ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΩΝ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ

της Νίνας Γεωργιάδου Βασισμένη στα γράμματα του παππού μου, Γεώργιου Κουρμούλη Γεωργιάδη, που άφησε τα τέσσερα δάχτυλα του δεξιού του χεριού στις σιδηροτροχιές της Αμερικής, ως μετανάστης.  Σήμερα, που το φάντασμα του φασισμού πλανιέται πάνω απ' την Ευρώπη, ασελγεί, συνολικά πάνω στην ανθρώπινη ουσία αλλά και πάνω στη μεταναστευτική ιστορία του τόπου μας. Όσα ανθρωποειδή τον ακολουθούν. υποδύονται τους καλους πατριώτες και χριστιανούς, φτύνοντας συνολικά την ιστορία του λαού μας και ξεχνώντας τα λόγια του Ιωσήφ προς τον Πιλάτο. " Δος μοι τούτο τον ξένο, τον εκ βρέφους ως ξένο, ξενωθέντα εν κόσμω. Δος μοι τούτο τον ξένο, όστις οίδε ξενίζειν τους πτωχούς τε και ξένους. Δος μοι τούτο τον ξένο, ος, ως ξένος ουκ έχει πού την κεφαλήν κλίναι". Σήμερα που τα παιδιά μας παίρνουν ξανά το δρόμο της ξενητιάς, πρέπει να αναδείξουμε τη μεταναστευτική μας ιστορία για να αποστομώσουμε τους ξενοφοβικούς, τους ρατσιστές και τους εκκολαπτομένους φασίστες.

γράφει ο pitsirikos Αίσθηση έχει προκαλέσει έρευνα, σύμφωνα με την οποία κάποια Ελληνόπουλα ξεκινούν το κάπνισμα από 11 ετών αλλά αυτό δεν είναι και το χειρότερο που μπορεί να τους συμβεί γιατί ξέρουμε –χωρίς να χρειάζεται έρευνα- πως ξεκινούν να βλέπουν τηλεόραση και να ακούνε σκυλάδικα από 2 ετών. Οπωσδήποτε, αν ακούς σκυλάδικα από την ημέρα που γεννήθηκες, δεν πρέπει να κάνει σε κανέναν εντύπωση αν ξεκινήσεις το κάπνισμα από το δημοτικό σχολείο, ενώ τα προγράμματα της ελληνικής τηλεόρασης δικαιολογούν απόλυτα το να πέσεις στα ναρκωτικά από το νηπιαγωγείο. Βέβαια, τα παιδιά έχουν και τρομερό άγχος σήμερα, οπότε χρειάζονται μια τσιγαρούμπα για να χαλαρώσουν. Πάντως, είναι καλό να καπνίζουν τα παιδιά από νωρίς για να μπορούν να τους κάνουν τράκα οι γονείς τους. Επίσης, όσο νωρίτερα ξεκινήσει ένα παιδί το τσιγάρο, τόσο νωρίτερα θα το κόψει, αφού υπάρχουν περιπτώσεις παιδιών που θέλουν να ασχοληθούν σοβαρά με τον αθλητισμό, οπότε ξεκινούν το κάπνισμα στην πέμπτη τάξη του Δ...

γράφει το κορίτσι του διπλανού portal Όλη την Κυριακή σας σκεφτόμουνα παίδες μου αγαπημένοι. Τι κρίμα να μην μπορούμε να αράξουμε όλοι μαζί με πίτσες-μπύρες και να σχολιάζουμε τα μανάρια τα υποψήφια. Εγώ μάλιστα φέτος προέβην σε πειραματισμούς: έκλεινα τα αυτιά μου και περισσότερο έβλεπα, παρά άκουγα. Οι λόγοι είναι δύο: α) είχα ακούσει ένα σωρό μαλακίες μέχρι τότε και είχα γκώσει και β) πιστεύω ότι η γλώσσα του σώματος είναι πιο εύγλωττη από την κανονική (εξαιρείται ο Μπένι που τις έχει όλες εύγλωττες). Ιδού, λοιπόν παίδες μου, τα βαθυστόχαστα συμπεράσματά μου (μετά από 12 μπύρες. Οι 13 ήταν γρουσουζιά και ήπια ένα τζιν τόνικ). Ο Κασιδιάρης , το τρελό (κυριολεκτώ) γκομενάκι, το ίνδαλμα της γκέι σαδομαζό σκηνής, το παιδί με το γυαλιστερό μάτι και το τατού με τις φασίστριες καρυάτιδες, ήταν ο απόλυτος νικητής της βραδιάς και το έδειχνε. Φεστιβάλ κασιδιαρισμού έστησε μοναχός του - χέστηκε που οι άλλοι είναι στη φυλακή. Δεν έβαζε γλώσσα μέσα, κοιτούσε λοξά με λάγνα μισόκλειστα μά...

Του Σωτήρη Μανιάτη Είναι σαφές ότι από τις ευρωεκλογές κερδισμένος βγήκε ο ΣΥΡΙΖΑ. Κατέγραψε μια διαφορά από τη Ν.Δ. σχεδόν τεσσάρων μονάδων, αλλά κυρίως διατήρησε τις δυνάμεις του, δείχνει να τις περιχαρακώνει, επιδιώκοντας βέβαια να βρει και υποστηρικτές για την επόμενη αναμέτρηση και τη διεκδίκηση της διακυβέρνησης της χώρας. Παράλληλα, όμως, με την εξαφάνιση της ΔΗΜΑΡ έχασε έναν (ίσως και τον μοναδικό) πιθανό μελλοντικό συνεργάτη. Οι επίσης αντιμνημονιακοί ΑΝ.ΕΛΛ., ακόμα κι αν δεν έδειχναν σημάδια κατρακύλας, θα ήταν δύσκολο να είναι αύριο ο μοναδικός εταίρος της σημερινής αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ετσι κι αλλιώς δεν διαφαίνεται δυνατότητα αυτοδυναμίας κανενός. Κι εδώ αρχίζουν τα δύσκολα. Οι… ανατροπές. Γιατί το εκλογικό αποτέλεσμα είναι τέτοιο που μπορεί να οδηγήσει και σε άλλα μονοπάτια… Η αυξητική συσσώρευση δυνάμεων στο νέο σχήμα με το οποίο εμφανίστηκε ουσιαστικά το ΠΑΣΟΚ, στην Ελιά δηλαδή, με την παράλληλη αποδυνάμωση της Ν.Δ., είναι εμφανές ότι θα οδηγήσει ...

Από τον ΓΙΑΝΝΗ ΤΡΙΑΝΤΗ Οταν ο Καραμανλής γέμισε την Αθήνα τσιμέντο και την κατέστρεψε, είχε ένα σοβαρό άλλοθι. Η μισή Ελλάδα είχε καταφύγει στο Λεκανοπέδιο για να γλιτώσει από το μαχαίρι των νικητών, και υπήρχε πρόβλημα άμεσης στέγασης. Ταυτόχρονα, «η οικοδομή» θα μπορούσε να τονώσει την καθημαγμένη οικονομία. Οπερ και εγένετο. Τσιμέντο, λοιπόν, και ασύστολη αυθαιρεσία. Φρικώδη οικοδομήματα ακόμη και στο «πρόσωπο» της Ακρόπολης. Κανένα σχέδιο για το ιστορικό κέντρο, καμμία πρόβλεψη για την τύχη της πόλης, ώστε όχι μόνο να προστατευθούν τα τιμαλφή της, αλλά να γίνουν μεγαλειώδης βιτρίνα που θα καθιστούσε την Αθήνα τουιριστικά ακαταμάχητη εσαεί. Οταν σε εκβιάζουν οι περιστάσεις, οι επιλογές λιγοστεύουν. Ομως υπάρχει ένα όριο, μια κόκκινη γραμμή. Ο Καραμανλής δεν την έλαβε υπ' όψιν. Την έκανε σκόνη ο «ρεαλισμός» του. Κι έτσι η Αθήνα έπεσε θύμα του κερδώου κυνισμού και των αφηνιασμένων εργολάβων που έσπειραν εκτρώματα αδιαφορώντας για το έγκλημα και τις μελλοντικές επιπτώσεις...

του Θανάση Καρτερού Όταν το 2012 η Ν.Δ. ήρθε πρώτη στις εκλογές, μένοντας εφτά μονάδες κάτω από το ρεκόρ ήττας του 2009, όχι μόνο πανηγύρισε, αλλά και ανέλαβε να οδηγήσει τη χώρα στα πεπρωμένα των Μνημονίων. Με τη βοήθεια του ΠΑΣΟΚ που έχασε τριάντα μονάδες από τις προηγούμενες εκλογές και της ΔΗΜ.ΑΡ. Το γεγονός ότι οι δυο τους μαζί, Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, είχαν χάσει σαράντα περίπου μονάδες, δεν έπαιζε κανένα ρόλο. Ρόλο έπαιζε ποιος ήταν το πρώτο κόμμα και ποια πλειοψηφία κατασκευάστηκε στη Βουλή. Ωραία; Ωραία και συνταγματικά. Δεν κοίταξε κανένας στα δόντια την πρωτιά της Ν.Δ., δεν ασχολήθηκε κανείς σοβαρά με το γεγονός ότι δυο κόμματα, ξεχαρβαλωμένα από τη λαϊκή ψήφο, συνασπίστηκαν για να επιβάλουν την πολιτική που καταδίκασε η λαϊκή ψήφος. Δεν απασχόλησε ούτε τον θεσμικά ευαίσθητο Βενιζέλο το μπόνους των πενήντα εδρών. Τσέπωσαν τις έδρες, έκαναν γαργάρα τις τραγικές εκλογικές τους απώλειες και έβαλαν μπροστά την υπογραφή του νέου Μνημονίου και την επιβολή των σκληρών μέτρων. Τώ...

του Απόστολου Διαμαντή Τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών εμπεδώνουν την πολιτική ηγεμονία του Σύριζα. Η διαφορά των 4 μονάδων είναι εμφατική και η ΝΔ δεν θα μπορέσει να την διαχειριστεί διότι συνεχίζεται το πρόγραμμα προσαρμογής και η ψήφιση εφαρμοστικών νόμων. Επομένως, εάν δεν αλλάξει κάτι το φθινόπωρο στο ζήτημα του χρέους, τότε η κυβέρνηση οδηγείται μοιραία σε εκλογές στις αρχές του 2015 εξαιτίας της αδυναμίας εκλογής προέδρου. Οι προσπάθειες που θα γίνουν για εκλογή από την παρούσα Βουλή είναι δύσκολο να έχουν αποτέλεσμα για τρεις λόγους. 1) Η κατάσταση στη οικονομία δεν θα έχει βελτιωθεί σημαντικά, ώστε να δώσει επιχείρημα στη ΔΗΜΑΡ να στηρίξει, 2) Εάν προταθεί ο Κουβέλης είναι βεβαίως σίγουρο ότι θα στηρίξει, αλλά και πάλι, υπάρχει η περίπτωση η πλειοψηφία της ΔΗΜΑΡ να αποφασίσει σύγκλιση με ΣΥΡΙΖΑ και εκλογή του Κουβέλη μετά τις εκλογές, 3) Η πλειοψηφία των ανεξαρτήτων βουλευτών είναι αντιμνημιονιακοί και ήδη βρίσκονται σε διαδικασίες ενοποίησης και συνεδρίων. Είναι α...

του Θάνου Δημάδη Ακριβώς πριν δύο χρόνια, στον πρώτο γύρο των εθνικών εκλογών του Μαΐου, χαρακτήριζα τον Φώτη Κουβέλη «μοιραίο πρόσωπο» και «φοβισμένο πολιτικάντη» (  "Φ. Κουβέλης: Η ευθύνη του ανήκει" ). Του άσκησα τότε σκληρή κριτική, τόσο για τις διακηρύξεις του χωρίς αντίκρισμα, με αντιπροσωπευτικότερο παράδειγμα τον θεωρητικό νεολογισμό του περί «απαγκίστρωσης» από το Μνημόνιο, όσο και για την ευθύνη του να οδηγηθούμε σε δεύτερες επαναληπτικές εκλογές, εξαιτίας της μέχρι τότε καινοφανούς επιμονής του να μην συναινέσει σε μια κυβέρνηση χωρίς την συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ. Στο ίδιο άρθρο, έκλεινα με μια εκτίμηση, η οποία σήμερα -δύο χρόνια μετά- επιβεβαιώνεται πλήρως, έπειτα κι από τη συντριβή της ΔΗΜΑΡ στις πρόσφατες ευρωεκλογές: «Ο κ. Κουβέλης αυτήν την ώρα ψάχνει άλλοθι για να μην συμπράξει με τον διάβολο του δικομματισμού. Ξέρει ότι αν το κάνει, η Δημοκρατική Αριστερά στις επόμενες εκλογές κινδυνεύει με εκλογικό αφανισμό για λόγους που είναι προφανείς και δεν χρήζουν ...

του Νίκου Μπογιόπουλου Η στήλη  σήμερα πλέει σε πελάγη ευτυχίας! Κάτι είχε πάρει το αυτί μας από μέρες, αλλά περιμέναμε πρώτα να διασταυρώσουμε την είδηση. Ε, λοιπόν, ναι! Είμαστε στην ευχάριστη θέση να σας το ανακοινώσουμε και να το επιβεβαιώσουμε: Η  «κεντροαριστερά»  ανασυγκροτείται! Οι αναδιατάξεις άρχισαν! Οι διεργασίες ξεκίνησαν! Οι μετεγγραφές κλείνουν! Οι μετονομασίες έρχονται! Οι συγχωνεύσεις ετοιμάζονται!    Φίλες και φίλοι,  πατριώτες και συνάνθρωποι, ένας νέος άνεμος αρχίζει να πνέει πλέον στη χώρα. Όχι τόσο ισχυρός όπως η θύελλα που ξεσήκωναν τα βομβαρδιστικά του ΝΑΤΟ όταν απογειώνονταν για να χτυπήσουν τη Γιουγκοσλαβία από τη βάση Αβιάνο του  «κεντροαριστερού» Ντ’ Αλέμα,  αλλά πάντως ένα πρώτο αεράκι μας πήρε…    Νέο τοπίο , πιο ζεστό, μοιάζει να ανατέλλει μέσα στην κακοτυχία μας. Όχι τόσο «ζεστό» όσο η πρόσληψη του  «κεντροαριστερού» καγκελάριου Σρέντερ  από την πολυεθνική «Γκαζπρομ», αλλά από το τίποτα...

του Γιώργου Δελαστίκ Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι από πολιτική σκοπιά, για τη Γερμανία αξίζει περισσότερο η Γαλλία μόνη της από τις υπόλοιπες 26 χώρες-μέλη της ΕΕ, όσο κυνικό κι αν ακούγεται αυτό. Ο λόγος είναι απλούστατος: ούτε Ευρωζώνη ούτε ευρωπαϊκή ολοκλήρωση μπορούν να υπάρξουν χωρίς τη Γαλλία! Οταν λοιπόν η Μαρίν Λεπέν και το Εθνικό Μέτωπό της έρχονται στις ευρωεκλογές της Κυριακής πρώτο κόμμα με 25% από... 7% που είχε στις προηγούμενες ευρωεκλογές του 2009, πριν δηλαδή από την κρίση, αυξάνοντας τις έδρες της στο Ευρωκοινοβούλιο από 3 σε... 24 (!), λογικό είναι να αντηχήσουν οι σειρήνες συναγερμού στο Βερολίνο. Το ερώτημα δεν είναι φυσικά αν οι Γάλλοι ψηφοφόροι έγιναν ξαφνικά ακροδεξιοί και φασίστες. Είναι προφανές ότι δεν συνέβη αυτό. Το πραγματικό ζήτημα που θέλει απάντηση είναι γιατί το ένα τέταρτο των Γάλλων ψηφοφόρων ψήφισε το Εθνικό Μέτωπο, μόλις αυτό έκανε σημαία του το σύνθημα «Εξω η Γαλλία από το ευρώ!» και υποσχέθηκε τη διενέργεια δημοψηφίσματος για το θέ...

Του Κώστα Ζώρα* Η μετεμφυλιακή Ελλάδα 1950-1974 ως ζώσα πραγματικότητα πολιτικού συστήματος είχε δύο θεμελιώδη χαρακτηριστικά: Ατελή δημοκρατική διαδικασία, τουτέστιν «καχεκτική δημοκρατία» και απροκάλυπτη παρέμβαση του ξένου παράγοντα. Αμφότερα χάριν των συμφερόντων της οικονομικής και κοινωνικής ολιγαρχίας και των πολιτικών εκφραστών της. Κεντρικές εκφάνσεις της αμερικανικής ξενοκρατίας μετά τον εμφύλιο: 1951-1952: Υπονόμευση και πτώση του κέντρου και της κυβέρνησης Πλαστήρα. Επιβολή του πλειοψηφικού εκλογικού συστήματος. Ανοδος του Παπάγου στην εξουσία. 1955: Εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον Καραμανλή αντίθετα προς κάθε συνταγματική και κοινοβουλευτική τάξη. 1958-1963: Ακύρωση της εκλογικής επιτυχίας της ΕΔΑ. Το παρακράτος εν δράσει. Εκλογές βίας. Δολοφονία Λαμπράκη. 1965: Τελεσίδικη σύγκρουση βασιλέως και Γ. Παπανδρέου. Ανατροπή της κυβέρνησης του Κέντρου. Αποστασία. Εξόντωση της Κεντροαριστεράς υπό τον Α. Παπανδρέου και της ΕΔΑ. 1967: Επέμβαση του...

της Ντίνας Καράτζιου ΠΗΓΗ: http://www.enet.gr/

του Ηλία Ν. Σμήλιου Δυο μέρες τώρα βουβός… Τι να πω κι εγώ ο φτωχός του 0,72 πέραν της πολιτικής συζήτησης και αυτοκριτικής που πρέπει να κάνουμε στο πιο σταθερό σε όλους τους αγώνες των τελευταίων χρόνων πολιτικό μόρφωμα, για να δούμε πώς θ’ αποκτήσει το ξεκάθαρο πολιτικό στίγμα που δεν θα επιτρέπει σε κάθε νεόκοπο ή ευκαιριακό αγωνιστή ή αριστερό να το τρυγάει… Τι να πω ανάμεσα στο 23% αυτών που στήθηκαν πάνω απ’ τις (παλιο)Δημοκρατικές κάλπες και περιμένουν, όσοι επιζήσουν, την ανάπτυξη (και δε μιλώ για τους λακέδες με τις λαμέ γραβάτες αλλά για τους ρακένδυτους που τους πιστεύουν…) ή τους λίγο λιγότερους που κατάντησαν να …τρώνε «Ελιές» (και να καταπίνουν τα κουκούτσια…), να στήνουν «Γέφυρες» και να περνούν «Ποτάμια»… Τι να πω εγώ ο φτωχός δίπλα σ’ εκείνους που 23 μήνες τώρα απλά περίμεναν να πάνε στις κάλπες στις 25 για να διώξουν τους …άλλους στις 26 και «να φέρουν την αριστερά στην κυβέρνηση» (με την εξουσία δεν ασχολούμαστε, ας την κρατήσουν αυτοί που και σήμ...

του Σταύρου Καπάκου Σε μια φυσιολογική χώρα, όπως αρέσκεται να αποκαλεί την Ελλάδα ο πρωθυπουργός, ο Ευάγγελος Βενιζέλος θα είχε παραιτηθεί. Κανείς σοβαρός πολιτικός δεν θα μπορούσε να αντιμετωπίσει τη χλεύη για την καταφανή αντίφαση μεταξύ των δηλώσεών του το 2009 και την επίθεση που εξαπέλυσε κατά του Αλέξη Τσίπρα μετά την επίσκεψή του στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας την επομένη των ευρωεκλογών. Μετά τις ευρωεκλογές του 2009 και ενώ είχαν γίνει γνωστά μόνο τα exit polls, ορμητικός ο Βενιζέλος διαπίστωνε τη δυσαρμονία μεταξύ της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας της κυβέρνησης Καραμανλή και της ετυμηγορίας του ελληνικού λαού, που είχε δώσει τότε την πρώτη θέση στο ΠΑΣΟΚ. "Εκ των πραγμάτων", τόνιζε τότε ο Βενιζέλος, "τίθεται ζήτημα εκλογών" και χαρακτήριζε "τυπικό στοιχείο" την ισχνή κοινοβουλευτική πλειοψηφία τής τότε κυβέρνησης. Φαντάζεστε τι θα είχε γίνει αν μιλούσε για "τυπικό στοιχείο" ο Τσίπρας... Ο Ευάγγελος Βενιζέλος αδικεί συχνά τον εαυτ...

Την ώρα που η μεν κυβέρνηση αναζητά το μήνυμα και μαζί με αυτό «σωσίβια λέμβο» που θα την οδηγήσει με σχετική ασφάλεια μέχρι την ακτή της προεδρικής εκλογής, η δε αξιωματική αντιπολίτευση σηκώνει το εκλογικό τρόπαιο, κάτι άλλο «πιο βαθύ» συμβαίνει στον τόπο. Κάτι που το πολιτικό σύστημα δείχνει να μην θέλει, για ακόμα μια φορά, να το αντιμετωπίσει σοβαρά. Να με συγχωρέσουν, λοιπόν, αμφότεροι πρωθυπουργός και αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ που δεν επικεντρώνομαι στην διπολική παραζάλη των ημερών αλλά θεωρώ πολλαπλασίως σοβαρότερο το γεγονός ότι ένα τμήμα της κοινωνίας μας κοιτάχθηκε στον καθρέφτη, είδε το πρόσωπο του θηρίου και, παρόλα αυτά, όχι μόνο δεν φοβήθηκε αλλά συμφιλιώθηκε με την ιδέα ότι είναι το δικό της πρόσωπο. Κυρίες και κύριοι, η Ελλάδα αποκτά ένα φασιστικό κόμμα με σαφή ιδεολογική επιρροή σε μια μερίδα της κοινωνίας.  Το παρά κάτι 10% της Χρυσής Αυγής, στις συνθήκες που επιτεύχθηκε, αποτελεί ένα ηχηρό και αποστομωτικό μήνυμα στους δικαστικοπολιτικοεπικοινωνιακούς αρριβ...

του Σόλωνα Σαρακενίδη Η άνοδος της χ.α. και η εισδοχή της στο πολιτικό στερέωμα της Ελλάδας με έντονο και δυναμικό τρόπο, ανοίγει έναν κύκλο συζητήσεων και αναλύσεων για να εξηγηθεί το φαινόμενο. Οι πολιτικές αντιμετώπισής της στο μέλλον, θα στηρίζονται εν πολλοίς σε αυτές (ελπίζω). Μέχρι τώρα, πάντως, μόνο σπασμωδικές κινήσεις έγιναν, χαριεντισμοί με τους ψηφοφόρους της και ένα κρυφτούλι πίσω από αυτοδιοικητικά σχήματα, που εμφανίσθηκαν σε δύο από τις μεγαλύτερες πόλεις της χώρας. Στην μεταπολεμική Ευρώπη (και στην Ελλάδα, αλλά όχι για τους ίδιους ακριβώς λόγους), επικράτησε μια πολιτική της λήθης. Ο κόσμος της, για δεκαετίες ήθελε να ξεχάσει τους νεκρούς και τις καταστροφές που το ναζιστικό θηρίο προκάλεσε. Στη μεταπολεμική Γερμανία, οι περισσότεροι ναζί πέθαναν στα κρεβάτια στους σε βαθιά γεράματα. Η Δίκη της Νυρεμβέργης ήταν μια βιτρίνα, απλώς. Με την άνοδο της σοσιαλδημοκρατίας και του "κράτους δικαίου" και της σχετικής ευημερίας που επέφερε αυτό στους πληθυσμού...