλλά πρέπει να είναι νωθρές, εθελόδουλες και διεφθαρμένες, στη δουλειά για την οποία προορίζονται: την άσκηση και παραγωγή με πολιτικά μέσα, διοικητικού έργου. Που σημαίνει ότι δεν είναι ακριβώς ανικανότητα αυτό που τις διατρέχει, αλλά μια επαρκής, επιβλητική και σχεδιασμένη ανεπάρκεια.  Το ότι δηλαδή τα τελευταία χρόνια αποκαλύφθηκε ότι το προσωπικό των κομμάτων, ή των υποομάδων εξουσίας, έχει αυτή την εξαιρετική αδυναμία, ένα παραλυτικό τρακ, τρέμουλο ώστε να διαχειριστεί τα πράγματα, τα απλά πράγματα καθημερινής διοικητικής λειτουργικότητας, μέχρι τα σύνθετα θέματα στρατηγικής, αυτό δεν σημαίνει ότι κτίζονται οι άνθρωποι των εξουσιαστικών ελίτ, στο ανεπάγγελτο ή ατάλαντο, αλλά ότι οργανώνο...

του Κώστα Γιαννακίδη «Κακώς μιλάτε για μέτρα. Αναζητούμε ένα συνολικό στρατηγικό πλαίσιο με βασικό στόχο να βγει η χώρα από την κρίση, να ανασχεθεί η ύφεση, να προωθηθούν η ανάπτυξη και οι διαρθρωτικές αλλαγές, να προχωρήσουν οι ιδιωτικοποιήσεις και να επιτευχθεί η δημοσιονομική προσαρμογή.» Ακόμα και αν δεν ξέρεις ποιος έκανε τη δήλωση, πηγαίνεις και την κουμπώνεις στο πέτο του Ευάγγελου Βενιζέλου. Αυτό επιβεβαιώνει μεν το ευδιάκριτο του πολιτικού του λόγου, αλλά, μεταξύ μας, μάλλον δεν είναι θετικό για τον ίδιο. Το «κακώς μιλάτε για μέτρα» το σπέρνεις καλοκαιριάτικα στο Δελφινάριο και το θερίζεις στις επιθεωρήσεις του χειμώνα. Ο Κουβέλης ήταν πιο προσεκτικός αν και είπε ακριβώς τα ίδια. Στην ουσία κανένας τους δεν είπε τίποτα. Και οι δύο κομίζουν στο τραπέζι της συζήτησης μία πρόταση για τη λήψη των μέτρων σε δύο φάσεις-η δεύτερη θα ενεργοποιηθεί αν χρειαστεί. Σύμφωνα με την πρόταση, την επόμενη διετία 2013-2014 να ληφθούν διαρθρωτικά μέτρα, ύψους 6 δισ. ευρώ με αποκρατικοπο...

του Νίκου Χατζηνικολάου ΤΗΝ ΠΕΡΑΣΜΕΝΗ  Τρίτη, 24 Ιουλίου, η νέα ελληνική δημοκρατία συμπλήρωσε 38 χρόνια ζωής. Η επέτειος της αποκατάστασής της πέρασε φέτος στα «ψιλά». Ούτε εορτασμοί, ούτε δεξιώσεις, ούτε πανηγυρισμοί. Η απόφαση του Κάρολου Παπούλια να καταργήσει την καθιερωμένη -πλην, όμως, παρακμιακή πλέον- εκδήλωση στους κήπους του Προεδρικού Μεγάρου ήλθε απλώς να επισφραγίσει και τυπικά το τέλος της μεταπολίτευσης. Αλλωστε, στη συνείδηση των Ελλήνων αυτό έχει ήδη συντελεστεί προ πολλού... Η «δημοκρατία» μας τα τελευταία χρόνια εμφανίζεται ολοένα και περισσότερο, ολοένα και πιο συχνά, εντός... εισαγωγικών! Και βέβαια, η μεγαλύτερη ήττα της μεταπολίτευσης και του πολιτικού συστήματος που την εξέφρασε είναι ότι πολλοί συμπολίτες μας, ακόμη και νέα παιδιά, αντί να αποστρέφονται τη χούντα και να την καταδικάζουν όπου βρεθούν και όπου σταθούν, όπως όλοι οι Ελληνες έπρατταν τα πρώτα χρόνια μετά το 1974, τώρα ψιθυρίζουν σε κάθε ευκαιρία, άλλοτε εννοώντας το και άλλοτε όχι, ότι «...

του Γιάννη Αντύπα Για να σε εκβιάζει κάποιος, λογικά από κάπου θα πρέπει να σε κρατά. Κάτι θα πρέπει να ξέρει για το παρελθόν σου. Ή για τις προθέσεις σου. Και σε εκβιάζει ότι αν δεν του κάνεις ό,τι θέλει θα μάθει ο κόσμος τι έκανες ή τι θα κάνεις. Κάπως έτσι δε γίνεται; Γιατί, λοιπόν, μας εκβιάζουν εμάς οι ευρωπαίοι;  Τι ξέρουν για το παρελθόν μας και τι ξέρουν για τις προθέσεις μας; Μια σκέψη είναι πως ξέρουν ότι οι προηγούμενες κυβερνήσεις δεν τα έβαλαν με το «τέρας» του κράτους και υποψιάζονται πως ούτε και η κυβέρνηση Σαμαρά θα το κάνει. Βλέπουν και ακούν για ισοδύναμα, τα οποία δεν ορίζονται, βλέπουν και ακούν για επαναδιαπραγμάτευση, η οποία βεβαίως δε ξεκινά. Οπότε, δεν είναι παράλογο που άφησαν ελεύθερα τα «σκυλιά» τους στα διεθνή ΜΜΕ για να κατασπαράξουν την Ελλάδα. Το ερώτημα είναι «τι κάνουμε εμείς»; Πράγματι οι κυβερνήσεις Παπανδρέου και Παπαδήμου άφησαν το κράτος όπως το βρήκαν; Πράγματι η κυβέρνηση Σαμαρά δεν έχει διάθεση να κάνει μεταρρυθμίσεις; Γιατί, αν οι ...

Πού ζούμε ρε γαμώτο; Πώς θάφτηκε μεταξύ του μηδέν και των επίσημων δελτίων τύπου μια συγκλονιστική υπόθεση όπως αυτή της μεταβίβασης της ΑΤΕ στον Σάλα; Γιατί το κάνουν γαργάρα το θέμα όλες οι μεγάλες εφημερίδες, δεξιές και «δημοκρατικές», τα μεγάλα κανάλια, ακόμα και τα μεγάλα ενημερωτικά sites, με ορισμένες μόνο τιμητικές εξαιρέσεις; Ποιος έκλεισε στόματα και εξαφάνισε ακόμα και τη στοιχειώδη δημοσιογραφική «περιέργεια» από την ελληνική δημοκρατία των μνημονίων; Η ΑΤΕ συσκευάστηκε για ξεπούλημα όταν δεν ανακεφαλαιοποιήθηκε με απόφαση της κυβέρνησης Παπαδήμου και με βάση ένα νόμο που εισηγήθηκε ο Βενιζέλος. Η ΑΤΕ χωρίστηκε σε «καλή» και «κακή» από τους τεχνικούς των φιλέτων, χωρίς η ελληνική Βουλή να έχει ούτε καν γνώση ενός τόσο σοβαρού θέματος. Η ΑΤΕ τώρα αγοράζεται μπαμ και κάτω από τον Σάλα με κάτι λίγα χρήματα που κι αυτά προέρχονται από την ανακεφαλαιοποίηση της Πειραιώς, είναι δηλαδή λεφτά δικά μας που τα δίνουν σε έναν τραπεζίτη για να αγοράσει μια περιουσία πάλι ...

του Παναγιώτη Παναγιώτου Ο πρώην εκπρόσωπος της Ελλάδας στο ΔΝΤ, ο κ. Παναγιώτης Ρουμελιώτης, το είπε καθαρά και χωρίς περιστροφές στους New York Times: «Γνωρίζαμε από την αρχή πως το πρόγραμμα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου ήταν αδύνατον να εφαρμοστεί»! Και εξηγεί το γιατί: Πρώτον, γιατί δεν πέτυχε πουθενά και, δεύτερον, γιατί η Ελλάδα δεν μπορούσε λόγω της συμμετοχής της στο ευρώ να κάνει υποτίμηση του νομίσματος για να ανακτήσει την ανταγωνιστικότητά της. Επεσήμανε, επίσης, ότι η τρόικα, προκειμένου να μην παραδεχθεί τα δικά της λάθη, αποδίδει τη μεγάλη ύφεση στο ότι δεν εφαρμόστηκαν οι μεταρρυθμίσεις. Αυτό είναι αληθές, δήλωσε, αλλά η μεγάλη ύφεση δεν οφείλεται σε αυτό, αλλά στη σκληρή λιτότητα και στις μεγάλες περικοπές δαπανών, που δημιούργησαν μια ανεξέλεγκτη ύφεση, πλήττοντας θανατηφόρα την εσωτερική ζήτηση. Επειδή η υποτίμηση του νομίσματος λόγω ευρώ ήταν αδύνατη, μας επέβαλαν μια βίαιη «εσωτερική υποτίμηση», καθώς μια αιφνίδια και «απροετοίμαστη» ελληνική πτώχευση (μ...

Του Δημήτρη Μυ Την στιγμή που οι τρεις  συνεργάτες ρυθμίζουν τις τελευταίες λεπτομέρειες για μια ακόμη επιδρομή για τη συλλογή 11.5 δισ ευρώ, αφού βεβαίως φροντίσουν να περισώσουν τους  στυλοβάτες του συστήματός τους και τα ειδικά τους μισθολόγια,  μια  φωνή  πέρα απ τον Ατλαντικό υπενθυμίζει τα αυτονόητα: Το πρόγραμμα δεν βγαίνει. Το ΔΝΤ με εσωτερική του έκθεση , η οποία βρίσκεται στα χέρια της Κομισιόν, δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολίας: το ελληνικό πρόγραμμα δεν βγαίνει και απαιτείται νέο κούρεμα, «με στόχο την εξασφάλιση της βιωσιμότητας του χρέους και τη συνέχιση της χρηματοδότησης». Προφανώς οι εξπέρ του ΔΝΤ δεν κατέληξαν στο αυτονόητο συμπέρασμα σήμερα. Δεν μπορεί αυτό που κατανοούσε  και έγραφε στο Ποντίκι ο Δημήτρης Καζάκης το 2010 οι... παγκόσμοι φωστήρες και ειδήμονες να μην το έβλεπαν. Εξ άλλου, ένας από αυτούς, ο Ελληνας εκπρόσωπος στο ΔΝΤ (τότε) ο Ρουμελιώτης το είπε πρόσφατα απροκάλυπτα. Ξέραμε ότι το πρόγραμμα δεν βγαίνει... Το ερώ...

Του Γιάννη Μηλιού Θέλω να διατυπώσω τη βασική μου θέση προκαταβολικά: Δεν επίκειται η διάλυση της Ζώνης του Ευρώ (ΖτΕ), και όσοι την αναμένουν ή τη φοβούνται θα διαψευστούν για μια ακόμα φορά! Η συζήτηση που διεξάγεται μεταξύ των αξιωματούχων του συστήματος, ιδεολογικών («δεξαμενές σκέψης», «κορυφαίοι» οικονομολόγοι κ.λπ.) και πολιτικών (κυβερνήσεις, ευρωπαϊκές αρχές, αστικά κόμματα), σχετικά με τον «κίνδυνο διάλυσης της ΖτΕ» ή την πιθανότητα «εξόδου» κάποιων χωρών από αυτήν, στην πραγματικότητα συνιστά «μετάθεση», δηλαδή συγκάλυψη του πραγματικού επίδικου, που είναι η ομοσπονδοποίηση της Ευρώπης σε αντιλαϊκή-νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση και η διαμάχη γύρω από τα μέσα για την «αναίμακτη» επίτευξη αυτού του διακυβεύματος. Η Αριστερά έχει το δικό της, ριζικά διαφορετικό από το κυρίαρχο, σχέδιο ομοσπονδοποίησης της Ευρώπης: Την Ευρώπη της δημοκρατίας, των δικαιωμάτων, της κοινωνικής συνοχής, της προτεραιότητας των κοινωνικών αναγκών έναντι του κέρδους και γενικότερα των ιδιοτελών...

του Γιάννη Σιδηρόπουλου Για την Τελετή Έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων, είναι ανάγκη να επισημανθούν ορισμένα ζητήματα για να μην δημιουργούνται λανθασμένες εντυπώσεις καθώς ήδη η γραφική αντίληψη ότι όταν «ο Έλληνας έκανε θαύματα αυτοί ήταν στα δέντρα», βρήκε την ευκαιρία να εκφραστεί μέσα από τον ψευτοσωβινισμό του χρεωκοπημένου Έλληνα, αμέσως μετά την τελετή και εν μέσω αληθινών και ψευδών φημών γύρω από το πόσο μας υποτιμούν. Φυσικά και επρόκειτο για μια κιτς τελετή, κατώτερη των περιστάσεων και φυσικά δεν μπορεί να αγγίξει σε κάτι αυτήν της Αθήνας που είναι πια ένα άπιαστο ιδεώδες, παρακαταθήκη ποίησης, εικόνων και ιδεών που μπόρεσε να δημιουργήσει – μέσα στη σάχλα και την επίδειξη νεοπλουτισμού του 2004- ο Έλληνας δημιουργός. Αλλά μέχρι εκεί. Δεν είναι ανάγκη να συγκρίνουμε, να«μετράμε» όλη μέρα τις «τελετές» μας για να δούμε ποιος την έχει «καλύτερη», γιατί κανείς δεν ζήτησε και δεν ζητάει από τους διοργανωτές όλων των αγώνων να κάνουν εφάμιλες τελετές με την γενέτειρα τ...