ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΩΝ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ

Γιάννης Μηλιός   Καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας ΕΜΠ, Μέλος Κεντρικής Επιτροπής ΣΥΡΙΖΑ 1. Το πολιτικό κενό Η συμφωνία της 12ης-13ης Ιουλίου 2015 αφήνει πολιτικά μετέωρο ένα μεγάλο τμήμα από το 61,3% του ελληνικού λαού που ψήφισε « Όχι » στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου και το οποίο είχε εναποθέσει στον ΣΥΡΙΖΑ τις ελπίδες του για μια διαφορετική κοινωνική, οικονομική και πολιτική πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα, που με κέντρο την κυβερνητική πολιτική θα διασφάλιζε ζωτικά συμφέροντα και ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας (των εργαζομένων, συνταξιούχων, επαγγελματιών, μικροεπιχειρηματιών, νέων), βάζοντας τέλος στη λιτότητα. Είναι σαφές ότι τα συμφέροντα των εργαζομένων και της κοινωνικής πλειοψηφίας δεν μπορούν πλέον να εκπροσωπούνται από την κυβέρνηση, εφόσον αυτή θα υλοποιεί το 3ο Μνημόνιο, δηλαδή ένα πρόγραμμα οικονομικών και κοινωνικών μετασχηματισμών ενταγμένο απόλυτα στο ασφυκτικό πλαίσιο « συνέχειας » της νεοφιλελεύθερης-μνημονιακής πολιτικής του ελληνικού κ...

Η Αριστερά στο διασπαστικό απόσπασμα. Όταν έχεις ταλέντο μόνο στο να διαφωνείς, πρέπει να το κοιτάξεις. Η Ζωή Κωνσταντοπούλου είναι πέρα για πέρα προφανές, ότι κυβερνάει μόνη της, δεν έχει σε καμία υπόληψη τον Πρωθυπουργό και θέλει να έχει ρεζερβέ τον τίτλο της αριστερής για την ίδια. Αυτό είναι ανεξάρτητο από το, αν όσα λέει είναι ορθά ή όχι. Αν συμφωνεί η διαφωνεί κανείς μαζί της. Αλλά το ότι είναι τόσο εξαιρετικά απαξιωτική απέναντι στον Τσίπρα, οφείλεται στην απόλυτη πίστη της ότι έχει το αλάθητο η ίδια και το λαθεμένο ο Τσίπρας. Είναι γεγονός ότι οι άνθρωποι προσδοκούσαν με τον ερχομό της Αριστεράς την κατάργηση των μνημονίων. Όπως σίγουρο είναι, ότι οι άνθρωποι δεν θελαν να συμβεί αυτό εκτός Ευρώπης. Δεν θυμάμαι, τουλάχιστον την Ζωή, να έχει πει ότι αν δεν συμφωνήσουν πάμε στην δραχμή. Δεν θυμάμαι ΔΡΑΧΜΗ στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Φαντάζομαι ότι και ο κύριος Λαφαζάνης, όταν συμπορεύτηκε να είχε στο νου του ότι ο κόσμος τους έδωσε εντολή για λύση εντός Ευρώπη...

To ΔΝΤ διαπραγματεύεται αλλά δεν… πληρώνει – επί του παρόντος τουλάχιστον, ο Σόιμπλε ντριπλάρει κάθε συζήτηση για ελάφρυνση του χρέους και σοβαρά ερωτήματα αρχίζουν να γεννώνται για το πώς και πόθεν θα προέλθουν τα 80 και πλέον δις που χρειάζονται για το τρίτο δάνειο προς την Ελλάδα. Παρά τις καθησυχαστικές διαρροές από κύκλους του υπουργείου Οικονομικών, η χθεσινή ευθεία δήλωση του ΔΝΤ ότι δεν θα χρηματοδοτήσει, σ’ αυτή τη φάση τουλάχιστον, το νέο ελληνικό πρόγραμμα καθώς δεν έχει διασφαλιστεί η βιωσιμότητα του χρέους, διαμορφώνει νέα δεδομένα στην διαπραγμάτευση και στο πλαίσιο της όποιας τελικής συμφωνίας. Το ΔΝΤ βάζει καθαρά ως όρο για να συμβάλει με νέα δικά του κεφάλαια στο τρίτο ελληνικό πακέτο μια ρητή συμφωνία μεταξύ ευρωζώνης και Αθήνας για ελάφρυνση του χρέους – μια συμφωνία, ωστόσο, που το Βερολίνο εξακολουθεί να παραπέμπει τουλάχιστον μετά από ένα τρίμηνο. Σύμφωνα με πληροφορίες που μετέδωσε χθες το Reuters, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ...

Του Κώστα Βαξεβάνη Όποιος αυτή την περίοδο δηλώνει πως δεν είναι μπερδεμένος με όσα συμβαίνουν γύρω του, ή λειτουργεί με σκοπιμότητες ή είναι βλάκας. Είναι η πρώτη φορά που οι περισσότεροι κάτοικοι αυτής της χώρας αντιλαμβάνονται πως κάτι πολύ σοβαρό συμβαίνει το οποίο δεν είναι προαποφασισμένο, δεν προκύπτει από την επικοινωνιακή μεθόδευση της διαπλοκής, δεν είναι κάτι συνηθισμένο. Δικαιολογούνται λοιπόν και τα μπερδέματα και τα “ναι” και τα “όχι” και τα “μεν αλλά”. Υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν πως ο Τσίπρας έκανε ό,τι μπορούσε στη διαπραγμάτευση και κατέληξε να υιοθετήσει κάτι που είναι ενάντια στην πολιτική του πιστεύοντας πως θα καταφέρει να αντιστρέψει τα αρνητικά αποτελέσματα με αποφάσεις που θα αλλάξουν την κοινωνία και τη χώρα. Γι’ αυτό πρέπει να συνεχίσει να κυβερνά. Αυτό το “ναι” στον Τσίπρα μπορεί να συγκεντρώνει από πραγματιστές ή εραστές της εξουσίας έως μετριοπαθείς μη ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ που αντιλαμβάνονται τον Αλέξη Τσίπρα ως μοναδική καθαρή λύ...

Σκληρή κριτική στην ηγεσία της Γερμανίας ασκεί ο μεγάλος Γερμανός φιλόσοφος Γιούργκεν Χάμπερμας για ακόμη μία φορά, με αφορμή την Ελλάδα. «Η ψυχρή και απότομη αντίδραση της γερμανικής κυβέρνησης στις ελληνικές προτάσεις ήταν αναξιοπρεπής», δηλώνει ο Γερμανός φιλόσοφος σε συνέντευξη που παραχώρησε στο γαλλικό περιοδικό L’Obs και θα δημοσιευτεί αύριο. «Ο απόηχος παγκοσμίως της τραχείας και τευτονικής συμπεριφοράς της Γερμανίδας καγκελαρίου Άγκελα Μέρκελ και του υπουργού Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, η οποία στόχευε στο να οδηγήσει στην απομάκρυνση της Ελλάδας από την ευρωζώνη, δείχνει ότι η γερμανική κυβέρνηση έπεσε σε μία παγίδα – την ιστορική παγίδα μιας ημιηγεμονικής θέσης – από την οποία ακριβώς η Ευρωπαϊκή Ένωση είχε καταφέρει να μας προστατεύσει έως σήμερα», υπογραμμίζει ο Χάμπερμας, που θεωρείται ως ένας από τους φιλοσόφους που συνέβαλαν περισσότερο στην οικοδόμηση της Ευρώπης. «Χωρίς την ύπαρξη πολιτικών δυνάμεων που θα κυβερνούν μαζί την πολιτική Ένωση, οι εθνικ...

του Γιώργου Δελαστίκ Εσείς θα το φανταζόσαστε ποτέ ότι ο Αλέξης Τσίπρας ασκεί... «εθνικιστικο-μπολσεβίκικη (!!!)» πολιτική; Πώς να το φανταστείτε όμως αφού δεν είστε Γερμανός σοσιαλδημοκράτης; «Ενας άλλος ηγετικός σοσιαλδημοκράτης ονομάζει καθαρό εθνικισμό αυτό που κάνει η κυβέρνηση Τσίπρα» έγραφε ο αρθρογράφος Τόμας Σμιτ της σκληρής δεξιάς γερμανικής εφημερίδας «Ντι Βελτ» προ ημερών και συνέχιζε στο άρθρο γραμμής: «Aν είχε επιτυχία, αυτό θα συνιστούσε μια φλογερή διακήρυξη προς όλους τους εθνικιστές της Ευρώπης να μιμηθούν τους Ελληνες. Θα συνιστούσε προηγούμενο για τον καθένα στην Ευρώπη που διακατέχεται από σκληρό εθνικισμό όχι μόνο να αντιστέκεται, αλλά να μπορεί ακόμη και να νικήσει με έξοδα των άλλων» γράφει ο Σμιτ ότι του είπε κάποια ανώνυμη ηγετική μορφή της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας. «Κατά βάση ο Τσίπρας ασκεί μια κτηνώδη εθνικιστικο-μπολσεβίκικη πολιτική, κρατώντας όμηρο τον λαό του για ένα πλήρως ιδεολογικό σχέδιο» υποτίθεται ότι του είπε αυτή η ηγετική φυσιογνωμία...

του Γεώργιου Π. Μαλούχου Όπως κι αν το δει κανείς, αν δεν είναι σήμερα η Μεγάλη Πέμπτη του Αλέξη Τσίπρα, δεν θα είναι ποτέ: σήμερα ο πρωθυπουργός ξαπλώνει για τα καλά στο κρεβάτι του Προκρούστη. Από τη μία, οι δανειστές που φτάνουν στην Αθήνα νικητές και τροπαιούχοι: είχαν φύγει με τις εκλογές τρεις, για να επιστρέψουν τώρα τέσσερις. Είχαν αποπεμφθεί θριαμβευτικά από την Αθήνα και από τα υπουργεία, για να γυρίσουν τώρα ακόμα πιο θριαμβευτικά σε αυτά…  Από την άλλη, ακόμα χειρότερα: το κόμμα: ο Τσίπρας θα έρθει σήμερα αντιμέτωπος με την Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ, την οποία, όπως άλλωστε και συνολικά τον κομματικό μηχανισμό, δεν φαίνεται να ελέγχει – μάλλον το αντίθετο. Εκεί, θα αναμετρηθεί με τα αριστερά της Αριστεράς και αναμένουμε να δούμε τι θα γίνει, με όλα τα ενδεχόμενα να είναι ανοικτά και την πιθανότητα να ηττηθεί στο κόμμα αλλά να προχωρήσει πρώτα σε συμφωνία με τους δανειστές και μετά σε εκλογές να συγκεντρώνει τις πιο μεγάλες πιθανότητες. Όμως, σε αυτή τη...

Γράφει η  Κατερίνα Ακριβοπούλου  Ε ρε χαρές που θα κάνει ο Σόιμπλε ! Αυτό ακούς από παντού τις τελευταίες ημέρες, όσο- εν μσω καύσωνα- η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ, μοιάζει αναπόφευκτη, σαν κατάρα που σημαδεύει την Αριστερά, σχεδόν από τα γεννοφάσκια της… Μπορεί η συμφωνία να μην έχει ακόμη υπογραφεί, μπορεί το τρίτο μνημόνιο να μην είναι ακόμη νόμος του κράτους, αλλά η βασική συνθήκη για την υλοποίηση του πλέον επαχθούς σχεδίου που έχει εκπονηθεί σε βάρος μια ευρωπαϊκής χώρας τα τελευταία πολλά χρόνια, έχει ήδη θεμελιωθεί. Η διάρρηξη της ενότητας είναι στην πραγματικότητα το βασικό απαιτούμενο από τη συμμορία των δανειστών. Είναι το στρατηγικό χτύπημα που επιδιώκουν από την πρώτη στιγμή, για λόγους προφανούς σκοπιμότητας και προφανέστερης χρησιμότητας. Η σκοπιμότητα της τιμωρίας για την ελληνική κυβέρνηση, επειδή αντιμίλησε και η χρησιμότητα της διδαχής για τους λαούς της Πορτογαλίας, της Ισπανίας και της Ιρλανδίας, να μην τολμήσουν να σηκώσουν κι΄εκείνοι κεφάλι στις επ...

του Κώστα Γιαννακίδη Αν η κοινοβουλευτική εκπροσώπηση διατηρεί ανάλογη αντιστοίχιση στην κοινωνία, τότε οι διαφωνούντες του ΣΥΡΙΖΑ έχουν ένα διψήφιο ποσοστό στα χέρια τους. Αυτό δεν σημαίνει πως θα βαδίσουν συντεταγμένα προς την εθνική κάλπη. Αν ο Τσίπρας διαθέτει στοιχειώδη λογική, θα βάλει τους μισούς στη λίστα και τους άλλους μισούς στην άκρη, μήπως και τους διασπάσει. Όμως αν μετρήσουμε με το μάτι, το μέγεθος τους ρίχνει πλέον υπολογίσιμη σκιά στα πολιτικά χωράφια. Mπορεί να είναι ζωντανά οστεοφυλάκια νεκρής πολιτικής σκέψης. Μπορεί να συντηρούν διαφορές μεταξύ Μάο και Χότζα αρνούμενοι να εξημερώσουν τις εμμονές τους με αλήθεια. Όλοι είναι υπέρ της δραχμής. Το είπε ο Παναγιώτης Λαφαζάνης και χειροκροτήθηκε. «Η έξοδος της χώρας μας από το ευρώ, με τη συγκρότηση ενός νέου εθνικού νομίσματος, την οποία προτείνουν και μια σειρά διάσημοι διεθνώς οικονομολόγοι, δεν αποτελεί κατά κανένα τρόπο καταστροφή». Δραχμή. Αυτό που μετά από μία ειλικρινή συζήτηση θα πρότεινε και...

του Δημήτρη Μηλάκα Kάποιοι (οι περισσότεροι) λένε ότι αξία έχουν τα όνειρα που μπορούν να πραγματοποιηθούν. Όλα τα υπόλοιπα είναι νεανικές φαντασιώσεις που όσο πιο γρήγορα τα εγκαταλείψει κανείς τόσο πιο εύκολα θα ανοίξει το δρόμο προς (όχι προς την ευτυχία) την επιτυχία. Παρακολουθούμε αυτό το διάστημα ένα ταχύρρυθμο «σεμινάριο» εγκατάλειψης νεανικών φαντασιώσεων για χάρη του εφικτού από τον ΣΥΡΙΖΑ. Όμως, το θέμα της «ωρίμανσης» , είναι γενικότερο , βαθύτερο και δεν αφορά τόσο τον ΣΥΡΙΖΑ όσο (κάποιους από) εμάς… Είμαστε, λοιπόν, ως άτομα και κοινωνίες προϊόντα της εποχής του ορθολογισμού και εμποτισμένα βαθύτατα στις ρεαλιστικές μας αντιλήψεις (σημασία δεν έχει το όνειρο αλλά μόνο κάθε τι εφικτό) προχωράμε ακάθεκτοι και αφήνουμε πίσω μας συντρίμμια αλλά και κομμάτια της «ψυχής» μας. Έτσι γεμίζει (;) η ζωή μας με αντικαταστάσεις : το όνειρο μιας ευτυχισμένης ζωής αντικαθίσταται από την επιδίωξη μιας πετυχημένης (σύμφωνα με τα κοινωνικά στερεότυπα) ζωής ο έ...

Συντάκτης:  Τάσος Παππάς Εχω ακούσει πολλά επιχειρήματα υπέρ της επιστροφής στο εθνικό νόμισμα. Αλλα σοβαρά, άλλα λιγότερο σοβαρά, μερικά ανεδαφικά και κάποια που φλερτάρουν με τον τυχοδιωκτισμό. Εντύπωση όμως μου έκανε η άποψη που κατέθεσε ο γνωστός Γερμανός οικονομολόγος Χανς Βέρνερ Ζιν, φανατικός οπαδός της εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη. Είπε ότι η δραχμή θα τονώσει την οικοδομική δραστηριότητα και έτσι θα προκύψει ανάπτυξη και μείωση της ανεργίας. Πώς; Ιδού: Οι πλούσιοι Ελληνες που έχουν τα λεφτά τους στο εξωτερικό (σε ευρώ, δολάρια, λίρες Αγγλίας) θα τα φέρουν πίσω, θα αγοράσουν ακίνητα, εκτάσεις, νησιά και ό,τι τέλος πάντων θα πωλείται σε εξευτελιστική τιμή και στη συνέχεια θα αρχίσουν να κατασκευάζουν, να επισκευάζουν και να ανακαινίζουν, με συνέπεια να ξεκινήσει ένας κύκλος οικονομικής μεγέθυνσης. Η χώρα θα σταθεί στα πόδια της και η ευημερία θα επιστρέψει. Εξωφρενικά χυδαίο; Σίγουρα. Οι τύποι δηλαδή που έχουν βγάλει τα ...

του Μιχάλη Γιαννεσκή Ένα εύλογο ερώτημα πηγάζει από τις εξελίξεις που έχουν διαμορφωθεί από την αρχή της οικονομικής κρίσης: Πως είναι δυνατόν, παρά τις αρνητικές προοπτικές και εξελίξεις της διεθνούς οικονομίας, τα χρηματιστήρια και οι αγορές να μη δείχνουν μια ανάλογη πτώση; Πρόκειται για οξύμωρο που δεν αποτελεί «θαύμα» του καπιταλισμού. Ο κύριος λόγος της επιβίωσης των διεθνών αγορών είναι οι συνεχείς «ενέσεις» χρήματος και εγγυήσεων με κρατικά κονδύλια. Τις οποίες καλείται εν καιρώ να καλύψει ο κάθε φορολογούμενος μέσω της επιβολής μέτρων λιτότητας, περικοπών των κρατικών δαπανών για περίθαλψη και κοινωνική μέριμνα, κοκ. Η αρχή έγινε με την πτώση της τράπεζας Lehman Brothers το 2008, όταν για να σωθεί το διεθνές νεοφιλελεύθερο σύστημα ρίχτηκαν γύρω στα 12 τρις. δολάρια στον χρηματοπιστωτικό τομέα της οικονομίας, με τα οποία αυτός ο τομέας υπερτιμήθηκε. Για να καλυφθεί το τεράστιο ποσό αυτής της διάσωσης, επιβλήθηκαν στη συνέχεια πολιτικέ...

του Στάθη Σ. Και τώρα ο κ. Ψυχάρης με συμβουλεύει να κατέβω απ’ το τρένο. Απ’ τον συρμό του ΣΥΡΙΖΑ. Είσαι βαρίδι , παιδί μου, μου λέει! δεν λέω, φιλικά μου μιλά και δεν με αποπαίρνει . Η δουλειά να γίνει! και τα υπόλοιπα είναι υπερβολές για τις κοκορομαχίες στα πάνελ... Τα «Νέα» μου φέρονται λίγο πιο σκληρά απ’ τον πάνσοφο παππού που τα εκδίδει. Κατέβα, βαρίδι, απ’ το τρένο, μου λένε κι αυτά! κι αν γκρεμοτσακιστείς στην προσπάθεια, μικρό το κακό, έχεις κάνει κι άλλες «θυσίες» για τον λαό, τώρα δεν χρειάζεσαι , μπορείς να γίνεις η χλεύη των ηττημένων στις τελευταίες εκλογές. Αντιθέτως, εμείς χρειαζόμαστε μια «ρεαλιστή Αριστερά» . «Ρεαλιστική», αλλά να την ξεβρακώνουμε κιόλας. Διότι δεν θα κρατήσει και πολύ αυτό το παίγνιο. Ή θα τη στύψουμε σαν λεμονόκουπα ή θα την εντάξουμε στο συνταγματικό (!) τόξο των προθύμων, Ποταμοπασόκων και λοιπόν ραγιάδων. Ξέρει ο πάνσοφος παππούς. Εχει καταναλώσει κυβερνήσεις και κυβερνήσεις. Ξέρει επίσης ότι και το Μνημόνιο καταναλώνει ...